Παραβολή: Τα παιχνίδια

Παραβολή

Κάποτε ένας σοφός γέρος ήρθε σε ένα συγκεκριμένο χωριό και έμεινε να ζήσει. Αγαπούσε τα παιδιά και περνούσε πολύ χρόνο μαζί τους. Του άρεσε επίσης να τους κάνει δώρα, αλλά έδινε μόνο εύθραυστα πράγματα.  

 

Όσο κι αν προσπάθησαν τα παιδιά να είναι τακτοποιημένα, τα νέα τους παιχνίδια συχνά έσπαγαν. Τα παιδιά αναστατώθηκαν και έκλαιγαν πικρά. Πέρασε λίγος καιρός, ο σοφός τους έδωσε πάλι παιχνίδια, αλλά ακόμα πιο εύθραυστα.

Κάποτε οι γονείς δεν άντεξαν και ήρθαν κοντά του: 

 

- Είσαι σοφός και εύχεσαι στα παιδιά μας μόνο καλό. Μα γιατί τους κάνεις τέτοια δώρα; Προσπαθούν να μήν τά σπάσουν αλλά τα παιχνίδια εξακολουθούν να σπάνε και τα παιδιά κλαίνε. Όμως τα παιχνίδια είναι τόσο όμορφα που είναι αδύνατο να μην παίξεις μαζί τους.

- Θα περάσουν αρκετά χρόνια, - χαμογέλασε ο γέρος, - και κάποιος θα τους δώσει την καρδιά του. Ίσως αυτό θα τους μάθει να χειρίζονται αυτό το ανεκτίμητο δώρο λίγο πιο προσεκτικά;

 

πηγη