Όταν αναπολώ το παρελθόν μου και σκέφτομαι πόσο χρόνο έχω χάσει σε τιποτένια πράγματα,πόσο χρόνο έχω σπαταλήσει σε λάθη, τεμπελιά,σε ανικανότητα για να ζήσω
- πόσο λίγο εκτιμούσα τη ζωή,πόσες φορές αμάρτησα ενάντια στην καρδιά και την ψυχή μου -τότε η καρδιά μου ματώνει.
Η ζωή είναι δώρο,η ζωή είναι ευτυχία,κάθε λεπτό μπορεί να είναι μια αιωνιότητα ευτυχίας.
Θα βρίσκομαι ανάμεσα σε ανθρώπινα πλάσματα,θα είμαι ένας άνθρωπος μεταξύ ανθρώπων, κι έτσι θα παραμείνω για πάντα.
Δεν θα χάσω το κουράγιο μου,δεν θα αποκαρδιωθώ,και δεν θα τα παρατήσω ό,τι κι αν συμβεί.
Αυτό είναι η ζωή,αυτό είναι το νόημά της,αυτό είναι το καθήκον μας.
Τώρα το αντιλαμβάνομαι και θα το θυμάμαι για πάντα.
Φιόντορ Ντοστογιέσφκι
Σαν σήμερα, το 1881, έφυγε από τη ζωή.
Απόσπασμα από γράμμα προς τον αδερφό του,μετά τη χάρη που του δόθηκε
να μην εκτελεστεί
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου