Ἡ Ἐξομολόγηση

Ἐπιστολή  τοῦ  ἁγίου  Ἐπισκόπου  Ἀχρίδος  ΝΙΚΟΛΑΟΥ  ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ*

Θέλεις νά μάθεις, μοῦ γράφεις, πόσο ἀναγκαία εἶναι ἡ ἐξομολόγηση. Παλαιότερα, γράφεις, ἐξωμολογεῖσο συχνά. Μά τώρα σταμάτησες. Γιατί κάποιος σέ εἰρωνεύτηκε. Δέν ἔπρεπε ὅμως. Καί ποιόν δέν ἔχει εἰρωνευθῆ ὁ κόσμος; Καί ὅπως τό ξέρεις, λέγει ὁ Παντεπόπτης: «Οὐαί σέ κεῖνον πού θά γελάσει ἐδῶ, γιατί ἐκεῖ θά θρηνήσει καί θά κλαύσει!».

 

Παράλληλα μέ τήν δουλειά σου, μοῦ γράφεις, ἀσχολεῖσαι καί μέ ἕνα ἀμπέλι. Καί πηγαίνει καλά. Γιατί τό φροντίζεις καί τό καλλιεργεῖς. Ἄν κάποιος λοιπόν, παρατηροῦσε τό ἀμπέλι σου καί σέ κορόϊδευε, πού τό καλλιεργεῖς μέ ἐπιμέλεια καί τό φροντίζεις, θά σταματοῦσες; Καί βέβαια δέν θά σταματοῦσες!

Πῶς λοιπόν σταμάτησες τήν φροντίδα τῆς ψυχῆς σου, πού εἶναι πιό πολύτιμη ἀπ᾿ ὅλα τά ἀμπέλια τῆς γῆς; Ὅταν πεθάνεις, μόνο τήν ψυχή σου θά πάρεις μαζί σου! Τό ἀμπέλι σου θά τό ἀφήσεις ἐδῶ.  Ἀπό ὅλες τίς καλλιέργειες, ἡ καλλιέργεια τῆς ψυχῆς εἶναι ἡ πιό σπουδαία. Καί ἀπ᾿ ὅλους τούς κόπους πού κάνει ὁ ἄνθρωπος, μόνο ὁ κόπος γιά τήν ψυχή του μετράει στήν ἄλλη ζωή. Γι᾿ αὐτό σέ παρακαλῶ: Μ ε τ α ν ό η σ ε. Καί ἄρχισε πάλι νά ἐξομολογεῖσαι.
 

Ξέρεις τί λέγει ὁ ἀπόστολος Ἰάκωβος; «Ἐξομολογούμενοι ἀλλήλοις τά παραπτώματα»! Τά πάθη στό σκοτάδι αὐξάνουν. Καί πολλαπλασιάζονται. Ἀντίθετα μόλις βγοῦν στό φῶς, ξηραίνονται. Καί καταστρέφονται.

    ● Μήν εἰπεῖς: Δέν εἶμαι ἁμαρτωλός. Μήν ξεχνᾶς τά λόγια τοῦ ψαλμοῦ: «Ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου».

    ●  Μήν εἰπεῖς: Ἐγώ ἐξομολογοῦμαι ἀπ᾿ εὐθείας στόν Θεό. Αὐτό δέν εἶναι ἀληθινή ἐξομολόγηση. Ἡ ΑΛΗΘΙΝΗ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ γίνεται μπροστά στόν ἱερέα. Ποιός ὑπῆρξε ἁγιώτερος ἀπό τόν ἀπόστολο Παῦλο; Καί ὅμως ὁ Παῦλος, σάν Σαῦλος, εἶχε κάμει ἕνα ἁμάρτημα, πρίν τόν καλέσει ὁ Θεός νά γίνει ἀπόστολος. Τήν ἁμαρτία του αὐτή ὁ Παῦλος τήν ἐξομολογιόταν δημοσίως. Ὄχι μιά φορά μόνο. Πολλές φορές! Ὄχι μόνο σέ πιστούς. Ἀλλά καί σέ ἀπίστους. Ἀκούσατε τί γράφει στούς βαπτισμένους Γαλάτες: «Καθ᾿ ὑπερβολήν ἐδίωξα τήν ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ». Καί μπροστά στόν ἀβάπτιστο βασιλιά Ἀγρίππα τά ἴδια εἶπε!

     

Ἄν λοιπόν ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἐνεργοῦσε ἔτσι, ἐσύ κρατᾶς τίς πληγές τῆς ψυχῆς σου κρυμμένες; Κρατᾶς φίδια στόν κόρφο σου νά μεγαλώσουν, ἐπειδή κάποιος σέ εἰρωνεύθηκε; Καί τί προτιμᾶς; Νά σέ κοροϊδεύσει κάποιος μιά φορά, ἤ νά σέ κοροϊδεύουν στήν ἄλλη ζωή αἰώνια; Προσευχήσου γι᾿ αὐτόν. Μπορεῖ μέ τά δάκρυά σου νά μετανοήσει. Καί νά ἐξαλειφθῆ τό ἁμάρτημά του. Ὑπάρχει κάτι πιό εὐμετάβολο ἀπό τούς ἀνθρωπίνους λογισμούς; Πόσοι καί πόσοι ἄνθρωποι δέν μετανοοῦν τό βράδυ, γι᾿ αὐτά πού κάνουν τήν ἡμέρα!…

    

Ὅταν ἐξετάζη κανείς τήν ψυχή του, δεν ἀκούει τί λέγει ὁ κάθε τυχών, ἀλλά τί λέγει ἡ ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ. Ὤ, ἄν ἄκουγες τίς συμβουλές τῶν πνευματικῶν πατέρων! Μόνο τότε θά ἔβλεπες πόσο ἐλαφραίνουν τήν ψυχή.

 Δέν εἶναι παραμύθι, ἀλλά μιά ἐμπειρική ἀλήθεια: πολλές ψυχές, παρ᾿ ὅτι εἶχαν πέσει σέ μεγάλη ἐπιθανάτια ἀγωνία, ἔφυγαν ἀναπαυμένες, ἀφοῦ ἐξομολογήθηκαν τ᾿ ἁμαρτήματά τους στόν πνευματικό. Θά μποροῦσα νά σοῦ ἀναφέρω πολλά τέτοια παραδείγματα, πού τά εἶδα μέ τά ἴδια μου τά μάτια. Γιατί ὁ Θεός μας εἶναι ἀγαθός καί φιλάνθρωπος. Καί «θέλει πάντας ἀνθρώπους σωθῆναι». Ἀλλά πῶς νά σωθῆ ἐκεῖνος, πού ποτέ δέν φρόντισε νά καταλάβει, τί διαφορά ὑπάρχει μεταξύ ἁμαρτίας καί δικαίωσης; Ὁ ἄνθρωπος μέ αὐτό θά βρεθῆ στήν ἄλλη ζωή! Θά φύγει, ἤ ἁμαρτωλός μέ ἁμαρτίες, ἤ ἐνάρετος μέ ἔργα δικαιοσύνης.

    

 Ὁ Θεός περιμένει τήν μετάνοια τοῦ ἁμαρτωλοῦ, πού ἐκδηλώνεται μόνο μέ τήν ἐξομολόγηση τῶν ἁμαρτιῶν του!

     

 Καί μήν ξεχνᾶμε, ὅτι σέ κάθε στιγμή, κάθε μέρα καί κάθε ὥρα, μπορεῖ ὁ ἄγγελος νά ζητήσει τήν ψυχή μας! Γι᾿ αὐτό μᾶς προτρέπει ἡ Ἐκκλησία νά ἐξομολογούμεθα συχνά. Καί νά ἔχωμε πάντοτε τήν μετάνοια στόν νοῦ μας.

* Ἀπό τό βιβλίο: «ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ»  †Νικολάου Βελιμίροβιτς, ἔκδοσις Ἱ. Μητροπόλεως Νικοπόλεως, σελ. 37-39.) 

 

πηγη: pneumatikes-selides.blogspot.com