Κ.Σ.
Τον διωγμό της Εκκλησίας από το Σατανά και τον Αντίχριστο τον βλέπομε προφητευόμενο στην Αποκάλυψη με αλληγορικό τρόπο. Εκεί η Εκκλησία παρομοιάζεται με γυναίκα ολόλαμπρη, ντυμένη με το φως του ήλιου, ενώ τα πόδια της πατούν στη σελήνη. Εικονίζεται με στεφάνι στο κεφάλι της, κοσμημένο με δώδεκα αστέρια. Η γυναίκα, η Εκκλησία δηλαδή, παρουσιάζεται έγκυος στο θείο όραμα του Ευαγγελιστού. Την βλέπει ο ιερός Ευαγγελιστής να φωνάζει δυνατά, να συγκλονίζεται από τους πόνους του τοκετού.
Βλέπει παράλληλα άλλο θαυμαστό σημείο στον ουρανό. Βλέπει έναν μεγάλο κόκκινο δράκοντα με εφτά κεφάλια και δέκα κέρατα να πηγαίνει μπροστά στην ετοιμόγεννη, για να φάγει το παιδί της μόλις γεννηθεί ( Αποκ. ΙΒ 1-4). Η γυναίκα με την λαμπρότατη εμφάνιση είναι η Εκκλησία. Ο δράκων, ο πυρρός, ο μέγας, είναι ο Διάβολος. Είναι ο Σατανάς. Θα είναι ο Αντίχριστος στους εσχάτους καιρούς. Τον δράκοντα αυτόν τον βλέπει ο Ευαγγελιστής να πηγαίνει και να κάθεται μπροστά στην επίτοκο με σκοπό να καταφάγει το νεογέννητο. Πλατύτερα νοείται κάθε διωγμός των αντιχρίστων δυνάμεων κατά τους Σωτήρος μας και κατά της Εκκλησίας Του. Και στην τελευταία ανάλυση νοείται ο φοβερός, ο βίαιος, ο αποτρόπαιος διωγμός, που θα εξαπολύσει, κατά του Χριστού και των πιστών οπαδών Του, ο Αντίχριστος, στον καιρό της επικρατήσεώς του, της κυριαρχίας του, που θα παραχωρήσει βέβαια ο Θεός.Είναι γνωστό, ότι ο Χριστός με τα εκούσια Πάθη του, την τριήμερη Ταφή και Ανάστασή Του, τσάκισε το κράτος του διαβόλου. Το αιμοβόρο θηρίο, ο Δράκων, ο Σατανάς, που είχε στήσει ενέδρα κατά του Χριστού, έπαθε συντριβή. Και είδε με λύπη, ότι το τέκνον της γυναικός της Εκκλησίας δηλαδή «ηρπάσθη», « προς τον Θεόν και τον θρόνον αυτού» ( Αποκ.ΙΒ 5).
Γκρεμισμένος από την παλιά αίγλη και δόξα του ουρανού ο Σατανάς, και νικημένος στον πόλεμο, που κήρυξε κατά του Χριστού, δεν συνετίζεται από την πτώση και την ήττα. Αντίθετα, γίνεται πιο θηριώδης, πιο επιθετικός, πιο άγριος. Όλο, λοιπόν, αυτό το συσσωρευμένο κακό του θα βρει τρόπο να εκδηλωθεί στις μέρες του Αντιχρίστου. Τότε ο διωγμός κατά της Εκκλησίας θα είναι συγκλονιστικός, θα είναι σεισμικός σε οργή και θύελλα. Ο Αντίχριστος, σαν «λέων ωρυόμενος» θα σταθεί αντιμέτωπος της Εκκλησίας και θα δείξει όλη την αβυσσαλέα επιθυμία του να την κατασπαράξει.
*Θα επιπέσει με ορμή εναντίον όλων εκείνων, που θα βρει ευάλωτους, που δεν θα έχουν βαθιά ριζωμένη την πίστη τους στον Χριστό. Θ’ αρπάξει για την καταστροφή, την αιώνια καταδίκη και απώλεια, όλους εκείνους που κυλούν τις μέρες τους στην ενασχόληση των προσωρινών προβλημάτων της ζωής.
*Θα κορυφώσει την πλάνη με τις αιρέσεις και την απειλή με τα ψευτοθαύματά του. Τότε η θρασύτητα και η αναίδειά του θα ξεπεράσει κάθε όριο. Θα καθίσει τότε λέγει ο ερμηνευτής Ανδρέας «εν τω αληθώς θείω ναώ, τη Καθολική Εκκλησία, τα αλλότρια» (PG 106,417). Με αυτό τον τρόπο το βδέλυγμα της ερημώσεως θα επεκταθεί και στην Εκκλησία, αφού και εκεί ο Άνομος θα επιδεικνύει «εαυτόν, ότι εστί Θεός».
* Θα σκορπίσει το μίσος και τις διαμάχες, τον σκανδαλισμό και την ανυπότακτο διάθεση προς τον Κλήρο. Και θα συντελέσουν σ’ όλα αυτά και ανάξιοι ποιμένες, που θα έχουν καταντήσει τότε χωρίς Ιερατική ευλάβεια, χωρίς σεμνότητα, χωρίς ομολογία πίστεως. Θα συντελέσουν, λοιπόν, στον ψυχικό θάνατο των Χριστιανών και κληρικοί, που θα είναι περισσότερο φιλαιρετικοί και φιλόκοσμοι, παρά ορθόδοξοι. Κληρικοί, που θα συμμαχούν με τα όργανα του Ανόμου…
Θα υπάρξουν τότε-όπως υπάρχουν πάντα- πολλοί, που θα συμμαχήσουν με τον Αντίχριστο, για να πάρουν θέσεις, για να υπηρετήσουν τον εγωισμό και την καλοζωία τους. Και αυτοί εν ονόματι του Χριστού θα κηρύττουν την απομάκρυνση από την Ορθόδοξο Πίστη, θα αρνούνται τον Κύριον της Εκκλησίας και θα προσκυνούν τον Αντίχριστο. Θα γίνονται οδηγοί τυφλοί, προπομποί της απωλείας. Η αφετηρία του κακού να επιβληθεί, δηλαδή η δυναστεία του Αντιχρίστου θα είναι τα «ημέτερα πταίσματα και αρρωστήματα», όπως λέγει ο Γρηγόριος ο Θεολόγος.
Ο Αντίχριστος θα κηρύξει ακόμα τον ερχομό νέας εποχής στη γη. Η «νέα εποχή», θα διαδεχθεί τρόπον τινά την Χριστιανική, όπως η Καινή Διαθήκη διαδέχθηκε την Παλαιά. Μ’ άλλα λόγια ο Αντίχριστος θα κηρύξει την Αντιχριστιανική Διαθήκη και συνεπώς την κατάργηση της Καινής Διαθήκης! Θα κηρύξει ότι πάλιωσε η Καινή Διαθήκη και πρέπει να εγκαταλειφθεί. Το κήρυγμα αυτό θα επικρατήσει αρκετά προ του Αντιχρίστου, αλλά θα ενταθεί λίγο πριν τον ερχομό του και ειδικότερα, όταν αυτός επικρατήσει. Τότε ο Αντίχριστος γεμάτος αλαζονεία και θρασύτητα « τους αγίους Υψίστου παλαιώσει και υπονοήσει του αλλοιώσαι καιρούς και νόμον».
Το κήρυγμα του Αντιχρίστου, η «Διαθήκη» του θα είναι κατά του Θεού και θα βασίζεται στην αλαζονεία της Επιστήμης, στον φθειρόμενο τούτο κόσμο, που θα θεοποιεί, ώστε ν’ απομακρύνει έτσι τις ψυχές από την ψυχοσωτήρια αλήθεια της Εκκλησίας. Θα τολμήσει ο Άνομος ακόμη και να εκτραπεί ακόμα και σε βλασφημίες κατά του Θεού. Θα βλασφημήσει τον αιώνιο Θεό, την ενανθρώπηση του Υιού του Θεού, τους αγίους αγγέλους και τους Αγίους της Εκκλησίας (Αποκ. ΙΓ’6).
Όλα θα τα κηρύξει σαν ξεπερασμένα ο Αντίχριστος και έτσι όλα θα τα απορρίπτει και θα τα πολεμάει, διότι θα στέκονται τάχα εμπόδιο στη «νέα εποχή» του, που θα επιδιώκει την πρόοδο της ανθρωπότητας και την ενότητά της!
Στον καιρό του Αντιχρίστου θα ενταθεί ο πόλεμος κατά της Ορθοδοξίας, η οποία θα συκοφαντείται, σαν ασύμφορη για την ανθρώπινη ζωή και ευδαιμονία, σαν εμπόδιο για την ειρήνευση, την ενότητα και την πρόοδο των ανθρώπων. Ο πόλεμος βέβαια αυτός γίνεται συνεχώς και θα γίνεται μέχρι τότε, χωρίς σταματημό. Θα επιδιωχθεί τότε με όλα τα μέσα, όπως ως ένα σημείο γίνεται από τους σημερινούς προδρόμους του Αντιχρίστου, να ξεχασθούν οι Άγιοι και οι Μάρτυρες της Εκκλησίας, να εξουθενωθούν οι Απόστολοι και οι Πατέρες να σιγήσει ο λόγος του Θεού, να πνιγεί, στην κοσμική ομίχλη και στο πυκνό σύννεφο της αμαρτίας, το φως του Ευαγγελίου.
Η αντίχριστος ψευτοδιδασκαλία της προόδου, της επιστήμης θα κηρύξει λήθη στην Παράδοση, θα επιδιώξει να λησμονηθεί η Εκκλησία, να μη γίνεται λόγος για το ψυχοσωτήριο αυτό παρελθόν, παρόν και μέλλον.
Στη θέση του Ευαγγελικού νόμου, θα κηρύσσεται τότε μεγαλόστομα ο νόμος της σαρκός και της ύλης. Η ελπίδα για τα μελλοντικά αγαθά, που προσδοκούν οι πιστοί, θα χαρακτηρίζεται μωρία και αφροσύνη. Ο θείος νόμος θα υβρίζεται. Η ομολογία της Ορθοδόξου Πίστεως θα θεωρείται από τους πολλούς αφροσύνη και θα βρίσκει για τίμημά της τον διωγμό. Τότε το σύμβολον, το σημείον της Πίστεώς μας ο Τίμιος και Ζωοποιός Σταυρός θα χλευάζεται…
Ένταση του διωγμού.
Στον καιρό της επικρατήσεως του Αντιχρίστου ο διωγμός κατά της Εκκλησίας δεν θα είναι θεωρητικός. Δεν θα γίνει μονάχα με τις αντίχριστες κακοδοξίες και πλάνες, αλλά και με την πιο άγρια και βάναυση βία. Και όργανα του διωγμού της Εκκλησίας από τον Αντίχριστο δεν θα είναι μονάχα οι συνεργάτες του αλλόθρησκοι, αλλά και τα εκκλησιαστικά εκείνα πρόσωπα που θα δεχθούν τότε το χάραγμα του Αντιχρίστου. Τα τελευταία αυτά πρόσωπα θα βοηθήσουν τον Αντίχριστο με τα υλικά και πνευματικά μέσα τους. Θα γίνουν σύμμαχοι του Αντιχρίστου στο διωγμό με την εκκλησιαστική Διοίκηση, με το κήρυγμα, τις τελετές κλπ, που θα χρησιμοποιηθούν με ασέβεια για να υπαχθούν τα μέλη της Εκκλησίας στον Αντίχριστο.
(« Ο Αντίχριστος, +Χαραλάμπους Βασιλόπουλου, εκδ. «Ορθοδόξου Τύπου», εκδ.10η, 2001).
Συνεχίζεται Κ.Σ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου