Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου:Μόνον ὅσοι δέν πολεμοῦν, δέν τραυματίζονται!

Έπεσες; Να ξανασηκωθείς!
Δεν είναι φοβερό ο παλαιστής να πέσει. Φοβερό είναι να μείνει στην πτώση του.
Ούτε είναι δύσκολο ο πολεμιστής να τραυματισθεί. Το κακό είναι μετά τον τραυματισμό να απογοητευθεί και να παραμελήσει το τραύμα…

« Μακάριοι οἱ πτωχοί τῷ πνεύματι, ὅτι αὐτῶν ἐστίν ἡ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν»

Ο Πατήρ Πέτρος ένας ασκητής «αγιορείτης είχε πολλή πτωχεία, μεγάλη απλότητα αλλά και δυνατή πίστη .Όταν κάποτε αρρώστησε ο Γέροντας του βαριά. στεναχωρήθηκε τόσο πολύ γιατί ένιωθε σαν το μικρό παιδί που κινδυνεύει να χάσει τη μάνα του, ενώ ακόμη θηλάζει. Δεν χασομεράει όμως πηγαίνει στον Ναό και με όλη την παιδική του απλότητα και ευλάβεια λέει στον Όσιο Νείλο:

Αγία Μαρίνα η μεγαλομάρτυς

Κατήγετο από την Αντιόχεια της Πισιδίας, από γονείς επιφανείς. Ο πατέρας της Αιδέσιος ήταν επίσημος ιερέας των ειδώλων, γνωστός σε όλους. Η μητέρα της πέθανε λίγες μέρες μετά τη γέννηση της μονάκριβης κόρης της Μαρίνας.

Η ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΟΠΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΣΑΡΩΦ.

Έπειτα, με ανέκφραστη χαρά ό Άγιος μίλησε στον Αδελφό Ιωάννη για την θαυμάσια οπτασία του.

Είδε τα αθέατα της Θείας Λειτουργίας και των Τιμίων Δώρων!

Ένας μοναχός [της Μονής του Σινά] πάλευε με λογισμούς αμφιβολίας, για το αν τα Τίμια Δώρα είναι πραγματικά Σώμα και Αίμα Χριστού ή απλά σύμβολα και τύποι.
Οι άλλοι μοναχοί, όταν ενημερώθηκαν σχετικά, τον κάλεσαν σε μια θεία λειτουργία, στη διάρκεια της όποιας προσεύχονταν όλοι θερμά να του δείξει ο Θεός με θαύμα την αλήθεια, για να διώξει τους λογισμούς της απιστίας.

Ποτέ νά μή χορταίνεις ἐπικαλούμενος τόν Ἰησοῦ!

Με άλλο τρόπο δεν μπορεί ο άνθρωπος να φυλάξει την πρώτη και μεγάλη εντολή, δηλαδή το «να αγαπήσεις Κύριον τον Θεό σου με όλη την καρδιά σου και με όλη τη ψυχή σου και με όλη τη δύναμή σου και με όλη τη διάνοιά σου», καθώς μας προστάξει ο Κύριος (Λουκ. 3, 27), παρά με το μέσον της νοεράς προσευχής.

Άνθρωπος παγκοσμιοποιημένος και παγκόσμιος· στην ιερή μνήμη του Αγίου Παϊσίου († 12 Ιουλίου)

Ο άνθρωπος δεν έγινε για να μείνει αυτό που είναι. Έγινε για να γίνει αυτό που δεν είναι. Το μεγαλείο του ανθρώπου δεν βρίσκεται στο παρόν ή στο παρελθόν του. Βρίσκεται στο μέλλον του.

Η στασιμότητα στο παρόν ως ακινησία είναι ταυτόσημη με τον θάνατο. Και η κίνηση προς το παρελθόν είναι κίνηση προς το μη όν, από το οποίο κληθήκαμε με το δημιουργικό πρόσταγμα. Μόνο η κίνηση προς το μέλλον φανερώνει ζωντάνια και δυνατότητα προκοπής.

… ξέρω ότι κάποια μέρα θα σε ανταμώσω! Καληνύχτα μαμά, χαίρομαι για σένα!

Ένα καταπληκτικό αληθινό κείμενο από το:
Σπιτάκι της Μέλιας που αξίζει να το διαβάσετε.

Ο Θεός να αναπαύει την ψυχής της και όλων των αγαπημένων κεκοιμημένων μας....

Αιωνία Τους η Μνήμη

Βρίζετε τα Θεία; Ξανασκεφτείτε το πρώτα πολύ σοβαρά…

Ο αείμνηστος πατήρ Φιλόθεος Ζερβάκος, ηγούμενος τότε, γιά 50 περίπου χρόνια στό ιστορικό μοναστήρι Λογγοβάρδας στήν Πάρο, στό βιβλίο του «Πόλεμος κατά τής βλασφημίας»
σημειώνει κάποια συνταρακτικά περιστατικά τά οποία νομίζουμε ότι αξίζουν γιά μία ευρύτερη δημοσιότητα.
Η περίπτωση του Γιώργου
Γράφει σχετικά ο Γέροντας:

ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ (Μαρτυρία)

Μαρτυρία κ. Ξυναρή Νικολάου, κατοίκου Πάφου της Κύπρου:

Το επάγγελμα μου είναι υδραυλικός. Μια μέρα τον Ιούλιο του 1997, τελείωσα την εργασία μου και μάζευα τα εργαλεία μου για να τα βάλω στο αυτοκίνητο. Ήταν σούρουπο, δεν έβλεπα καλά. Είχε έναν «τέλιν» (σύρμα) πού απλώνουν τα ρούχα και κρεμόταν απ’ αυτό άλλο «ττέλιν» με ένα γάντζο δύο πόντους στην άκρη. Αφού μάζεψα τα εργαλεία και σηκώθηκα να πάω στο αυτοκίνητο, μπήκε ο γάντζος στο μάτι μου και έμεινα ακίνητος, σαν το ψάρι στο αγκίστρι.

Φώναξα «βοήθεια» με όλη μου την δύναμη.

Ο Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς μᾶς λέει γιά τούς «καλούς» πού λένε ὅμως ὅτι δέν πιστεύουν:

«Λένε: υπάρχουν και άθεοι καλοί άνθρωποι. Ναι, οι άθεοι μπορούν να είναι προσωρινά καλοί, επιφανειακά καλοί, φαρισαϊκά καλοί. 

Η Παναγία Οδηγήτρια επέλεξε μόνη της τη μόνιμή της εγκατάσταση!

Για την εικόνα της Παναγίας της Οδηγητρίας διηγούνται τα ακόλουθα στις ιερές μονές Ξενοφώντος και Βατοπαιδίου του Αγίου Όρους.

Η Θεομητορική αυτή εικόνα βρισκόταν από απομνημονεύτων χρόνων εντός του Καθολικού (του κεντρικού ναού) της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου, επί της κολώνας του αριστερού χορού.

Το 1730, όμως, κατά παράδοξο τρόπο, ενώ ο ναός ήταν κλειδωμένος, η εικόνα εξαφανίστηκε από την Μονή και για τον λόγο αυτό οι Βατοπαιδινοί Πατέρες το θεώρησαν αυτό ως ιεροσυλία.

Δώσε.....

« Ενώ κάθεσαι στο σπίτι σου, έρχεται ο πτωχός να σου πουλήσει τον Παράδεισο και σου λέει: 

Δώσε μου λίγο ψωμί και πάρε τον Παράδεισο. 

Δώσε μου ένα ρούχο και πάρε την βασιλεία των Ουρανών. 

Θέλω να ζήσω

Θέλω να ζήσω είναι τα λόγια κάθε ανθρώπου, που βρίσκεται μπρος στον θάνατο. 
Θέλω να ζήσω εκλιπαρούν και τα εκατομμύρια έμβρυα, που είναι άνθρωποι με ψυχή από την στιγμή της συλλήψεως, σε όσους συνεργούν στην δολοφονία τους. 
Όλοι όσοι συνεργούν στην έκτρωση δηλαδή ιατρικώς στην άμβλωση (από το ρήμα αμβλώ = αφαιρώ τη ζωή του εμβρύου) θεωρούνται φονείς. Κάποιοι επιστήμονες διατείνονται ότι το έμβρυο δεν έχει ψυχή «εξ άκρας συλλήψεως». Όμως τι λέγει η αλάνθαστη φωνή της Εκκλησίας μας;

Ἅγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης: “Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Χριστοῦ ὅλα τά κάνει προσευχή”

“Όλα τα προβλήματά μας, τα υλικά, τα σωματικά, τα πάντα, να τ΄αναθέτουμε στον Θεό.
Πως λέμε στην Θεία Λειτουργία, “… και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα”.

Όλη τη ζωή μας σ΄Εσένα, Κύριε, αφήνουμε. Ό,τι θέλεις Εσύ. “Γενηθήτω το θέλημά Σου, ως εν ουρανώ και επί της γης”.