«Η ζωή περνάει από δίπλα μας τόσο γρήγορα, και δεν το καταλαβαίνουμε έγκαιρα. Γινόμαστε όλο και πιο ψυχροί, εγωιστές, αδιάφοροι και θυμωμένοι με τα πάντα γύρω μας.
Ξεχάσαμε τα παιδικά μας όνειρα κάπου στο τραπεζάκι γεμάτο παιχνίδια και αγκαλιάσαμε μια ψεύτικη ζωή γεμάτη υλισμό.
Έχουμε χάσει την αθωότητα και την καθαρότητα της ψυχής μας με το να κατακλυζόμαστε από τα προβλήματα της ζωής.
Ξεχάσαμε να χαμογελάμε, να κρατιόμαστε χέρι-χέρι, να αγκαλιαζόμαστε, δεχόμενοι αντ' αυτού "emoticon" για όλα τα συναισθήματά μας. Λόγω του θορύβου του περιβάλλοντος σε αυτόν τον κόσμο, δεν ακούμε πλέον την ψυχή μας.
Έχουμε αφήσει τις πληγές μας και αναισθητοποιήσαμε τον πόνο της εσωτερικής πάλης της ψυχής μέχρι να αποκτήσουμε ανοσία.
Έχουμε μεταφέρει τη ζωή μας στο εικονικό περιβάλλον, έχουμε συνδεθεί μεταξύ μας, αλλά εξακολουθούμε να υποφέρουμε από μοναξιά, μη ξέροντας πώς να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας. Μια ζωή έχουμε και τη σπαταλάμε...
Έχουμε πετρώσει την ψυχή μας και αυτό φαίνεται τόσο έντονα εξωτερικά... έχουμε ξεχάσει να χαμογελάμε, έχουμε ξεχάσει να συγχωρούμε και έχουμε ξεχάσει να αγαπάμε ανιδιοτελώς».
(Π. Χρυσόστομος Φιλιπέσκου - «Ζήσε όμορφα, συγχώρεσε στον χρόνο και αγάπησε αληθινά!»)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου