Τρυφερότητα.....
Ένα από το πιο υπέροχα αισθήματα....
Είναι το γλυκό και
που βγαίνει από ψυχές ευαίσθητες
και ξεδιψούν εκείνους
που μπορούν να σκύψουν για να πιουν...
Είναι και σαν αιθέριο έλαιο των σχέσεων....
Βοηθάει να γλιστράνε τα ελαττώματα μας,
να μην συγκρούονται
οι γωνίες των ψυχών μας
που δεν έχουν ακόμα λυανθεί....
Δεν έχει ηλικία η τρυφερότητα....
Δεν έχει φύλο....
Δεν έχει καμία, μα καμία, σχέση
εάν το μυαλό κι τσέπη σου
είναι γεμάτα ή μισοάδεια
(εάν έχεις 2,3 πτυχία ή
βόσκεις προβατάκια,
εάν βγαίνετε σε γκουρμέ ρεστοράν
ή την βγάζετε στα σοκάκια του Ναυπλίου)...
Δεν έχει σχέση με τα ρούχα
που σκεπάζουν το κορμί σου
(ράσο, παντελόνι, φούστα κ.ο.κ)....
Η Τρυφερότητα με τα χρόνια
έχει δυστυχώς πολύ κακοποιηθεί.....
Ιδιαίτερα στον χώρο τον θρησκευτικό....
Πολλά την μπλοκάρουν....
Την έχουν αλυσοδεμένη
στο παιδικό δωμάτιο της ψυχής μας...
Θέλεις πληγές και τραύματα παιδικά,
οι σκοτούρες, τα άγχη,
κάθε λογής ανασφάλειες,
τα πάθη μας φυσικά.....
Έχει πιάσει "πέτσα" η καρδούλα μας....
Χρειάζεται να δούμε την ζωή "αλλιώς"....
Να κάνουμε και λίγο προσευχή....
Ξέρεις η Τρυφερότητα των Αγίων μας
(και φυσικά της Μητέρας μας της Παναγιάς)
είναι "άλλης" ποιότητας....Καθάρια....
δίχως τις δικές μας
σκοτεινές παρενθέσεις των λογισμών.....
Αξίζει να κάνουμε λίγη προσπάθεια ακόμα...
Και εμείς το αξίζουμε
μα και οι άνθρωποι που'ναι δίπλα μας...
Θα δεις πως θα μπει λίγο "χρώμα"
στο μουντό τοπίο μέσα μας....
Η Τρυφερότητα
είναι η χαρούμενη νότα
στην παραφωνία του ντουνιά που ζούμε...
Πατήρ Ιωάννης Παπαδημητρίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου