Η ΕΕ διεξάγει πόλεμο στην ίδια της την παραγωγή - Πεδίο μάχης οι Βρυξέλλες για την επιβίωση των αγροτών και τη διατροφική αυτάρκεια όλων μας
Συντάκτης: Ελευθέριος Ανδρώνης
Η ελιτιστική μακαριότητα των Βρυξελλών έμελλε να σειστεί από τις ρόδες των τρακτέρ, τη στιγμή που η πανευρωπαϊκή αγροτιά φώναξε «δεν πάει άλλο». Οι γραφειοκράτες της ευρω- μπουρζουαζίας, σπέρνουν συνεχώς βία στα χωράφια του λαού, και μοιραία θα ερχόταν η στιγμή που θα θέριζαν οργή.
Η άπληστη καρδιά της Ευρώπης που ονομάζεται «Βρυξέλλες», έγινε πεδίο μάχης διότι εδώ και χρόνια η ΕΕ έχει κηρύξει πόλεμο σε κάθε έννοια εγχώριας παραγωγής και διατροφικής αυτάρκειας. Εισαγωγές αντί για ανεξαρτησία. Χρέη αντί για ελαφρύνσεις. Ακριβά εφόδια αντί για οικονομικά κίνητρα. Πρωτόκολλα μαζικής εξόντωσης ζώων αντί για συνετή διαχείριση. Τεχνοκρατικός στραγγαλισμός αντί για υγιή οικοσυστήματα. Τεχνητές τροφές και δηλητήρια αντί για ποιότητα στο πιάτο μας.
Μια Κομισιόν που έχει πετάξει πάνω από 200 δισ. ευρώ για έναν χαμένο πόλεμο μιας μη Ευρωπαϊκής χώρας, δεν βρίσκει λόγο να ταΐσει τους ίδιους τους λαούς της. Την ώρα που ο Ζελένσκι εξασφάλισε άλλα 90 δισ. δανεικό (και αγύριστο) ευρωπαϊκό χρήμα, ο κόσμος στις Βρυξέλλες μάζευε τις πατάτες που ως κίνηση διαμαρτυρίας πέταξαν οι παραγωγοί.
Η αγροτική πολιτική της ΕΕ έχει πάψει προ πολλού να αφορά την ευζωία των πολιτών και έχει εξελιχθεί σε ένα χρηματιστήριο ανελέητων συμφερόντων. Το αγαθό της τροφής μετατρέπεται βιαίως σε κατανάλωση δύο ταχυτήτων, όπου λίγοι πλούσιοι θα έχουν πρόσβαση στην ποιότητα και όλοι οι υπόλοιποι θα περιορίζονται στα διατροφικά «σκουπίδια». Οι δε μικροί παραγωγοί πρέπει να «πεθάνουν» για να μορφοποιηθεί μια ενιαία βιομηχανική γραμμή τροφοδότησης που θα ελέγχει τα πάντα.
Οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι όλης της Ευρώπης, νιώθουν στο πετσί τους πλέον ότι είναι ανεπιθύμητοι για το ζοφερό «αύριο» που ετοιμάζεται. Για πρώτη φορά ακούς ξεσηκωμένους αγρότες (στην Ελλάδα και στο εξωτερικό) να μην περιορίζουν τον καταγγελτικό λόγο τους μόνο σε στενά θέματα του κλάδου, αλλά να κατακεραυνώνουν τη δια(σ)τροφική ατζέντα της Κομισιόν ως μέρος ενός σκοτεινού σχεδίου που έχει ξεφύγει για τα καλά πλέον από την ταμπέλα της «συνομωσιολογίας».
Στις κινητοποιήσεις των Βρυξελλών συμμετείχαν αγρότες και κτηνοτρόφοι από όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές χώρες. Πέρα από το Βέλγιο και την Ελλάδα που «βράζουν», έχουμε συνεχείς διαδηλώσεις στη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ολλανδία, την Ιταλία, την Ισπανία, την Πολωνία και το Ηνωμένο Βασίλειο. Ενώ από τις αρχές του 2026 αναμένονται να μπουν στο γαϊτανάκι της οργής και η Σλοβακία, η Τσεχία, η Ουγγαρία και άλλες χώρες.
Η ταφόπλακα που λέγεται Mercosur
Με τη διαβόητη συμφωνία της ΕΕ με την Mercosur που προβλέπει κατάργηση δασμών και αθρόες εισαγωγές προϊόντων από τη Νότια Αμερική, ουσιαστικά επιτυγχάνεται το εξής: παράλληλα με την αντικατάσταση πληθυσμών που επιδιώκεται με τον λαθροεποικισμό της Ευρώπης, έρχεται να προστεθεί και η αντικατάσταση παραγωγής και ντόπιων προϊόντων. H Mercosur θα εισάγει για τα καλά την τριτοκοσμική βιομηχανία στο πιάτο μας και θα αφανίσει τους αγροτοκτηνοτρόφους . Αυτή είναι η μοιραία κατάληξη μιας ανεξέλεγκτα παγκοσμιοποιημένης αγοράς που καταβροχθίζει οτιδήποτε μειώνει το κόστος και αυξάνει το κέρδος.
Η Ιταλία και η Γαλλία έβαλαν για την ώρα φρένο στην καταστροφική συμφωνία EE-Mercosur, λόγω εσωτερικών πιέσεων από την ξεσηκωμένη αγροτιά. Όμως οι Βρυξέλλες είναι αποφασισμένες να υπογράψουν τον θάνατο του πρωτογενούς τομέα τον προσεχή Γενάρη. Οι καρεκλοκένταυροι της Νέας Τάξης δεν θα ησυχάσουν αν δεν αποκόψουν όλους τους ομφάλιους λώρους των εθνών, προκειμένου να θεμελιώσουν το οικουμενικό τους τερατούργημα.
Είναι ίσως η πρώτη φορά στην ιστορία όπου συμμαχικά κράτη τα οποία ετοιμάζονται για πόλεμο (και μάλιστα τον επιδιώκουν), αντί να στρέφουν την πολεμική οικονομία τους προς τη διατροφική αυτάρκεια, κάνουν το εντελώς αντίθετο: την απεμπολούν όπως – όπως. Ξοδεύουν δισεκατομμύρια σε έκτακτους εξοπλισμούς, την ίδια ώρα που ερημώνουν την ευρωπαϊκή ύπαιθρο από επισιτιστικούς πόρους και έτσι κάνουν τον πολίτη ανυπεράσπιστο σε αυτό που έρχεται, και απολύτως εξαρτώμενο από βιομηχανικές συμφωνίες που μπορούν να ανατραπούν εν μια νυκτί.
Τι είδους ευρωπαϊκή άμυνα είναι αυτή που θα εξαρτά την επιβίωσή της από την Βραζιλία, την Αργεντινή και την Παραγουάη; Κατά την ίδια έννοια, τι είδους ευρωπαϊκή «πρόοδος» είναι αυτή που εξαρτά την ιστορική της συνέχεια από το Ισλάμ;
Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα σαφέστατο σχέδιο αυτοκαταστροφής και μόνο ως τέτοιο μπορεί να βγάλει νόημα. Η εσωτερική ασφάλεια δεν μπορεί να επιτευχθεί με το να κάνεις πολυτέλεια την επιβίωση. Η γεωργία και η κτηνοτροφία δεν είναι διαγράμματα για χαρτογιακάδες των Βρυξελλών, αλλά πανάρχαιες πανάκειες της ζωής και ριζώματα λαών στον τόπο τους. Όμως ούτε με εγχείρηση δεν μπορείς να χωρέσεις αυτήν την αξία στο μυαλό ενός ευρω-γιάπη.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν δικαιούται να μιλά για καμία αναβάθμιση με την αγορά της Mercosur, την ώρα που δεν μπορεί (και δεν θέλει) να εξασφαλίσει την ίδια την παραγωγή της. Οι φλεγόμενες Βρυξέλλες έδειξαν ότι αυτή η συμφωνία δεν βρίσκει σύμφωνους τους λαούς, αλλά πρόκειται για ένα ξεδιάντροπο ξεκαθάρισμα ατζέντας από τα «πάνω». Η ανεξαρτησία της διατροφής είναι πολιτικό θέμα όλων μας και συνδέεται άμεσα με την ελευθερία μας. Στα μπλόκα των αγροτών παίζεται το μέλλον μας και το μέλλον των παιδιών μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου