«Ἐνῶ ὁ ἄστεγος πεθαίνει ἀπό πεῖνα δύο βήματα παρακάτω
καί τό παιδί ροκανίζει τή μοναξιά του μπροστά στήν ἀπατηλή μωρία μιᾶς ἀδηφάγου ὀθόνης,
ὁ σκύλος, σέ βελούδινο μαξιλάρι, μακάριος, ὀσφραίνεται τό εὐωδιαστό ψητό, τό ὁποῖο τοῦ μαγειρεύει ἡ κυρία του.
Χονδροειδής ἀνισότητα τῆς κοινωνίας μας πού ἔχει ἐξοκείλει.
Ἄραγε, αὐτό σημαίνει ἀγαπῶ τά ζῶα;
Ὄχι, αὐτό σημαίνει ξεχνῶ τόν ἄνθρωπο».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου