Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΘΕΛΕΙ ΑΓΩΝΕΣ ΑΡΕΤΗ ΚΑΙ ΤΟΛΜΗ!

Εδώ και χρόνια ζούμε σε μια κοινωνία σκληρή, απρόσωπη, αδίστακτη. Μια κοινωνία που σκοτώνει και πολεμά μεταξύ άλλων την παιδεία μας, γιατί γνωρίζουν ότι μια κοινωνία, χωρίς παιδεία που δεν έχει ιδανικά, αρχές, δεν προχωρά στο σωστό δρόμο, δεν δημιουργεί, αντιθέτως διαλύεται. Όταν ήμουν μικρός φοβόμουν τον κακό λύκο… τώρα που μεγάλωσα φοβάμαι τα πρόβατα… και όχι μόνον. 

Φοβάμαι επίσης τους ελεγχόμενους, τους βολεμένους ανθρώπους από το σάπιο σύστημα της κοινωνίας μας. Όπως είναι γνωστό οι ελεγχόμενοι ΔΕΝ αντιδρούν, ΔΕΝ μιλούν, ΔΕΝ εναντιώνονται απέναντι στα σκοτεινά σχέδια των ανθέλληνων πολιτικών, είναι βολεμένοι καθώς και εκείνοι την ίδια τακτική ακολουθούν.  Πάντοτε στο παρελθόν στο παρόν και στο μέλλον υπήρχαν και θα υπάρχουν λύκοι και πρόβατα, όμως με την πάροδο του χρόνου πληθύνονται τα πρόβατα και κινούνται ανεξέλεγκτα οι λύκοι. Οι πλείστοι άνθρωποι δεν αγωνίζονται να έρθουν καλύτερες μέρες στην κοινωνία μας, είναι όπως τα “πρόβατα” που πάνε στην σφαγή χωρίς καμία αντίσταση χωρίς καμία διαμαρτυρία.

Ενώ η ανθρωπότητα είναι στο χείλος του γκρεμού, η πλειοψηφία των πολιτών δεν ξυπνά με τίποτα.  Δεν αντιλαμβάνεται, δεν συνειδητοποιεί αυτά που συμβαίνουν γύρω τους.  Ζουν στον κόσμο τους, στον ψεύτικο κόσμο τους. Παρόλο που ζούμε τα σημεία των καιρών που προφήτευσαν οι Άγιοι μας, με τα παγκόσμια γεγονότα που καθημερινώς εξελίσσονται ραγδαία, όπως επίσης τις ξαφνικές αρρώστιες και τους αιφνίδιους θανάτους που συμβαίνουν σε συνανθρώπους μας ανεξαρτήτως ηλικίας, εξακολουθούν να μην πιστεύουν. 

Δεν θέλουν να ξυπνήσουν με τίποτα και εξακολουθούν να αντιδρούν εχθρικά και να εναντιώνονται σε αυτούς που τους λεν την Αλήθεια.  Τα πράγματα είναι δυστυχώς εκτός έλεγχου. Τα γεγονότα τρέχουν.  Όμως έχουν την εντύπωση και την πεποίθηση ότι όταν δεν μιλούν και δεν αντιδρούν θα έχουν την “ησυχία” τους θα έρθουν καλύτερες μέρες. Προτιμούν τον καναπέ τους, την ησυχία τους. Πλήθος μεταναστών εισέρχεται καθημερινά στα εδάφη μας και αποσιωπούν.  Προτιμούν την καφετέρια και τα σχόλια στο facebook.  «Μα τι μπορώ να κάνω εγώ ;» Είμαι μόνος, ένας και αδύνατος» αυτή την εύκολη απάντηση σίγουρα την είπαν και θα την λένε συνεχώς η πλειοψηφία των Ελλήνων βλέποντας τις προσκλήσεις της εποχής…

Το σάπιο σύστημα την αφύπνιση την ονόμασαν ψέκασμα, την αλήθεια συνωμοσία και την ανυπακοή επικινδυνότητα, με αποτέλεσμα να πείσουν τα “πρόβατα” ότι η σκλαβιά είναι Ελευθερία και ότι γίνονται όλα για το καλό μας…

Ο Γιώργος Σεφέρης αυτός ο καταξιωμένος άνθρωπος και  ποιητής μεταξύ άλλων έγραψε αυτά τα σπουδαία λόγια: «Στο μεταξύ, μας σκοτώνουν με μικρές δόσεις, πολύ ταχτικά, πολύ σιωπηλά, πολύ σοφά.  Κάθε μέρα γυρίζουμε στο σπίτι μας για να θάψουμε ένα νεκρό: μια σκέψη, ένα αίσθημα.  Σε λίγο δε θα χουμε τίποτα άλλο να κάνουμε παρά να κοιτάζουμε πώς να βρούμε το ταΐνι μας, σαν τα σκυλιά και σαν τις γάτες, με μόνη τη διαφορά το χειρότερο πως θα κουβαλούμε μαζί μας τα υπολείμματα των ανθρώπων που ήμασταν.»

Ο Ελληνισμός είναι σε κίνδυνο, ο Ελληνισμός εάν δεν ξυπνήσει έστω και την ύστατη θα θρηνήσει σε ερείπια… ο Ελληνισμός έχει φύγει από το δρόμο του Αληθινού Θεού μας εδώ και καιρό. Είναι σε κίνδυνο η ίδια η Θρησκεία μας, η ίδια η Ορθοδοξία, τα ήθη και τα έθιμα μας με την αδιαφορία του κόσμου και από τον πόλεμο που δέχεται καθημερινά από τους άθεους. Η Δημοκρατία είναι σε κίνδυνο από τους ίδιους τους ανθέλληνες πληρωμένους πολιτικούς και τα ελεγχόμενα μέσα μαζικής εξαπάτησης και όμως ο απλός ο κόσμος παρακολουθεί απαθής τις εξελίξεις που γίνονται καθημερινά.  Η σιωπή σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς δεν είναι πάντοτε “χρυσός”.  Η σιωπή είναι και αδυναμία και υποταγή στην ΝΤΠ.

Η Μαρία Παπαχρυσάνθου με αίσθημα ευθύνης ξεκινά να μίλα για την πραγματικότητα που αντιμετωπίζει ο Ελληνισμός «…κοιμήθηκα κι έχασα την Αξιοπρέπεια μου, τα Ιδανικά μου, τα Πιστεύω μου, τις Αξίες μου»

«Κοιμήθηκα….

Κι όταν ξύπνησα η Βόρεια Ήπειρος ήταν Αλβανική. Σιωπή μου είπαν…. μη μιλήσεις…. έτσι έπρεπε, να γίνει. Κοιμήθηκα… Κι όταν ξύπνησα η μισή Κύπρος ήταν σκλαβωμένη. Σιωπή μου είπαν….μη μιλήσεις….κάτι έπρεπε, να θυσιαστεί… Κοιμήθηκα κι όταν ξύπνησα είχαν πουλήσει το όνομα Μακεδονία. Σιωπή μου είπαν… μη μιλήσεις…μην είσαι μονοφάγας. Κοιμόμουν κι ο γείτονας μου αυτοκτόνησε. Σιωπή! Μη μιλήσεις… είχε ψυχολογικά προβλήματα. Κοιμόμουν κι όταν ξύπνησα το παιδί μου ήταν μίλια μακριά. Σιωπή μου είπαν… Για το καλό του γίνεται. Κοιμόμουν και ο φίλος μου έχασε το σπίτι του. Σιωπή μου είπαν… Μη μιλήσεις…..ένας κακοπληρωτής ήταν….Τι τον λυπάσαι; Κοιμήθηκα κι όταν ξύπνησα η σημαία μου είχε κατέβει, από το μπαλκόνι μου. Σιωπή… Μη μιλάς… Μη προκαλείς. Κοιμήθηκα και ο κολλητός μου στην Εντατική πεταμένος. Σιωπή…. Ούτως ή άλλως θα πέθαινε. Κοιμόμουν και παραποίησαν τα βιβλία μου, την ιστορία μου. Σιωπή μου είπαν…στη Σμύρνη έγινε συνωστισμός. Κοιμήθηκα κι όταν ξύπνησα δεν μπορούσα, να κυκλοφορώ Ελεύθερα, στο τόπο μου. Σιωπή… μου είπαν…. Ρατσιστής είσαι;…. Κάνε, πως δεν καταλαβαίνεις….κοιμήσου πάλι…. Κοιμόμουν και καίγονταν ανθρώπινες ψυχές και δάση….. Σιωπή!!! Μη τολμήσεις, να μιλήσεις…. Φταίει ο…. άνεμος. Κοιμήθηκα και όταν ξύπνησα τίποτε δεν ήταν, όπως τα ονειρεύτηκα. Σιωπή… Μη μιλάς… Δεν είναι καιρός για όνειρα. Κοιμήθηκα…..κοιμήθηκα κι έχασα την αξιοπρέπεια μου, Τα ιδανικά μου, τα πιστεύω μου, τις Αξίες μου. Κοιμήθηκα και μου παρουσίασαν το βέλτιστο ως φαύλο…και το φαύλο, ως βέλτιστο. Κοιμήθηκα και μου είπαν, να μη μιλώ για όλα αυτά. Κοιμήθηκα, μα όταν, αποφασίσω, να ξυπνήσω, να ντραπώ…., θα αγανακτήσω και θα ουρλιάξω. Για τη χαμένη μου Αξιοπρέπεια, που πέταξαν εκεί, στα σκουπίδια. Εκεί όπου με βρίσκεις, να ψάχνω, πως θα ταΐσω τα παιδιά μου.

ΞΎΠΝΗΣΑ!!! Και ΑΠΑΙΤΏ, να μη χάσω άλλη Πατρίδα…ΑΠΑΙΤΏ το λαό της ΧΟΡΤΑΤΟ και με ΑΞΙΟΠΡΈΠΕΙΑ.»

Υπάρχει ελπίδα και όχι μόνον όταν υπάρχουν αγωνιστές σαν τη Μαρία Παπαχρυσάνθου που έγραψε τα πιο πάνω λόγια!

Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΘΕΛΕΙ ΑΓΩΝΕΣ ΑΡΕΤΗ ΚΑΙ ΤΟΛΜΗ! και Όχι ανθρώπους που είναι και συμπεριφέρονται σαν τα “πρόβατα”…

Κύπρος Ασπρής

Λευκωσία / Κύπρος

πηγη