‘’Πάλεψε’’ σου είπανε, αλλά δεν σου είπαν το γιατί.
‘’Κάνε υπομονή σου είπανε’’, αλλά δεν σου εξήγησαν το λόγο.
‘’Αγάπα’’, σου είπανε, αλλά εννοούσαν με προϋποθέσεις.
‘’Ζήσε’’, σου είπανε, αλλά αποφύγανε να σου μιλήσουν για τον θάνατο που έρχεται στο τέλος.
Μια εποχή, που σου χαϊδεύει τα αυτιά, μια εποχή που σου λέει μόνο πράγματα όμορφα, τσιτάτα. Μια εποχή που θέλει να σε κάνει να νιώσεις πως είσαι ένας μικρός θεός. Και πως όλα γυρίζουνε γύρω από εσένα…
Και όταν τα φώτα σβήνουν, όλοι αυτοί που στα λένε όλα αυτά, εξαφανίζονται. Χάνονται τα πλατιά τους τα χαμόγελα. Δεν μένουν πλάι σου στο πόνο σου, στην ανάγκη σου, στην αγωνία σου, στις πιο σκοτεινές στιγμές σου.
Τους χαλάει βλέπεις η αδυναμία σου. Δε λάμπεις όσο θέλουνε. Είναι που δεν έχεις κάτι να τους προσφέρεις πίσω.
Εκεί. Στις πιο σκοτεινές σου τις στιγμές.
Εκεί να μετράς Άνθρωπε αυτούς που σου στέκονται στο πλάι.
Και άσε όλους τους άλλους να μιλάν και να δίνουν συμβουλές.
Στις πιο σκοτεινές σου τις στιγμές, να μετράς ανθρώπους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου