Μαθήματα εφαρμοσμένης προπαγάνδας / Μάθημα 4ο
Γράφει ο Κωνσταντίνος Ι. Βαθιώτης
https://kvathiotis.substack.com/p/blame-shifting
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Ι. Εισαγωγή
ΙΙ. Μετάθεση ευθύνης και εξωγενοποίηση
ΙΙΙ. Μετάθεση ευθύνης και Ποινικό Δίκαιο
Α. Θεμιτή μετάθεση
Β. Αθέμιτη μετάθεση
IV. Adorno: Η μετάθεση ευθύνης ως καταχθόνια τεχνική μιας αυταρχικής-φασιστικής προσωπικότητας
V. Η μετάθεση ευθύνης ως κακοποιητική συμπεριφορά
Α. Η προπαγάνδα των αριθμών
Β. «Πλημμύρα του αιώνα» ή «απάτη του αιώνα»; Πομπώδεις-παραπλανητικοί όροι στην υπηρεσία της προπαγάνδας
Γ. Θωράκιση ενάντια στην προπαγάνδα με αναγωγή στο ιστορικό των φυσικών καταστροφών
Δ. Η αέναη εξαγγελία μέτρων στήριξης από το κακοποιητικό κράτος-μαλαγάνα
VI. Θεομηνία ή αιμοδιψής ανθρωπομανία; Η μετάθεση της ευθύνης ως τρόπος συγκάλυψης ανθρωποκτόνων προγραμμάτων τροποποίησης του καιρού
Α. Μια προφητική (;) δήλωση του Κυρ. Μητσοτάκη
Β. «Καιρός κατά βούληση» ήδη από το 1947: Όταν οι συνωμότες αποσιωπούν βιβλιογραφικά τεκμήρια και αμύνονται προληπτικά με την μομφή της συνωμοσιολογίας
1. Γκέοργκ Μπρόυερ
2. Προπαγανδιστική «συλλογή κερασιών» από τον Ιωάννη Καλόγηρο
3. Άλβιν & Χάιντι Τόφλερ
4. Η εταιρεία 3Δ Α.Ε.
5. Ποιος ωφελείται από τις «θεομηνίες»; Μεγαλεπίβολοι επιχειρηματικοί στόχοι (δημιουργία φωτοβολταϊκών πάρκων) στην περιοχή της Θεσσαλίας ήδη από τον Μάιο 2022
VII. Συμπέρασμα: Η σαπίλα στο βασίλειο της ελληνέζικης Δανιμαρκίας, οι ανύπαρκτοι εισαγγελείς και η οργή-μπύρα του Νεοέλληνα ραγιά
VIIΙ. Άσκηση προς εμπέδωση του σημερινού μαθήματος
Ι. Εισαγωγή
Όταν σημειώνεται μια μεγάλη καταστροφή που επιφέρει απώλεια ζωών, περιουσιών, καλλιεργειών, φυσικού πλούτου κ.λπ., πρώτιστο μέλημα των διαχειριστών της κρίσης είναι να ενεργοποιήσουν εγκαίρως τον προπαγανδιστικό μηχανισμό, προκειμένου να εγγράψουν τα αίτια της καταστροφής αλλά και την αδυναμία αποτελεσματικής αντιμετώπισής της σε έναν «εξωγενή μαυροπίνακα».
Οι διαχειριστές των καταστροφών γνωρίζουν άριστα ότι η πληγείσα πληθυσμιακή ομάδα (π.χ. των πυροπλήκτων ή των πλημμυροπαθών), αμέσως μετά την καταστροφή ή και κατά την διάρκειά της, θα ενοχοποιήσει ενστικτωδώς τους κυβερνητικούς ή τοπικούς άρχοντες, ζητώντας την κεφαλή τους επί πίνακι.
Τότε και μόνο τότε, την ώρα δηλαδή της συμφοράς, συνειδητοποιεί ο λαός ότι όλοι εκείνοι οι άχρηστοι και αμόρφωτοι σαλτιμπάγκοι, τους οποίους τίμησε με την ψήφο του, πιστεύοντας στις επενδεδυμένες με φανταχτερά γλωσσικά σελοφάν παχυλές υποσχέσεις τους για πρόοδο, δημοκρατία, ελευθερία, ευημερία, δικαιοσύνη παντού, ειρήνη, ασφάλεια, υγεία για όλους, βιώσιμη-πράσινη ανάπτυξη, ανθεκτικό κράτος κ.ο.κ., δεν επεδίωκαν να υλοποιήσουν αυτούς τους μαγικούς στόχους (στην επιστήμη της προπαγάνδας τέτοιοι όροι αποκαλούνται «μαγικές λέξεις με ειδική μαγνητική έλξη επάνω στην κοινή γνώμη»
), αλλά να παραμείνουν για μία ακόμη τετραετία γαντζωμένοι στην προνομιούχο πολυτελή καρέκλα τους, από την οποία θα εξακολουθούν να κοιτούν με περισσή αλαζονεία τους προλετάριους και τους πληβείους.
Παραλλήλως, οι διαχειριστές των καταστροφών γνωρίζουν εξίσου καλά ότι η αντιπολίτευση θα προσπαθήσει να καπηλευθεί τις μεγάλες απώλειες, ώστε να πάρει με το μέρος της τους οργισμένους ψηφοφόρους της κυβέρνησης, επιρρίπτοντας την ευθύνη για ό,τι κακό συνέβη στην ανικανότητα ή την εγκληματική αδιαφορία των μελών της, ξεχνώντας υποκριτικά ότι αντίστοιχη ευθύνη για ταυτόσημους λόγους βάρυνε και τους νυν επικριτές της κυβέρνησης, οι οποίοι, συμμετέχοντας σε μια άτυπη σκυταλοδρομία υπερκομματικής κτηνωδίας, ενεργούσαν με τον ίδιο τρόπο, όταν βρίσκονταν στην εξουσία.
Επομένως, οι διαχειριστές των καταστροφών μοιάζουν με κατηγορουμένους, οι οποίοι πρέπει να εξασφαλίσουν μια «έξυπνη απολογία», ώστε να πετύχουν την έκδοση αθωωτικής ή έστω επιεικούς ετυμηγορίας. Άρα, ο καλός συνήγορος θα πρέπει να ενεργοποιήσει έναν ψυχολογικό μηχανισμό, μέσω του οποίου θα καταφέρει να τεκμηριώσει, εν όλω ή εν μέρει, το ανεύθυνο του εντολέως του.
Ο μηχανισμός αυτός είναι γνωστός ήδη από την Παλαιά Διαθήκη:
Οι Ισραηλίτες της εποχής θυσίαζαν στον βωμό ένα κριάρι, εναποθέτοντας σε αυτό όλες τις αμαρτίες και κακοτυχίες της φυλής. Πρόκειται για το φαινόμενο του «αποδιοπομπαίου τράγου» ή του «εξιλαστήριου θύματος».
ΙΙ. Μετάθεση ευθύνης και εξωγενοποίηση
Με σύγχρονους όρους Κοινωνικής Ψυχολογίας, ο μηχανισμός αυτός αποκαλείται «μετάθεση ευθύνης» (blame shifting) – σε αυτό το πλαίσιο μπορεί να ενταχθεί και η ειλημμένη από τον αισώπειο μύθο παροιμία «όσα δεν φθάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια». Μέσω αυτού του μηχανισμού, επιτυγχάνεται η αποποίηση της ευθύνης, η οποία ευδοκιμεί τόσο πιο εύκολα όσο πιο πειστικά τεκμηριωμένη είναι η αιτιώδης συμβολή ενός εξωγενούς ανθρώπινου ή φυσικού παράγοντα που βρίσκεται εκτός του πεδίου κυριαρχίας του κατηγορουμένου.
Η προβολή αυτού του εξωγενούς παράγοντα εκ μέρους των διαχειριστών των καταστροφών αποσκοπεί στην συγκάλυψη των ενδογενών παθογενειών που η εκάστοτε κυβέρνηση αρνείται να θεραπεύσει, δίνοντας την εντύπωση ότι, σαν ένα πλήρωμα που κατευθύνει το πλοίο συνειδητά πάνω στα βράχια, υλοποιεί σατανικό σχέδιο σταδιακής εξολόθρευσης των Ελλήνων και, αντιστοίχως, αφανισμού της Ελλάδος.
Ιδιαιτέρως κατατοπιστική είναι η ακόλουθη διαπίστωση που κάνουν οι Boin / Hart / McConnell σε ένα άρθρο τους για την εκμετάλλευση της κρίσης ως ευκαιρίας μετάθεσης της ευθύνης (“Crisis Exploitation: Political and Policy Impacts of Framing Contests”) δημοσιευμένο το 2009 στο περιοδικό «Journal of European Public Policy» (μάλιστα, οι συγγραφείς συνδέουν τον μηχανισμό της μετάθεσης των ευθυνών με το φαινόμενο του λαϊκισμού):
«από τη στιγμή που αναγνωρίζεται ότι έχει ξεσπάσει μια κρίση, στο επίκεντρο της προσοχής τίθενται τα αίτια της κρίσης, οπότε εφαρμόζεται μια τεχνική που συνδυάζει την μετάθεση της ευθύνης με την εξωγενοποίηση [exogenization]. Κύριο χαρακτηριστικό της δεύτερης είναι ότι καθιστά δυνατή την μετατόπιση των ευθυνών της κυβέρνησης σε εξωγενείς παράγοντες [outside factors]. Τέτοιοι παράγοντες μπορεί να είναι φυσικά γεγονότα (π.χ. ένα τσουνάμι ή δασικές πυρκαγιές) ή απροσδόκητες ενέργειες κάποιων εξωτερικών ομάδων (π.χ. “ισλαμιστές ριζοσπάστες”, “αναρχικοί”, “άπληστοι διευθυντές επιχειρήσεων” κ.ο.κ.)»
.
ΙΙΙ. Μετάθεση ευθύνης και Ποινικό Δίκαιο
Η μετάθεση της ευθύνης από τον δράστη στο θύμα είναι φαινόμενο που συναντάται κατ’ εξοχήν στο Ποινικό Δίκαιο. Η μετάθεση αυτή μπορεί να είναι θεμιτή ή αθέμιτη.
Α. Θεμιτή μετάθεση
Θεμιτή μετάθεση ευθύνης ανακύπτει στην περίπτωση κατά την οποία ένας πεζός διέρχεται αιφνιδίως δρόμο ταχείας κυκλοφορίας από σημείο στο οποίο δεν υπάρχει διάβαση για τους πεζούς. Επομένως, αν ο κατηγορούμενος οδηγός αυτοκινήτου δεν μπορέσει να τροχοπεδήσει εγκαίρως για να αποφύγει τον πεζό που πετάχθηκε ξαφνικά μπροστά του, με αποτέλεσμα να τον τραυματίσει θανάσιμα, ο συνήγορός του θα πρέπει να υποστηρίξει ότι αποκλειστικά υπεύθυνος για τον επελθόντα θάνατο είναι ο πεζός και όχι ο οδηγός. Αυτή είναι η λογική της περίφημης «ατομικής ευθύνης», με την οποία εξοικειώθηκε όλος ο πλανήτης την εποχή της πανδημίας.
Κλειδί για την αποδοχή αυτής της θεμιτής μετάθεσης ευθύνης είναι η λεγόμενη «αρχή της εμπιστοσύνης»: Κάθε οδηγός που ενεργεί σύννομα, τηρώντας τους κανόνες της οδικής κυκλοφορίας πρέπει να μπορεί να τρέφει εμπιστοσύνη προς τους λοιπούς χρήστες της οδού ότι θα κάνουν και αυτοί το ίδιο. Αλλιώς, θα ήταν όλοι οι οδηγοί αναγκασμένοι να οδηγούν σαν χελώνες, οπότε θα φαινόταν προτιμότερο, αντί να χρησιμοποιούν αυτοκίνητο για να πάνε ταχύτερα στον εκάστοτε προορισμό τους, να πεζοπορούν.
Β. Αθέμιτη μετάθεση
Αθέμιτη μετάθεση ευθύνης ανακύπτει σε περιπτώσεις όπου ο δράστης προσπαθεί να ρίξει όλο το φταίξιμο στο θύμα, παρότι αυτό, στην πραγματικότητα, δεν φέρει καμία, ή φέρει μικρή μόνο ευθύνη. Τούτο παρατηρείται συχνά στο πλαίσιο του βιασμού ή της ενδοοικογενειακής βίας, όπου ο κατηγορούμενος προσπαθεί συνήθως να εμφανίσει το θύμα ως υπεύθυνο για ό,τι του συνέβη π.χ. εξαιτίας της προκλητικής ή ανάρμοστης στάσης του. Κλασικό για την θεματική αυτή είναι το βιβλίο του Γουίλιαμ Ράιαν (William Ryan) που εξεδόθη το 1976 με τον τίτλο «Κατηγορώντας το θύμα» (“Blaming the victim”).
Κάτι παρόμοιο συνέβη και στην πρόσφατη υπόθεση της θανάτωσης του Αντώνη Καρυώτη, όπου ο κατηγορούμενος ύπαρχος, παρότι από το βίντεο φαίνεται ότι τον έσπρωξε στην θάλασσα, προσπάθησε να αποσείσει την ποινική ευθύνη του, υποστηρίζοντας ότι το θύμα γλύστρησε στο νύχι του καταπέλτη.
Η τεχνική της (αθέμιτης) μετάθεσης της ευθύνης εντάσσεται στην λογική του Θαυμαστού Ανάποδου Κόσμου, αφού ο φταίχτης επιχειρεί να αναποδογυρίσει την οπτική του κριτή του και να εμφανίσει το μαύρο ως άσπρο, μετατρέποντας τον κατήγορο σε κατηγορούμενο (accusing the accuser
). Αυτό ακριβώς κάνει κι ένας προπαγανδιστής του ψεύδους:
ο ψεύτης που περηφανεύεται ότι διαδίδει τάχα την αλήθεια παρουσιάζει ως ψεύτη όποιον διαδίδει όντως την αλήθεια.
Έτσι εξηγείται και η προσφιλής τακτική των συστημικών ΜΜΕ να απαξιώνουν τους αντιφρονούντες ως συνωμοσιολόγους:
Η ρετσινιά της συνωμοσιολογίας είναι η προληπτική άμυνα του συνωμότη.
Ότι «η δημοσιοποίηση ψευδών κατηγοριών διαφθοράς από άτομα που λειτουργούν διεφθαρμένα είναι τυπικό χαρακτηριστικό της φασιστικής πολιτικής, ενώ οι εκστρατείες κατά της διαφθοράς συχνά αποτελούν την καρδιά φασιστικών πολιτικών κινημάτων» επισημαίνεται από τον Τζέισον Στάνλεϋ (Jason Stanley) στο βιβλίο «Πώς λειτουργεί ο φασισμός»
. Ο ίδιος τονίζει ότι:
«η συγκάλυψη της διαφθοράς κάτω από τη μάσκα της αντιδιαφθοράς είναι μια χαρακτηριστική στρατηγική της φασιστικής προπαγάνδας»
.
IV. Adorno: Η μετάθεση ευθύνης ως καταχθόνια τεχνική μιας αυταρχικής-φασιστικής προσωπικότητας
Στην μετάθεση της ευθύνης μέσω της στοχοποίησης του ίδιου του θύματος ως μία από τις καταχθόνιες τεχνικές που εφαρμόζουν οι αυταρχικές-φασιστικές προσωπικότητες αναφερόταν ήδη από το 1947 ο Γερμανοεβραίος φιλόσοφος Τέοντορ Αντόρνο (Theodor Adorno)
. Οι σκέψεις του αυτές αναλύονται και στο βιβλίο του «Μελέτες για την αυταρχική προσωπικότητα»
. Εκεί διαβάζουμε τα εξής:
«Θα μπορούσε να πει κανείς ότι στην αυταρχική επιθετικότητα, η εχθρότητα που εξάφθηκε αρχικά από, και κατευθυνόταν προς, μορφές αυθεντίας εντός της ομάδας μετατίθεται σε άτομα εκτός ομάδας».
Ακολούθως, συγκρίνει τον μηχανισμό της μετάθεσης της ευθύνης με το προαναφερθέν φαινόμενο του «αποδιοπομπαίου τράγου»:
Ο πρώτος «είναι επιφανειακά παρόμοιος αλλά ουσιωδώς διαφορετικός από μια διαδικασία που συχνά αποκαλείται εύρεση “αποδιοπομπαίου τράγου”. Σύμφωνα με αυτήν την τελευταία θεώρηση, η επιθετικότητα του ατόμου εξάπτεται από τη ματαίωση, συνήθως των οικονομικών του αναγκών· μετά, όντας ανίκανο λόγω διανοητικής σύγχυσης να πει τις πραγματικές δυσκολίες των δυσκολιών του, το άτομο ξεσπά, τρόπον τινά, κατευθύνοντας τη μανία του σε όποιο αντικείμενο βρίσκει πρόχειρο και για το οποίο θεωρεί ότι δεν είναι πολύ πιθανό να ανταποδώσει τα πλήγματα. Ενώ δεχόμαστε ότι η διαδικασία αυτή παίζει έναν ρόλο στην εχθρότητα σε βάρος μειονοτικών ομάδων, πρέπει να τονιστεί ότι, σύμφωνα με τη δική μας θεωρία της μετάθεσης, ο αυταρχικός πρέπει, από εσωτερική αναγκαιότητα, να στρέψει την επιθετικότητά του εκτός της ομάδας του».
V. Η μετάθεση ευθύνης ως κακοποιητική συμπεριφορά
Δεν είναι τυχαίο ότι η τεχνική της μετάθεσης της ευθύνης επιλέγεται ως ένας «έξυπνος τρόπος χειραγώγησης» και από κακοποιητικούς συντρόφους, οι οποίοι επιχειρούν να παρουσιάσουν αντεστραμμένη την πραγματικότητα, ώστε να βγάλουν τρελό το κακοποιημένο πρόσωπο. Άρα, η μετάθεση της ευθύνης είναι ένας εκλεπτυσμένος τρόπος φρενοβλαβοποίησης (gaslighting)
.
Ως εκ τούτου, ουδόλως πρέπει να μας εκπλήσσει ότι την ίδια κακοποιητική τεχνική εφαρμόζει συστηματικά η παρούσα, ολοκληρωτικού τύπου κυβέρνηση της Νέας Δικτατορίας, η οποία, οσάκις έρχεται αντιμέτωπη με θερινές ή χειμερινές καταστροφές, δηλ. με πυρκαγιές, πλημμύρες ή χιονοπτώσεις, προσπαθεί να τρελάνει τους κακοποιημένους πολίτες με τον εξής τρόπο:
Ως αιτία-μπαλαντέρ αναμασά συνεχώς την καραμέλα της κλιματικής κρίσης (κλασικό το προπαγανδιστικό –και, ταυτοχρόνως, τρομολαγνικό– σλόγκαν «η κλιματική κρίση είναι εδώ!»), η οποία αποτυπώνεται στα εκάστοτε (δήθεν) πρωτοφανή καιρικά φαινόμενα που εκδηλώθηκαν στις πληγείσες περιοχές.
Α. Η προπαγάνδα των αριθμών
Με σκοπό την πειστικότερη υλοποίηση της μετάθεσης των ευθυνών, όσοι καλούνται να λογοδοτήσουν για την τεράστια έκταση των καταστροφών καταφεύγουν στην στατιστική, η οποία θεωρείται από πολλούς ως ο καλύτερος τρόπος για να πει κανείς ψέματα. Εδώ εντάσσεται, φέρ’ ειπείν, η τοποθέτηση του κ. Μ. Βορίδη, ο οποίος αποποιήθηκε την ευθύνη της κυβέρνησης, επιδιδόμενος στην λεγόμενη «προπαγάνδα των αριθμών»:
«Nομίζω ότι είναι σαφές ότι κατ’ αρχάς λειτούργησαν μία σειρά από μηχανισμοί οι οποίοι μας επέτρεψαν να μην έχουμε προβλήματα πολύ μεγαλύτερα και πολύ περισσότερα. Αν διαβάζω καλά, μιλάμε για ένα φαινόμενο με 500 τόνους νερού το στρέμμα. Δηλαδή μιλάμε για πράγματα ασύλληπτα τα οποία δεν τα έχουμε ξαναδεί. Με το να καθαρίσουμε τα φρεάτια, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί. Είχαν δοθεί σωστές οδηγίες, οι πολίτες ακολούθησαν τις σωστές οδηγίες, ενώ σε άλλες περιπτώσεις να θυμίσουμε με πολύ λίγο μικρότερες βροχοπτώσεις, είχαμε θύματα»
.
Β. «Πλημμύρα του αιώνα» ή «απάτη του αιώνα»; Πομπώδεις-παραπλανητικοί όροι στην υπηρεσία της προπαγάνδας
Δυστυχώς, η φθηνή δικαιολογία της κλιματικής κρίσης και της υποκείμενης θεομηνίας υιοθετείται και από τον γερμανικό Τύπο, που εξακολουθεί να στηρίζει την παρούσα κυβέρνηση, ασκώντας φιλομητσοτακική προπαγάνδα με υιοθέτηση πομποδών-παραπλανητικών όρων. Ένας τέτοιος όρος που συναντάται σε γερμανικές εφημερίδες και περιοδικά (βλ. π.χ. Handelsblatt, 9/9/2023), στα οποία προβάλλεται η, επισκιαζόμενη από την καταστροφή, αναβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας μας (!), είναι «η πλημμύρα του αιώνα» (Jahrhunderterflut)
, διάβαζε ανάποδα: «η απάτη του αιώνα»!
Πάντως, σε τέτοια δημοσιεύματα τονίζεται η καθυστέρηση σε ό,τι αφορά την αξιοποίηση του στρατού και το στήσιμο επιχειρησιακού κέντρου διαχείρισης κρίσεων στην πληγείσα περιοχή, καθώς και η απουσία αιτήματος για παροχή βοήθειας από το εξωτερικό.
Ο αναγνώστης μένει άφωνος διαβάζοντας το συμπέρασμα του συντάκτη της Handelsblatt Γκερντ Χέλερ (Gerd Höhler) για τις πολιτικές συνέπειες που θα έχει η πλημμελής διαχείριση της κρίσης:
«Μεγαλώνει η οργή της κοινής γνώμης, γεγονός που ενισχύει τους λαϊκιστές και τους ακροδεξιούς»!
Γ. Θωράκιση ενάντια στην προπαγάνδα με αναγωγή στο ιστορικό των φυσικών καταστροφών
Όποιος έχει την διάθεση και τον χρόνο να αναχθεί είτε στο πρόσφατο είτε στο μακρινό παρελθόν, θα διαπιστώσει π.χ. ότι «πρωτοφανείς» πλημμύρες είχαν προκληθεί από παρόμοιας εντάσεως ακραία καιρικά φαινόμενα το 2020 στην Καρδίτσα, η οποία και τότε είχε πλημμυρίσει
.
Ο Κυρ. Μητσοτάκης είχε σπεύσει να δηλώσει ότι:
«2,5 εκατομμύρια τόνοι νερού έπεσαν μόνο στην πόλη της Καρδίτσας. […] Η σύγκρουση του Ιανού με ένα άλλο μετεωρολογικό σύστημα προκάλεσε την παντελώς ασυνήθιστη βροχόπτωση».
Εν συνεχεία, έταξε αντιπλημμυρικά έργα και μελέτες, μίλησε για αυστηρά χρονοδιαγράμματα και υποσχέθηκε την αναδιοργάνωση του κρατικού μηχανισμού μέσα από το επιτελικό κράτος, ώστε να αντιμετωπίζονται τα ακραία καιρικά φαινόμενα!
Όπως, όμως, αποκάλυψε ο Θάνος Γιαννακάκης, περιβαλλοντολόγος και συντονιστής δράσεων για λύσεις βασισμένες στη φύση στη “WWF Ελλάς”:
«Με τον “Ιανό” δόθηκαν 500 εκατομμύρια στην περιφερειακή ενότητα Καρδίτσας και γνωρίζω προσωπικά ότι πολλά από αυτά πήγαν σε ανθρώπους που δεν είχαν πρόβλημα, γι’ αυτό και μεταξύ των Θεσσαλών ο “Ιανός” αναφέρεται χαϊδευτικά ως “θείος”, “νονός”, “άγιος”, γιατί φέρνει δώρα. Επωφελήθηκαν άνθρωποι που δεν είχαν ζημιές και δεν αποζημιώθηκαν άνθρωποι, οι οποίοι έπαθαν μεγάλες ζημιές»
.
Σε ό,τι αφορά το μακρινό παρελθόν, μεγάλες πλημμύρες με υπερχειλίσεις ποταμών είχαν σημειωθεί στην Θεσσαλία στα τέλη του 19ου αιώνα, αλλά και στα μέσα και προς τα τέλη του 20ού αιώνα: στην Λάρισα το 1883, στον Βόλο το 1955 και στην Καρδίτσα το 1994
.
Συγκλονίζει το ρεπορτάζ που είχε κάνει ο Αργύρης Ντινόπουλος το 1994 (δηλ. σε χρονική στιγμή απαλλαγμένη από την καθημερινή προπαγάνδα της κλιματικής αλλαγής) για τις πλημμύρες στην Μεταμόρφωση Καρδίτσας, αφού εκθέτει ανεπανόρθωτα τους διαχρονικούς σαλτιμπάγκους πολιτικούς, οι οποίοι, σε όποιο κόμμα κι αν ανήκουν, σκέπτονται και ενεργούν (ορθότερα: παραλείπουν) με τον ίδιο τρόπο, δίνοντας την εντύπωση ότι αποτελούν όλοι τους εναλλάξιμα μέλη μιας εγκληματικής ή τρομοκρατικής οργάνωσης με πολύ βαθιές ρίζες.
Εξίσου συγκλονιστικό είναι και ένα άλλο βίντεο του 1994, στο οποίο έχουν αποτυπωθεί οι φονικές πλημμύρες όχι μόνο στην Καρδίτσα, αλλά και στον νομό Αττικής (η θεομηνία είχε διαρκέσει επί τριήμερο και ο τηλεοπτικός φακός κατέγραψε, σύμφωνα με το πάγιο δημοσιογραφικό λεξιλόγιο «εικόνες φρίκης και απελπισίας στην Ν. Ιωνία και τον Περισσό») και στα Δωδεκάνησα, ιδίως στην Κάσο.
Είναι αξιοσημείωτο ότι την δεκαετία 1960-1970 πυκνές βροχοπτώσεις έπεφταν και σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις, μετατρέποντας τα νερά των ποταμών σε χειμάρρους που έσπαζαν τα φράγματα και εισέβαλλαν στις κατοικημένες περιοχές, σκορπίζοντας τον θάνατο αλλά και προκαλώντας ανυπολόγιστη καταστροφή σε σπάνια έργα τέχνης.
Ας θυμηθούμε με ποιες οικείες λέξεις περιέγραφε ο επιμελητής του αφιερώματος του περιοδικού ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ τις πλημμύρες της Φλωρεντίας που είχαν σημειωθεί στις 4 Νοεμβρίου 1966 και ας συνειδητοποιήσουμε επιτέλους το παραμύθι της ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής, με το οποίο ταΐζουν νυχθημερόν τους βρεφοποιημένους πολίτες οι σημερινές πολιτικές μαριονέτες, πρόθυμες να ξεπουλήσουν τα πάντα προς όφελος του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ και των λοιπών κέντρων εξουσίας της ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ, η οποία απεργάζεται την επιβολή μιας φρικτής ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ (ας το βάλουμε καλά στο μυαλό μας: μετά την πανδημία του κορωνοϊού, ο πολύ μεγάλος εφιάλτης θα είναι η αυταρχική διαχείριση της κλιματικής αλλαγής).
«Οι πυκνές βροχοπτώσεις ήταν ένα ιδιαίτερα συχνό καιρικό φαινόμενο στην κεντρική και βόρεια Ιταλία το φθινόπωρο του 1966. Μία μόλις ημέρα πριν από τη μεγάλη πλημμύρα της Φλωρεντίας έπεσε τόση βροχή στην περιοχή, όση σημειώνεται συνήθως σ’ ένα σύνολο έξι μηνών [Σ.Σ.: μας θυμίζει κάτι αυτή η φράση;]. Το μοιραίο βράδυ της 3ης προς 4η Νοεμβρίου η κοίτη του ποταμού Άρνου που διασχίζει την ιστορική πόλη υψώθηκε 5,5 μέτρα, ξεπέρασε τα προστατευτικά αναχώματα και άρχισε να εισβάλλει στη Φλωρεντία. Το παλαιότερο τμήμα της πόλης, αποτελούμενο από σπίτια, εκκλησίες, μουσεία και μέγαρα του 13ου και 14ου αιώνα, βρίσκεται κατά μήκος του ποταμού. Στην ίδια ευθεία μπορεί να συναντήσει κανείς καθεδρικούς ναούς, όπως εκείνους του Σάντα Κρότσε (Αγίου Σταυρού) και των Ονισάντι (Αγίων Πάντων), μουσεία όπως το Ουφίτσι, το Μπαρντίνι, το Μουσείο των Επιστημών, αλλά και την Εθνική Βιβλιοθήκη, καθώς και πολλά άλλα ιστορικά μνημεία που είχαν αναδείξει τη Φλωρεντία σε ένα από τα μεγαλύτερα τουριστικά αξιοθέατα της Ιταλίας.
Γύρω στα ξημερώματα της 4ης Νοεμβρίου τα σημάδια της επερχόμενης καταστροφής ήταν ήδη εμφανή. Ο Άρνος και ο δίδυμός του Πο είχαν μεταβληθεί σε παφλάζοντα ορμητικά ποτάμια που δεν θύμιζαν σε τίποτε τα ήρεμα, σχεδόν ειδυλλιακά ποτάμια των προηγούμενων εποχών.
Παρ’ όλο που τα υπόγεια πολλών κτιρίων κατά μήκος του Άρνου άρχισνα ήδη να πλημμυρίζουν, κανείς συναγερμός δεν είχε σημάνει από τις κρατικές υπηρεσίες. Οι αρχές της πόλης σκέφθηκαν ότι ήταν πολύ νωρίς ακόμη για να ειδοποιηθεί το κοινό, φοβούμενοι ότι κάτι τέτοιο θα σκόρπιζε τον πανικό με απρόβλεπτες συνέπειες.
Στις 5 το πρωί τα νερά του ποταμού ξεπέρασαν και τα τελευταία φράγματα και εισέβαλαν ορμητικά στην πόλη. Αλαφιασμένοι οι κάτοικοι από το φοβερό βουητό των νερών, πετάχτηκαν από τα κρεβάτια τους και άρχισαν να μεταφέρουν έπιπλα, περιουσιακά στοιχεία και ό,τι άλλο χρήσιμο ή πολύτιμο μπορούσαν στα υψηλότερα σημεία των σπιτιών τους. Ταυτόχρονα, στα χωρίς προσωπικό την ώρα εκείνη μουσεία, τα νερά που εισχωρούσαν από τις πόρτες και τα παράθυρα άρχιζαν το καταστρεπτικό τους έργο, σκεπάζοντας κάτω από όγκους λάσπης ανεκτίμητα έργα τέχνης και ιστορικής μνήμης. Στο Μουσείο των Επιστημών ολομόναχη μια γυναίκα, η υπεύθυνη Μαρία-Λουίζα Μπονέλι, προσπαθούσε να διασώσει τα πολυτιμότερα από τα εκθέματα, όπως το τηλεσκόπιο του Γαλιλαίου, μεταφέροντάς τα από ένα παράθυρο του δευτέρου ορόφου στην ταράτσα του απέναντι κτιρίου.
Η μεγαλύτερη καταστροφή έργων τέχνης σημειώθηκε στη Σάντα Κρότσε, μια εξαίρετη εκκλησία του 13ου αιώνα που έχασε σ’ αυτές τις πλημμύρες το 70% των υπέροχων εκθεμάτων της. Απώλεια που είναι αδύνατο να κοστολογηθεί με σημερινά –χρηματικά τουλάχιστον– δεδομένα.
Στη διάρκεια της φοβερής εκείνης ημέρας, τα ορμητικά νερά συνέχισαν να σαρώνουν τα προστατευτικά αναχώματα, να γκρεμίζουν τις παλιές γέφυρες κατά μήκος του ποταμού και να εισβάλλουν σε σπίτια, εκκλησίες και ιστορικά μνημεία. Δέντρα, αυτοκίνητα και νεκρά ζώα μεταφέρονταν μέσα στην πόλη από τη δύναμη των νερών. Καθώς η πλημμύρα “χτύπησε“ πρώτα στα υπόγεια των διαφόρων κτιρίων, έσπασε σε πολλά από αυτά τα κεντρικά συστήματα θέρμανσης, προσθέτοντας το πιο καταστρεπτικό στοιχείο σε αυτή την αναπάντεχη θεομηνία: το πετρέλαιο. Τα διάφορα χημικά υγρά που διέρρευσαν προξένησαν τη μεγαλύτερη ζημιά σε ανεκτίμητους πίνακες ζωγραφικής, σε μωσαϊκά και τοιχογραφίες.
Εκτός όμως από τα έργα τέχνης, οι πιο σοβαρές ζημιές έγιναν στην Εθνική Βιβλιοθήκη. Τα γεμάτα λάσπη και πετρέλαιο νερά εξαφάνισαν κάτω από τους όγους τους τα πιο σπάνια βιβλία και χειρόγραφα. Συνολικά, 300.000 τόμοι καταστράφηκαν ολοσχερώς ή χάθηκαν. Το ίδιο συνέβη και με 24.000 χειρόγραφα, 705.000 επιστολές και άλλα ιστορικά ντοκουμέντα, καθώς και 68.000 παρτιτούρες γνωστών συνθετών. Κατά μία ειρωνεία της τύχης, πολλά από τα βιβλία που χάθηκαν είχαν έρθει από άλλες πόλεις της Ιταλίας για συντήρηση στα ειδικευμένα εργαστήρια της Φλωρεντίας!
Παρ’ όλο που λίγοι συγκριτικά άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από τις πλημμύρες αυτές και οι περισσότερες καταστροφές σημειώθηκαν σε ιστορικά κειμήλια και περιουσιακά στοιχεία, παρά πολλοί υπέφεραν από τις οδυνηρές συνέπειες μιας τέτοιας θεομηνίας.
Συνολικά, 112 άτομα πνίγηκαν, 11 ήταν οι αγνοούμενοι, ενώ 100.000 παρέμειναν χωρίς τροφή και νερό τις αμέσως επόμενες ημέρες, έχοντας κατασκηνώσει στις ταράτσες των σπιτιών τους. 12.000 σπίτια και αγροκτήματα της ευρύτερης περιοχής καταστράφηκαν ολοσχερώς, ενώ οι ανυπολόγιστες ζημιές στα διάφορα ιστορικά κειμήλια συνεχίζουν να απασχολούν μέχρι και σήμερα πολλούς συντηρητές, ειδικά στον τόσο ευπαθή τομέα των βιβλίων, των χειρογράφων, των τοιχογραφιών και των πινάκων ζωγραφικής».
Μια συνδυαστική ματιά και στο βιβλίο του Παναγιώτη Γκόγκα με τίτλο «Ο καραγκιόζης στη χώρα των θαυμάτων», δημοσιευμένο το 1983, θα μας πείσει ότι οι δαιμονικές κυβερνήσεις μας ποντάρουν πάνω στο γεγονός ότι η συμπαγής πλειοψηφία είναι επικεντρωμένη στο πώς θα βγάλει το μεροκάματο, αρνούμενη να μελετά πηγές από τις οποίες θα προέκυπτε το μέγεθος της κοροϊδίας της.
Στο εν λόγω βιβλίο υπάρχουν δύο σκίτσα που έχουν ως αντικείμενο τις πανελλαδικές πλημμύρες, αλλά και τις φωτιές σε Τατόι και Μαραθώνα.
Μετά τις παραπάνω αναπτύξεις δεν χωρεί πλέον καμία αμφιβολία ότι η σημερινή, εγκληματική κυβέρνηση της Νέας Δικτατορίας, παντελώς ανερυρθίαστα, μιμείται έναν σκιτζή-μπαλωματή, ο οποίος προσπαθεί να επιδιορθώσει με προσχηματικά μπαλώματα τα υποδήματα των πελατών του, λέγοντας σε όλους το ίδιο ποιηματάκι:
Μην κατηγορείτε τα μπαλώματά μου, αλλά τους καταρράκτες του ουρανού που άνοιξαν αναπάντεχα!
Δ. Η αέναη εξαγγελία μέτρων στήριξης από το κακοποιητικό κράτος-μαλαγάνα
Η μετάθεση των ευθυνών συμπορεύεται με τα περίφημα μέτρα στήριξης/ανακούφισης που εξαγγέλλουν κάθε φορά οι μετρ της προπαγάνδας:
Για να προλάβουν τις οργίλες αντιδράσεις των πυροπλήκτων και των πλημμυροπαθών, τάζουν αποζημιώσεις, προνόμια, ελαφρύνσεις, pass (μια ακατάσχετη τάση προς έμετο προκαλούν οι εξαγγελίες του “Evros pass“ και του “Dadia pass“) και όποιο άλλο ταχυδακτυλουργικό κόλπο έχουν μάθει οι «δολοφονικοί απατεώνες» και εξολοθρευτές του ελληνικού γένους, που νομίζουν ότι κυβερνούν μια χώρα αποτελούμενη αποκλειστικά από βρεφοποιημένα χρυσόψαρα, πρόθυμα να βουλώσουν το στόμα τους με την πιπίλα των μέτρων στήριξης.
Έτσι ενεργεί κι ένας κακοποιητής-μαλαγάνας, ο οποίος μετά το ξυλοφόρτωμα του συντρόφου, αρχίζει τα γλυκόλογα για να τον τουμπάρει, μέχρι να αρχίσει πάλι τα ίδια. Με αυτόν τον σατανικό τρόπο, εγκλωβίζει τον κακοποιημένο μέσα σε ένα σπιράλ βίας, από το οποίο αυτός μπορεί να δραπετεύσει, μόνο αν τολμήσει να κάνει την επανάστασή του, είτε με αιματηρό είτε με αναίμακτο τρόπο: στην μεν πρώτη περίπτωση ενδέχεται ακόμη και να σκοτώσει τον κακοποιητή σε στιγμή που εκείνος βρίσκεται αδρανοποιημένος, στην δε δεύτερη περίπτωση απλώς τον εγκαταλείπει.
Επομένως, τα μέτρα στήριξης-ανακούφισης που ο πρωθυπουργός σπεύδει κάθε φορά να ανακοινώσει μετά τις διαδοχικές καταστροφές επαληθεύουν την αίσθηση ότι ανάμεσα στην κυβέρνηση και τους πολίτες έχει αναπτυχθεί μια κακοποιητική-σαδομαζοχιστική σχέση.
Η ύπαρξη του συνδρόμου του κακοποιημένου πολίτη (Battered Citizen Syndrome), κατ’ αναλογία προς το σύνδρομο της κακοποιημένης γυναίκας (Battered Woman Syndrome), για το οποίο πρωτομίλησε η Λενόρ Ουόκερ (Lenore Walker) το 1979, διατυπώθηκε από τον γράφοντα στο βιβλίο του «Από την πανδημία στην κλιματική αλλαγή. Συντονισμένα τρομο-κράτη σε φόντο παγκόσμιας διακυβέρνησης»
, όπου υποστηρίχθηκε ότι:
«Όταν μια κυβέρνηση έχει μεταπέσει σε τυραννικό καθεστώς ολοκληρωτικού τύπου, τότε στην θέση του κακοποιημένου προσώπου βρίσκεται ένας ολόκληρος λαός».
VI. Θεομηνία ή αιμοδιψής ανθρωπομανία; Η μετάθεση της ευθύνης ως τρόπος συγκάλυψης ανθρωποκτόνων προγραμμάτων τροποποίησης του καιρού
Α. Μια προφητική (;) δήλωση του Κυρ. Μητσοτάκη
Τον Δεκέμβριο του 2017, σε εκδήλωση της ΝΔ για το Περιβάλλον, τις φυσικές καταστροφές και την Πολιτική Προστασία, ο Κυρ. Μητσοτάκης είχε μιλήσει σαν προφήτης:
«Είμαστε μια χώρα στην οποία έχουμε να αντιμετωπίσουμε μετά βεβαιότητας σεισμούς, φωτιές, πλημμύρες. Θα είμαστε ασυγχώρητοι, αν δεν είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε αυτά τα οποία ξέρουμε με βεβαιότητα ότι θα γίνουν κάποια στιγμή».
Με δεδομένο ότι ο συγκεκριμένος, παντελώς ανάλγητος πρωθυπουργός, ο οποίος συνηθίζει να γελάει εκεί που θα έπρεπε να κλαίει, συμπεριφέρεται ως «ατμομηχανή της Νέας Τάξης Πραγμάτων», που είναι κοινό μυστικό ότι χρησιμοποιεί ήδη εδώ και δεκαετίες τα πιο εξελιγμένα τεχνολογικά μέσα για να επηρεάζει-ελέγχει τον καιρό (φυσικά, οι προπαγανδιστές οπαδοί του έχουν φροντίσει να κατατάσσεται αυτομάτως ένας τέτοιος ισχυρισμός στην χοάνη των «συνωμοσιολογικών θεωριών»), τα παραπάνω λόγια του ενδέχεται να μην ήταν προφητικά, αλλά να εξυπηρετούσαν τον προγνωστικό προγραμματισμό όσων θα τα άκουγαν.
Κοντολογίς, καθόλου δεν αποκλείεται ο Κυρ. Μητσοτάκης να ήταν γνώστης και τώρα εφαρμοστής του μισάνθρωπου σχεδίου της Νέας Τάξης Πραγμάτων εναντίον της Ελλάδος και της ανθρωπότητας. Η μετάθεση της ευθύνης μέσω του κουβά της κλιματικής αλλαγής εξυπηρετεί άριστα τον σκοπό της συγκάλυψης κάποιων ανθρωποκτόνων προγραμμάτων τροποποίησης-ελέγχου του καιρού, που ενδέχεται να έχουν τεθεί σε εφαρμογή με εντολή του επιτελείου της Νέας Τάξης Πραγμάτων.
Β. «Καιρός κατά βούληση» ήδη από το 1947: Όταν οι συνωμότες αποσιωπούν βιβλιογραφικά τεκμήρια και αμύνονται προληπτικά με την μομφή της συνωμοσιολογίας
1. Γκέοργκ Μπρόυερ
Όποιος επιζητά βιβλιογραφικά τεκμήρια για την δυνατότητα τροποποίησης-ελέγου του καιρού, δεν έχει παρά να μελετήσει προσεκτικά το βιβλίο του Γκέοργκ Μπρόυρερ (Georg Breuer) «Καιρός κατά βούληση. Προοπτικές και Κίνδυνοι από την τεχνητή μεταβολή του καιρού», το οποίο γράφτηκε το 1976 και κυκλοφόρησε στα ελληνικά το 1982
.
Στο ως άνω βιβλίο τεκμηριώνεται αυτό που σήμερα χλευάζεται ως θεωρία συνωμοσίας: Η εμφύτευση νεφών για την πρόκληση βροχοπτώσεων άρχισε στην Αυστραλία το 1947!
Σύμφωνα δε με μια σύνοψη που δημοσιεύτηκε από το αμερικανικό Υπουργείο Εμπορίου:
«για τις επιχειρήσεις τροποποίησης του καιρού κατά το οικονομικό έτος 1972, το Κέντρο Όπλων Ναυτικού στην Τσάινα Λαίηκ της Καλιφόρνιας έκανε πειράματα χρησιμοποιώντας διάφορες τεχνικές εμφύτευσης και έκανε επίσης και μια μελέτη για τις επιπτώσεις της εμφύτευσης στην εκτεταμένη περιοχή»
.
Αξίζει, μάλιστα, να αναδειχθεί και μια άλλη πληροφορία που περιέχεται στο ίδιο βιβλίο:
«Την άνοιξη του 1972, πριν από την έναρξη ενός πειράματος ευρείας κλίμακας για την πρόληψη του χαλαζιού και για πρόκληση βροχοπτώσεων στη Νότια Ντακότα –που στο μεταξύ εγκαταλείφτηκε– οι αρχές έκαναν σφυγμομετρήσεις της κοινής γνώμης για να μάθουν τις αντιδράσεις ως προς την τροποποίηση του καιρού και αργότερα επαναλάμβαναν κάθε φθινόπωρο τις σφυγμομετρήσεις σε όλη τη διάρκεια του πειράματος».
Δεν χρειάζεται να διαθέτει κανείς ιδιαίτερη ευφυΐα για να συνειδητοποιήσει, μισόν αιώνα αργότερα, σε τι επίπεδα δυνατοτήτων όχι απλώς τροποποίησης, αλλά ελέγχου του καιρού έχουν φθάσει όλοι εκείνοι οι «άλογοι τεχνολόγοι» που τελούν το ανοσιούργημα της νόσφισης θεϊκής εξουσίας, χωρίς πλέον να δίνουν καμία σημασία στην γνώμη του απλού λαού.
2. Προπαγανδιστική «συλλογή κερασιών» από τον Ιωάννη Καλόγηρο
Πνευματικό κόπο δεν χρειάζεται, βεβαίως, να καταβάλουμε ούτε για να εξηγήσουμε γιατί εκδίδονται συνεχώς βιβλία περί «θεωριών συνωμοσίας», στο πεδίο των οποίων εντάσσεται παντελώς μη πειστικά ο «έλεγχος του καιρού». Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το άρθρο που δημοσίευσε προσφάτως ο Ιωάννης Καλόγηρος με τίτλο «Έλεγχος καιρού»
.
Σε αυτό ο συγγραφέας προσπαθεί να υποβάλει στο αναγνωστικό κοινό την σκέψη ότι «στην πραγματικότητα, με τις σύγχρονες τεχνολογικές δυνατότητες, η ανθρώπινη παρέμβαση για τον έλεγχο ή την τροποποίηση του καιρού είναι πολύ περιορισμένη. Η σπορά νεφών, που αναφέρθηκε προηγουμένως, είναι μια απόλυτα κατανοητή διαδικασία, με σκοπό την απομείωση των επιπτώσεων των καιρικών φαινομένων»
.
Μολονότι ο Καλόγηρος παραδέχεται ότι «η κλασική μέθοδος σποράς νεφών, που εφαρμόζεται σε περισσότερες από πενήντα χώρες, γίνεται συνήθως με αεροσκάφη, με σπορά σωματιδίων ιωδιούχου αργύρου σε νέφη, που έχουν όμως εξαρχής τα χαρακτηριστικά νεφών βροχής», ενώ «μερικές φορές χρησιμοποιούνται πιο σύγχρονα υδρόφιλα υλικά, όπως νανοσωματίδια από πολυμερείς ενώσεις», αναφέρει δε ότι «στη διάκρεια των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου το 2008, η σπορά νεφών χρησιμοποιήθηκε εκτεταμένα από τη Μετεωρολογική Υπηρεσία της Κίνας, μέσω ενός οργανωμένου σχεδίου, στο οποίο συμμετείχαν 30 αεροσκάφη για τη σπορά νεφών και χιλιάδες εθελοντές για την εκτόξευση από το έδαφος ρουκετών με ιωδιούχο άργυρο», με στόχο να μην υπάρξει «εκτεταμένη νέφωση και βροχή κατά τη διάρκεια των αγώνων», γεγονός που η Μετεωρολογική Υπηρεσία της Κίνας επιβεβαίωσε, ο συγγραφέας καταλήγει στο ομιχλωδώς και πονηρά διατυπωμένο συμπέρασμα ότι:
«οι εν λόγω αναφορές δεν μπόρεσαν να αποδειχθούν μέσω αυστηρών επιστημονικών μελετών».
Ουδόλως μας εκπλήσσει ότι ο Καλόγηρος δεν κάνει καμία μνεία σε άρθρα ή βιβλία σαν το προαναφερθέν του Μπόυερ, μέσω των οποίων πιστοποιείται αυτό που απαξιώνεται ως θεωρία συνωμοσίας. Έτσι, ο εν λόγω συγγραφέας εφαρμόζει την γνωστή προπαγανδισιτκή τεχνική που συνθηματικά αποκαλείται «συλλογή κερασιών» (cherry-picking): πρόκειται για την επιλεκτική αποτύπωση της αλήθειας, η οποία επιτυγχάνεται διά της προβολής εκείνων μόνο των στοιχείων ή πηγών που στηρίζουν τους ισχυρισμούς του προπαγανδιστή!
3. Άλβιν & Χάιντι Τόφλερ
Σχετικές πληροροφίες από ένα μικρό τμήμα της βιβλιογραφίας που αποδεικνύει ότι υπάρχει προ πολλού η τεχνολογία για την τροποποίηση και τον έλεγχο του καιρού, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο του γράφοντος «Από την τρομοκρατία στην πανδημία. Υποχρεωτικές ιατρικές πράξεις στον πόλεμο κατά του αόρατου εχθρού»
.
Επί παραδείγματι, οι δυνατότητες που οραματίζονται ορισμένοι ότι μπορεί να προσφέρει ένα εξελιγμένο οικολογικό οπλοστάσιο («πυροδότηση, για παράδειγμα, σεισμών ή εκρήξεων ηφαιστείων μέσω ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων, εκτροπή κυμάτων ανέμων, αποστολή ενός σμήνους γενετικά μεταλλαγμένων εντόμων για να καταστρέψουν τη βλάστηση μιας συγκεκριμένης περιοχής, χρήση του όζοντος πάνω από μια εχθρική περιοχή και ακόμη και ρύθμιση των καιρικών συνθηκών») καταγράφονται στο βιβλίο «Πόλεμος και Αντιπόλεμος» των Άλβιν και Χάιντι Τόφλερ
.
4. Η εταιρεία 3Δ Α.Ε.
Όποιος εξακολουθεί να πιπιλά την μουχλιασμένη καραμέλα των «θεωριών συνωμοσίας», επιθυμώντας να συνεχίσει τον βαθύ ύπνο του, προτού ετοιμαστεί να αλλάξει πλευρό, θα ήταν εξαιρετικά ωφέλιμο να διαβάσει τι αναφέρεται στο διαδικτυακό προφίλ της εταιρείας 3Δ Α.Ε.:
«Η 3Δ Α.Ε. είναι ελληνική ιδιωτική εταιρεία που ιδρύθηκε το 1976 στη Θεσσαλονίκη. Η εταιρεία παρέχει υπηρεσίες και εφαρμογές προσαρμοσμένες στις ανάγκες του πελάτη που καλύπτουν όλες τις σημαντικές σύγχρονες δραστηριότητες στην Ελλάδα και το εξωτερικό και από το 1981 συμμετέχει ενεργά σε διάφορα προγράμματα τροποποίησης καιρού.
Η 3Δ A.E. προσφέρει μια ξεχωριστή γκάμα υπηρεσιών που δικαιολογημένα την καθιστά μοναδική στην Ευρώπη και μία από τις τέσσερις πιο αναγνωρισμένες εταιρείες παγκοσμίως που ειδικεύονται στις εφαρμογές τροποποίησης καιρού».
5. Ποιος ωφελείται από τις «θεομηνίες»; Μεγαλεπίβολοι επιχειρηματικοί στόχοι (δημιουργία φωτοβολταϊκών πάρκων) στην περιοχή της Θεσσαλίας ήδη από τον Μάιο 2022
Τέλος, η τροποποίηση του καιρού, η οποία συγκαλύπτεται μέσω του μηχανισμού της μετάθεσης των ευθυνών, θα μπορούσε να συνδυάζεται με μεγαλεπίβολους επιχειρηματικούς στόχους (ιδίως με την δημιουργία φωτοβολταϊκών πάρκων) στις πληγείσες περιοχές.
Το ερώτημα «ποιος ωφελείται (cui bono) από τις καταστροφές;» (στο Ποινικό Δίκαιο, αντιστοίχως, για να καταλογίσουμε σε δόλια συμπεριφορά το εγκληματικό αποτέσεσμα, ερευνούμε το λογικό κίνητρο του δράστη) είναι κρίσιμο για την αναζήτηση των πραγματικών αιτίων κάθε αποκαλούμενης «θεομηνίας», η οποία στον Θαυμαστό Ανάποδο Κόσμο διαβάζεται ως (αιμοδιψής) «ανθρωπομανία».
Σε διαδικτυακό δημοσίευμα της 17ης Μαΐου 2002 διαβάζουμε ότι:
«Η ΤΕΡΝΑ Ενεργειακή ετοιμάζεται να αναπτύξει στη Θεσσαλία ένα από τα μεγαλύτερα φωτοβολταϊκά πάρκα στην Ευρώπη.
Το πάρκο θα έχει τερατώδεις διαστάσεις, καθώς η εγκατεστημένη ισχύς του θα είναι 470 MW, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ήδη επιβαρυμένη χλωρίδα της Θεσσαλίας.
Η ανακοίνωση της επένδυσης έγινε την Δευτέρα στην Αθήνα κατά την ετήσια ενημέρωση των αναλυτών που παρακολουθούν την πορεία του Ελληνικού ομίλου. Η ακριβής περιοχή της εγκατάστασης του φωτοβολταϊκού δεν αναφέρθηκε.
Η ΤΕΡΝΑ Ενεργειακή σε πρώτη φάση, έως το 2025, σχεδιάζει επενδύσεις 2,3 δισ. ευρώ, μέσω των οποίων θα αυξήσει την εγκατεστημένη ισχύ του χαρτοφυλακίου της κατά 2,4 GW, ξεπερνώντας τα 3 GW».
VII. Συμπέρασμα: Η σαπίλα στο βασίλειο της ελληνέζικης Δανιμαρκίας, οι ανύπαρκτοι εισαγγελείς και η οργή-μπύρα του Νεοέλληνα ραγιά
Όποιος προσπαθήσει να συνθέσει όλα τα κομμάτια του παζλ που παρουσιάσθηκαν στις προηγηθείσες ενότητες, θα καταλήξει στο σαιξπηρικό συμπέρασμα ότι κάτι πολύ σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της ελληνέζικης Δανιμαρκίας, όπου ο προπαγανδιστικός μηχανισμός της μετάθεσης των ευθυνών έχει γίνει το ψωμοτύρι της Νέας Δικτατορίας.
Ενώ, όμως, βοούν οι ενδείξεις ότι η παρούσα κυβέρνηση κάποιον φρικτό ρόλο έχει αναλάβει να παίξει σε βάρος των Ελλήνων, συμπεριφερόμενη όπως ακριβώς ένας ένοχος κατηγορούμενος, ο οποίος προσπαθεί να αποτινάξει από πάνω του τις βαριές ευθύνες, ρίχνοντας το φταίξιμο σε άσχετους, εξωγενείς παράγοντες, οι φρουροί της Δικαιοσύνης αλλά και ο λαός μοιάζει να έχουν υποστεί εγκεφαλική παράλυση.
Κι αν η προκλητική εισαγγελική αδράνεια εξηγείται ευχερώς, δεδομένου ότι μια έξυπνη δικτατορία, για να μπορέσει να επιβληθεί απρόσκοπτα, έχει προεξασφαλίσει την αφωνία όσων προσώπων θα έπρεπε να συμβάλλουν στην προστασία του πολίτη από την κρατική-εγκληματική αυθαιρεσία, το φαινόμενο της εξωφρενικής απάθειας των πολιτών φαίνεται πως είναι πολυπαραγοντικό:
Η διαφθορά της συνείδησής τους από τον εμβολιασμό τους με την λογική της καλοπέρασης και, ειδικότερα, της οικονομικής απογείωσής τους με τον λιγότερο δυνατό κόπο στον μικρότερο δυνατό χρόνο, η αποβλάκωσή τους μέσω της καθημερινής κατάχρησης της οθόνης αλλά και η εγκατάλειψη της πίστης τους στην Ανώτερη δύναμη, είναι μερικά μόνο από τα αίτια που μπορούν να εξηγήσουν σωρευτικά την μαζοχιστική άρνηση των κακοποιημένων πολιτών να υψώσουν το ανάστημά τους ενάντια στην συστηματική κακοποίησή τους εκ μέρους της σαδιστικής κυβέρνησής τους.
Ακόμη κι όταν αποφασίζουν να διαμαρτυρηθούν διοργανώνοντας συλλαλητήρια (συνήθως της κακιάς ώρας), η οργή εκτονώνεται σε χρόνο ρεκόρ και η κτηνωδία διαγράφεται από το ιστορικό της μνήμης τους, δίνοντας χώρο για την ανοχή της επόμενης προμελετημένης (;) συμφοράς που θα έρθει σαν χείμαρρος να καλύψει την αμέσως προηγούμενη: ένα γαϊτανάκι ατέρμονων συμφορών που, αν συνεχίσει να πλέκεται αδιατάρακτα, θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στην εξολόθρευση του ελληνικού στοιχείου.
Άραγε μετά το κάψιμο και το πνίξιμο, έρχεται και ο εγκέλαδος, που θα τον έχει προγραμματίσει κάποιος νοσηρός εγκέφαλος;
Έξοχη η παρομοίωση της οργής του Έλληνα με την μπύρα:
Στην αρχή αφρίζει, μετά γίνεται χλιαρή και στο τέλος καταντά κάτουρο!
VIIΙ. Άσκηση προς εμπέδωση του σημερινού μαθήματος
Ρωτήθηκε ο Υπουργός Πολιτικής Προστασίας σχετικά με το αν φέρει ευθύνη για τις καταστροφές. Αρνήθηκε κάθε ευθύνη, επειδή για τα αντιπλημμυρικά έργα την ευθύνη και τον σχεδιασμό έχει η Περιφέρεια Θεσσαλίας.
Ρωτήθηκε ο Περιφερειάρχης Θεσσαλίας σχετικά με το αν φέρει ευθύνη για τις καταστροφές. Αρνήθηκε κάθε ευθύνη, επειδή για τα αντιπλημμυρικά έργα την ευθύνη και τον σχεδιασμό έχει το Υπουργείο Πολιτικής Προστασίας.
Κουίζ:
1. Ποια τεχνική εφήρμοσαν ο υπουργός Πολιτικής Προστασίας και ο Περιφερειάρχης Θεσσαλίας, και με ποιον σκοπό;
2. Τι τύπο πολιτεύματος έχουμε εν τοις πράγμασιν στην Ελλάδα: Δημοκρατικό ή ολοκληρωτικό;
Γεωργαλάς, Η προπαγάνδα. Μεθοδική και τεχνική της αγωγής των μαζών, Γεωργιάδης – Εκδοτική Εταιρεία, Αθήναι 1967, σελ. 164.
Vol. 16, No. 1, σελ. 81–106.
Βλ. και Ladi/Tsagkroni, Analysing Crisis Parliamentary Discourse in Greece: Whom Should We Blame?, JCMS 2019, Vol. 57, No 4, σελ. 729 επ.
Επ’ αυτού βλ. π.χ. Κουλούρη, Ρητορική και ερμηνείες, Πολιτική και Πολιτικοί μέσω twitter, εκδ. Ι. Σιδέρη, Αθήνα 2020, σελ. 108.
Μτφ.: Γ. Μπαρουξής, εκδ. Μεταίχμιο, Αθήνα 2018, σελ. 42.
Stanley, ό.π., σελ. 44.
Η σκέψη αυτή καταγράφεται σε βιβλιοπαρουσίασή του για τον τέταρτο τόμο του βιβλίου του Ernest Newman “Wagner, Nietzsche and Hitler”, The Kenyon Review, Vol. 8, No. 1, 1947, σελ. 155 επ.
Μτφ.: Γ. Καράμπελας, ΠΕΚ, Ηράκλειο 2021, σελ. 59.
Για την φρενοβλαβοποίηση βλ. Βαθιώτη, Από την τρομοκρατία στην πανδημία. Υποχρεωτικές ιατιρκές πράξεις στον πόλεμο κατά του αόρατου εχθρού, Τρίτη επικαιροποιημένη έκδοση, Αλφειός, Αθήνα 2023, σελ. 195 επ.
Οι προπαγανδιστές δεν έχουν, φυσικά, κανένα πρόβλημα να επιρρίπτουν την μομφή της «προπαγάνδας των αριθμών» σε όσους θέλουν να αποδομήσουν, επειδή υποστηρίζουν κάτι που δεν τους βολεύει. Για «προπαγάνδα των αριθμών» έκανε λόγο στα τέλη Αυγούστου 2023 η υφυπουργός Μετανάστευσης Σοφία Βούλτεψη, όταν κλήθηκε να εξηγήσει στην εκπομπή «Ώρα Ελλάδος» του τηλεοπτικού σταθμού ΟPEN πώς η κυβέρνηση ήταν έτοιμη για τις φωτιές, ενώ με 52% λιγότερες δασικές φωτιές σε όλη την Ελλάδα, υπάρχει 195% αύξηση καμένης γης, σύμφωνα με την πυρομετεωρολογική ομάδα FLAME της μονάδας ΜΕΤΕΟ του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών. Βλ. https://www.ethnos.gr/Politics/article/277171/propagandatonarithmontastoixeiatoymeteogiatisfotiesleeihboyltepshhkybernhshprospatheinakrypseitiseythynesthsapantaosyriza
3η έκδ., Αλφειός, Αθήνα 2023, σελ. 357 επ.
Μτφ.: ΑΓΓΕΛΑ ΑΡΤΕΜΗ, εκδ. ΔΗΜ. Ι. ΚΩΤΣΙΑΝΑ.
Μπρόυερ, Καιρός κατά βούληση, ό.π., σελ. 84.
Για την «εμφύτευση νεφών σαν όπλο» βλ. Μπρόυερ, ό.π., σελ. 112.
Βλ. και:
Οι «ψεκασμένοι»: Τα κρεμαστάρια των αλεπούδων
Μπρόυρερ, ό.π., σελ. 165.
Εις: Πλειώνη (επιστ. επιμ.), Ψευδοεπιστήμες και θεωρίες συνωμοσίας. Ένας οδηγός πλοήγησης, ΠΕΚ, Ηράκλειο 2023, σελ. 149 επ.
Καλόγηρος, ό.π., σελ. 162.
Επ’ αυτού βλ. π.χ. Γιώτη, Hoax. Οδηγός επιβίωσης στην εποχή της παραπληροφόρησης, εκδ. Θύραθεν, Αθήνα 2022, σελ. 55.
Ό.π. (υποσ. 9), σελ. 184 επ. Βλ. και:
Cui bono? De omnibus dubitandum!
Μτφ.: Ερ. Μπαρτζινόπουλος, εκδ. Κάκτος, Αθήνα 1994, σελ. 182.
https://www.thessaliaeconomy.gr/blog/ape/thessalia-parko-asyllipton-diastaseon-apo-tin-terna
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου