Εγώ είμαι αιώνιος

(αγ. Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης 1906-1991)

Κ.Σ.

Μου είπε μια μέρα ο Απόστολος:

- Γέροντα, βρίσκεσαι σε τέτοια ηλικία ( σ.σ.85 ετών) και κάνεις ακόμη σχέδια για το μοναστήρι?

Του απάντησα:

-Εγώ είμαι αιώνιος! Και όλοι έτσι πρέπει να νιώθουμε, να εργαζόμαστε ως αθάνατοι και να ζούμε ως ετοιμοθάνατοι.

Μπορούμε να ζούμε μέσα στη χαρά του Θεού και ποτέ να μη σκεπτόμαστε το θάνατο. Μπορούμε να φυτεύομε, να κτίζομε, να προσφέρομε, χωρίς να σκεπτόμαστε αν θα προλάβομε ν' απολαύσομε οι ίδιοι. Να φυτεύομε συκιές, καρυδιές, κυπαρίσσια, να φτιάχνομε περιβόλια για τους συνανθρώπους μας, να φτιάχνομε εκκλησίες. Γιατί τα κάνομε αυτά? Από αγάπη! Πιστεύομε ότι δεν υπάρχει θάνατος και θέλομε και οι συνάνθρωποί μας, που θα έλθουν εδώ, να βρούνε κάτι, να γίνουν καλοί. Γι΄ αυτό φυτεύομε και τα φρούτα και τα καρύδια και τα σύκα. Γι αυτό φτιάχνομε και τις εκκλησίες. ...

Μία είναι η αλήθεια· θα φύγομε. Εδώ κάτω στη γη δεν θα μείνομε για πάντα. Όμως και δύο και τρία χρόνια να ζήσομε ακόμη, τι είναι αυτά τα χρόνια μπροστά στην αιώνια ζωή που μας χαρίζει ο Χριστός μας? Στόχος μας είναι η αιώνια ζωή. Γι' αυτό πρέπει οπωσδήποτε να ετοιμαστούμε. Και το μυστικό είναι ότι, όταν ετοιμαστούμε, θα είμαστε ευτυχείς, δεν θα φοβόμαστε, αλλά θα περιμένομε με χαρά να πάμε στο ανέσπερον φως.

Τι ουράνια πράγματα είναι ετούτα που μας δωρίζει ο Θεός!

(Αποσπάσματα από το κεφάλαιο ''Περί αιωνιότητος'', από το βιβλίο ''Βίος και λόγοι αγ. Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, εκδ. Ι.Μ.Χρυσοπηγής, Χανιά, 2019).

Κ.Σ.