Όταν βλέπουμε ανάρμοστες εκδηλώσεις να γίνονται ακόμα και εντός των ναών, περιμένουμε να τους σεβαστεί ο κάθε «άνιωθος» Δήμαρχος;
Συντάκτης: Ελευθέριος Ανδρώνης
Μεγάλος ντόρος έχει ξεσηκωθεί ένθεν κακείθεν για το πάρτι ηλεκτρονικής μουσικής που έγινε στις 20 Δεκέμβρη, στα σκαλοπάτια έξω από τον Ιερό Ναό Αγίου Ανδρέα, στο Γαλάτσι. Οι ερμηνείες για το συμβάν πλεονάζουν, όπως και η υποκρισία. Νομίζω ότι πρέπει να βάλουμε τα πράγματα στη σωστή τους βάση, γιατί ως συνήθως, κάποιοι ασχολούνται με το δέντρο και αγνοούν το δάσος.
Από την μια πλευρά έχουμε τους μουσαντένιους «χριστιανούς», όπως τον Θάνο Πλεύρη και τον Άδωνι Γεωργιάδη, οι οποίοι (είτε με τη θετική ψήφο τους – είτε με τη φυγομαχία τους) πέρασαν το μεγαλύτερο νομοθετικό ανοσιούργημα από καταβολής ελληνικού κράτους (τους γνωστούς «γάμους» και τις υιοθεσίες), να συμπεριφέρονται τώρα σαν όψιμοι «σταυροφόροι» και «ευσεβείς» και να κατηγορούν αποκλειστικά τον Χάρη Δούκα για το πάρτι, λες και είναι η πρώτη φορά που μαγαρίζεται ναός σε αυτήν την έρμη χώρα.
Από την άλλη έχουμε τον Χάρη Δούκα να εμφανίζει ως φυσιολογικό το να γίνεται «πίστα» το προαύλιο μιας εκκλησίας, μόνο και μόνο επειδή είναι κάτι που (δυστυχώς θα προσθέσω εγώ) γίνεται συχνά πλέον. Και σύμφωνα με τον ίδιο, όσοι διαφωνούν με τέτοιες εκδηλώσεις είναι «ακροδεξιοί» και «σκοταδιστές». Χρησιμοποιεί δηλαδή την κλασσική καραμέλα όσων θεωρούν στανικό τους δικαίωμα να μαγαρίζουν τα Ορθόδοξα σεβάσματα, απαιτώντας μάλιστα να μη βγάζουμε άχνα.
Ο Δούκας βρίσκει και… κάνει
Έγραψε ο Δούκας ότι έχουν γίνει άλλα τρία πάρτι έξω από τον Άγιο Ανδρέα, οπότε δεν γίνεται κάποιους να τους παίρνει τώρα ξαφνικά ο πόνος. Άσε που έχουμε ένα σωρό «events» να γίνονται, όχι μόνο έξω από εκκλησίες, αλλά και μέσα σε αυτές. Από την οπτική του Δούκα ο οποίος εξετάζει το θέμα με υπολογιστική πολιτική ματιά, έχει ένα «δίκιο».
Ο Δήμαρχος Αθηναίων τόσα ξέρει, τόσα (δεν) πιστεύει, τόσα λέει. Το να δίνεις άδεια για πάρτι έξω από ορθόδοξους ναούς παραμονές Χριστουγέννων, θέλει μια στοιχειώδη συναίσθηση για να καταλάβεις ότι είναι λάθος, που ο κ. Δούκας δεν φαίνεται να τη διαθέτει. Όμως το τραγικό της υπόθεσης είναι ότι η ίδια η Εκκλησία δίνει πατήματα στον κάθε «άνιωθο» Δήμαρχο να θεωρεί νορμάλ το να φωταγωγείται σαν club ένας ιερός ναός.
Είναι εντελώς παράλογο να περιμένεις από τον κάθε Δούκα να σεβαστεί έναν ιερό ναό, την ώρα που γίνονται πολλές ανοίκειες εκκλησιαστικές εκδηλώσεις – όχι στα σκαλοπάτια – αλλά μπροστά από το ιερό. «Ευσεβίστικες» συναυλίες, φραγκολεβαντίνικες χορωδίες, θεατρικές παραστάσεις και ένα σωρό άλλες απρέπειες βλέπουμε – με θλίψη – να επιτρέπονται κατά καιρούς μέσα σε ορθόδοξους ναούς της χώρας μας. Λες και σώθηκαν οι κοινόχρηστοι χώροι και δεν υπάρχει άλλο σημείο να φιλοξενήσει τα δρώμενα. Είναι σαν να στήνει το κοσμικό πνεύμα ένα επιδεικτικό μπαϊράκι μπροστά από την Ωραία Πύλη, ξανά και ξανά. Σαν επίδειξη κυριαρχίας στο άφθορο και το άχραντο. Σαν επαναπιστοποίηση μιας άλωσης.
Και εδώ γεννάται το αμείλικτο ερώτημα. Όταν ένας ταγός της Εκκλησίας μεταχειρίζεται ακόμα και το εσωτερικό του ναού σαν πολιτιστικό κέντρο, από που και ως που περιμένεις να τον δουν διαφορετικά οι κοσμικοί; Η αντιμετώπιση των ιερών ναών ως φολκλορικό φόντο για εκδηλώσεις δεν είναι κάτι που εφηύρε ο Χάρης Δούκας. Είναι κάτι που η ίδια η Εκκλησία επιτρέπει όλο και συχνότερα, πότε με υποχωρήσεις και πότε με συναγελασμό με το ευτελές. Και έτσι κενώνεται ο ιερός χώρος από την αγιότητά του. Χειρότερα και από οίκο εμπορίου, είναι ο οίκος του Θεού να μετατρέπεται σε μουσείο για ταριχευμένες αλήθειες.
Χειρότερο και από το να γκρεμιστεί μια εκκλησία, είναι να γίνει διακοσμητική
Να θυμίσω ότι όταν πριν 2 χρόνια είχε στηθεί πάρτι με… pole dancers στα Παλαιά Ανάκτορα της Κέρκυρας, είχαν ενεργοποιηθεί όλες οι αρμόδιες αρχές και το υπουργείο Πολιτισμού για να συμμαζέψουν το ρεζιλίκι. Για τους ορθόδοξους ναούς όμως, καμία τέτοια ανάγκη. Σήμερα τα αρχαία λιθάρια και οι πολιτιστικές ρεκλάμες, έχουν περισσότερη σημασία από τη ζωντανή πίστη μας. Το «ντουβάρι» νιώθει προσφιλέστερο το ντουβάρι.
Άλλωστε η Νέα Εποχή γκρεμίζει κομμάτι – κομμάτι τις γέφυρες της ενορίας με την κοινωνία. Οι καμπάνες ενοχλούν, τα μεγάφωνα σκανδαλίζουν, το ιερό κήρυγμα απομονώνεται ως «ρητορική μίσους», οι λιτανείες χλευάζονται, τα λείψανα αγίων διακωμωδούνται. Η εκκλησία δεν πρέπει να επικοινωνεί με τον κόσμο, αλλά ο κόσμος «δικαιούται» να επιβάλλεται καταχρηστικά στην εκκλησία και να την κάνει και ντεκόρ για τα γλεντοκοπήματά του.
Ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να εξοριστεί η Ορθοδοξία από τα δημόσια πράγματα, δεν είναι τόσο το να σβηστεί από το χάρτη, όσο το να γίνει μια διακοσμητική κουκίδα του. Μια σύναξη «γραφικών» θρησκόληπτων, ένα φιλανθρωπικό σωματείο, ένα κενό μνημείο, ένα γραφικό σκηνικό για πάρτι, μια απόληξη πλατείας, ένα ωραίο σκαλοπάτι για selfie ή ακόμα χειρότερα, ένας πολιτιστικός χώρος για χριστιανούς που έχουν την ξιπασμένη ιδέα ότι «ανακαινίζουν» την αιωνιότητα με παρασιτικούς νεωτερισμούς.
Και έτσι να ενσωματωθεί ο ιερός ναός σε ένα τοπίο μηδενιστικής πολεοδομίας όπου ο νέος δεν θα βρίσκει λόγο να ανέβει αυτά τα σκαλοπάτια και να ανακαλύψει τι υπερουράνιος θησαυρός σκεπάζεται από τον κάθε τρούλο. Από αυτήν ακριβώς τη στράτα της παρακμής πέρασαν οι ναοί των αιρετικών «εκκλησιών» της εσπερίας και σήμερα κλείνουν σωρηδόν, γίνονται γραφεία, καταστήματα, γκαλερί και συναυλιακοί χώροι.
Η εκκλησία μας – αλίμονο – δεν αδειάζει από νόημα, αλλά εμείς ξεμακραίνουμε επικίνδυνα από αυτό. Ο ίδιος ο Χριστός προσφέρει εκεί το τίμιο σώμα και αίμα Του, η Παναγία σκέπει το εκκλησίασμα, τα αγγελικά τάγματα παρατάσσονται με φρίκη, χορείες αγίων παρίστανται, οι κεκοιμημένοι συνεορτάζουν αναστάσιμα με τους ζωντανούς, χιλιάδες ψυχές λαξεύονται για τη σωτηρία τους, κι εμείς ψάχνουμε για αίγλη στα «χαρτοφάναρα» όπως έλεγε ο αείμνηστος Κόντογλου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου