Και
εκάθησα και έκλαιγα δια τα νέα παθήματα. Και επήγα πάλιν εις τους
φίλους μου τους Αγίους. Άναψα τα καντήλια και ελιβάνισα λιβάνιν καλόν
Aγιορείτικον.
Μην
αφήσετε, Άγιοί μου αυτά τα γκιντί πουλημένα κριγιάτα της τυραγνίας να
μασκαρέψουν και να αφανίσουν τους Έλληνες, κάνοντας περισσότερα κακά από
αυτά που καταδέχθηκεν ο Τούρκος ως τίμιος εχθρός μας.
Εμείς, με σκιάν
μας τον Τίμιον Σταυρόν, επολεμήσαμεν ολούθε, σε κάστρα, σε ντερβένια, σε
μπογάζια και σε ταμπούργια. Και αυτός ο Σταυρός μας έσωσε. Μας έδωσε
την νίκη και έχασε τον άπιστον Τούρκον. Τόση μικρότητα στον Σταυρό, τον
Σωτήρα μας. Και βρίζουν οι πουλημένοι εις τους ξένους και τους παπάδες
μας, τους ζυγίζουν άναντρους και απόλεμους.
Εμείς τους παπάδες τους
είχαμε μαζί εις κάθε μετερίζι, εις κάθε πόνον και δυστυχίαν. Όχι μόνον
δια να βλογάνε τα όπλα τα ιερά, αλλά και αυτοί με ντουφέκι και
γιαταγάνι, πολεμώντας σαν λεοντάρια. Ντροπή Έλληνες».
Στρατηγός Ιωάννης Μακρυγιάννης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου