ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Εφεσ. ε΄ 25-33
25 Οι άνδρες αγαπάτε τάς γυναίκας εαυτών, καθώς και ο Χριστός ηγάπησε την εκκλησίαν και εαυτόν παρέδωκεν υπέρ αυτής, 26 ίνα αυτήν αγιάση καθαρίσας τώ λουτρώ του ύδατος εν ρήματι, 27 ίνα παραστήση αυτήν εαυτώ ένδοξον την εκκλησίαν, μη έχουσαν σπίλον ή ρυτίδα ή τι των τοιούτων, αλλ᾿ ίνα ή αγία και άμωμος. 28 ούτως οφείλουσιν οι άνδρες αγαπάν τάς εαυτών γυναίκας ως τα εαυτών σώματα. ο αγαπών την εαυτού γυναίκα εαυτόν αγαπά· 29 ουδείς γάρ ποτε την εαυτού σάρκα εμίσησεν, αλλ᾿ εκτρέφει και θάλπει αυτήν, καθώς και ο Κύριος την εκκλησίαν· 30 ότι μέλη εσμέν του σώματος αυτού, εκ της σαρκός αυτού και εκ των οστέων αυτού· 31 αντί τούτου καταλείψει άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μητέρα και προσκολληθήσεται πρός την γυναίκα αυτού, και έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν. 32 το μυστήριον τούτο μέγα εστίν, εγώ δε λέγω εις Χριστόν και εις την εκκλησίαν. 33 πλήν και υμείς οι καθ᾿ ένα έκαστος την εαυτού γυναίκα ούτως αγαπάτω ως εαυτόν, η δε γυνή ίνα φοβήται τον άνδρα.
Εφεσ. ε΄ 25-33
25 Οι άνδρες αγαπάτε τάς γυναίκας εαυτών, καθώς και ο Χριστός ηγάπησε την εκκλησίαν και εαυτόν παρέδωκεν υπέρ αυτής, 26 ίνα αυτήν αγιάση καθαρίσας τώ λουτρώ του ύδατος εν ρήματι, 27 ίνα παραστήση αυτήν εαυτώ ένδοξον την εκκλησίαν, μη έχουσαν σπίλον ή ρυτίδα ή τι των τοιούτων, αλλ᾿ ίνα ή αγία και άμωμος. 28 ούτως οφείλουσιν οι άνδρες αγαπάν τάς εαυτών γυναίκας ως τα εαυτών σώματα. ο αγαπών την εαυτού γυναίκα εαυτόν αγαπά· 29 ουδείς γάρ ποτε την εαυτού σάρκα εμίσησεν, αλλ᾿ εκτρέφει και θάλπει αυτήν, καθώς και ο Κύριος την εκκλησίαν· 30 ότι μέλη εσμέν του σώματος αυτού, εκ της σαρκός αυτού και εκ των οστέων αυτού· 31 αντί τούτου καταλείψει άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μητέρα και προσκολληθήσεται πρός την γυναίκα αυτού, και έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν. 32 το μυστήριον τούτο μέγα εστίν, εγώ δε λέγω εις Χριστόν και εις την εκκλησίαν. 33 πλήν και υμείς οι καθ᾿ ένα έκαστος την εαυτού γυναίκα ούτως αγαπάτω ως εαυτόν, η δε γυνή ίνα φοβήται τον άνδρα.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
44 Θέσθε υμείς εις τα ώτα υμών τους λόγους τούτους· ο γάρ υιός του ανθρώπου μέλλει παραδίδοσθαι εις χείρας ανθρώπων. 45 οι δε ηγνόουν το ρήμα τούτο, και ήν παρακεκαλυμμένον απ᾿ αυτών ίνα μη αίσθωνται αυτό, και εφοβούντο ερωτήσαι αυτόν περί του ρήματος τούτου. 46 Εισήλθε δε διαλογισμός εν αυτοίς, το τις αν είη μείζων αυτών. 47 ο δε Ιησούς ιδών τον διαλογισμόν της καρδίας αυτών, επιλαβόμενος παιδίου έστησεν αυτό παρ᾿ εαυτώ. 48 και είπεν αυτοίς· ός εάν δέξηται τούτο το παιδίον επί τώ ονόματί μου, εμέ δέχεται, και ός εάν εμέ δέξηται, δέχεται τον αποστείλαντά με. ο γάρ μικρότερος εν πάσιν υμίν υπάρχων, ούτός εστι μέγας. 49 Αποκριθείς δε ο Ιωάννης είπεν· επιστάτα, είδομέν τινα επί τώ ονόματί σου εκβάλλοντα δαιμόνια, και εκωλύσαμεν αυτόν, ότι ουκ ακολουθεί μεθ᾿ ημών. 50 και είπε πρός αυτόν ο Ιησούς· μη κωλύετε· ου γάρ εστι καθ᾿ υμών· ός γάρ ουκ έστι καθ᾿ υμών, υπέρ υμών εστιν.
ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Ὁ πάντα λαμπρὸς Ἀρτέμιος ἐν βίῳ,
Τμηθεὶς ἀπῆλθεν εἰς ὑπέρτατον κλέος.
Εἰκάδι Ἀρτέμιος πυκινόφρων αὐχένα τμήθη.
Ο Άγιος Αρτέμιος ήταν διακεκριμένος πολιτικός του Βυζαντίου και ευσεβέστατος χριστιανός. Ο Μέγας Κωνσταντίνος, εκτιμώντας τα ηθικά και πολιτικά του χαρίσματα, του έδωσε το αξίωμα του πατρικίου και τον διόρισε Δούκα και Αυγουστάλιο της Αλεξανδρείας.
Το 357 μ.Χ. πηγαίνει στην Πάτρα, κατ' εντολή του Αυτοκράτορα Κωνσταντίου, γιου του Μεγάλου Κωνσταντίνου, για να παραλάβει τα σεπτά λείψανα του Αγίου Ανδρέα και να τα ανακομίσει στον νεόκτιστο Ναό των Αγίων αποστόλων στην Κωνσταντινούπολη (3 Μαρτίου 357 μ.Χ.).
Κατά την διαμονή του στην Πάτρα και με την επίβλεψη του κατασκεύασε υδραγωγείο. Στρατοπεδευμένος στην περιοχή της Μονής Γηροκομείου ελεούσε και βοηθούσε πλήθος αναξιοπαθούντων και κυρίως γερόντων, γεγονός που δικαιολογεί την τοπωνυμία Γηροκομείο.
Όταν, το 363 μ.Χ., ο Αρτέμιος άκουσε ότι ο Ιουλιανός ο Παραβάτης βασάνιζε τους χριστιανούς στην Αντιόχεια, ήλθαν στα χείλη του τα λόγια του ψαλμωδού Δαβίδ προς το Θεό: «Κύριε, πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με» (Ψαλμός Ν' (50), στ. 14). Κύριε, στήριξε με με σκέψεις σταθερές και θέληση ισχυρή, που να κυριαρχεί μέσα μου και να με κατευθύνει στην υπεράσπιση του αγαθού με θάρρος.
Πράγματι, ο Αρτέμιος, με τη δύναμη που του έδωσε ο Θεός, πήγε αμέσως στην Αντιόχεια και με παρρησία ήλεγξε ευθέως τον Ιουλιανό για τις παρανομίες του κατά των χριστιανών. Ο Ιουλιανός, που δεν περίμενε τέτοια στάση από αξιωματούχο, τον συνέλαβε και τον μαστίγωσε αλύπητα. Έπειτα του έσπασε τα κόκαλα με πέτρες, και τελικά τον αποκεφάλισε. Το Ιερό λείψανο του Αρτεμίου παρέλαβε κάποια διακόνισσα, η Αρίστη, που το μετέφερε στην Κωνσταντινούπολη, στο ναό του προφήτου Προδρόμου.
Απολυτίκιον
(Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον Λόγον.)
Ευσέβειας τοίς τρόποις καλλωπιζόμενος, αθλητικής αγλαΐας ώφθης σοφέ κοινωνός, πρός αγώνας ανδρικούς παραταξάμενος· όθεν ως λύχνος φωταυγής, των θαυμάτων τάς βολάς, εκλάμπεις τη οικουμένη, Αρτέμιε Αθλοφόρε, πρός σωτηρίαν των ψυχών ημών.
Μεγαλυνάριον
Δόξαν υπατείας υπεριδών, το ύπατον κλέος, επορίσω των αρετών, ως ανδραγαθήσας, Αρτέμιε ενδόξως· διό παντοίας βλάβης, ρύου τους δούλους σου.
Ευσέβειας τοίς τρόποις καλλωπιζόμενος, αθλητικής αγλαΐας ώφθης σοφέ κοινωνός, πρός αγώνας ανδρικούς παραταξάμενος· όθεν ως λύχνος φωταυγής, των θαυμάτων τάς βολάς, εκλάμπεις τη οικουμένη, Αρτέμιε Αθλοφόρε, πρός σωτηρίαν των ψυχών ημών.
Μεγαλυνάριον
Δόξαν υπατείας υπεριδών, το ύπατον κλέος, επορίσω των αρετών, ως ανδραγαθήσας, Αρτέμιε ενδόξως· διό παντοίας βλάβης, ρύου τους δούλους σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου