Το Όρος των Ελαιών
Το Όρος των Ελαιών είναι μια οροσειρά ανατολικά της Ιερουσαλήμ. Ανάμεσα σ’ αυτό και την Ιερουσαλήμ βρίσκεται η κοιλάδα του Ιωσαφάτ όπου ρέει ο χείμαρρος των Κέδρων. Στα δυτικά του βουνού είναι το χωριό Γεθσημανή. Ονομάζεται Όρος των Ελαιών, γιατί πάντα ήταν κατάφυτο από ελαιόδεντρα. Λεγόταν και “όρος του βδελύγματος” λόγω του ότι ο Σολομώντας είχε χτίσει ειδωλολατρικούς βωμούς.
Το Όρος των Ελαιών έχει τρεις κορυφές: Τη βόρεια, που ονομάζεται όρος Σκοπός, με ύψος 826 μέτρα, πάνω στην οποία έχει κτισθεί το Εβραϊκό Πανεπιστήμιο. Τη μεσαία με το νοσοκομείο της Αυγούστας Βικτώριας και τη νότια, που ονομάζεται όρος της Διαφθοράς, με ύψος 747 μέτρα όπου έγινε η ανάληψη του Κυρίου και συγκεντρώνει όλα τα χριστιανικά προσκυνήματα, μοναστήρια και εκκλησίες. Στους πρόποδές του βρίσκεται ο κήπος της Γεσθημανής.
Το όρος Ελαιών, είναι συνυφασμένο με τον Ιησού: Εκεί ο Χριστός πήγαινε για να προσευχηθεί και να διδάξει, από εκεί έγινε η θριαμβευτική είσοδος Του στο Ιεροσόλυμα (Ματθαίος 21:1), στο βουνό αυτό έγινε η “επί του όρους ομιλία”, εκεί προφήτευσε για το τέλος του κόσμου (Μάρκος 13:1, Ματθ. 24, Λουκ. 21), εκεί πήγε με τους μαθητές Του μετά το τελευταίο Δείπνο, η παρουσίαση του Χριστού στους μαθητές του, ύστερα από την Ανάστασή του και από εκεί έγινε η Ανάληψη Του στους ουρανούς (Μάρκος 16:19).
Επίσης στη προφητεία για τη καταστροφή της Ιερουσαλήμ αναφέρεται ως τόπος όπου θα σταθεί ο Κύριος (Ζαχαρίας 14:4). Από αυτό έκοβαν κλάδους ελιάς για τη γιορτή της Σκηνοπηγίας (Νεεμίας 8:9). Στο όρος Ελαιών βρισκόταν η Γεθσημανή, ο τόπος αγωνίας και συλλήψεως του Ιησού.
Η αγία Ελένη πάνω στο τόπο της Εσχατολογικης Διδαχής έχτισε μια μεγάλη εκκλησία βασιλικού ρυθμού, πάνω σε ένα βράχο, που ονομάζονταν Εκκλησία εν Ελαιώνι.. Την εκκλησία αυτή κατέστρεψε ο Χοσρόης το 614 και την ανοικοδόμησε ο επίσκοπος Ιεροσολύμων Μόδεστος, ύστερα από λίγα χρόνια. Τα ερείπια της βασιλικής αυτής βρίσκονται σήμερα στη λατινική εκκλησία του Πάτερ Ημών.
Στον τόπο της Ανάληψης κτίσθηκε το 387 μεγάλη οκταγωνική εκκλησία, το Εμβώμιον, όπως το έλεγαν οι βυζαντινοί, ο φωτεινός σταυρός του οποίου φαινόντανε απ’ όλη την Ιερουσαλήμ. Η Εκκλησία της Ανάληψης καταστράφηκε από τους Πέρσες και ξαναχτίσθηκε με τα ίδια σχεδόν σχέδια από τους Σταυροφόρους. Σήμερα υπάρχει οκτάγωνο κτίριο με τρούλο μέσα στο οποίο βρίσκεται το αποτύπωμα του δεξιού ποδιού του Κυρίου κατά την Ανάληψη. Το προσκύνημα αυτό ανήκει στους Μωαμεθανούς αλλά έχουν δικαίωμα και τα άλλα δόγματα να τελούν τις ακολουθίες τους. Θεωρείται ιερό βουνό όχι μόνο από τους χριστιανούς αλλά και από τους Εβραίους και τους μουσουλμάνους.
Το Όρος των Ελαιών από τον 4ο μ.Χ. αιώνα προσείλκυσε πολλούς Χριστιανούς προσκυνητές και μοναχούς και πάνω του χτίστηκαν εκκλησίες και μοναστήρια. Ένα χριστιανικό οδοιπορικό του 6ου αιώνα αναφέρει 24 εκκλησίες μοναστήρια και ξενώνες για τους προσκυνητές πάνω στο Όρος.
Η Μικρή Γαλιλαία
Η Μικρή Γαλιλαία βρίσκετε στην νότια κορυφή του Όρους των Ελαιών. Ο χώρος ανήκει στο Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων και σώζονται: α. μια εκκλησία αφιερωμένη στους Άνδρες Γαλιλαίους, τους Δώδεκα Αποστόλους. Εδώ εμφανίστηκε ο Κύριος το απόγευμα της Κυριακής μετά την Ανάστασή Του (Ματθ. 28,10), στους 11 μαθητές Του. Ο τόπος της πρώτης εμφανίσεως του Κυρίου βρίσκεται στον νάρθηκα του Ναού κάτω από την Αγία Τράπεζα. β. Δίπλα στον Ναό υπάρχει η Τράπεζα όπου ο Κύριος συνέφαγε με τους μαθητές του, σύμφωνα με το ευαγγέλιο μέλι και ψάρι «ψητὸν ἰχθὺν καὶ κερήθραν καὶ μέλι». Και γ. η περιοχή ήταν επίσης ο αγαπημένος τόπος της Παναγίας, όπου ανέβαινε πολύ συχνά μετά την Ανάσταση του Ιησού Χριστού.
Εκεί υπάρχει ιερός Ναός της Παναγίας που είναι χτισμένος στο σημείο όπου κατά τη διάρκεια της προσευχής της Άγγελος Κυρίου ανήγγειλε στη Θεοτόκο το γεγονός της Κοίμησης και της Μετάστασής της προσφέροντας της ”κλάδον φοίνικος”, δηλ. ότι σε 3 ημέρες θα την παραλάβει ο Κύριος στους ουρανούς. Η Μητέρα του Θεού επί ένδεκα χρόνια καθημερινώς μετά τη Θεία Ανάληψη του Υιού της μετέβαινε στον Ιερό αυτό τόπο και προσεύχονταν.
'Οταν έλαβε την πληροφορία πλημμυρισμένη από τη χαρά της μεταστάσεως προς τον Υιό της ανέβηκε βιαστικά στο όρος των Ελαιών για να προσευχηθεί, κατά την ανάβασή της, έγινε θαύμα παράδοξο, τα δένδρα, οπού ήταν στο όρος φυτευμένα, έκλιναν την κορυφή τους σαν να ήταν έμψυχα και λογικά, και έτσι προσκυνούσαν, και απέδιδαν τον προσήκοντα σεβασμό και τιμή στην Μητέρα του Θεού και Kυρία και Δέσποινα του κόσμου.
Κατά τον Ιωάννη Θεσσαλονίκης (7ος αιώνας), η ταπεινή Παναγία διερωτήθηκε τότε μήπως ήταν αοράτως παρών ο Ιησούς, γιατί μάλλον προς Εκείνον απευθυνόταν ο σεβασμός της φύσης. Ο άγγελος όμως τη βεβαίωσε ότι τα σημεία αυτά προέρχονται από τον Θεό. Την πληροφόρησε ακόμα ότι κατά την ώρα της κοίμησής της θα παρίσταται ο ίδιος ο Ιησούς για να συνοδεύσει την ψυχή της, πλαισιωμένος από στρατιές αγγέλων. Αμέσως μετά χάθηκε ως φως στον ουρανό. Στον τόπο όπου έχει ανεγερθεί η Εκκλησία του δευτέρου Ευαγγελισμού οι πιστοί προσκυνούν το σημείο όπου η Θεοτόκος προσεύχονταν, και όπως ιστορούν τα εγκώμια τα οποία είναι γραμμένα στην εξωτερική βόρεια όψι του Ναού:
«Άγγελος Κυρίου, προ τριών ημερών
παραγίνεται προς σε την Πανάμωμον
την μετάστασιν γνωρίζων σοι την σην.
Προσκομίζει κλάδον φοίνικος σοι Σεμνή
σύμβολον της σης ανυψώσεως
ο Αρχάγγελος πεμθείς εξ ουρανού.
Κλίνουσι τους κλάδους τα του όρους φυτά
και προσμένουσι το σέβας πανάχραντε
ως Δεσποίνη σοι πληρούντα την τιμήν.»
Στην νοτιοδυτική πλευρά του Ναού υπάρχει ο τόπος που ασκήτεψε και ετάφη η Οσία Πελαγία.
Μετά την προσευχή της στο όρος των Ελαιών η Παρθένος Μαρία επέστρεψε στο σπίτι της· αμέσως τότε το οικοδόμημα σείσθηκε ολόκληρο. Έκαμε μεγάλη φωτοχυσία και ευχαρίστησε το Θεό με θερμές προσευχές, ενώ συγχρόνως, κάλεσε κοντά της τους συγγενείς και τους γείτονες. Σάρωσε και τακτοποίησε όλο το σπίτι της και επιπλέον ετοίμασε το νεκρικό κρεβάτι της και όλα τα σχετικά με την ταφή. Στη συνέχεια γνωστοποίησε στους συγγενείς και στους γείτονες όσα της είπε ο άγγελος για την μετάστασή της στους ουρανούς.
Για να κάνει πιο αξιόπιστα τα λόγια της
τους έδειξε το νικητήριο σύμβολο που της έδωσε ο άγγελος, το οποίο ήταν
ένα κλαδί από φοίνικα. Οι γυναίκες που συγκεντρώθηκαν όταν άκουσαν αυτά
πνίγηκαν στο κλάμα και θρηνούσαν με φωνές σπαρακτικές. Σε κάποια στιγμή
σταμάτησαν το θρήνο και παρακαλούσαν την Παρθένο να μην τις αφήσει
ορφανές. Αυτή τις διαβεβαίωνε ότι έπειτα από τη μετάστασή της θα
επιβλέπει και θα προστατεύει όχι μόνο αυτές, αλλά και όλο τον κόσμο.
Έτσι με τα παρηγορητικά της λόγια μετρίαζε την υπερβολική τους λύπη.
Έπειτα άφησε παραγγελία για τους δύο χιτώνες της. Έδωσε, δηλαδή, εντολή
να πάρουν από έναν οι δύο φτωχές χήρες που ήταν γνωστές και βρίσκονταν
συνέχεια κοντά της ενώ η ίδια φρόντιζε για την καθημερινή διατροφή τους.
Καθώς, λοιπόν, αυτή τακτοποιούσε όσα αναφέραμε και έδινε τις σχετικές εντολές ακούστηκε ξαφνικά ένας ήχος δυνατής βροντής. Κατέφθασαν «άνωθεν ροπής», αρπαγμένοι από ένα σύννεφο και οι μαθητές του Χριστού δια μιας στο σπίτι της Θεομήτορος αρπάζοντάς τους από τα πέρατα του κόσμου όπου ο καθένας κήρυττε το Ευαγγέλιο του Χριστού. Μαζί μ’ αυτούς ήταν και οι θεόσοφοι ιεράρχες Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, ο Ιερόθεος και ο Απόστολος Τιμόθεος.
Αυτοί, λοιπόν, όταν έμαθαν την αιτία της απρόσμενης παρουσίας τους απευθύνθηκαν προς τη Θεοτόκο και της είπαν: «Δέσποινα, όσο ήσουνα μαζί μας στον κόσμο, σε βλέπαμε και αντλούσαμε παρηγοριά, γιατί ήταν σα να βλέπαμε το Δεσπότη και διδάσκαλό μας. Τώρα πώς θα υπομείνουμε αυτή τη στέρηση και την αναχώρηση από την παρούσα ζωή; Βέβαια χαιρόμαστε για τη μετάστασή σου με το θέλημα του Υιού και Θεού Σου και για όσα ευχάριστα γίνονται σ’ εσένα». Και λέγοντας αυτά κυλούσαν δάκρυα ασταμάτητα απ’ τα μάτια τους. Κι αυτή τους απάντησε: «Αγαπημένοι μαθητές του παιδιού μου και Θεού, μη, σας παρακαλώ, μη μετατρέψετε σε πένθος τη χαρά μου· ενταφιάστε με, σας παρακαλώ, το σώμα μου όμως θα το τακτοποιήσω εγώ στο νεκρικό κρεβάτι».
Όταν η Παναγία Μητέρα του Θεού τελείωσε τα λόγια αυτά, έφθασε και ο θεσπέσιος Παύλος, το σκεύος της εκλογής, ο οποίος έπεσε στα πόδια της Θεομήτορος και προσκύνησε και άνοιξε το στόμα του κι άρχισε να την εγκωμιάζει λέγοντας: «Χαίρε μητέρα της ζωής, εσύ που είσαι το αντικείμενο του κηρύγματός μου. Διότι παρότι δεν είδα το Χριστό, βλέποντας εσένα νόμιζα πως έβλεπα Εκείνον».
Έπειτα η Παρθένος τους κάλεσε όλους και τους αποχαιρέτησε. Ξάπλωσε στη συνέχεια στην κλίνη της και τακτοποίησε το πανάχραντο σώμα της όπως ακριβώς ήθελε. Στη συνέχεια έκαμε προσευχές και δεήσεις για τη στήριξη και την ειρήνη όλου του κόσμου, ευλόγησε τους παρισταμένους και αφού έκαμε όλα αυτά άφησε το πνεύμα της στα χέρια του Υιού και Θεού της.
Τότε ο Πέτρος άρχισε πρώτος να ψάλλει τους επικήδειους ύμνους. Οι υπόλοιποι απόστολοι σήκωσαν το νεκρικό κρεβάτι κι άλλοι μεν προπορεύονταν με λαμπάδες και ψαλμωδίες άλλοι δε ακολουθούσαν το θεοδόχο εκείνο σώμα οδηγώντας το προς το μνήμα. Κατά την ώρα της ιερής εκείνης πομπής προς τον ετοιμασμένο τόπο της ταφής ακούγονταν άγγελοι που υμνούσαν και οι εξαίσιες υμνωδίες τους γέμιζαν τον αέρα.
Οι άρχοντες όμως των Ιουδαίων δεν ανέχονταν να βλέπουν και ν’ ακούνε όλα αυτά τα εξαίσια και γι’ αυτό ξεσήκωσαν μερικούς μέσα από τον όχλο και τους έπεισαν να προσπαθήσουν να ρίξουν από τα χέρια των αποστόλων το φέρετρο πάνω στο οποίο είχε τοποθετηθεί το ζωαρχικό σώμα και να το πετάξουν κάτω στη γη. Όμως όλους αυτούς που τόλμησαν κάτι τέτοιο τους πρόφθασε η θεία δίκη και τους τιμώρησε με τύφλωση των ματιών τους κι έτσι δεν μπόρεσαν να επιτύχουν τον ανόσιο σκοπό τους.
Έναν μάλιστα απ’ αυτούς, που ρίχτηκε πιο ορμητικά απ’ όλους κι ακούμπησε την ιερή εκείνη κλίνη του έκοψε και τα χέρια. Αυτός, λοιπόν, έμεινε θέαμα ελεεινό και άξιο για λύπηση απ’ όλους, γιατί τα αυθάδη χέρια του τα έκοψε η θεία δίκη και έμειναν κρεμασμένα πάνω στο φέρετρο μέχρι που πίστεψε μ’ όλη του την ψυχή οπότε επήλθε και η θεραπεία του. Το ίδιο συνέβη και με όσους τυφλώθηκαν. Αυτοί από τη στιγμή που πίστεψαν και δέχτηκαν επάνω τους ένα τεμάχιο από το σάβανο του νεκρικού εκείνου κρεβατιού απόκτησαν την υγεία τους.
Οι απόστολοι όταν έφτασαν στην τοποθεσία που λέγεται Γεθσημανή τοποθέτησαν στο μνήμα το ζωαρχικό εκείνο σώμα κι έμειναν εκεί για τρεις μέρες ακούγοντας αγγελικές φωνές που έψαλλαν ακατάπαυστα.
Κατά θεία οικονομία ένας από τους αποστόλους, ο Θωμάς, δεν ήταν παρών στην κηδεία του ζωαρχικού σώματος. Έφθασε την τρίτη μέρα κι όταν έμαθε όλα τα σχετικά ήταν καταστεναχωρημένος διότι δεν αξιώθηκε κι αυτός να παρευρεθεί και να συμμετάσχει σ’ όλα όπως οι άλλοι απόστολοι. Τότε με κοινή απόφαση συμφώνησαν όλοι να ανοίξουν τον πανάγιο εκείνο τάφο για να προσκυνήσει κι εκείνος το πανάμωμο σκήνωμα της Θεοτόκου. Τον άνοιξαν κι έμειναν όλοι έκπληκτοι, διότι βρήκαν τον τάφο αδειανό παρότι ήταν παρόντες εκεί, ως φύλακες και τις τρεις ημέρες. Στον τάφο είχε μείνει μόνο η σινδόνη (το σάβανο) ως παρηγοριά για όλους τους πιστούς, αλλά και ως αψευδής μαρτυρία για τη μετάθεση αυτή.
Αυτός ο τάφος που ήταν λαξευμένος μέσα στην πέτρα, έτσι φαίνεται και προσκυνείται μέχρι σήμερα στη Γεθσημανή κενός από το σώμα, για να τιμάται και να δοξάζεται η Υπερευλογημένη Δέσποινά μας Μαρία, η Θεοτόκος και Αειπάρθενος.
Άλλα σπουδαία προσκυνήματα που βρίσκονται σήμερα στη νότια κορυφή του βουνού είναι: Το Ρωσικό Μοναστήρι του αγίου Ιωάννου του Προδρόμου. Η νεοκτισθείσα Ελληνική Εκκλησία της Ανάληψης. Το προσκύνημα της Ανάληψης που μέχρι σήμερα είναι ιδιοκτησία των Μουσουλμάνων. Οι Λατινικές Εκκλησίες Πάτερ Ημών ο Κύριος Έκλαυσε και το Ρωσικό Μοναστήρι της Αγίας Μαρίας Μαγδαληνής στη δυτική πλευρά του βουνού.»
πηγές: iconandlight , evangelistismarkos.wordpress.com , choratouaxoritou.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου