Βλέπεις, σου είχα πει ότι αρνούμαι να εμβολιαστώ, εκφράζοντας την δυσπιστία μου για ένα σκεύασμα που η παραγωγή του έγινε τόσο γρήγορα.
Χώρια που διατύπωνα αντι-επιστημονικές θεωρίες, όπως ότι δεν κόβει την μετάδοση άρα δεν πρόκειται να δημιουργηθεί τείχος ανοσίας, δεν προσφέρει κάποια ουσιαστική προστασία σε όσους το έχουν κάνει και ότι βασίστηκε σε κυτταρικές δομές από έμβρυα που έχουν υποστεί έκτρωση.
Ισχυριζόμουν ακόμη ότι δημιουργεί μια σειρά από παρενέργειες. Θρομβώσεις, μυοκαρδίτιδες, παράλυση, παράλυση προσώπου, έρπη ζωστήρ και τόσα άλλα. Μιλούσα για κάποιους επιστήμονες που εξέφραζαν τουλάχιστον επιφυλάξεις. Έναν Μοντανιέ, έναν Μπαγκντί, έναν Γάκη και κάποιους ακόμα.
Αυτά δεν τα είχες δει σε κανένα κανάλι, ή έστω σε κάποιο από τα site που παρακολουθείς. Αν υπήρχαν, δεν μπορεί, κάποιος θα τα έλεγε.
Σου είχα επίσης τονίσει, όσα έλεγαν χρόνια πριν, κάποιος πατέρας Σάββας Αχιλλέως και ένας Καντιώτης που είχαν προφητεύσει την επιδημία και προειδοποιήσει για τα εμβόλια. Μιλούσα ακόμη για κάποιους γέροντες από το Άγιο ¨Ορος, έναν Ευθύμιο και έναν Παρθένιο και έναν δεσπότη από τη Κύπρο που έλεγαν τα ίδια.
Αναρωτιόσουν όλα αυτά που τα έβρισκα. Και δυσπιστούσες, ναι το έβλεπα στα μάτια σου, για την ψυχική μου υγεία, ή τουλάχιστον για την ζωηρή μου φαντασία και την επιμονή μου.
Εσένα, όλα αυτά δε σου έλεγαν τίποτα. Άλλωστε όλοι οι γιατροί έβγαιναν κάθε μέρα σε τόσες εκπομπές και φώναζαν: «Κάντε το να είστε σίγουροι. Μπορεί οι μεγαλύτεροι να κινδυνεύουν περισσότερο αλλά κανείς δε ξέρεις πως θα αντιδράσει ο οργανισμός του σε έναν νέο ιό. Κάντε το να μη κολλήσετε ή έστω αν κολλήσετε να το περάσετε ελαφριά και να μην αρρωστήσετε και χρειαστείτε νοσοκομείο και διασωλήνωση».
Ήθελες λοιπόν να νιώθεις ασφαλής και να βρίσκεσαι στη σωστή πλευρά της ιστορίας. Όχι με ψεκασμένους ανεμβολίαστους.
Για αυτό όταν με έβλεπες από μακριά, παρίστανες ότι δε με είχες δει, γύριζες τη πλάτη σου και τάχυνες το βήμα σου για να απομακρυνθείς.
Ίσως πάλι να φοβόσουν ότι μπορεί να κινδυνεύεις να κολλήσεις covid από μένα. Έλεγαν οι γιατροί ότι όποιος έκανε το εμβόλιο είναι οκ, αλλά ας προσέχουμε και λίγο, θα σκεφτόσουν.
Βέβαια, πως είναι δυνατόν κάποιος που έχει κάνει το «θεϊκό» σκεύασμα που προστατεύει, σώσει και μπορεί και να σε στείλει και στον παράδεισο, από έναν που δεν το έχει κάνει, όπως ισχυριζόσασταν πολλοί, προσωπικά ποτέ δε το κατάλαβα. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Από την άλλη ίσως να μην ήθελες να σε δει κάποιος να μιλάς μαζί μου, γιατί μπορεί να σε κακο-χαρακτήριζε. Οι ανεμβολίαστοι, έπρεπε να μείνουν εκτός κοινωνικών συναναστροφών, τουλάχιστον μέχρι να βάλουν μυαλό και να υποκύψουν. Άλλωστε δεν ήταν δυνατόν να δυναμιτίζουν την προσπάθεια για το τείχος ανοσίας, ούτε να θέτουν τη ζωή των άλλων σε κίνδυνο.
Από τη μεριά μου έβλεπα ακόμα και από μακριά τις αντιδράσεις σου, οπότε δεν επεχείρησα να σε πλησιάσω. Δεν είχε νόημα άλλωστε. Εσύ πίστευες ότι το σκεύασμα ήταν δώρο Θεού και γω, ότι ήταν δώρο διαβόλου. Άβυσσος μεταξύ μας.
Πέρασαν δύο χρόνια. Μαθαίνουμε συνέχεια για αιφνίδιους θανάτους, θρομβώσεις, εγκεφαλικά, μυοκαρδίτιδες και καρκίνους. Τείχος ανοσίας δεν δημιουργήθηκε πότε, οι εμβολιασμένοι κολλήσανε δυο και τρεις φορές ο καθένας ενώ τα νοσοκομεία και οι εντατικές γεμίσανε από εμβολιασμένους με τρεις, τέσσερις και πέντε δόσεις. Πολλοί από αυτούς δυστυχώς πεθάνανε…
Ωστόσο χτες το βράδυ συναντηθήκαμε ξανά. Δεν ξέρω γατί, αλλά αυτή τη φορά αντέδρασες διαφορετικά. Με χαιρέτησες με χαρά προσφωνώντας με το όνομα μου και κοντοστάθηκες προσμένοντας το δικό μου χαιρετισμό.
Αυτό όμως που έγινε δεν το περίμενες. Συνέχισα κανονικά το δρόμο μου χωρίς καν να σε κοιτάξω, χωρίς καν να δείχνω ότι σε άκουσα ή ότι σε είδα.
Ξαναφώναξες δυο και τρεις φορές. Η αντίδραση μου παρέμεινε η ίδια. Προχώρησα το δρόμο μου χωρίς να κοιτάξω έστω πίσω.
Ξέρω ότι απορείς, ότι ίσως να θύμωσες. Ότι αναρωτιέσαι, γιατί. Μα, δεν χρειάζεται να αναρωτιέσαι. Πιστεύεις ότι έχουμε κάτι να πούμε ή ακόμα και να έχουμε, ότι θέλωꓼ Γιατί πρέπει να έχεις τεράστια περηφάνια, για να νομίζεις ότι θα ξεχνούσα και πως θα συμπεριφερόμουν σαν να μην έχει συμβεί τίποτα.
Και όχι γιατί σε μισώ, ή θέλω να σε εκδικηθώ. Όχι καλέ μου άνθρωπε. Ναι, η συμπεριφορά σου όλο αυτό τον καιρό με πείραξε. Αλλά δε σου κρατώ κακία. Στη πραγματικότητα σε έχω συγχωρήσει, ίσως κιόλας και από τη πρώτη στιγμή.
Γιατί είσαι θύμα του φόβου σου, της πλύσης εγκεφάλου που έφαγες και της άρνησης σου να ψάξεις λίγο παραπάνω. Και γιατί, ξέρω πόσο κινδυνεύεις.. Η αλήθεια είναι, ότι στην πραγματικότητα, τα χω με όλους αυτούς που σπείρανε αυτή τη διχόνοια.
Από σένα κράτησα απόσταση και θα κρατήσω για ένα λόγο: οι άνθρωποι δύσκολα αλλάζουν. Στο επόμενο αφήγημα, πάλι θα νιώσεις την ανάγκη να βρεθείς στη σωστή πλευρά της ιστορίας. Πάλι να ενημερώνεσαι από τα ίδια μέσα. Πάλι θα νιώσεις την ανάγκη να ανήκεις στην μεγάλη κατηγορία των αψέκαστων. Πάλι το ίδιο θα συμπεριφερθείς. Ας προστατεύσω λοιπόν τον εαυτό μου, αφού για σένα δεν μπορώ να κάνω τίποτα.
Θα συνεχίσω να προσεύχομαι. Και για σένα και για μένα. Ο Θεός να μας συγχωρέσει και τους δύο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου