Γράφει ὁ Πρεσβύτερος π. Γεράσιμος Βουρνᾶς
Στήν συντριπτική τους πλειοψηφία οἱ ἄνθρωποι φαίνεται πώς ζοῦν ἐντελῶς παραιτημένοι. Δέν ἐνδιαφέρονται γιά τίποτα ἐκτός ἀπό τό νά βροῦν τρόπους νά ξεχαστοῦν, εἴτε “σκρολάροντας” στά μέσα κοινωνικῆς δικτύωσης καί παρακολουθῶντας τίς ζωές τῶν ἄλλων, εἴτε τρώγοντας, πίνοντας καί ξεφαντώνοντας. Καμία σκέψη παραπάνω, κανένα αἴσθημα λίγο πιό λεπτό.
Τό ἀποτέλεσμα ὅλων αὐτῶν εἶναι οἱ ζωντανοί νεκροί, πού κάποια μέρα συνειδητοποιοῦν ὅτι τά προβλήματα πού ἔκρυβαν κάτω ἀπό τό χαλί ἔχουν τώρα γεμίσει τό δωμάτιο φέρνοντας τήν ἀπελπισία.Ἄλλοι – οἱ πιό ἐπιτήδειοι – ἔχουν μεγάλη ὄρεξη, γιά νά ζήσουν, ἀλλά εἰς βάρος τῶν ἄλλων. Ἐπιδιώκουν νά κάνουν ὅλους τούς ἄλλους ὑπηρέτες τους. Αὐτό ἀπό μόνο του δέν θά ἦταν κακό γιά ἐμᾶς, οἱ Χριστιανοί διδαχθήκαμε νά εἴμαστε πάντων διάκονοι. Ὅμως, πῶς νά ὑπηρετήσεις ἐκείνους πού φέρονται μέ σκληρότητα στούς ἀνθρώπους, πού κολακεύουν μόνο ὅσους τούς εἶναι χρήσιμοι, πού δέν ἀγαποῦν τό ὄμορφο, τήν τάξη, πού παριστάνουν ὅτι ἔχουν ἀρχές, τίς ὁποῖες ὅμως δέν διστάζουν νά θυσιάσουν, ὅταν τό συμφέρον τους τό ἐπιτάσσει;
Ἔπειτα, ὑπάρχουν καί ἐκεῖνοι, ἡ συντριπτική μειοψηφία τῶν ἀνθρώπων, πού νιώθουν σύγχυση, πού λυποῦνται καί ἀδημονοῦν μέ τήν κατάσταση τῆς Πατρίδας μας, τῆς κοινωνίας μας, ἀλλά πρωτίστως τῶν Ἐκκλησιῶν, ἤ μᾶλλον ἡμῶν τῶν ἐκκλησιαστικῶν, πού, ἄν ἤμασταν ὅπως πρέπει, πολλά θά ἦταν διαφορετικά.
Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ὡς ἀληθινός Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας μας, μπορεῖ νά μᾶς δώσει μία ἄλλη ὀπτική, τήν ὀπτική τοῦ Θεοῦ, σέ ὅσα μᾶς προβληματίζουν. Γράφει λοιπόν σέ μία ἐπιστολή του τά ἑξῆς:
«Τί γάρ ἐστιν ὅ συγχεῖ σου τήν διάνοιαν καί λυπεῖ, καὶ ἀδημονεῖς;»
«Τί εἶναι αὐτό πού σοῦ συγχύζει τόν νοῦ καί σέ λυπεῖ καί ἀδημονεῖς;»
«Ὅτι ἄγριος ὁ χειμών, ὁ τάς Ἐκκλησίας καταβαλών καί ζοφώδης;»
«Ὅτι ἔχει καταλάβει τίς Ἐκκλησίες ἄγριος καί ζοφερός Χειμώνας;»
«καί νύκτα ἀσέληνον πάντα εἰργάσατο»
«καί ὅτι ἔχει κάνει τά πάντα νά μοιάζουν μέ νύκτα ἀσέληνο;»
«καί αὔξεται ἡ πανωλεθρία τῆς οἰκουμένης;»
«καί ὅτι αὐξάνεται ἡ πανωλεθρία τῆς οἰκουμένης;»[1].
Ἄν στήν ἐποχή τοῦ ἁγίου Χρυσοστόμου ἐπικρατοῦσε τέτοιο χάος, τέτοια νύκτα ἀσέληνος, στήν Ἐκκλησία καί στόν κόσμο, τί μποροῦμε νά ποῦμε γιά τήν δική μας ἐποχή; Τί λόγια μποροῦμε νά βροῦμε, γιά νά περιγράψουμε τήν πορεία μας ἀπό τό κακό στό χειρότερο;
Ὅσοι ἀπέμειναν νά προσπαθοῦν νά ζήσουν καί νά λατρεύουν τόν Θεό, ὅπως ἀκριβῶς παρέλαβαν ἀπό τούς ἁγίους Πατέρες μας, πολλές φορές αἰσθάνονται σύγχυση, λύπη καί ἀδημονία γιά τό τί μέλλει γενέσθαι. Μάλιστα, ἐκτός ἀπό τήν προσωπική ἀδυναμία μας, ἔχουμε νά ἀντιμετωπίσουμε καί ὅλους ἐκείνους πού δέν ἀντέχουν καί θέλουν νά ἀλλοιώσουν καί νά ἐξαλείψουν τό καλό πού παραλάβαμε ἀπό τούς Πατέρες. Κάθε προσπάθειά μας νά συνεχίσουμε νά ζοῦμε, ὅπως μάθαμε καί μᾶς ὅρισαν οἱ Πατέρες μας, ἐκλαμβάνεται ἀπό τούς πολλούς ὡς προσβολή πρός τό πρόσωπό τους, ὡς δεῖγμα ὑπερηφανείας καί ἐγωϊσμοῦ ἀπό μέρους μας. Τήν ἴδια ὥρα ἐκεῖνοι προσπαθοῦν στήν Πίστη καί στίς ζωές, τίς δικές τους καί τῶν ἄλλων, νά προσθέσουν τίς ἰδιορρυθμίες τους, πού εἶναι ἄσχετες μέ τό πνεῦμα τοῦ Θεοῦ πού διαβάζουμε στήν Ἁγία Γραφή καί εἴδαμε νά σαρκώνεται στούς Ἁγίους. Δέν ντρέπονται μάλιστα νά μᾶς λένε ὅτι τώρα ἄλλαξαν οἱ καιροί καί ὅτι οἱ Πατέρες πού μᾶς ἔδωσαν ἀναλυτικές ὁδηγίες γιά τό πῶς θά ζήσουμε, πέθαναν καί πλέον ὁ καθένας μπορεῖ νά κάνει ὅ, τι θέλει! Αὐτό πράττουν ὄχι μόνο οἱ ἄρχοντες τοῦ αἰῶνος τούτου, ἀλλά και πολλοί θρησκευόμενοι καί μάλιστα ἄνθρωποι πού ἐπέλεξαν κάποτε νά μαθητεύσουν στούς Πατέρες μας, χωρίς νά τούς ἀναγκάσει κανείς, καί ἀφοῦ οἱ Πατέρες ἐκοιμήθησαν ἤ ἔφυγαν γιά κάποιον ἄλλον τόπο, διακηρύσσουν ὅτι τόσον καιρό καταπιέζονταν καί τώρα ἦλθε ἡ ὥρα νά κάνουν ὅ, τι θέλουν. Καί ἐπί τέλους ἄς κάνουν ὅ, τι θέλουν! Ἄς παραδεχθοῦν ὅμως δημόσια ὅτι ὁδηγός τους εἶναι οἱ προσωπικές τους ἐπιθυμίες καί ἄς ἀφήσουν ὅσους θέλουν νά ζήσουν ὅπως παρέλαβαν, χωρίς προσκόμματα.
Οἱ Πρόγονοί μας πολέμησαν πρῶτα ὑπέρ Πίστεως καί μετά γιά τήν ἐλευθερία τῆς Πατρίδος. Οἱ ἄρχοντες αὐτοῦ τοῦ τόπου, γιατί θέλουν μέ ὕπουλο τρόπο νά ἐξαλείψουν τήν Πίστη μας ἀπό κάθε πτυχή τῆς λειτουργίας τοῦ κράτους, ἀλλά καί τῆς Ἐκκλησίας ἀκόμα, καί νά τήν καταντήσουν ὡς ἕνα ἀπό τά διάφορα κοινωφελῆ ἱδρύματα καί ὄχι Θεῖο Ἐγκαθίδρυμα πού ὀρθοτομεῖ τόν λόγο τῆς Ἀληθείας;[2]
Οἱ ἅγιοι Πατέρες μας, ἀπ’ ἀρχῆς ἕως τίς μέρες μας ἀγωνίστηκαν, γιά νά διαφυλάξουν τήν Πίστη ἀλώβητη ἀπό αἱρέσεις καί ἀπό παντός τύπου ἐκπτώσεις. Τί δουλειά ἔχουν τώρα οἱ Θεολόγοι καί οἱ θεολογίζοντες τοῦ γλυκοῦ νεροῦ νά προσπαθοῦν νά ἀνατρέψουν ὅ, τι παραλάβαμε καί μάλιστα παρουσιάζοντας τήν ἀνατροπή τους αὐτή ὡς Ὀρθοδοξία; Ἀφοῦ γνωρίζουν καί οἱ ἴδιοι ὅτι ψεύδονται, ὅτι μιλοῦν μέ σκοπιμότητες καί ὄχι μέ πνεῦμα Ἀληθείας. Διαφορετικά δέν θά ἀπέφευγαν τόν διάλογο, οὔτε – πολύ περισσότερο – θά ἔτρεφαν καί θά καλλιεργοῦσαν τίς διάφορες συκοφαντίες καί μηχανορραφίες πίσω ἀπό κλειστές πόρτες.
Κύριε καί Θεέ μας, Λόγε τοῦ Θεοῦ σεσαρκωμένε, ἀναστάντα, ἀναληφθέντα καί καταπέμψαντα ἡμῖν τό Πνεῦμα Σου τό Ἅγιον διά τῶν ἁγίων Σου Ἀποστόλων καί πάντων τῶν ἁγίων ἀνδρῶν καί γυναικῶν, ἀπ’ ἀρχῆς ἕως ἐσχάτων, ποθοῦμε νά ζήσουμε σύμφωνα μέ ὅσα παραλάβαμε μέσα ἀπό τήν γραπτή, ἀλλά καί τήν ἰσόκυρή της προφορική Παράδοση[3]. Ποθοῦμε νά ζήσουμε ὅπως παραλάβαμε καί ποθοῦμε νά ντύσεις τόν πόθο μας αὐτόν μέ ἄμετρο πόθο. Τί ἄλλο ἀξίζει, ἄν ὄχι τό νά Σέ ποθοῦμε καί νά ζοῦμε κατά τό ἅγιο θέλημά Σου; Συνέτισέ μας, ὅπου ξεφεύγουμε, καί ἐμεῖς θά πάψουμε νά ἀνησυχοῦμε γιά τούς ἐξωτερικούς ἐχθρούς καί κινδύνους, τούς ὁποίους συνηθίζεις νά ἐπιτρέπεις νά μεγαλώνουν μέχρι τά δεινά νά κορυφωθοῦν καί μέχρι, μέ μιᾶς, νά μεταβάλεις τά πάντα «ἐπί τό γαληνόν»[4].
Τά δεινά στήν ἐποχή μας θά κορυφωθοῦν μέ ἕνα πόλεμο, πού ὅμοιό του δέν ἔχει δεῖ ὁ κόσμος. Μᾶς τό εἶπαν αὐτό οἱ Πατέρες μας. Πρόκειται γιά τήν μεγάλη κάθαρση, κατά τήν ὁποία θά χαθοῦν τά δύο τρίτα τοῦ πληθυσμοῦ τῆς γῆς. Ὕστερα ὅμως θά ἀκολουθήσει μιά ζωή γεμάτη ἁγιότητα, ἐνῷ, ὅταν στή συνέχεια θά ξαναπέσει καί πάλι τό ἀνθρώπινο γένος, τότε θά ἔλθει ὁ Ἀντίχριστος καί φυσικά ἡ Μέλλουσα Κρίση, ὁπότε καί ὁ Θεός μας θά ξεκαθαρίσει τά πάντα[5]. Αὐτή εἶναι ἡ ἴδια τακτική πού ἀκολουθεῖ ὁ Θεός μας σέ ὅλους τούς τόπους καί σέ ὅλους τούς χρόνους, ὅταν καί ὄποτε κορυφώνεται κάποιο πρόβλημα, πού ταλανίζει κάποια οἰκογένεια, ἕνα κράτος ἤ καί ὁλόκληρο τόν κόσμο. Στό τέλος πάντα μιλᾶ ὁ Θεός, καί σέ κάθε τέλος, μέχρι τό Τέλος!
Πάντα ὁ Θεός μιλᾶ στό τέλος καί ὅ, τι λέει εἶναι αἰώνιο. Ἐμεῖς ἄς δοῦμε πῶς θά πορευτοῦμε στό ἑξῆς. Ὁ ἅγιος Χρυσόστομος ἀπευθύνεται στόν καθένα ἀπό ἐμᾶς ξεχωριστά καί μᾶς προτρέπει νά δοξάζουμε τόν Θεό καί ὅτι:
«κἄν μύριοι θόρυβοι, κἄν μυρίαι ταραχαί ἐπίωσι, κἄν καταιγίδες ἐπ’ ὄψιν κέωνται, μηδέν σε τούτων ταραττέτω. Οὐ γάρ προλαμβάνεται ἡμῖν ὁ Δεσπότης ὑπό τῆς τῶν πραγμάτων δυσκολίας, κἄν εἰς ἔσχατον ὄλεθρον πάντα κατενεχθῇ. Δυνατόν γάρ αὐτῷ καί τούς πεπτωκότας ἐγεῖραι, καί τούς πεπλανημένους ἐπιστρέψαι, καί τούς σκανδαλισθέντας διορθῶσαι, καί τούς μυρίων πληρωθέντας ἁμαρτημάτων ἀπαλλάξαι καί δικαίους ποιῆσαι, καί τούς νεκρωθέντας ζωογονῆσαι, και κατασκαφέντα λαμπρότερα ἐργάσασθαι, καί τά παλαιωθέντα ἀνανεῶσαι. Εἰ γάρ τά μη ὄντα ποιεῖ γενέσθαι, καί τῆς μηδαμοῦ μηδαμῶς φαινομένοις χαρίζεται τό εἶναι, πολλῷ μᾶλλον τά ὄντα καί γενόμενα διορθώσεται»[6].
Μέ λίγα λόγια, μᾶς λέει ὁ Ἅγιος: «Μή ταράζεσθε, ὁ Θεός θά μιλήσει στό τέλος! Πάντα ἔχει τόν τελευταῖο λόγο Ἐκεῖνος καί μπορεῖ νά διορθώσει τά πάντα».
Τό κρίσιμο ζήτημα εἶναι ἐμεῖς ποῦ βρισκόμαστε καί μέ ποιόν θέλουμε νά εἴμαστε. Κανείς πού πόθησε νά ζήσει μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ δέν πῆγε χαμένος. Ἄς ἐξετάσουμε τόν πόθο μας, ὅσος κι ἄν εἶναι αὐτός, καί ἄς ζητήσουμε νά μᾶς τόν αὐξήσει καί νά τόν αὐξάνει διηνεκῶς, ὅπως μόνον Ἐκεῖνος γνωρίζει.
Χριστός Ἀνέστη! Ἀληθῶς Ἀνέστη!
Σημειώσεις:
[1] Βασιλείου Λ. Δεντάκη, Ἀνθολόγιον Πατερικῶν Κειμένων, ἐκδ. Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, Ἀθῆναι, 1974, σελ. 484. [2] Πρωτ. Βασιλείου Ἐ. Βολουδάκη, Ἡ Πολιτική εἶναι Ποιμαντική, Ἡ Πνευματική μας εὐθύνη γιά τό κατάντημα τῆς Πατρίδος μας, ἐκδ. Θυηπόλος, Ἀθήνα, 2012. [3] Βασιλείου Λ. Δεντάκη, ὅ. π., σελ. 467. [4]Βασιλείου Λ. Δεντάκη, ὅ. π., σελ. 485. [5] Πρωτ. Βασιλείου Ε. Βολουδάκη, Ὁ Γέροντάς μας ὁ π. Σίμων, Ὁ Καθρέπτης τῆς Ἱερωσύνης, Ὁ Προφήτης, Ὁ Μάρτυρας!, ἐκδ. Ὑπακοή, Ἀθήνα, 2022, σελ. 176-193. [6]Βασιλείου Λ. Δεντάκη, ὅ. π., σελ. 485.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου