Οι άνθρωποι γίνονται κακοί, επειδή πονάν. Και αυτόν τον πόνο τους, δεν βρέθηκε ποτέ κανένας να τον ανακουφίσει.
Οι άνθρωποι γίνονται κακοί, επειδή νιώθουν μοναξιά. Επειδή δεν έχουν έναν άνθρωπο, έναν, να αλλάξουν μια κουβέντα.
Οι άνθρωποι γίνονται κακοί επειδή θέλουν προσοχή. Είναι ένας τρόπος, να φωνάξουνε «Είμαι και εγώ εδώ! Προσέξτε με! Δώστε μου λίγη σημασία. Ανώριμος τρόπος. Παιδικός. Αλλά δεν παύει να είναι τρόπος.
Οι άνθρωποι γίνονται κακοί, επειδή δεν τους αγάπησε ποτέ κάνεις. Και είναι φοβερό αυτό. Είναι φοβερό το να έχεις μόνιμα χειμώνα στη ψυχή σου.
Οι άνθρωποι γίνονται με κακοί από άγνοια...
Επειδή δεν ξέρουν…
Επειδή δεν ξέρουν ότι υπάρχει και άλλος τρόπος. Ότι υπάρχει και άλλος τρόπος για να λύσουνε προβλήματα. Υπάρχει και άλλος τρόπος για να μην είναι μόνοι στη ζωή. Υπάρχει και άλλος τρόπος για να τραβήξουν προσοχή. Υπάρχει και άλλος τρόπος για να διώξουν το χειμώνα απ’ τη ψυχή τους…
Χριστός Ανέστη.
Διαβάζω τα άρθρα σου και θαυμάζω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι άνθρωποι γίνονται κακοί, επειδή πονάν. Και αυτόν τον πόνο τους, δεν βρέθηκε ποτέ κανένας να τον ανακουφίσει.
Οι άνθρωποι γίνονται κακοί, επειδή νιώθουν μοναξιά. Επειδή δεν έχουν έναν άνθρωπο, έναν, να αλλάξουν μια κουβέντα.
Στην Αρχαία Ελλάδα βγήκε ο Διογένης στο δρόμο μέρα μεσημέρι με φανάρι. Όταν τον ρωτούσαν «γιατί κρατάς φανό, ημέρα;» αυτός απαντούσε «αναζητώ άνθρωπο» («ἄνθρωπον ζητῶ!»).
Σήμερα άραγε Αδέρφια μου τι θα έλεγε;
Στη σηµερινή αποπνικτική ατµόσφαιρα της χυδαιότητας, της αδικίας, της βίας και κάθε παραλογισμού, θα ήταν χρήσιµο να ρίξουμε, όλοι μας, λίγο φως µέσα µας και γύρω µας, µε το φανάρι του Διογένη! !