εικ. Αγ. Πορφυρίου, Καυσοκαλύβια
Κ.Σ.
Ήταν η ώρα που ο ουρανός ρόδιζε στην ανατολή από την ανταύγεια της ημέρας που ερχόταν, σύμβολο, για μερικές ψυχές, τής από τον θάνατο στο φως και τη ζωή μεταβάσεως του μακαριστού Γέροντος.
Ο αγαθός Θεός, ό το θέλημα των φοβουμένων Αυτόν ποιών, εξεπλήρωσε και αυτή την επιθυμία του Γέροντος Πορφυρίου. Τον αξίωσε να έχει ένα οσιακό τέλος, μέσα σε άκρατη ταπείνωση και αφάνεια, περιστοιχιζόμενος μόνο από τους εν Αγίω Όρει υποτακτικούς του και προσευχόμενος μαζί τους.
Εξομολογήθηκε και πάλι την τελευταία νύχτα της επίγειας ζωής του και προσηύχετο νοερά, ενώ οι υποτακτικοί του διάβαζαν δίπλα του, σύμφωνα με τις οδηγίες του, τον πεντηκοστόν και άλλους ψαλμούς, και την Ακολουθία εις Ψυχορραγούντα, και ενώ έλεγαν τη μονολόγιστη ευχή, το « Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με», μέχρις ότου συμπληρωθεί ο κανόνας του μεγαλόσχημου μοναχού.
Οι υποτακτικοί του με πολλή αγάπη του παρείχαν τη λίγη του σώματος και πολλή του πνεύματος ανάπαυση που χρειαζόταν και μπόρεσαν ν’ ακούσουν τα οσιακά χείλη του να ψιθυρίζουν για αρκετή ώρα τις τελευταίες λέξεις που βγήκαν από το τίμιο στόμα του και οι οποίες ήσαν οι ίδιες οι λέξεις της αρχιερατικής προσευχής του Χριστού: «ίνα ώσιν έν».
Στη συνέχεια τον άκουσαν να επαναλαμβάνει μια μόνο λέξη° μια λέξη που βρίσκεται στο τέλος της Καινής Διαθήκης, στο τέλος της Ιεράς Αποκαλύψεως του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, εκπεφρασμένη στη σύγχρονη λαλιά: « Έλα» ( Ναι, έρχου, Κύριε Ιησού»).
Και ο Κύριος, ο γλυκύτατος Ιησούς, ήλθε. Η οσία ψυχή του Γέροντος Πορφυρίου αποχωρίσθηκε από το σώμα του στις 4.31’ το πρωί της 2ας Δεκεμβρίου 1991 και πορεύθηκε στον ουρανό.
Από την Πνευματική Διαθήκη του Γέροντος
«Αγαπητά πνευματικά μου παιδιά, …
Από μικρό παιδί όλο στις αμαρτίες ήμουνα…
Ο κόσμος όμως με πήρε από καλό και όλοι φωνάζουνε ότι είμαι άγιος.
Εγώ όμως αισθάνομαι ότι είμαι ο πιο αμαρτωλός άνθρωπος του κόσμου. Όσα ενθυμόμουνα βεβαίως εξομολογήθηκα, αλλά γνωρίζω ότι για αυτά που εξομολογήθηκα με συγχώρησε ο Θεός. Αλλά όμως τώρα έχω ένα συναίσθημα ότι και τα πνευματικά μου αμαρτήματα είναι πάρα πολλά και παρακαλώ όσοι με έχετε γνωρίσει να κάνετε προσευχή για μένα, διότι και εγώ, όσο ζούσα πολύ ταπεινά έκανα προσευχή για σας. Αλλά όμως τώρα που θα πάω για τον ουρανό έχω το συναίσθημα ότι ο Θεός θα μου πει: Τι θέλεις εσύ εδώ; Εγώ ένα έχω να του πω. Δεν είμαι άξιος, Κύριε, για εδώ αλλά ό,τι θέλει η αγάπη σου ας κάμει για μένα. Από εκεί και πέρα δεν ξέρω τι θα γίνει. Επιθυμώ όμως να ενεργήσει η αγάπη του Θεού.
Και πάντα εύχομαι τα πνευματικά μου παιδιά να αγαπήσουν τον Θεό, που είναι το παν, για να μας αξιώσει να μπούμε στην επίγειο άκτιστη εκκλησία Του. Γιατί από εδώ πρέπει να αρχίσουμε. Εγώ πάντα είχα την προσπάθεια να προσεύχομαι και να διαβάζω τους ύμνους της Εκκλησίας, την Αγία Γραφή και τους βίους των Αγίων μας και εύχομαι και εσείς να κάνετε το ίδιο. Εγώ προσπάθησα με τη Χάρη του Θεού να πλησιάσω τον Θεό και εύχομαι και σεις να κάνετε το ίδιο.
Παρακαλώ όλους σας να με συγχωρέσετε για ό,τι σας στενοχώρησα.
Ιερομόναχος Πορφύριος
Εν Καυσοκαλυβίοις, τη 4η/17η Ιουνίου 1991».
(« Θα σας πω…», αγ. Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, εκδ. Η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος, Μήλεσι, γ’ εκδ.).
Το μυστικό για την αγιότητα: μια ψυχή γεμάτη με αγάπη στο Χριστό και στον συνάνθρωπο, αγνότητα και ταπείνωση.
Κ.Σ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου