Μόνο ένα λεπτό…

 Άλλη μια μέρα πέρασε… Το συμπέρασμα το ίδιο… 

Κενότητα κι απαισιοδοξία. Κάθε βράδυ απόφαση για αλλαγή, αλλά στο τέλος η ίδια διαπίστωση: 

«Πάλι δεν έκανα τίποτα»… 

Δεν θα σου μιλήσω για τις γνωστές δικαιολογίες. Πλέον αυτές έχουν γίνει μια γραφική «πιπίλα» για τον κόσμο… 

Ναι ξέρω… «Τρέξιμο»… «Άγχος»… «Κρίση»… και πόσα ακόμα… μα η ουσία πού είναι; 

Τελικά το ζητούμενό μου είναι ένα: 

«μόνο ένα λεπτό». 

Τόσο χρειάζομαι. Όχι παραπάνω. Λίγο χρόνο το πρωί και λίγο το βράδυ. Λίγα δευτερόλεπτα…Μα τι λέω; Δευτερόλεπτα; ΝΑΙ… λίγα δευτερόλεπτα. 

Ο Θεός δεν θέλει ώρες. Μόνο ένα λεπτό να του χαρίσω. Αυτό θέλει. Κάποια δεύτερα δοξολογίας. 

Ένα «Δόξα τω Θεώ». 

Φτάνει να το πω. Φτάνει να το πιστέψω. Και πού ξέρεις; 

Αύριο μπορεί να γίνουν δύο τα λεπτά…

πηγη