«Κύμβαλα ἀλαλάζοντα»

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

  Τελικὰ τὸ νομοσχέδιο γιὰ τὸ γάμο τῶν ὁμοφυλοφίλων, ποὺ ἔφερε ἡ κυβέρνηση τῆς Νέας Δημοκρατίας, ψηφίστηκε καὶ ἰσχύει ὡς νόμος. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ κατέθλιψε τοὺς χριστιανοὺς καὶ χαροποίησε τοὺς ἀντίχριστους καὶ τοὺς ἄθεους.

  Μετὰ τὴν ψήφιση τοῦ νόμου αἰσθάνθηκαν αὐξημένη ὑπερηφάνεια οἱ ὁμοφυλόφιλοι, ἀλλὰ καὶ οἱ κυβερνῶντες. Ὁ Πρωθυπουργὸς δήλωσε ὅτι εἶναι ὑπερήφανος γιὰ τὸν ἐπαίσχυντο νόμο! Γιὰ τὴ χαρά του τοῦ ἐκφράζουμε τὰ θερμά μας συλλυπητήρια! Εἶναι ὄντως «σπουδαῖο κατόρθωμα» νὰ πέσεις στὸ βάραθρο…

  Ἐπίσης χάρηκαν καὶ οἱ φίλοι τῶν ὁμοφυλοφίλων, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ πρόσωπα ποὺ κατέχουν ἀξιώματα καὶ ὑποτίθεται ὅτι ὑπηρετοῦν τὸν ὀρθόδοξο λαὸ τῆς πατρίδας μας καὶ τὸν διδάσκουν στὶς ἐθνικὲς ἐπετείους καὶ στὶς δοξολογίες, νὰ ἔχει ἑτοιμότητα γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσει τὶς ἔξωθεν ἄπειλες. Γιὰ τὶς ἔσωθεν πνευματικὲς ἀπειλὲς ἀδιαφοροῦν. Γιὰ τὸν ἀποχριστιανισμὸ τοῦ λαοῦ δὲν ἀνησυχοῦν.

  Γιὰ νὰ μὴ νομίσει κανεὶς ὅτι ὑπερβάλλουμε καὶ δὲν ἀποδίδουμε τὸν προσήκοντα σεβασμὸ στοὺς ἄρχοντες τοῦ δημοκρατικοῦ μας πολιτεύματος, θὰ μεταφέρουμε ἐδῶ τὸν ἐπίλογο ἑνὸς ἄρθρου, ποὺ δημοσιεύθηκε σὲ ἀθηναϊκὴ ἐφημερίδα, μετὰ τὴν ψήφιση τοῦ νόμου γιὰ τὸ γάμο τῶν ὁμοφυλοφίλων: «Παροῦσα στὴ μεταμεσονύκτια γιορτὴ καὶ ἡ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, ἔχοντας δίπλα της τὴν Ντόρα Μπακογιάννη, τὸν Ἄκη Σκέρτσο, τὴ Σοφία Ζαχαράκη, τὸν Φώτη Σεργουλόπουλο, τὸν Γιῶργο Καπουτζίδη, τὸν Ἀλέξη Πατέλη, ἀνάμεσα σὲ πολλοὺς ἄλλους. Σὲ λίγες ὧρες θὰ χάραζε. Καὶ θὰ ξημέρωνε μία διαφορετικὴ ἡμέρα» (Καθημερινὴ τῆς 18ης Φεβρουαρίου 2024).

  Ἀλήθεια, πόση σχέση ἔχουν μὲ τὴν Ἐκκλησία τὰ πρόσωπα αὐτά; Γενικὰ οἱ ὑπέρμαχοι τῶν πολιτικῶν γάμων, τῶν συμφώνων συμβιώσεων, ἀλλὰ καὶ ἐλεύθερων πορνικῶν σχέσεων, θεωροῦν τὶς ἠθικὲς ἀρχὲς τοῦ Εὐαγγελίου ξεπερασμένες καὶ πανηγυρίζουν γιὰ τὴν ἐπικρατοῦσα ἀνηθικότητα, τὴν ὁποία θεωροῦν μέγιστο ἀγαθό, χωρὶς ὅμως νὰ ἀνησυχοῦν γιὰ τὰ τραγικὰ ἀποτελέσματα, ποὺ καθημερινὰ βλέπουμε στὴν κοινωνία!

  Δυστυχῶς, ἡ πλειονότητα ἐκείνων ποὺ ἔχουν ἁρμοδιότητες στὸ δημόσιο βίο εἶναι ἐχθρικὴ πρὸς τὴν Ἐκκλησία. Εἶναι ἄνθρωποι χωρὶς πίστη στὸν Θεὸ καὶ μπορεῖ κανεὶς νὰ τοὺς παρομοιάσει μὲ «κύμβαλα ἀλαλάζοντα», ποὺ παράγουν ἦχο, δηλαδὴ προκαλοῦν ἐντυπώσεις, ἀλλὰ οἱ ἴδιοι δὲν ἔχουν ἦθος καὶ πνευματικὸ περιεχόμενο.

orthodoxostypos.gr