Κ.Σ.
Τότε ο Αντίχριστος θα φανερώσει όλη την φονική του διάθεση κατά της Εκκλησίας και «κατά πάντων μεν (των ανθρώπων) εξαιρέτως δε καθ’ ημών των Χριστιανών», λέγει ο Κύριλλος Ιεροσολύμων. Ο αγώνας των Χριστιανών τότε θα είναι πολύ μεγάλος, πολύ γενναίος. Εκείνοι, που δεν θα αρνηθούνε τον Κύριο, θα είναι αληθινοί γίγαντες.
Για τους πιστούς, που δεν θα δεχθούν να πάρουν το χάραγμα του θηρίου, οι απειλές και τα επακόλουθα θα είναι τρομακτικά. Γι αυτούς θα θεσπίσει ο Αντίχριστος κάθε είδους παράνομες ποινές και βασανιστήρια. Θα προσπαθήσει ο Άνομος να ξεπεράσει όλους τους Χριστιανομάχους, όλους τους αντίχριστους τυράννους «τους προ αυτού γενομένους αδίκους και ασεβείς» διώκτες της Εκκλησίας, όπως λέγει ο Κύριλλος Ιεροσολύμων (ΒΕΠΕΣ 39,190-191).Ο Αντίχριστος και οι σύμμαχοί του τότε θα κρατούν κάτω από το άγρυπνο βλέμμα τους τούς ανθρώπους. Όποιος δεν θα έχει το χάραγμα του Αντιχρίστου, θα βρίσκεται σε απομόνωση, σε τρομερή δυσμένεια. Θα είναι υποψήφιος αλυσιδωτών συμφορών και μαρτυρικού θανάτου.
Για τους Ορθοδόξους, τους πιστούς του Χριστού στρατιώτες, η ζωή θα είναι μαρτύριο συνεχές. Θα ζουν μέσα σε ατμόσφαιρα ζόφου και τρόμου, ενώ παράλληλα γύρω τους θα κυριαρχεί η σαρκική ζωή, τα πάθη τα σαρκικά, η αναισχυντία, ο ανήθικος κατακλυσμός. Η αμαρτία θα εξαπλωθεί τότε χωρίς όρια, χωρίς φραγμό, όπως στα Σόδομα και Γόμμορα. Σεξ και μόνο σεξ.
Η ζωή των πιστών θα γίνεται μαρτυρική κι ανυπόφορη διότι θα επικρατεί τότε πένθος στην Εκκλησία, διότι δεν θα υπάρχει ούτε προσφορά ούτε θυμίαμα, ούτε Θεία Κοινωνία.
Πώς θα αντιμετωπίσει η Εκκλησία τον διωγμό.
Έτσι, ο Χριστιανισμός θ’ αλλάξει και θα γίνει αντιχριστιανικός. Τα χριστιανικά ήθη και έθιμα θα μεταβληθούν και θα λάβουν την σφραγίδα του Αντιχρίστου. Η Θεία Λατρεία θα βεβηλωθεί και η Εκκλησιαστική διοίκηση θα σκληρυνθεί, όπως θα είναι και οι κοσμικές εξουσίες. Οι Ναοί θα ρημάξουν, διότι, καθώς λέγει ο Εφραίμ ο Σύρος, ούτε προσφορά, ούτε θυμίαμα θα εκτελείται, ούτε Λατρεία Θεάρεστη. Όλα θα νοθευτούν διά μοντερνισμών, σύμφωνα με τις διαταγές του Αντιχρίστου. Τότε όλα τα πρόσωπα των φιλοχρίστων θα δακρύζουν και όσοι αγαπούν την αλήθεια θα ρωτούν με πόθο, μήπως υπάρχει επί της γης λόγος Θεού και κήρυγμα° και θ’ ακούνε δυστυχώς « Ουδαμού», όπως λέγει ο Εφραίμ ο Σύρος.
Οι τρόποι, με τους οποίους θα αντιμετωπίσει η Εκκλησία τον μεγάλο εκείνο διωγμό, θα είναι δύο. Ο πρώτος θα είναι η φυγή στην έρημο, μακριά από τον Άνομο και τους συμμάχους του. Πολλοί τότε θα εγκαταλείψουν θέσεις και αξιώματα, ώστε να μη γίνουν συνεργάτες του Αντιχρίστου και των συμμάχων του, ώστε να μην εξαναγκασθούν να εκτελέσουν τις εντολές του. Πολλοί θα αποσυρθούν μακριά από τους ανθρώπους, στις ερημιές. Πολλοί θα φεύγουν από τον ένα τόπο στον άλλο. Πολλοί από τους πιστούς θ’ αποζητήσουν την γαλήνη της ερημιάς, θα προτιμήσουν να ζήσουν «εν ερημίαις πλανώμενοι και όρεσι και σπηλαίοις και ταις οπαίς της γης» όπως ο Προφήτης Ηλίας τον καιρό του Αχαάβ και της Ιεζάβελ.
Με την καταφυγή των πιστών στην έρημο η Ορθόδοξος Εκκλησία θα έχει εκεί πλέον την προσωρινή, ας πούμε, έδρα της. Γι’ αυτή την φυγή στην έρημο μάς μιλάει με παραστατικό τρόπο και η Αποκάλυψη που γράφει:
«Και η γυνή έφυγεν εις την έρημον, όπου έχει εκεί τόπον ητοιμασμένον από του Θεού, ίνα εκεί τρέφωσιν αυτήν ημέρας χιλίας διακοσίας εξήκοντα» ( Αποκ.ΙΒ 6).
Η φυγή της γυναικός στην έρημο και η παρεχομένη εκεί διατροφή της συμβολίζει την προστασία της Εκκλησίας από τον Θεόν.
Τόπος, στον οποίο τρέφεται η «γυναίκα» η Εκκλησία δηλαδή, είναι η έρημος. Αυτό φέρνει στο νου μας τον ευεργετικό ρόλο που έπαιξε η έρημος στις σκληρές μέρες των διωγμών της Εκκλησίας, καθώς και την επίδραση της ερήμου για τον ένθεο ζήλο της Πίστεως και την αγιότητα της ζωής.
Στην έρημο καταφεύγανε πάντοτε οι θεοφιλείς ψυχές. Σκεφθείτε τις στρατιές των αγωνιστών της Πίστεως, που μόνασαν στις ερήμους της Αιγύπτου, της Σκήτεως, της Παλαιστίνης και στο Άγιον Όρος…
Από τα όρη, τα σπήλαια και τις κατακόμβες ξεκίνησε ο θρίαμβος της Στρατευομένης Εκκλησίας. Στις κατακόμβες τράφηκε και ανδρώθηκε η Εκκλησία με την φλογερή Πίστη και το αίμα των Μαρτύρων.
Και, όταν θα έλθει ο κρίσιμος και φοβερός καιρός του Αντιχρίστου, που θα φανεί σαν επικρατήσασα η κυριαρχία του, κατά την διάρκεια, δηλ. των 1260 ημερών ή τα τρισήμισυ έτη, τότε πάλι η έρημος θα είναι ο τόπος της προσευχής, της ασκήσεως και της ενδυναμώσεως πολλών ψυχών, που δεν θα δηλώσουν υποταγή στον Άνομο. Τότε, όπως λέγει ο Ανδρέας Καισαρείας, άνθρωποι της Εκκλησίας «οι ταύτης εκλεκτοί και κορυφαιότατοι, των πολιτικών θορύβων και των κοσμικών ηδονών καταπτύοντες, εις την έρημον πάσης κακίας, πάμφορον δε πάσης αρετής, πολιτείαν φεύξονται κατά τον μέγαν Μεθόδιον° κακεί των πολεμούντων δαιμόνων τε και πονηρών ανθρώπων τας προσβολάς διαφεύξονται» (PG 106,324,325).
Και σε άλλο χωρίο της Αποκαλύψεως γίνεται λόγος για την φυγή της Εκκλησίας στην έρημο, όταν θα βρίσκεται σε διωγμό από τον δράκοντα-Σατανά: Ιδού τι λέγει:
« Και εδόθησαν τη γυναικί δύο πτέρυγες του αετού του μεγάλου, ίνα πέτηται εις την έρημον εις τον τόπον αυτής, όπως τρέφηται εκεί καιρόν και καιρούς και ήμισυ καιρού από προσώπου του όφεως» (Αποκ.ΙΒ 14).
Έρημος μπορούμε να εννοήσουμε, όχι μόνον τον έρημον από ανθρώπους τόπον, αλλά και την απομόνωση από τους πιστούς και το να κρύβονται οι πιστοί και μέσα στις πόλεις.
Και σ’ αυτούς τους τρομακτικούς καιρούς του διωγμού του Αντιχρίστου θα προστατεύσει ο Θεός την Εκκλησία και τους πιστούς. Ναι! Οι δύο πτέρυγες του αετού του μεγάλου είναι αλληγορική εικόνα προστασίας του Παντοδυνάμου Θεού στην Εκκλησία Του. Η πίστη των Χριστιανών στον Χριστό που άπλωσε τα χέρια Του και σαν αετός τις φτερούγες, στον Σταυρό, θα είναι Παντοδύναμη προστατευτική σκέπη στους πιστεύοντες, σ’ αυτούς, που θ’ αρνούνται στο διάβα των αιώνων τους προδρόμους του Αντιχρίστου και το χάραγμα του ίδιου του Άνομου στους έσχατους καιρούς.
Θα προστατευθούν οι πιστοί με την φυγή τους στην έρημο. Μα και για την προστασία τους αυτή θ’ απαιτηθεί αγώνας σκληρός. Ο Αντίχριστος, ούτε στην έρημο θ’ αφήσει ήσυχους τους πιστούς. Θα επιδιώξει με ψεύδη και συκοφαντίες, με σκανδαλισμούς και κοσμικές επεμβάσεις, με σπορά ηδονικής ζωής και ποικίλων πειρασμών να διώξει τους πιστούς από τα ασκητήρια και ερημητήριά τους. Θα επιδιώξει ο Αντίχριστος να τον προσκυνήσουν και οι πιστοί του Χριστού, ψάχνοντας στις ερήμους και φέρνοντας αυτούς κοντά του, για να τους σφραγίσει με την σφραγίδα του, το χάραγμα. Και όταν δει ότι δεν θα θελήσουν να υποκύψουν, θα επιστρατεύσει κάθε είδους βασανιστήρια εναντίον τους. Θα μηχανευθεί και θα εφαρμόσει τέτοια μαρτύρια, που ούτε έχουν γίνει, ούτε θα έχουν ακουσθεί ως τότε.
Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ τρόπος, με τον οποίο θα αντιμετωπίσουν οι πιστοί τον διωγμό του Αντιχρίστου, θα είναι η μάχη. Θ’ αντιπαλαίσουν μαζί του, ομολογούντες τον Χριστό. Θα είναι έτοιμοι για μύρια βασανιστήρια και φρικτούς θανάτους υπέρ του Χριστού. Πολλοί από τους γενναιόψυχους πιστούς τους «εν κόσμω στρατευομένων εν Χριστώ», όπως λέγει ο Ανδρέας Καισαρείας, θα νικήσουν τον Αντίχριστο, «δια το γνησίως ηγαπηκέναι τον Χριστόν» (PG 106,332). Αλλά γι’ αυτά τα γενναιόψυχα παλληκάρια του Χριστού, που θα κουρελιάσουν με την Πίστη και την φλόγα της αγάπης τους για τον Κύριο, τον αλαζόνα τύραννο, τον Αντίχριστο θα διαβάσουμε στην συνέχεια…
(« Ο Αντίχριστος, +Χαραλάμπους Βασιλόπουλου, εκδ. «Ορθοδόξου Τύπου», εκδ.10η, 2001).
Συνεχίζεται Κ.Σ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου