Ὁ ἅγιος Ἰάκωβος ὁ ἀδελφόθεος

 

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

Κληθεὶς ἀδελφὸς τοῦ κατακρίτου ξύλῳ,

Θνήσκεις δι’ αὐτόν, παμμάκαρ, κρουσθεὶς ξύλῳ.

Ἐσθλὸν Ἀδελφόθεον τριτάτῃ ξύλῳ εἰκάδι πλῆξαν.

   Ὁ ἅγιος Ἰάκωβος ὁ ἀδελφόθεος ἔγινε πρῶτος Ἐπίσκοπος Ἱεροσολύμων, χειροτονηθεὶς ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Κύριό μας, καὶ πρῶτος αὐτὸς συνέγραψε τὴν θεία λειτουργία, ἀφοῦ διδάχθηκε τὰ περὶ αὐτῆς ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Δεσπότη Χριστό· τὴν ὁποία ὕστερα συντομώτερη ἔκαμε ὁ μέγας Βασίλειος, καὶ τὴν λειτουργία τοῦ μεγάλου Βασιλείου πάλι συντομώτερη ἔκαμε ὁ θεῖος Χρυσόστομος διὰ τὴν ἀσθένεια (ἀδυναμία) τῶν ἀκουόντων.

   Τοῦτος λοιπόν, ποιμένοντας τὴν Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων καὶ πολλοὺς Ἰουδαίους καὶ εἰδωλολάτρες ἐπιστρέφοντας στὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ, κίνησε σὲ θυμὸ τοὺς Ἰουδαίους, οἱ ὁποῖοι ἀφοῦ τὸν ἔπιασαν, τὸν ἔρριξαν ἄνωθεν ἀπὸ τὸ πτερύγιο, δηλαδή, ἀπὸ τὸ ἄκρο καὶ δοξάτο τοῦ ἱεροῦ, καὶ ἐνῶ ἀκόμη ἦταν ζωντανὸς τὸν θανάτωσαν¹.

   Καὶ διατὶ ὀνομάζεται ἀδελφόθεος, ἔφτασε ἕως ἐμᾶς λόγος ἐκ παραδόσεως, ὅτι: ὅταν ὁ μνήστωρ τῆς Θεοτόκου Ἰωσὴφ μοίραζε τὰ ὑποστατικά του στοὺς γυιούς του, τοὺς ὁποίους εἶχε γεννήσει μὲ ἄλλη γυναῖκα, δηλαδὴ σὲ τοῦτον τὸν Ἰάκωβο, στὸν Ἰωσή, στὸν Ἰούδα καὶ στὸν Σίμωνα, θέλησε νὰ δώσει μερίδιο καὶ στὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστὸ τὸν γεννηθέντα ἀπὸ τὴν Παρθένο. Τότε, οἱ ἄλλοι τρεῖς γυιοί του δὲν ἔστερξαν² μὲ τοῦτο, ὁ ἅγιος Ἰάκωβος ὅμως, ἔκαμε συγκληρονόμο στὸ μερίδιό του τὸν Κύριο. Καὶ ὄχι μόνο ἀδελφόθεος ὀνομάσθηκε, ἀλλὰ καὶ Ὀβλίας, δηλαδὴ δίκαιος.

Ταῖς Αὐτοῦ ἁγίαις πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.

* «Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν» τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, τόμ. 1ος, σελ. 406-407. (Μικρὴ φραστικὴ διασκευή, ὑπὸ ἱερομ. Ν. ἁγιορείτου).

 

 

1. Σημείωσαι, ὅτι ὁ Ρώμης Κλήμης ὀνομάζει τὸν ἀδελφόθεο Ἰάκωβο, ἐπίσκοπο τῶν ἐπισκόπων.

   Ἀκολούθησε ὁ μαρτυρικὸς θάνατος τοῦ θείου τούτου Ἰακώβου κατὰ τὸ ἑξηκοστὸ πρῶτο ἔτος ἀπὸ Χριστοῦ, κατὰ τὸ ἕκτο ἔτος τῆς βασιλείας τοῦ Νέρωνα. Πολλοὶ ἐκκλησιαστικοὶ συγγραφεῖς λέγουν, ὅτι τὰ κακὰ καὶ οἱ δυστυχίες, ὅσες ἀκολούθησαν ἐναντίον τῆς Ἱερουσαλὴμ ὁ ἱστορικὸς Ἰώσηπος τὰ ἀποδίδει, ὅτι συνέβηκαν στοὺς Ἰουδαίους, διότι θανάτωσαν τὸν Θεάδελφο τοῦτον Ἰάκωβο.

   Σημείωσαι ἐπίσης, ὅτι ὁ αὐτοκράτωρ Ἰουστῖνος ἀνήγειρε στὴν Κωνσταντινούπολη Ναὸ τοῦ ἁγίου Ἰακώβου τοῦ ἀδελφοθέου, στὸν ὁποῖο ἦταν καὶ τὸ τίμιο λείψανό του.

2. Δὲν ἔδειξαν ἀγάπη, στοργή· δὲν συναίνεσαν.

 

πηγη: pneumatikes-selides.blogspot.com