Κ.Σ.
Ο Χριστός «υπέρ πάντων απέθανε» (βλ. Β’ Κορ. Ε’ 14). Πρόσφερε την ατίμητη θυσία Του επί του Σταυρού για τη σωτηρία, την αιώνια δόξα και μακαριότητα όλων των ανθρώπων.
Αυτήν όμως τη μοναδική και ύψιστη δυνατότητα πρέπει να την αποδεχθούμε προσωπικά. Πέθανε για όλους. Πέθανε όμως και για τον καθένα χωριστά, Πέθανε και για μένα. « Εσταυρώθης δι’ εμέ, ίνα εμοί πηγάσης την άφεσιν», θα ψάλουμε το βράδυ της Μ. Πέμπτης, όταν ο Εσταυρωμένος θα βρίσκεται πλέον στο κέντρο των ναών μας.
Ναι, Κύριε! Για μένα, τον ένα και συγκεκριμένο άνθρωπο, τον άθλιο και αμαρτωλό, ήλθες στον κόσμο και ανέβηκες στον Σταυρό. Για να αναβλύσεις κρουνούς ζωής για χάρη μου, υπέμεινες τα φριχτά παθήματα. Προσηλώθηκες με καρφιά στο ξύλο του Σταυρού, ώστε εγώ, βλέποντας το πάθος των παθημάτων Σου, να πείθομαι για το «ύψος του Κράτους Σου» και να δοξάζω τον Σταυρό και το Πάθος Σου. Όλα για μένα! Σαν να μην υπήρχε άλλος στη γη, σαν να μην είχε άλλος ανάγκη σωτηρίας.
« Εσταυρώθης δι’ εμέ…». Υμνούμε την άπειρη και αιώνια αγάπη του Θεού, που είναι όμως και τελείως προσωπική, τελείως ξεχωριστή και συγκεκριμένη για τον κάθε άνθρωπο. Δεν είναι μικρότερη η αγάπη που απολαμβάνει ο ένας από εκείνη που προσφέρεται σε όλους. Διότι ο Θεός, ο Οποίος «πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι» ( Α’ Τιμ. Β’ 4) και με πόθο ζητά τη σωτηρία όλου του κόσμου, ενδιαφέρεται με ειδικό ενδιαφέρον και για τη σωτηρία του καθενός. Έτσι ώστε, αν σ’ όλη τη γη υπήρχε μόνο ένας αμαρτωλός και μόνο αυτός είχε ανάγκη σωτηρίας, γι’ αυτόν τον ένα ο Θεός θα ερχόταν στον κόσμο και θα υπέμενε τα φριχτά παθήματα του Σταυρού. Για να σώσει τον ένα. Γιατί είναι ο Ποιμήν ο Καλός, που αφήνει τα ενενήντα εννέα πρόβατα τα ασφαλισμένα στη μάνδρα Του, και τρέχει στους γκρεμούς να βρει και να σώσει το ένα, το απολωλός.
Ο Σταυρός είναι η δόξα του Θεού. Εκεί έλαμψε εκτυφλωτικά, τόσο που έσβησε τον ήλιο, η αγάπη του Θεού, ο Οποίος τόσο πολύ αγάπησε τον κόσμο των ανθρώπων, που ζούσε στην αμαρτία, «ώστε τον υιόν αυτού τον μονογενή έδωκεν, ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μή απόληται, αλλ΄έχη ζωήν αιώνιον» (Ιω. γ’ 16).
Ο Σταυρός είναι η δόξα του Χριστού. Εκεί έδειξε τήν μέχρι θανάτου υπακοή στο θέλημα του Θεού Πατρός. Εκεί συνέτριψε τη δύναμη του προαιώνιου εχθρού μας και πέτυχε νίκη μοναδική, περιφανή και αιώνια.
Ο Σταυρός είναι η δόξα του ανθρώπου. Διότι εκεί φάνηκε η αξία του. Χάριν της σωτηρίας του ανθρώπου ο Θεός Πατήρ «του ιδίου υιού ουκ εφείσατο». Δεν λυπήθηκε τον μονογενή Υιό Του, αλλά Τόν παρέδωσε σε θάνατο (Ρωμ. η’ 32). « Τιμή ανθρώπου το αίμα του Χριστού» διδάσκει ο Μ. Βασίλειος. Τόση είναι η αξία μας. Τόση η τιμή μας. Αυτό έδωσε ο θείος Λυτρωτής για να μας εξαγοράσει «εκ της κατάρας του νόμου»: το πάντιμο Αίμα Του!
Να τιμήσουμε το Αίμα Του. Να προσκυνήσουμε τα Άχραντα Πάθη Του. Να ζήσουμε κατά το θέλημά Του τον εσταυρωμένο βίο, τον βίο της υποταγής στο άγιο θέλημά Του. Για να κάνουμε Πάσχα Αληθινό, άγιο και πανευφρόσυνο Πάσχα. Για να αξιωθούμε να ζήσουμε ως « υιοί της Αναστάσεως» και το αιώνιο Πάσχα, στη δόξα, στη μακαριότητα και ατελεύτητη χαρά της ουράνιας βασιλείας Του.
( Από το βιβλίο « Αναβαίνομεν εις Ιεροσόλυμα», Αρχιμ. Αστερίου Σ. Χατζηνικολάου, εκδ. « Ο Σωτήρ», 2018).
Κ.Σ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου