Ὁ Ἀρχιμανδρίτης Παρθένιος, Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Παύλου, Ἁγίου Ὄρους, μετά ἀπό τήν τέλεση Μεγαλοσχημίας – κουρᾶς στό Μοναστήρι του, ἐκφώνησε λόγο πατρικό πρός τόν νεόκουρο Μοναχό Εὐσέβιο.
Ὁ λόγος τοῦ Γέροντος πηγάζει ἀπό τήν πολυχρόνια πνευματική του πείρα εἰς τόν Ἄθωνα, γι΄ αὐτό καί ἀπομαγνητοφωνήθηκε πρός πνευματική ὠφέλεια ὅλων τῶν Μοναχῶν ἀλλά καί τῶν ἐν τῷ κόσμῳ λαϊκῶν ἀδελφῶν μας.
Διαβάστε τόν λόγο τοῦ Γέροντος Παρθενίου:
«Πατέρα Εὐσέβιε, σήμερα εἶναι ἡ ὡραιοτέρα μέρα τῆς ζωῆς σου πού σέ ἀξίωσε ὁ Πανάγαθος Θεός νά λάβεις τό Μέγα καί Ἀγγελικό Σχῆμα. Γι΄ αὐτό ἀδελφέ μου Εὐσέβιε, νά τό τιμήσεις γιά νά σέ τιμήσει καί αὐτό. Οἱ εὐθύνες μας ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ εἶναι πολύ μεγάλες καί δώσαμε πολλές ὑποσχέσεις, καί πρέπει κατά τό δυνατόν μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ, μέ τήν βοήθεια τῆς Κυρᾶς μας τῆς Παναγιᾶς, μέ τήν βοήθεια τοῦ Πνευματικοῦ μας, τῶν Πατέρων, τῶν γονέων μας, νά ἀγωνιστοῦμε γιά τήν σωτηρία μας, γιά τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς μας.
Νά ξέρεις ἀδελφέ μου Εὐσέβιε, κατά τό δεῖγμα τοῦ Κυρίου μας πού λέει «ὅστις θέλει νά εἶναι πρῶτος, νά εἶναι πάντων ἔσχατος καί πάντων διάκονος». Καί νά θυμόμαστε αὐτό πού λέει ὁ Κύριος «ὁ ταπεινῶν ἑαυτόν ὑψωθήσεται, ὁ δέ ὑψῶν ἑαυτόν ταπαινωθήσεται». Αὐτά ἰσχύουν γιά ἐμᾶς τούς Μοναχούς, διότι κατά τό ἀνθρώπινο ἔχουμε τίς ἀδυναμίες μας. Ἀλλά μᾶς ἔδωσε τήν εὐκαιρία ὁ Πανάγαθος Θεός λέγοντας «αἰτεῖτε καί δοθήσετε ὑμῖν, κρούετε καί ἀνοιγήσεται» καί «ὁ αἰτῶν καί ζητῶν λαμβάνει» καί «ἄνευ ἐμοῦ οὐ δύνασθαι ποιεῖν οὐδέν».
Δέν μποροῦμε οὔτε ἀνάσα νά πάρουμε, ὁ Κύριός μας εἶναι τό Α καί το Ω, ὁ Νικητής τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου. Γι΄ αὐτό πρέπει νά ἔχουμε ὅλη μας τήν πίστη, ὅλη μας τήν ἀγάπη, ὅλη μας τήν ἐλπίδα στόν Πανάγαθο Θεό.
Γιατί κι ἐγώ πού σοῦ λέω αὐτά τά λόγια, ἦρθα πολλές φορές σέ δύσκολη κατάσταση καί ὅμως ὁ Θεός βοήθησε, ὅπως ὅλους μας μᾶς βοηθάει καί τό ξεπεράσαμε.
Πάντοτε νά εἴμαστε φρόνιμοι, συνειδητοί, ἐδῶ στό Μοναστήρι πού ἤρθαμε νά ἀκολουθοῦμε τήν τάξη πού βρήκαμε, πού λένε οἱ Πατέρες «ὁ ἐν τῷ Κοινωβίω καθεζόμενος τῷ κανόνι στοιχείτω». Μή κάνουμε θελήματα! Διότι τά θελήματα εἶναι πειρασμός, εἶναι κόλασις. Γι΄ αὐτό πρέπει νά προσέχουμε, νά ἐλέγχουμε τήν συνείδησή μας, νά μή μᾶς ἐλέγχει! Νά ἔχουμε τήν Πίστη ὅπως τήν θέλει ὁ Θεός καί τήν ἀγάπη ὅπως τήν θέλει ὁ Θεός. Καί ὄχι μόνο νά ἀγαπᾶμε αὐτούς πού μᾶς ἀγαπᾶνε, γιατί λέει ὁ Κύριος ὅτι αὐτό τό κάνουν καί οἱ θνητοί καί οἱ τελῶνες καί οἱ εἰδωλολάτρες. Ἀλλά τήν ἀγάπη, νά ἀγαπᾶμε καί αὐτούς πού δέν μᾶς ἀγαπᾶνε. Καί νά προσευχόμεθα καί γιά αὐτούς πού δέν μᾶς ἀγαπᾶνε. Αὐτό θέλει ὁ Θεός ἀπό μᾶς.
Εὔχομαι ἀδελφέ μου νά ζήσεις μέσ΄ στό Μοναστήρι σάν Ἄγγελος Θεοῦ, νά βιώσεις βίωμα Μοναχικό, νά ἔχεις ἀγάπη πρός ὅλες τίς κατευθύνσεις. Διότι ἄν δέν ἔχουμε ἀγάπη, δέν ἔχουμε τίποτα, ὅλα μηδέν. Λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἀγάπη ἄν δέν ἔχω, μάταια εἶναι ὅλα. Ἀπό σήμερα νά βάλεις καλή ἀρχή παιδί μου καί ἀδελφέ μου, νά κάνεις τά πνευματικά σου, νά ἀγαπᾶς τούς Πατέρες, καί τούς καλούς καί τούς σκολιούς, γιατί αὐτό θέλει ὁ Θεός. Διότι ἐάν μέ ἕναν ἀδελφό μαλώσουμε καί σοῦ πεῖ «εὐλόγησον», «συγχώρεσέ με» κι ἐσύ δέν τόν συγχωρᾶς, μηδέν τά πάντα! Πᾶνε ὅλα περίπατο… Γι΄ αὐτό πρέπει νά συγχωρᾶμε τούς πάντες καί τά πάντα.
Μά Τοῦ λέει ὁ Πέτρος, «διδάσκαλε φτάνει μέχρι ἑφτά φορές τήν ἡμέρα νά συγχωρᾶμε τά ἁμαρτήματα τοῦ ἀδελφοῦ μας;» καί λέει «ποιό ἑφτά φορές.. Μέχρι ἐβδομηκοντάκις ἑπτά τήν ἡμέρα».
Ἀδελφέ μου, βάλε καλή ἀρχή. Ἀνθρωπίνως εἶναι δύσκολα, ἀλλά μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, ὅλα θά τά ξεπεράσουμε καί ὅλα θά πᾶνε καλά.
Νά ἀγαπᾶς τούς Πατέρες. Στήν προσευχή σου νά θυμᾶσαι πάντοτε, ὅταν κάνεις τίς προσευχές σου, τόν Πνευματικό σου Πατέρα, τούς Πατέρες καί ἀδελφούς τοῦ Μοναστηριοῦ, τούς Πατέρες καί ἀδελφούς πού ζοῦνε στό Ἅγιον Ὄρος, διότι τό Ἅγιον Ὄρος εἶναι ἡ πολιτεία τοῦ Θεοῦ. Νά θυμᾶσαι πάντοτε τούς γονεῖς σου καί νά προσεύχεσαι, ὅπως κι αὐτοί πρέπει νά προσεύχονται γιά τά παιδιά τους. Καί ἔτσι σιγὰ – σιγά, ἐργασία ὅπως λέει καί ἡ Κατήχησις κατά δύναμιν, ἀλλά ὄχι ἀμελῶς. Νά ἐλέγχουμε τήν συνείδησή μας, νά ἐλέγχουμε τά λόγια μας, νά προσέχουμε τί λέμε, διότι μιά μέρα εἴτε τό θέλουμε, εἴτε δέν τό θέλουμε, θά παρασταθοῦμε ἐνώπιον τοῦ φοβεροῦ Κριτηρίου τοῦ Θεοῦ, καί θά μᾶς κρίνει ὁ Θεός. Καί «οἱ τά ἀγαθά ποιήσαντες εἰς ἀνάστασιν ζωῆς, οἱ δέ τά φαῦλα πράξαντες εἰς ἀνάστασιν κρίσεως».
Σοῦ εὔχομαι ἀδελφέ μοῦ καλή πρόοδο. Παρακαλῶ τούς Πατέρες καί τούς ἀδελφούς ὅλους, νά κάνετε κομποσχοινάκι γιά τόν π. Εὐσέβιο, νά βάλει καλή ἀρχή. Καί ὄχι μόνο ὁ πατήρ Εὐσέβιος, ἀλλά κι ἐμεῖς νά βάλουμε καλή ἀρχή. Διότι μή παίζουμε μέ τά ἄπαικτα, μιά μέρα θά λογοδοτήσουμε, θά δώσουμε λόγο, τῶν ὑποσχέσεών μας, τῶν ἔργων μας, τί κάναμε, τί φτιάξαμε. Γι΄ αὐτό σοῦ δίνω τήν εὐχή μου, καί νά μᾶς ἀξιώσει ὁ Θεός, κι ἐσένα κι ἐμᾶς ὅλους καλόν Παράδεισο. Διότι ἔλεγε καί ὁ Κύριός μας «ὅποιος γεννηθεῖ στόν κόσμο καί δέν σωθεῖ, καλύτερον ἦταν νά μήν εἶχε γεννηθεῖ». Αὐτό λέει πολλά πράγματα. Γιατί ὑπάρχει Παράδεισος, ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἡ αἰώνιος, ἀλλά ὑπάρχει καί κόλασις καί πύρινος ποταμός. Νά βάλουμε ὅλοι μας καλή ἀρχή. Σοῦ εὔχομαι καλόν Παράδεισο, ὁ Θεός νά μᾶς ἀξιώσει ὅλους μας. Ἀμήν».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου