Τοῦ π. Ἠλιοῦ Ὑφαντῆ
Τώρα, ποὺ τὸ ὑγειονομικὸ νεοταξικὸ καθεστὼς ξετσιτσιδώνεται ὁλοένα καὶ περισσότερο, κάποια πρωτοπαλίκαρα τῆς ὑγειονομικῆς δικτατορίας, ἄρχισαν νὰ «τὰ ζώνουν τὰ φίδια».
Γιατί, προφανῶς, φοβοῦνται τὶς συνέπειες τῆς, μέχρι τώρα, ἐγκληματικῆς τους δραστηριότητας. Καθὼς τρομοκρατοῦσαν μὲ τὸν θανατηφόρο κορωνοϊὸ καὶ διαφήμιζαν τὰ δολοφονικὰ ἐμβόλια, πού, ἐνῷ τὰ παρουσίαζαν ὡς τὴ μοναδικὴ σωτηρία, ἀποδεικνύονται ὁλοένα καὶ περισσότερο πηγὴ ποικιλόμορφων παρενεργειῶν καὶ θανάτων.
Καί, ὕστερα ἀπ’ τὰ πανηγυρικὰ αὐτὰ ἀποκαλυπτήριά τους, ἔρχονται τώρα νὰ μᾶς ποῦν: «Κάναμε λάθος»! σχετικὰ μὲ τὰ μέτρα, ποὺ εἰσηγηθήκαμε γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῆς «πανδημίας». Ὅταν, προφανέστατα, δὲν ἔκαμαν κανένα λάθος. Ἁπλά, μὲ πλήρη συνείδηση τῆς ἐπιλογῆς τους, ἀνέλαβαν νὰ διαχειριστοῦν ἕνα ἔγκλημα.
Καὶ ἔλεγαν σὲ κάθε περίπτωση «ὅ,τι τοὺς κάπνιζε», φάσκοντας καὶ ἀντιφάσκοντας. Δεδομένου ὅτι ἔπαιζαν μία φαρσοκωμωδία, ποὺ γιὰ τὸ λαὸ ἦταν τραγῳδία. Καὶ πολὺ λίγο τοὺς ἐνδιάφερε, ἂν ἀποτέλεσμα τῆς ἐπιλογῆς τους ἦταν νὰ πεθαίνουν χιλιάδες ἄνθρωποι. Καθὼς τὸ μακελειὸ ἀπ’ τὰ «σωτήρια» ἐμβόλια συνεχίζεται ἀπτόητο. Ἀφοῦ, κατὰ τὸ παροιμιῶδες, «εἶναι πολλὰ τὰ λεφτά», τὰ ὁποῖα σὲ ἑκατοντάδες χιλιάδες εὐρώ, ὅπως λέγεται, καὶ κάποιοι, σὲ ἑκατομμύρια εἰσέπραξαν!…
Δὲν ἔκαμαν κανένα λάθος, δεδομένου ὅτι κάποιοι ἀπ’ αὐτούς, ὅπως λέγεται, συνεργάστηκαν στὴν παρασκευὴ τοῦ θανατηφόρου κορωνοϊοῦ. Ὁπότε γνώριζαν τὶς ὀλέθριες συνέπειες τῆς ἐφεύρεσής τους. Γι’ αὐτὸν ἀκριβῶς τὸ λόγο καὶ φρόντισαν νὰ ἐξασφαλίσουν, καλοῦ-κακοῦ, προκαταβολικά, τὸ διαβόητο «ἀκαταδίωκτο». Ὄχι μόνο αὐτοί, ἀλλὰ καὶ ὅλοι οἱ ἐμπλεκόμενοι στὴ σκοτεινὴ αὐτὴ ὑπόθεση.
Ἐκτὸς βέβαια τῶν θυμάτων! Τὰ ὁποῖα, εἴτε λόγῳ τῆς ἐπὶ 24ώρου βάσεως κατατρομοκράτησης, τὴν ὁποία ὑφίσταντο εἴτε λόγῳ τῶν πολλαπλῶν ἐκβιασμῶν (προστίμων, κ.λπ.), ἐξαναγκάζονταν νὰ ἐμβολιαστοῦν. Ἐξαναγκασμό, πού, στὴ συνέχεια οἱ Μέγκελε-γιατροί, κατὰ τὴν πάγια νεοταξικὴ συνταγή, παμπονήρως μετονόμασαν τὴν ὑποχρεωτικότητα σὲ «ὀφειλὴ» τῶν ἐμβολιασθέντων.
Ἐκεῖνοι ὅμως, πού, παράλληλα μὲ τοὺς γιατρούς, σὲ καμιὰ περίπτωση δὲν δικαιολογοῦνται, εἶναι κάποιοι δεσποτάδες καὶ γενικότερα κληρικοὶ Τέτζελοι. Οἱ ὁποῖοι ἀνέλαβαν ἐργολαβικὰ τὸ ἔργο τῆς διαφήμισης τῶν δολοφονικῶν ἐμβολίων. Δεδομένου ὅτι οὔτε τοὺς ἀνθρώπους, τὴν σωτηρία τῶν ὁποίων ἐπωμίστηκαν, ντρέπονται, ἀλλὰ οὔτε καὶ τὸ Θεό, στὸ ὄνομα τοῦ ὁποίου ἀνέλαβαν τὴν διαφύλαξη τοῦ ποιμνίου τους, εὐλαβοῦνται.
Βέβαια οἱ δεσποτάδες ἰσχυρίζονται ὅτι ἀκολουθοῦσαν τοὺς ἐπιστήμονες γιατρούς. Κι ὅμως δὲν φαίνονται τόσο ἀφελεῖς, ὥστε νὰ μὴ προβληματίστηκαν ἀπ’ τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ γιατροὶ αὐτοὶ ἦταν πολλαπλὰ δικτυωμένοι καὶ παχυλά, ὅπως καὶ οἱ δημοσιοκάφροι, ἀμειβόμενοι. Πρᾶγμα, πού, ὅπως εἰπώθηκε, μπορεῖ νὰ ἰσχύει καὶ περὶ τῶν δεσποτάδων. Ὁπότε τὸ μέγεθος τῆς προδοσίας τους ξεπερνάει κάθε ὅριο.
Ἰδιαίτερα, ὅταν ἔσπευδαν νὰ συμμορφωθοῦν μὲ τὶς σχετικὲς μὲ τὴ λειτουργία τῶν ναῶν ἐπιταγὲς τῆς νεοταξικῆς κυβέρνησης. Φθάνοντας στὸ κατάντημα νὰ τιμωροῦν ἱερεῖς, ἐπειδὴ δὲν συμμορφώνονταν μὲ τὶς παράλογες καὶ ἀντίχριστες κυβερνητικὲς ἐντολές.
Χαρακτηριστικὴ εἶναι ἡ περίπτωση τοῦ ἱερέα- γιατροῦ π. Στυλιανοῦ Καρπαθίου, ἐναντίον τοῦ ὁποίου κινήθηκε δικαστικὴ δίωξη μὲ τὸ ἐρώτημα τῆς καθαίρεσης. Ἐπειδὴ ὁ π. Στυλιανός, ὡς γιατρὸς καὶ ἱερέας, σεβόμενος τὸν ὅρκο τοῦ Ἱπποκράτη, ἀλλὰ καὶ τὴν, ἔναντι τοῦ Θεοῦ, πνευματικὴ εὐθύνη γιὰ τὸ ποίμνιό του καὶ τοὺς συνανθρώπους του, γενικότερα, ἀκολούθησε τὴν φωνὴ τοῦ χρέους καὶ ὄχι τὶς δολοφονικὲς ἐντολὲς τοῦ νεοταξικοῦ πολιτικοῦ κατεστημένου.
Ἀπ’ ὅσο μπορῶ νὰ θυμᾶμαι τὸ κατηγορητήριο, ποὺ τοῦ ἀπηύθυναν ἦταν ἰδιαίτερα πομπῶδες καὶ φανφαρονικό, μὲ ἐξεζητημένες φράσεις καὶ λέξεις, προκειμένου νὰ ἐντυπωσιάζει τοὺς ἀφελεῖς. Καὶ παρουσίαζε ὡς ὑβριστικὴ ἐναντίον κάποιων δεσποτάδων τὴν ἐπιχειρηματολογία τοῦ π. Στυλιανοῦ σχετικὰ μὲ τὸ ἀπὸ ἠθικῆς -καὶ ὄχι μόνο- πλευρᾶς προβληματικὸ περιεχόμενο τῶν ἐμβολίων.
Ὅταν κάποιοι ἔχουν, σχετικὰ μὲ κάποιο θέμα, διαφωνίες, ἀντιπαραβάλλουν τὰ ἐπιχειρήματά τους. Καὶ δὲν λέει ὁ καθένας: Ἐμένα δὲν μοῦ χρειάζονται ἐπιχειρήματα. Ἔχω τοὺς νόμους, τοὺς ὁποίους μπορῶ νὰ τοὺς ἐφαρμόζω, ὅπως μὲ βολεύει.
Καὶ τὸ πῶς οἱ δεσποτάδες ἐφαρμόζουν νόμους καὶ κανόνες, προκειμένου νὰ ἀπονείμουν «δικαιοσύνη» ἔχει καταστεῖ διαβόητο. Γεγονός, γιὰ τὸ ὁποῖο ἀποφαίνονται περίφημοι γιὰ τὴν ἐντιμότητά τους ἐπίσκοποι. Ὅπως οἱ μακαριστοὶ Ἐλευθερουπόλεως Ἀμβρόσιος καὶ Φλωρίνης Αὐγουστῖνος. Ἐκ τῶν ὁποίων ὁ πρῶτος μᾶς πληροφορεῖ ὅτι ἡ «δικαιοσύνη» τῶν δεσποτάδων εἶναι πιὸ βάρβαρη ἀκόμη καὶ ἀπ’ αὐτὴν τῶν βάρβαρων Σαρματῶν καὶ Σκυθῶν. Ἐνῷ ὁ δεύτερος μᾶς ἐπισημαίνει πὼς «οἱ δεσποτάδες ἐφαρμόζουν κυκλώπειο δίκαιο»!
Ἡ κατὰ τοῦ π. Στυλιανοῦ δικαστικὴ δίωξη παραπέμπει, κατ’ ἀρχὴν στὸν σκοτεινὸ μεσαίωνα καὶ τὴ βάρβαρη Ἱερὴ Ἐξέταση. Κατὰ τὴν ὁποία περίφημοι ἐπιστήμονες (Γαλιλαῖος, κλπ) διέτρεξαν τὸν ἔσχατο κίνδυνο καὶ ἄλλοι ὑπέστησαν μαρτύρια ἢ κάηκαν ἐπὶ τῆς πυρᾶς (Τζιορντάνο Βροῦνο, κλπ). Ἐπειδὴ ἦρθαν ἀντιμέτωποι μὲ τὴν στενοκεφαλιὰ καὶ τὴν ἐγκληματικότητα τῶν ἱεροεξεταστῶν.
Ἐπίσης ἡ κατὰ τοῦ π. Στυλιανοῦ δικαστικὴ δίωξη μᾶς θυμίζει τὴν ἐνώπιον τοῦ Πιλάτου(εἰκόνα) παραπομπὴ τοῦ Χριστοῦ, προκειμένου νὰ ἐπικυρωθεῖ ἡ ἀπ’ τὸ ἰουδαϊκὸ συνέδριο θανατική του καταδίκη. «Ἐγώ, τοὺς εἶπε ὁ Πιλᾶτος, δὲν βρίσκω στὸν ἄνθρωπο αὐτὸν καμιὰ ἐνοχή». Ἀλλὰ ἐκεῖνοι φώναζαν: «ἐμεῖς νόμον ἔχομεν καὶ κατὰ τὸν νόμον ἡμῶν ὀφείλει ἀποθανεῖν»!
Εἶναι ἐξόχως ἐνδιαφέρον νὰ ἐπισημάνουμε ὅτι ὁ εἰδωλολάτρης Πιλᾶτος, σὲ ἀντίθεση μὲ τὴ μαφία τοῦ ἑβραϊκοῦ συνεδρίου, προσδιόρισε τὸ ἐλατήριο τοῦ τυφλοῦ ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ μίσους: «Ἤδει», μᾶς λέει τὸ Εὐαγγέλιο, «ὅτι ΔΙΑ ΦΘΟΝΟΝ παρέδωκαν αὐτόν»!
Καὶ εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι καὶ ὁ μακαριστὸς Μητροπολίτης Παντελεήμων Φωστίνης ἐπισημαίνει ὅτι ὁ φθόνος σπρώχνει κάποιους δεσποτάδες στὴν ἐξόντωση ὄχι μόνο ἱερέων, ἀλλὰ καὶ μεγάλων ἁγίων συναδέλφων τους (Χρυσόστομος, Νεκτάριος, κ.λπ.), Ὅταν τοὺς ἐπισκιάζουν καὶ αἰσθάνονται ὅτι συνθλίβεται ἡ μεγαλειότητα τῆς ἀλαζονείας τους!…
Διαχρονικὴ ἐτυμηγορία: Οἱ σταυρωτὲς καὶ οἱ ἱεροεξεταστὲς καταποντίζονται. Ἐνῷ οἱ «ἕνεκεν ἀληθείας καὶ δικαιοσύνης δεδιωγμένοι» μακαρίζονται!…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου