Συννεφιασμένη ή λαμπροφορεμένη η Κυριακή; Αρχιμ. Αρσενίου Κωτσόπουλου

[Η Εις Άδου Κάθοδος (Eπίχρυσο εγκόλπιο – λειψανοθήκη) – 1507 – 1517 μ.Χ. – Mονή Bατοπαιδίου, Άγιον Όρος]

Κ.Σ.

Άκου συννεφιασμένη Κυριακή! Γιατί ο τραγουδοποιός μαύρισε την λαμπροφορεμένη μέρα του Κυρίου; Η Κυριακή ποτέ δεν είναι συννεφιασμένη. Είναι ημέρα λαμπρή. Μέρα που γιορτάζει ο Κύριος το φως της Αναστάσεώς Του. Ας δώσουμε λίγο φως στην εβδομάδα που ξεκινά. Τι ωραία που τα λέει ο Διονύσιος Σολωμός στον υπέροχο ύμνο της Ελευθερίας! Σε κάποιες στροφές (89-95) περιγράφει τα θαυμάσια που τελούνται στην αναστάσιμη λειτουργία, όπου η θρησκεία αφού δεχθεί την αύρα της ελευθερίας εισέρχεται θριαμβευτικά στην Εκκλησία:

Σου ΄λθε [ελευθερία] εμπρός λαμποκοπώντας

Η Θρησκεία μ’ έναν σταυρό

Και το δάκτυλο κινώντας

όπου ανεί τον ουρανό

          « Σ’ αυτό», εφώναξε, «το χώμα

στάσου ολόρθη, Ελευθεριά!».

Και φιλώντας σου το στόμα

Μπαίνει μες στην εκκλησιά.

        Εις την τράπεζα σιμώνει,

Και το σύγνεφο το αχνό

Γύρω γύρω της πυκνώνει

που σκορπάει το θυμιατό.

  Αγρικάει την ψαλμωδία

οπού εδίδαξεν αυτή°

βλέπει τη φωταγωγία

στους Αγίους εμπρός χυτή.

Ποιοί ειν’ αυτοί που πλησιάζουν

με πολλή ποδοβολή, 

κι άρματ’, άρματα ταράζουν;

Επετάχτηκες εσύ.

Α! το φως που σε στολίζει, 

σαν ηλίου φεγγοβολή, 

και μακρόθεν σπινθηρίζει, 

δεν είναι, όχι, από τη γη°

Λάμψιν έχει όλη φλογώδη

χείλος, μέτωπο, οφθαλμός°

φως το χέρι, φως το πόδι, 

κι’ όλα γύρω σου είναι φως. 

Κυριακή: ημέρα του φωτός, ημέρα χαράς και ενότητας στο κοινό ποτήριο του Σώματος και Αίματος του Χριστού. Συννεφιασμένη είναι μόνο γι’ αυτούς που θέλουν να ζουν απομονωμένοι και αλειτούργητοι, κλεισμένοι στο χώρο τους. Εγκλωβισμένοι στην μοναξιά της απόσυρσής τους από την λειτουργική σύναξη των πιστών. 

Πόσο λυπηρό αλήθεια… Δέκα εκατομμύρια Έλληνες να γνωρίζουν το καταθλιπτικό τραγούδι του Βασίλη Τσιτσάνη και να μην επαναστατεί η συνείδηση κανενός, ενώ, ταυτόχρονα δέκα εκατομμύρια Έλληνες αγνοούν παντελώς τις ελπιδοφόρες και λαμπροφόρες στροφές του Ύμνου της Ελευθερίας, του εθνικού μας ποιητή Διονυσίου Σολωμού, ο οποίος μέσα από τις γεμάτες ρεαλισμό σκληρές περιγραφές της φρίκης του πολέμου οδηγεί τον ακροατή στο φως της αγάπης και της Χάριτος του Χριστού, μέσα από το πανευφρόσυνο κλίμα της αναστάσιμης πασχαλινής Λειτουργίας. 

( Από το βιβλίο « Από την αγιότητα στην τελειότητα- Η ενδημία του Πνεύματος σε καιρό πανδημίας», Αρχιμ. Αρσενίου Κωτσόπουλου, εκδ. « Αγαθός Λόγος», 2022).

Κ.Σ.

Χριστός Ανέστη! Ο αναστημένος Χριστός μεταδίδει σε όλους μας, όσοι Τον πιστεύουμε, μερίδιο από τη νίκη και τη δόξα Του. Η καρδιά μας γεμάτη από την Ανάστασή Του ισχυροποιεί την πίστη στη δύναμή Του, που είναι η ακατάλυτη δύναμη του πνεύματος και του φωτός. Όσοι ανήκουμε στο Χριστό, είμαστε βέβαιοι ότι η τελική νίκη είναι μαζί μας. Στην Ανάσταση φθάνουμε ύστερα απ’ τον Γολγοθά. Σηκώνοντας ο καθένας το Σταυρό του, ατενίζουμε την Ανάσταση. 

Ας πάρουμε δύναμη από την Ανάστασή Του και ας προχωρήσουμε μπροστά στον αγώνα κατά των εχθρών του ανθρώπου και της ανθρωπιάς. 

ΥΓ. Στην αγαπημένη μου φίλη που γιορτάζει την ημέρα της Λαμπρής εύχομαι Χρόνια φωτεινά, αγιασμένα και καρποφόρα.  

                                                                                              Κ.Σ.