«Όπως ζούνε οι Έλληνες σήμερα, δεν είναι η αληθινή ζωή τους.
Το νοιώθουνε κ' οι ίδιοι, κι ας μην το λένε.
Λαχταράνε να βρούνε τον εαυτό τους που τον έχουν χαμένον (εκτός από κάποιους, που θαρρούνε πως ζωή είναι μοναχά το φαγοπότι και το «κομφόρ», δίχως κανέναν βαθύν πόθο, χωρίς κανέναν καϋμό).
Και κείνος, ακόμα, που δεν έχει συναίσθηση τι είναι αληθινό, έρχεται στιγμή που καταλαβαίνει, πως η ζωή του είναι ψεύτικη, πως δεν έχει κανέναν αληθινό δεσμό ούτε με τον τόπο του, ούτε με τους προγόνους του, ούτε με τις ντόπιες συνήθειες που βγήκανε από την αγάπη κι από τον πόνο, και πως είναι ορφανός και ξένος μέσα στον ίδιο τον τόπο του, σαν τον άσωτο γυιο, και πως, με όλο που θαρρεί πως τρώγει καλά και νόστιμα φαγητά, στ' αληθινά μασά ξυλοκέρατα, φερμένα από ξένους τόπους, οπού είναι αλλοιώτικοι από τον δικό μας»
(Φώτης Κόντογλου, “Το τρελό νερό”)
πηγη: malkidis.blogspot.com
ΝΑΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΑΓΝΩΣΤΗ ΛΕΞΙΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΠΙΣΗΣ
OΣΟΙ ΕΧΟΥΝ ΣΠΙΤΙΑ ΠΑΛΙΑ ΣΤΑ ΧΩΡΙΑ ΑΝ ΘΕΛΟΥΝ ΕΠΙΣΚΕΥΑΣΤΕ ΤΑ ΑΜΕΣΩΣ!