Όποιος δεν εξαπατηθεί και δεν πιστέψει στον Αντίχριστο, θα αναδειχθεί εκλεκτός και άξιος φίλος τους Χριστού. Όλοι οι Άγιοι είναι µακάριοι, αλλά όσοι µαρτυρήσουν τον καιρό του Αντιχρίστου θα είναι τρισµακάριοι.
- Άγιος Ανδρέας ο δια Χριστόν Σαλός
Όποιος δεν εξαπατηθεί και δεν πιστέψει στον Αντίχριστο, θα αναδειχθεί εκλεκτός και άξιος φίλος τους Χριστού. Όλοι οι Άγιοι είναι µακάριοι, αλλά όσοι µαρτυρήσουν τον καιρό του Αντιχρίστου θα είναι τρισµακάριοι.
- Άγιος Ανδρέας ο δια Χριστόν Σαλός
Δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι Αδέσποτα Μυαλά….
Από το «Μαμά, Μπαμπάς και Παιδιά»
Μέσα στη παρανοϊκή αθλιότητα των τελευταίων ειδήσεων που απαξιώνουν την ανθρώπινη ζωή (1,2), μέσα στη λυσσαλέα διεκδίκηση για ακόμη περισσότερο θάνατο και χώμα(3), έρχεται μία είδηση γεμάτη υπευθυνότητα και προοπτική ζωής, να δώσει δύναμη και ελπίδα στον πονεμένο κόσμο (4).
Εφευρέτης και υποκινητής της αμαρτίας και πατέρας των κακών είναι ο διάβολος. Αυτό το είπε ο Κύριος και όχι εγώ. Δηλαδή ο Κύριος είπε ότι ο διάβολος υποκίνει διαρκώς τον άνθρωπο προς την αμαρτία και αντιστρατεύεται προς το θέλημα του Θεού, από τότε που πρωτόπεσε στην ανταρσία κατά του Θεού.
Το να νηστέψεις μια μέρα και να «λερώνεσαι» για όλη την υπόλοιπη Σαρακοστή, δεν έχει κανένα απολύτως νόημα
Συντάκτης: Ελευθέριος Ανδρώνης
Καλό Στάδιο! Καλή και ευλογημένη Σαρακοστή!
Θα πούμε κάτι που δεν θίγεται παρά από ελάχιστους, αλλά δυστυχώς είναι γεγονός: πολύς κόσμος δεν γνωρίζει τον λόγο που η Καθαρά Δευτέρα, λέγεται «Καθαρά». Δεν μπαίνουν καν στον κόπο να αναρωτηθούν. Τι το καθαρό έχει αυτή η μέρα; Μήπως καθαρίζει ο καιρός με κανένα «μαγικό» τρόπο; Μήπως βάζουμε στη χλωρίνη το… ημερολόγιο; Ή μήπως καθαρίζουμε τίποτα ρούχα και απλώνουμε μπουγάδα;
Μὲ τὴν νηστεία ὁ ἄνθρωπος δείχνει τὴν προαίρεσή του. Κάνει ἀπὸ φιλότιμο μιὰ ἄσκηση καὶ ὁ Θεὸς βοηθάει. Ἄν ὅμως ζορίζη τὸν ἑαυτό του καὶ πῆ «τί νὰ κάνω; εἶναι Παρασκευή, πρέπει νὰ νηστέψω», θὰ βασανίζεται. Ἐνῶ, ἄν μπῆ στὸ νόημα καὶ νηστέψη ἀπὸ ἀγάπη γιὰ τὸν Χριστό, θὰ χαίρεται. «Αὐτὴν τὴν ἡμέρα, νὰ σκεφθῆ, ὁ Χριστὸς σταυρώθηκε· οὔτε νερὸ δὲν Τοῦ ἔδωσαν νὰ πιῆ· ξίδι Τοῦ ἔδωσαν. Κι ἐγὼ δὲν θὰ πιῶ νερὸ ὅλη τὴν ἡμέρα». Ἄν τὸ κάνη αὐτὸ, τότε θὰ νιώθη ἀνώτερη χαρὰ μέσα του ἀπὸ αὐτὸν ποὺ πίνει τὰ καλύτερα ἀναψυκτικά!
Λόγος για τη Νηστεία! (Οσίου Συμεών του Νέου Θεολόγου)
«Είναι αδύνατο και την σάρκα να γεμίζης με χορταστικά φαγητά και πνευματικά να απολαύσεις της νοεράς και θείας καλωσύνης. Διότι όσο θεραπεύσει κανείς την κοιλιά, τόσο θα στερήση τον εαυτό του εκείνης της καλωσύνης· όσο δε βασανίση το σώμα, άλλο τόσο θα χορτάση πνευματική τροφή και παρηγοριά» (τ. 19Α, σ. 417).
Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος
Τὰ ἑξῆς παραγγέλνει ὁ Θεὸς στοὺς ἀνθρώπους: «κανεὶς ἀπὸ σᾶς ἂς μὴ διατηρεῖ στὴν καρδιά του κακία γιὰ τὸν ἀδελφό του» (Ζαχ. ζ´ 10) καὶ «κανεὶς ἂς μὴν συλλογίζεται τὴν κακία τοῦ ἄλλου» (Ζαχ. η´ 17). Δὲν λέει μόνο, συγχώρεσε τὸ κακὸ τοῦ ἄλλου, ἀλλὰ μὴν τὸ ἔχεις οὔτε στὴ σκέψη σου, μὴ τὸ συλλογίζεσαι, ἄφησε ὅλη τὴν ὀργή, ἐξαφάνισε τὴν πληγή.
Αν και είναι απεριόριστο, η ψυχή του ανθρώπου είναι σαν ένα δοχείο.
Γεμίζει και αδειάζει ή σπάει σαν αγγείο.
ΚΥΘΗΡΩΝ & ΑΝΤΙΚΥΘΗΡΩΝ
Ἐν Κυθήροις τῇ 15ῃ Μαρτίου 2024
Ἀριθ. Πρωτ.: 107
ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΜΕΓ. ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ
(ὑπ’ ἀριθ. 236/2024)
Συγχωρώ...κάνω χώρο στην καρδιά μου να χωρέσω με σένα,
με τον άλλο,με τον άλλο...
Κάνω χώρο να χωρέσουμε μαζί.
Ὁ Ἀδάμ, ὁ πατέρας τῆς οἰκουμένης, ἐγνώριζε στόν Παράδεισο τή γλυκύτητα τῆς θείας ἀγάπης. Ἔτσι, μετά τήν ἔξωσή του ἀπό τόν Παράδεισο γιά τό ἁμάρτημά του, ἐγκαταλειμμένος ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, θλιβόταν πικρά καί ὀδυρόταν μέ βαθεῖς στεναγμούς. Ὅλη ἡ ἔρημος ἀντηχοῦσε ἀπό τούς λυγμούς του. Ἡ ψυχή του βασανιζόταν μέ τή σκέψη: «Ἐλύπησα τόν ἀγαπημένο μου Θεό». Δέν μετάνοιωνε τόσο γιά τήν Ἐδέμ καί τό κάλλος της, ὅσο γιά τήν ἀπώλεια τῆς θείας ἀγάπης, πού τραβᾶ ἀχόρταγα τήν ψυχή στό Θεό. Τό ἴδιο καί κάθε ψυχή πού γνώρισε μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα τό Θεό κι ὕστερα ἔχασε τή χάρη, δοκιμάζει τό ἀδαμιαῖο πένθος.
«Πρέπει καί ἡμεῖς, ἀδελφοί μου, οἱ εὐσεβεῖς χριστιανοί, νά νηστεύωμεν πάντοτε, μά περισσότερον τήν Τετράδη, διατί ἐπουλήθηκε ὁ Κύριος καί τήν Παρασκευή διατί ἐσταυρώθη.
«Καὶ ἐλθόντι αὐτῷ εἰς τὸ ἱερὸν προσῆλθον αὐτῷ οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ λέγοντες· ἐν ποίᾳ ἐξουσίᾳ ταῦτα ποιεῖς καὶ τίς σοι ἔδωκε τὴν ἐξουσίαν ταύτην; ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· ἐρωτήσω ὑμᾶς κἀγὼ λόγον ἕνα, ὃν ἐὰν εἴπητέ μοι, κἀγὼ ὑμῖν ἐρῶ ἐν ποίᾳ ἐξουσίᾳ ταῦτα ποιῶ. Τὸ βάπτισμα Ἰωάννου πόθεν ἦν, ἐξ οὐρανοῦ ἢ ἐξ ἀνθρώπων; Οἱ δὲ διελογίζοντο παρ᾿ ἑαυτοῖς λέγοντες· ἐὰν εἴπωμεν, ἐξ οὐρανοῦ, ἐρεῖ ἡμῖν, διατί οὖν οὐκ ἐπιστεύσατε αὐτῷ· ἐὰν δὲ εἴπωμεν, ἐξ ἀνθρώπων, φοβούμεθα τὸν ὄχλον, πάντες γὰρ ἔχουσι τὸν Ἰωάννην ὡς προφήτην. Καὶ ἀποκριθέντες τῷ Ἰησοῦ εἶπον· οὐκ οἴδαμεν...» (Ματθ. κα΄ 23-27)