Ανάγνωσμα για αρχαρίους, βρεφοποιημένους, πλανημένους και πουλημένους, με αφορμή την μαύρη επέτειο της επίθεσης στους Δίδυμους Πύργους
Γράφει ο Κωνσταντίνος Ι. Βαθιώτης
Η αρχική μορφή του κειμένου που ακολουθεί δημοσιεύθηκε στον λογαριασμό του γράφοντος στο facebook στις 12 Σεπτεμβρίου 2021 και κοινοποιήθηκε 220 φορές, ενώ οι προβολές έφθασαν τις 1023. Κρίνεται σκόπιμο να αναδημοσιευθεί δύο χρόνια μετά, προσαρμοσμένο στα νεότερα δεδομένα, βελτιωμένο από πλευράς ύφους και εμπλουτισμένο με μια συγκλονιστική πληροφορία σχετικά με τον ρόλο που διαδραματίζει ο αριθμός 11 για το παγκόσμιο ιερατείο της Νέας Τάξης Πραγμάτων.
[Σ. = Σωκράτης / ΑΔ. = Αδείμαντος / ΓΛ. = Γλαύκων]
Σ.: Απάντησέ μου, Αδείμαντε, σε κάτι πολύ σημαντικό: Ενθυμείσαι το 2001, όταν συ και ο Γλαύκων βλέπατε να πέφτουν αεροσκάφη σε δύο κτήρια που τα είχαν ονομάσει “Δίδυμους Πύργους”;
ΑΔ.: Ναι το ενθυμούμαι καλώς.
Σ.: Συ Γλαύκων όχι;
ΓΛ.: Μα πώς θα ήταν δυνατόν εγώ να μη το ενθυμούμαι, αφού σχεδόν άπαντες οι πολίτες του σύμπαντος κόσμου είδαν μέσω της τηλεόρασης ό,τι είδαμε εγώ και ο Αδείμαντος;
Σ.: Τώρα, όμως, Γλαύκων, θέλω να σε ρωτήσω τούτο: Όταν βλέπουμε ό,τι μας δείχνει η τηλεόραση, σημαίνει κατ’ ανάγκην ότι συμβαίνει στην πραγματικότητα αυτό ακριβώς που βλέπουμε;
ΓΛ.: Νομίζω, Σωκράτη, ότι στο μυαλό σου έχεις την εξαίρεση του κινηματογράφου. Διότι μπορεί να βλέπουμε έναν πρωταγωνιστή να φιλά τα χείλη της συμπρωταγωνίστριάς του, αλλά την ώρα που ο φακός δείχνει τα χείλη σε κοντινό πλάνο, ενδέχεται αυτά να ανήκουν σε άλλα πρόσωπα που, όπως λένε οι ειδικοί του σινεμά, ντουμπλάρουν τους κανονικούς ηθοποιούς
.
ΑΔ.: Αλλά και όχι μόνο τότε, Γλαύκων! Η διάσταση ανάμεσα σε αυτό που βλέπουμε να συμβαίνει και σε αυτό που όντως συμβαίνει υφίσταται και κάθε φορά που ο σκηνοθέτης αξιοποιεί τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές ή την ολογραφία για να κατασκευάσει μια εικονική πραγματικότητα.
ΓΛ.: Μπορείς, σε παρακαλώ, Αδείμαντε, να μας πεις τι σημαίνει ολογραφία, για να σε παρακολουθήσουμε πλήρως;
ΑΔ.: Δεν θα έπρεπε καν να θέτεις τέτοιο ρώτημα, Γλαύκων, αφού αυτή η άγνωστη, όπως νομίζεις, λέξη αποτελείται από δύο ελληνικές: το “όλον” και το “γράφειν”. Σημαίνει δε την καταγραφή των φωτεινών κυμάτων που ανακλώνται από ένα αντικείμενο. Αποτέλεσμα της καταγραφής αυτής είναι το ολόγραμμα που, όταν φωτισθεί με κατάλληλο τρόπο, αναπαράγει ένα ακριβές τρισδιάστατο είδωλο-αντίγραφο του αντικειμένου.
Σ.: Θαυμάσια η συμπλήρωσή σου, Αδείμαντε! Για σκεφτείτε λοιπόν: Αφού ό,τι βλέπουμε με τα ίδια μας τα μάτια να συμβαίνει, μπορεί να μη συμβαίνει στην ζώσα αλλά στην εικονική πραγματικότητα, και αφού όλοι εσείς δεν ήσασταν στον τόπο του εγκλήματος της 11ης Σεπτεμβρίου, αλλά μόνο είδατε με τα μάτια σας ό,τι σας έδειξαν μέσω της οθόνης, αποκλείεται να επιμελήθηκε την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους κάποιος επιδέξιος σκηνοθέτης;
ΑΔ.: Μα τότε, Σωκράτη, αυτό σημαίνει τελικά ότι ούτε εγώ ούτε ο Γλαύκων είδαμε στην πραγματικότητα να πέφτουν αεροσκάφη.
Σ.: Ακριβώς, Αδείμαντε! Πραγματικά αεροσκάφη δεν έπεσαν στους Δίδυμους Πύργους, και γι’ αυτό νομίζατε ότι τα είδατε να πέφτουν.
ΓΛ.: Τώρα που το ξανασκέφτομαι καλύτερα, Σωκράτη, νομίζω ότι έχεις, όπως πάντα, μεγάλο δίκιο. Διότι, καθώς ξαναφέρνω στο μυαλό μου την εικόνα που έκανε τον γύρο του κόσμου, το αεροσκάφος δεν έπεσε, δηλ. δεν προσέκρουσε στο κτήριο, αλλά το διαπέρασε βελούδινα, λες και το κτήριο ήταν φτιαγμένο από βαμβάκι.
ΑΔ.: Πολύ σωστά, Γλαύκων! Και επίτρεψέ μου να σε συμπληρώσω: Αν το αεροσκάφος προσέκρουσε πράγματι στο κτήριο, τότε γιατί δεν είδαμε στο σημείο πρόσκρουσης να θρυμματίζεται το ρύγχος του αεροσκάφους και τα συντρίμμια του να πέφτουν στο έδαφος;
Σ.: Ελπίζω τώρα να συνειδητοποιείτε, Γλαύκων και Αδείμαντε, ότι τα μάτια μας είναι αναγκαία αλλά όχι και επαρκής προϋπόθεση για να μπορούμε να βλέπουμε. Αυτό που βλέπουμε συμβαδίζει με εκείνο που συμβαίνει όταν βάζουμε το μυαλό μας να σκέφτεται.
Γιατί μάτια χωρίς μυαλό είναι άχρηστα ή ακόμη χειρότερα: παραπλανητικά.
ΓΛ: Έχω, όμως, μια απορία, Σωκράτη. Είπες ότι, για να μπορούμε να βλέπουμε αυτό που όντως συμβαίνει, χρειάζεται απαραιτήτως να έχουμε μάτια, αλλά επιπλέον θα πρέπει να έχουμε και μυαλό. Γνωρίζουμε, όμως, ότι υπάρχουν και άνθρωποι που, παρότι δεν έχουν όραση, μπορούν και βλέπουν το μέλλον. Μήπως, λοιπόν, αναγκαία και επαρκής προϋπόθεση είναι το μυαλό και, συνεπώς, τα μάτια δεν μας χρειάζονται καθόλου;
Σ.: Μιλάς πολύ ώριμα, Γλαύκων. Θα σου έλεγα, όμως, ότι αυτός ο διορθωτικός κανόνας που μόλις έσπευσες να διατυπώσεις ισχύει μόνο για όσους έχουν το προορατικό χάρισμα. Αυτό, ωστόσο, δεν συνδέεται με το καθαρό μυαλό, αλλά με την καθαρή ψυχή. Τώρα είναι απαραίτητο να επιστρέψουμε στην επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου. Σας καλώ λοιπόν να μου απαντήσετε στο εξής ερώτημα:
Είναι ή δεν είναι αλήθεια ότι εκείνοι που χρεώθηκαν την επίθεση ήταν μέλη μιας τρομοκρατικής οργάνωσης;
ΓΛ. / ΑΔ. (ταυτοχρόνως): Είναι αλήθεια! Μας είχαν πει τότε ότι η οργάνωση λεγόταν Αλ Κάιντα.
Σ.: Θαυμάσια! Θυμάστε μήπως τώρα πώς είχαν χαρακτηρίσει τους τρομοκράτες λίγο μετά την επίθεση οι Αμερικανοί αλλά και οι περισσότεροι ηγέτες των χωρών που τάχθηκαν στο πλευρό τους;
ΓΛ.: Εγώ το θυμάμαι πολύ καλά, Σωκράτη, διότι o χαρακτηρισμός με παρέπεμπε σε κάτι που είναι αθέατο και άπιαστο για τους κοινούς θνητούς, εχθρικό συνάμα σαν τον διάβολο. Μας είχαν πει, λοιπόν, ότι πρέπει να πολεμήσουμε ενάντια σε έναν “αόρατο εχθρό”! Έτσι είχαν βαφτίσει την Αλ Κάιντα.
ΑΔ.: Το επιβεβαιώνω κι εγώ, Σωκράτη. Μάλιστα, ο συσχετισμός με τον διάβολο έγινε αργότερα και από κάποιους που έπλασαν μια θεωρία η οποία έκανε κι αυτή τον γύρο του κόσμου, όπως ακριβώς και η εικόνα της πρόσκρουσης, ή ορθότερα (για να αξιοποιήσω όσα μας δίδαξες προηγουμένως): της “βελούδινης διείσδυσης” των αεροσκαφών.
Σύμφωνα με την θεωρία αυτή, η οποία ονομάστηκε “Ποινικό Δίκαιο του Εχθρού”, για να μπορούμε να μιλάμε για πρόσωπα που αναγνωρίζονται ως τέτοια από το Δίκαιο, θα πρέπει να παρέχουν και την γνωστική ασφάλεια ότι θα εκπληρώσουν τα καθήκοντά τους ως πολίτες. Όταν αυτό δεν συμβαίνει, π.χ. όταν έχουμε μπροστά μας έναν “σατανά” που βάλλει συνεχώς κατά της έννομης τάξης, τότε δεν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ένα πρόσωπο, αλλά με ένα άτομο, ακριβέστερα: με έναν εχθρό που, όπως κι ένα άγριο ζώο, αποτελεί εστία κινδύνου από την οποία πρέπει να διασφαλισθούν όλοι οι υπόλοιποι
.
Σ.: Εξαιρετικά, Αδείμαντε! Επίτρεψέ μου να συμπληρώσω ότι και κατά τον Νόαμ Τσόμσκυ, ένας τέτοιος εχθρός είναι “φύσει διαβολικός”
. Αξίζει να θυμηθούμε και μια λατινική ρήση που χρησιμοποιούσε ο Καρλ Σμιτ: “qui diabolus appelatur, humani generis hostis”
, δηλ. όποιος επικαλείται τον διάβολο είναι εχθρός της ανθρωπότητας.
ΑΔ.: Σωκράτη, θα αφήσω ασχολίαστο το γεγονός ότι επικαλέσθηκες αφ’ ενός τον πάλαι ποτέ αντισυστημικό ακτιβιστή γερο-Τσόμσκυ, που μέσα στην πανδημία του κορωνοϊού πραγματοποίησε μια εντυπωσιακή και θλιβερή κυβίστηση σε βάρος των ανεμβολίαστων, ζητώντας να απομονωθούν από τα εμβολιασμένα μέλη της κοινωνίας, αφ’ ετέρου τον Καρλ Σμιτ που είχε προσφέρει τις υπηρεσίες του στο χιτλερικό καθεστώς, και θα επιχειρήσω να διατυπώσω ένα συμπέρασμα που περιέχει δύο ανάποδα φαινόμενα:
Ενώ ο εχθρός που έπεφτε στους Δίδυμους Πύργους ήταν ορατός στην οθόνη, εκείνοι τον είπαν αόρατο, και ενώ τα αεροπλάνα ήταν στην πραγματικότητα αόρατα, εκείνοι μας τα εμφάνισαν ως ορατά. Σκέφτομαι σωστά, Σωκράτη, ή μήπως όχι;
Σ.: Νομίζω, Αδείμαντε, ότι κάποιο είδος επιφοίτησης πρέπει να είναι η εξήγηση γι’ αυτήν την πολύ εύστοχη παρατήρησή σου, που θα μπορούσε να μας δώσει μια πρώτης τάξεως αφορμή για την ανάλυση του Θαυμαστού Ανάποδου Κόσμου στον οποίο ζούμε. Εκτός κι αν μας αποκρύπτεις ότι έχεις καταναλώσει κάποιο σπάνιο κρασί που σου καθάρισε προσωρινά τον νου. Αλλά δεν πρέπει να ξεφεύγουμε από το αντικείμενό μας.
ΓΛ.: Συγγνώμη, δάσκαλε, πριν προχωρήσεις πρέπει να καταλάβω κάτι: Αν δεν ισχύουν όσα μας έδειξαν ότι συνέβησαν, τούτο σημαίνει ότι η πλάνη μας για την πραγματικότητα είναι προϊόν εξαπάτησής μας. Και ότι δράστης της απάτης είναι κάποιος “αόρατος εχθρός” της ανθρωπότητας.
ΑΔ.: Γλαύκων, συγχώρεσέ με, αλλά είναι απόλυτη ανάγκη να επεκτείνω την σκέψη σου κάνοντας ένα παράτολμο βήμα: Αν, όπως είπαμε, ο αόρατος εχθρός είναι φύσει διαβολικός, τότε αποκλείεται στον ρόλο του σκηνοθέτη της επίθεσης να βρίσκεται ο ίδιος ο διάβολος;
Σ.: Αδείμαντε, η σκέψη σου είναι εύστοχη, αλλά φοβάμαι ότι μας αποπροσανατολίζει αυτή την στιγμή και δίνει τροφή για διακωμώδησή μας από τους παγκόσμιους συνωμότες και τα συστημικά τσιράκια τους, που, όταν πληροφορούνται ότι κάνουμε διαβολικούς συσχετισμούς, μας γραφικοποιούν ως αναχρονιστικούς θρησκόληπτους.
Τώρα προέχει κάτι άλλο: να γεφυρώσουμε την 11η Σεπτεμβρίου με την 11η Μαρτίου.
ΓΛ.: Σωκράτη, μιλάς αινιγματικά ή μήπως, όσο σε ακούμε μετά μεγίστης προσοχής, έχεις βρει τον τρόπο να πίνεις κρασί με έναν τρόπο αόρατο, αλλά σίγουρα όχι εχθρικό;
Σ.: Μακάρι, Γλαύκων, να είχα πιει κρασί, διότι τότε τα πράγματα δεν θα ήταν τόσο σοβαρά όσο είναι τώρα. Μάλλον λησμονείτε ότι στον πλανήτη μας κηρύχθηκε η πανδημία του κορωνοϊού στις 11 Μαρτίου 2020. Μήπως τώρα θυμάστε πώς αποκάλεσε ο Έλληνας πρωθυπουργός τον κορωνοϊό στις 17 Μαρτίου του ίδιου έτους;
ΓΛ./ΑΔ. (ταυτοχρόνως): “Αόρατο εχθρό”!
Σ.: Πολύ σωστά! Και είναι αληθές ή όχι ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός έκανε λόγο για “πόλεμο κατά του αόρατου εχθρού”;
ΓΛ.: Είναι, αλλά δεν ήταν ο πρώτος που το είπε! Είχε προηγηθεί ο Γάλλος πρωθυπουργός. Θυμάμαι επακριβώς τα λόγια του:
«Βρισκόμαστε σε πόλεμο. Σε πόλεμο κατά της δημόσιας υγείας βέβαια, αλλά ο εχθρός είναι εκεί. Αόρατος, ασύλληπτος».
Τα ίδια περίπου λόγια είχε χρησιμοποιήσει η καγκελάριος της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ, η οποία τόνισε ότι «είναι πράγματι ένας αόρατος εχθρός» και «πρέπει να τον πάρουμε στα σοβαρά».
Αλλά και ο Ντόναλντ Τραμπ είχε κάνει λόγο για έναν “αόρατο, τρομερό εχθρό”, μας νανούρισε όμως με την υπόσχεση ότι θα υπάρξει σύντομα νικηφόρο αποτέλεσμα και μάλιστα πολύ πιο σύντομα απ’ όσο φαντάζεται ο κόσμος!
Σ: Υποκλίνομαι στην μνήμη σου, Γλαύκων, όχι όμως και στα παχιά λόγια των πολιτικών, που είναι σαλτιμπάγκοι και επαγγελματίες ψεύτες! Θέλω τώρα να θυμηθείτε ποιον όρο χρησιμοποίησαν οι ηγέτες όλων των χωρών όταν χαλάρωσε η συντονισμένη και ομοιόμορφη εφαρμογή των περιοριστικών ή απαγορευτικών μέτρων κατά του κορωνοϊού που μόνο ένας Δράκων θα μπορούσε να είχε επιβάλει. Θέλω να πω: Πώς βάφτισαν την εποχή που αρχίσαμε να διανύουμε μετά το αρχικό λοκντάουν;
ΓΛ./ΑΔ. (Ταυτοχρόνως): Νέα κανονικότητα!
Σ.: Και είναι αληθές ή ψευδές ότι μετά την 11η Σεπτεμβρίου ο Ντικ Τσένι είχε αποκαλέσει την διαμορφωθείσα “νέα κανονικότητα”, κάτι το “μόνιμο για την αμερικανική ζωή”;
ΓΛ./ΑΔ. (Ταυτοχρόνως): Δυστυχώς είναι πέρα ώς πέρα αληθές!
Σ.: Θυμάται μήπως κάποιος από τους δυο σας ποιο ήταν το προσωνύμιο του Τσένι;
ΑΔ.: Σωκράτη, ομολογώ ότι έχω αρχίσει να ανατριχιάζω. Τον αποκαλούσαν “αόρατο πρόεδρο”!
Σ: Και είναι αληθές ή ψευδές ότι στο πλαίσιο αυτής της “νέας κανονικότητας” περιορίσθηκαν παγκοσμίως οι ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματά μας;
ΓΛ/ΑΔ. (Ταυτοχρόνως): Δυστυχώς, είναι κι αυτό αληθές.
Σ: Και δεν είναι εξίσου αληθές ότι μετά την 11η Σεπτεμβρίου εξαπλώθηκε στον πλανήτη σαν πανδημία μια πρωτοφανής προπαγάνδα περί τρομοκρατίας, ένα άνευ προηγουμένου κλίμα τρόμου; Θα ήταν άραγε υπερβολή να λέγαμε ότι η Αμερική, έχοντας δημιουργήσει την ανάλογη ψυχολογία στον κόσμο, επέβαλε μια αόρατη, “βελούδινη δικτατορία” στις χώρες της Δύσης, με το πρόσχημα του πολέμου κατά της τρομοκρατίας;
ΑΔ: Ναι, Σωκράτη, είναι εξίσου αληθές, αν και ίσως όχι απολύτως ακριβές. Διότι εγώ νομίζω ότι αυτή η δικτατορία δεν έχει οργανωθεί από την Αμερική, αλλά από την Νέα Τάξη Πραγμάτων!
ΓΛ.: Αδείμαντε, πρόσεχε ποιους όρους χρησιμοποιείς γιατί ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος μπορεί να θεωρήσει ότι εκκινείς από παραθρησκευτικές αφετηρίες!
Ο Ιερώνυμος δεν είναι σαν τον Χριστόδουλο, που στοχοποιούσε την Νέα Τάξη Πραγμάτων. Αντιθέτως την καλύπτει ή, ακόμη χειρότερα, ανήκει σε αυτήν.
Σ: Σας παρακαλώ να μην ξεφεύγουμε από το θέμα μας. Ήγγικεν η ώρα να ξεδιπλώσουμε την αφυπνιστική και άρα αντιπροπαγανδιστική συλλογιστική μας:
“Αόρατος εχθρός” η Αλ Κάιντα – “αόρατος εχθρός” ο κορωνοϊός.
Κηρύχθηκε παγκόσμιος πόλεμος εναντίον της πρώτης – κηρύχθηκε παγκόσμιος πόλεμος εναντίον του δεύτερου.
Περιορισμός των δικαιωμάτων του πολίτη χάριν της ασφάλειας μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001 – Αναβαθμισμένος περιορισμός ή και κατάργηση των δικαιωμάτων του πολίτη χάριν της ασφάλειας μετά την 11η Μαρτίου 2020.
Νέα κανονικότητα με τά την 11η Σεπτεμβρίου – νέα κανονικότητα μετά την 11η Μαρτίου.
Τώρα, λοιπόν, θα ήθελα να μου πείτε τι σας τρομάζει πιο πολύ. Ας μας πει πρώτα ο Γλαύκων και μετά ο Αδείμαντος!
ΓΛ: Εμένα με τρομάζει η μονιμότητα της νέας κανονικότητας μετά την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους. Διότι, αν εκείνη η νέα κανονικότητα υπάρχει μέχρι σήμερα, τότε είναι πολύ πιθανό να είναι μόνιμη και η “νέα κανονικότητα της νέας κανονικότητας” που διαμορφώθηκε επί κορωνοϊού.
Όπως δεν χαλάρωσαν ποτέ οι έλεγχοι στα αεροδρόμια, αλλά συνεχώς αυστηροποιούνταν, έτσι δεν μπορώ να αισιοδοξώ ότι θα επιστρέψουμε κάποτε στην προ κορωνοϊού κατάσταση. Αντιθέτως, η χρήση μάσκας και η υποβολή σε διαγνωστικά τεστ δεν αποκλείεται να αξιοποιείται κάθε φορά που τα κρούσματα ή/και οι θάνατοι θα αυξάνονται (ορθότερα: θα μας λένε ότι αυξάνονται) σημαντικά.
Σ.: Σωστά, Γλαύκων! Αυτή είναι η λογική που διέπει τους λεγόμενους νέους πολέμους, δηλ. τους πολέμους χαμηλής εντάσεως (law intensity wars): σιγοκαίνε επί μεγάλο χρονικό διάστημα, παρουσιάζοντας υφέσεις και εξάρσεις
.
Αλλά νομίζω ότι δεν είναι αυτή η πιο τρομακτική διαπίστωση. Προτού μας πει την γνώμη του και ο Αδείμαντος, θέλω να σας επισημάνω ότι οι δύο αυτές μορφές νέας κανονικότητας, δηλ. εκείνη της μετασεπτεμβριανής και εκείνη της μετακορωνοϊκής εποχής, διασταυρώθηκαν επισήμως την 11η Μαρτίου 2020. Όλα, όμως, δείχνουν ότι η μετακορωνοϊκή νέα κανονικότητα πήρε την σκυτάλη από την μετασεπτεμβριανή νέα κανονικότητα, αντικαθιστώντας έτσι η δεύτερη την πρώτη.
ΓΛ.: Αφού, Σωκράτη, μίλησες για αλλαγή σκυτάλης, ίσως δεν πρέπει να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο οι συμμετέχοντες σε αυτήν την σκυταλοδρομία να αγωνίζονται για λογαριασμό του ίδιου “κλαμπ”, και άρα όλοι τους να εξυπηρετούν έναν κοινό σκοπό αναγόμενο σε κάποιον “αόρατο εχθρό”!
ΑΔ.: Εμένα, πάντως, Σωκράτη, με τρομάζει κάτι άλλο: Αν αυτό που νομίζαμε ότι είδαν τα μάτια μας την 11η Σεπτεμβρίου ήταν σκηνοθεσία κάποιου διαβολικού “αόρατου εχθρού” της ανθρωπότητας, τότε γιατί να μην ισχύει κάτι παρεμφερές και για την αποκαλούμενη “πανδημία”;
Σ.: Πώς ορίζεις το παρεμφερές, Αδείμαντε; Εννοείς ότι κατ’ αναλογίαν προς την εικονική επίθεση στους Δίδυμους Πύργους ενδέχεται να ξέσπασε μια εικονική πανδημία; Δεν νομίζεις ότι, αν ίσχυε κάτι τέτοιο, τότε το ψευδές αφήγημα θα κατέρρεε πολύ γρήγορα σαν χάρτινος πύργος και για να επιδοθώ σε μαύρο χιούμορ: σαν τους Δίδυμους Πύργους που κατέρρευσαν σαν χάρτινοι πύργοι;
ΑΔ.: Σωκράτη, με παρερμηνεύεις. Χρησιμοποίησα την λέξη “παρεμφερές” για να υποδηλώσω την ύπαρξη του επίπλαστου στοιχείου έστω σε κάποιον βαθμό. Θα μπορούσαμε, λοιπόν, να αναρωτηθούμε αν υφίσταται όντως πανδημία ή απλώς μια επιδημία αντίστοιχη της γρίπης.
Σ.: Αδείμαντε, σε παρακαλώ μη μασάς τα λόγια σου. Μίλα μας ξεκάθαρα: Θα μπορούσε να το αναρωτηθεί θεωρητικά κάποιος τρίτος ή προσυπογράφεις την σκέψη που μόλις μοιράστηκες μαζί μας;
ΑΔ.: Την προσυπογράφω, Σωκράτη, κι ας κινδυνεύω να χαρακτηρισθώ συνωμοσιολόγος.
Σ.: Άρα υποστηρίζεις ότι κορωνοϊός υπήρξε μεν, αλλά όχι στην έκταση που μας το παρουσιάζουν;
ΑΔ.: Ακριβώς, Σωκράτη. Δεν είμαι, δηλαδή, αρνητής της πανδημίας, αλλά αμφισβητίας των πραγματικών της διαστάσεων. Και εμείς οι Έλληνες θα πρέπει να νιώθουμε πολύ τυχεροί, αφού η ελληνική γλώσσα μάς βοηθά να προσεγγίζουμε την αλήθεια:
Ενώ το ψέμα της 11ης Σεπτεμβρίου ήταν η πρόσ-κρουση, το ψέμα της 11ης Μαρτίου ήταν τα κρούσ-ματα, αφού σε αυτά συνυπολογίζονταν τα πιθανά και τα ύποπτα, ενώ επίσης ανιχνεύονται με έναν παντελώς αναξιόπιστο τρόπο. Δεν είναι τυχαίο ότι σε ένα διήγημά του ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης ταύτιζε τα κρούσματα με τα φαντάσματα!
Επιπλέον, οι μολυσμένοι από κορωνοϊό που διακομίζονταν στο νοσοκομείο διασωληνώνονταν πολλές φορές για ψύλλου πήδημα, με αποτέλεσμα να γίνεται λόγος για πρωτόκολλα θανάτου. Κι όλα αυτά, χωρίς να επιτρέπεται στους συγγενείς των ασθενών να είναι παρόντες στα νοσοκομεία. Άρα, αυτό διασφάλιζε την διάπραξη εγκλημάτων χωρίς αυτόπτες μάρτυρες!
Σ.: Φαντάζεσαι λοιπόν, πώς θα σε αποκαλέσουν οι αρνητές των συνωμοσιών που αφελώς ή ύπουλα σκεπτόμενοι επιχειρούν να εμφανίσουν τον κόσμο ως αγγελικά πλασμένο;
ΑΔ.: Μήπως με τον ίδιο τρόπο που είχαν χαρακτηρίσει όσους δεν αρνήθηκαν το ολοκαύτωμα αλλά τον ακριβή αριθμό των θανατωθέντων;
Σ.: Πολύ σωστά, Αδείμαντε! Κινδυνεύεις, λοιπόν, να σε αποκαλέσουν αναθεωρητή!
ΓΛ.: Εγώ, όμως, προτιμώ να είμαι πραγματιστής. Και θέλω να μου πει ο δάσκαλός μας τι ωφελεί τώρα να συγκρίνουμε τους δύο πολέμους εναντίον του αόρατου εχθρού.
Σ.: Αντί να αναρωτιέσαι τι ωφελεί, θα σε προέτρεπα να αλλάξεις το αντικείμενο του ρήματος που χρησιμοποίησες και να αναρωτηθείς ποιον ωφελεί ένας τέτοιος πόλεμος.
ΑΔ.: Μα τώρα, Σωκράτη, κινδυνεύεις να χαρακτηρισθείς εσύ ως συνωμοσιολόγος, διότι ο φανατικός αρνητής των συνωμοσιών, ο Πιερ Αντρέ Ταγκιέφ (Pierre-André Taguieff), υποστηρίζει ότι αυτό ακριβώς το ερώτημα, δηλ. “τις ωφελείται” –γνωστό και στην λατινική ως “cui prodest?” ή “cui bono?”–, χαρακτηρίζει έναν γνήσιο συνωμοσιολόγο
που ψάχνει μονίμως στα παρασκήνια για τον πιραντελικό “αόρατο μαριονετίστα”
.
Σ.: Θα του απαντήσω λοιπόν κι εγώ με πιραντελικά λόγια: “Έτσι είναι αν έτσι νομίζει” αυτός ο ανεκδιήγητος κύριος Ταγκιέφ. Όλοι όσοι μέμφονται τους αμφισβητίες ως “συνωμοσιολόγους”, στην καλύτερη περίπτωση είναι πεπλανημένοι και στην χειρότερη είναι “ορατές μαριονέτες” του “αόρατου μαριονετίστα”, οπότε η ρετσινιά του συνωμοσιολόγου είναι η προληπτική άμυνα του συνωμότη! Στην ενδιάμεση περίπτωση, απλώς εθελοτυφλούν, βαυκαλιζόμενοι ότι η εκάστοτε “νέα κανονικότητα” έχει ημερομηνία λήξεως.
Σε αυτό το σημείο, Γλαύκων και Αδείμαντε, θα κλείσω τον μικρό μας διάλογο με αφορμή την μαύρη επέτειο της επίθεσης στους Δίδυμους Πύργους, ζητώντας σας να προβληματισθείτε με αφορμή την ακόλουθη φράση:
«παν ό,τι γεννάται υπόκειται και εις φθοράν, ούτε το πολιτικόν σας αυτό σύνταγμα θα μείνη εις αιώνα αναλλοίωτον, αλλά θα έλθη ημέρα να διαλυθή»
.
ΑΔ.: Εγώ, όμως, Σωκράτη, θα ήθελα να προβληματισθούμε για κάτι άλλο: Είναι, άραγε, σύμπτωση ή ατράνταχτη απόδειξη ενός φρικτού σχεδίου κατά της ανθρωπότητας το γεγονός ότι πολλές αποφράδες ημέρες συνδέονται με τον αριθμό 11; Μάλιστα, αν παρατηρήσουμε καλά τους δύο άσους, θα δούμε ότι στέκονται σαν τους Δίδυμους Πύργους!
ΓΛ.: Αδείμαντε, επειδή με τέτοιους προβληματισμούς που θέτεις ρίχνεις άφθονο νερό στον μύλο των συνωμοτών που, για να αμυνθούν, όπως είπαμε προληπτικά, θα επιστρατεύσουν εκ νέου την ρετσινιά της συνωμοσιολογίας, δει δη επειγόντως βιβλιογραφικής τεκμηριώσεως. Είμαστε, λοιπόν, τυχεροί που, μόλις έναν χρόνο μετά το χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους, δημοσιεύθηκε στα αγγλικά ένα βιβλίο, το οποίο εξηγεί το κόλλημα της Νέας Τάξης Πραγμάτων με τον αριθμό 11.
Σ.: Γλαύκων, ανυπομονώ να μας διαβάσεις το κρίσιμο απόσπασμα, αφού, όμως, πρώτα μας διαβεβαιώσεις ότι ο συγγραφέας είναι αξιόπιστος και όχι συνωμοσιολόγος.
ΓΛ.: Δάσκαλε, γιατί δίνεις περισσότερη σημασία στην ταυτότητα και την φήμη του συγγραφέα απ’ ό,τι στο περιεχόμενο της θέσης του; Εγώ θα σας διαβάσω τώρα το κείμενο και εσείς σκεφτείτε μετά, όσο πιο αντικειμενικά μπορείτε, αν τα λεγόμενά του πληρούν το κριτήριο της εσωτερικής αλήθειας.
Το όνομα του συγγραφέως είναι Ντέιβιντ Άικ (David Icke) και ο τίτλος του βιβλίου «Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων. Από τις 11/9 στην μεγάλη παγκόσμια συνωμοσία»
:
«Το σύμβολο των δίδυμων κιόνων απαντάται στην αρχιτεκτονική των Ελευθεροτεκτόνων και οι αρχικοί κίονες λέγεται ότι κατασκευάστηκαν από κατοίκους της Ατλαντίδας που ονομάζονταν “τα παιδιά του Λάμεχ“. Για τους Πεφωτισμένους, οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι η “Νέα Ατλαντίδα“. Υπάρχει ένας μύθος για τους δίδυμους κίονες ή δίδυμους πύργους, σύμφωνα με τον οποίο ο ένας (ο “βόρειος πύργος“) αντιπροσώπευε την Άνω Αίγυπτο και ο άλλος (ο “νότιος πύργος“) συμβόλιζε την Κάτω Αίγυπτο. Υπάρχει επίσης η ελληνική μυθολογία όπου αναφέρονται οι Ηράκλειες στήλες, τις οποίες λέγεται ότι ύψωσε ο Ηρακλής στην είσοδο της Μεσογείου, στο Γιβραλτάρ. Ο ίδιος ο αριθμός 11 αποτελείται, φυσικά, από δίδυμες στήλες και το πρώτο αεροπλάνο που [φέρεται να] χτύπησε τους δίδυμους πύργους την 11η Σεπτεμβρίου ήταν η πτήση 11. Η επανάληψη του αριθμού 11 στα γεγονότα εκείνης της μέρας είναι αξιοσημείωτη – απόλυτα αναμενόμενη, όμως, για εκείνους που μελετούν τα τελετουργικά των Πεφωτισμένων. Ήταν 11 χρόνια πριν την 11η Σεπτεμβρίου 2001 –συγκεκριμένα την 11η Σεπτεμβρίου του 1990–, όταν ο Τζορτζ Μπους ο πρεσβύτερος εκφώνησε έναν λόγο ενώπιον του Κογκρέσου, αναγγέλλοντας μια Νέα Παγκόσμια Τάξη
. Αυτή, σύμφωνα με το σχέδιο των Πεφωτισμένων, είναι η αρχαία κωδική ονομασία για τον παγκόσμιο έλεγχο· και οι τρομοκρατικές επιθέσεις σχεδιάστηκαν για να προωθήσουν ακριβώς αυτό. Το Πεντάγωνο ήταν επίσης στόχος των τρομοκρατών την 11η Σεπτεμβρίου. Το σύμβολο του πενταγώνου είναι το κέντρο της πεντάλφας, του πιο απροκάλυπτου τελετουργικού συμβόλου των Σατανιστών και των Πεφωτισμένων, και ο αριθμός 911 είναι ο τηλεφωνικός αριθμός έκτακτης ανάγκης στις ΗΠΑ. Δεν πρόκειται για σύμπτωση, όπως γνωρίζουν όλοι όσοι έχουν μελετήσει την εκπληκτική εμμονή των Πεφωτισμένων με τον συμβολισμό».
Για τον “κινηματογράφο του αοράτου” βλ. Ζωρζ Σαρανσόλ, Ο κινηματογράφος, επιμ.: Ρ. Σώκου, εκδ. Πάπυρος, Αθήνα 1968, σελ. 70.
Για το Ποινικό Δίκαιο του Εχθρού βλ. Βαθιώτη, Από την τρομοκρατία στην πανδημία. Υποχρεωτικές ιατρικές πράξεις στον πόλεμο κατά του αόρατου εχθρού, Τρίτη επικαιροποιημένη έκδοση, Αλφειός, Αθήνα 2023, σελ. 481 επ.
Παρεμβάσεις, μτφ.: Αριάδνη Αλαβάνου, εκδ. Λιβάνη, 2009, σελ. 185/186.
Ο Λεβιάθαν στην πολιτειολογία του Τόμας Χομπς. Νόημα και αποτυχία ενός πολιτικού συμβόλου, μτφ.-επιμ.: Γ. Σαγκριώτης, Αθήνα 2009.
Μάικλ Μουρ, “Πού πάει η Αμερική”, μτφ.: Ερ. Μπαρτζινόπουλος, εκδ. Αιώρα, Αθήνα 2003, σελ. 143.
Γεωργία Παναγιωτίδου, Το σκοτεινό θέατρο. Οι Αόρατες Μεθοδεύσεις των Ισχυρών για το Νέο Κόσμο που Έρχεται και η Μοίρα της Ελλάδας, εκδ. Αρχέτυπο, Θεσσαλονίκη 2011, σελ. 158.
Heribert Münckler, Οι νέοι πόλεμοι. Νέοι εχθροί και νέες μορφές πολέμου, μτφ.: Α. Δασκαρόλης, Αθήνα 2005, σελ. 33. Πρβλ. Honderich, Οι πόλεμοι της τρομοκρατίας. Οι αμφιλεγόμενες πολιτικές των δυτικών δημοκρατιών, μτφ.: Μ. Χωρεάνθης, εκδ. Ιωλκός, 2007, σελ. 74
«Τὰ φαντάσματα ταῦτα, στοιχειά, ἐξωτικά, λογιῶν-τῶν-λογιῶν κρούσματα δὲν ἔπαυαν νὰ ἐμφανίζωνται τὴν νύκτα, νὰ ἐπισκέπτωνται μελαγχολικῶς τὰ ἐρείπια, νὰ περιφοιτῶσιν εἰς τὰς κατεδαφισμένας οἰκίας, αἵτινες ἐστέγασαν ποτὲ ζωὰς καὶ ψυχάς, καὶ τώρα ἐκάλυπτον μυστήρια ἄγνωστα ὑπὸ τοὺς σωροὺς τῶν λίθων». Βλ. https://www.papadiamantis.org/works/58-narration/337-03-46-ta-kroysmata-1903
Charlotte Greig, Θεωρίες συνωμοσίας, εκδ. πεδίο, 2018, σελ. 157.
Συνωμοσιολογική σκέψη και ‘θεωρίες της συνωμοσίας’, μτφ.: Αναστασία Ηλιαδέλη, εκδ. Επίκεντρο, Αθήνα 2015.
“Ο άνθρωπος, το κτήνος και η αρετή”, μτφ.: Ερ. Μπελιές, εκδ. Ηριδανός, Αθήνα 2007, σελ. 33.
Βιβλίον Η΄, μτφ.: I.N. Γρυπάρης, εκδ. Φέξη, 1911.
Μτφ.: Νίκος Παπαδάκης / Μαρτίνα Κόφφα, εκδ. Έσοπτρον, Αθήνα 2004, σελ. 27.
“We stand today at a unique and extraordinary moment. The crisis in the Persian Gulf, as grave as it is, also offers a rare opportunity to move toward an historic period of cooperation. Out of these troubled times, our fifth objective — a new world order — can emerge: a new era — freer from the threat of terror, stronger in the pursuit of justice, and more secure in the quest for peace. An era in which the nations of the world, East and West, North and South, can prosper and live in harmony. A hundred generations have searched for this elusive path to peace, while a thousand wars raged across the span of human endeavor. Today that new world is struggling to be born, a world quite different from the one we’ve known. A world where the rule of law supplants the rule of the jungle. A world in which nations recognize the shared responsibility for freedom and justice. A world where the strong respect the rights of the weak. This is the vision that I shared with President Gorbachev in Helsinki. He and other leaders from Europe, the Gulf, and around the world understand that how we manage this crisis today could shape the future for generations to come.
The test we face is great, and so are the stakes. This is the first assault on the new world that we seek, the first test of our mettle. Had we not responded to this first provocation with clarity of purpose, if we do not continue to demonstrate our determination, it would be a signal to actual and potential despots around the world. America and the world must defend common vital interests — and we will. America and the world must support the rule of law — and we will. America and the world must stand up to aggression — and we will. And one thing more: In the pursuit of these goals America will not be intimidated.“
Βλ. https://bush41library.tamu.edu/archives/public-papers/2217
To παραπάνω αγγλικό κείμενο πρέπει επειγόντως να διαβασθεί από όσους ανενημέρωτους ή πονηρούς τολμούν να απαξιώνουν τον όρο “Νέα Τάξη Πραγμάτων“ και να λοιδορούν όποιον τον υιοθετεί ως πρόσωπο με παραθρησκευτικές αφετηρίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου