Ἰησοῦς Χριστὸς (16ος αἰ.), Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίου Νικολάου παρὰ τὴν Ὀροῦντα
Πράγματι, κάτι που λείπει από την ανήσυχη ζωή μας σήμερα είναι η υπομονή και θα πρόσθετα και η πίστη των αγίων. Ειδικά αυτή την έλλειψη την παρατηρούμε στους νέους ανθρώπους και το αντιλαμβανόμαστε από το γεγονός ότι ο γάμος τους δεν διαρκεί πολύ… Το πολύ πέντε, δέκα, δεκαπέντε χρόνια και μετά χωρίζουν. Και διερωτόμαστε γιατί; Αλλά η απάντηση είναι απλή, τέλειωσε η βενζίνη! Κι όταν μου ζήτησε κάποιος να του εξηγήσω τι εννοώ με αυτό του είπα:
«Γιε μου, για να έρθεις να με δεις στη Μητρόπολή μου, ακολούθησες κάποιο συγκεκριμένο δρομολόγιο, το οποίο για να το διανύσεις έπρεπε να υπολογίσεις αν τα καύσιμά του αυτοκινήτου σου είναι αρκετά για να σε φέρουν ως εδώ, για να μην μείνεις στη μέση της διαδρομής. Το ίδιο και ο γάμος χρειάζεται διαρκώς «καύσιμα» για να μην μείνει στη μέση της διαδρομής. Χρειάζεται το καύσιμο της αγάπης! Και οι σημερινοί γάμοι επειδή δεν έχουν πολλή αγάπη και δεν έχουν αγάπη, διότι τα ζευγάρια δεν γνώρισαν τον Χριστό, ή δεν θέλουν να συνδεθούν με τον Χριστό, το αποτέλεσμα είναι το αυτοκίνητο του γάμου τους, να μην φτάνει στον προορισμό του αλλά να φτάνει το πολύ μέχρι πιο κάτω».
Επομένως, αδελφοί μου πρέπει οι γάμοι να γεμίζουν και να ξαναγεμίζουν με «βενζίνη», και αν κάποιοι συνεχίσουν να αρνούνται την επαφή με τον Χριστό και την Εκκλησία Του, οι γάμοι τους θα είναι ένα ταξίδι που δεν θα φτάσει ποτέ στον προορισμό του, ένα μάταιο ταξίδι.
Γι’ αυτό, να λέμε, «Χριστέ μου, δωσ’ μου την υπομονή και την πίστη των αγίων», γιατί θα έρθει ώρα που θα δοκιμαστούμε όλοι μας, άλλος με μια ασθένεια, άλλος με μια συκοφαντία, άλλος με μια φτώχεια, αύριο με έναν σεισμό, με έναν πόλεμο που γίνεται αλλού. Ο κόσμος όλος έχει γεμίσει με κατάθλιψη…
Ενώ αν αρχίσομε να προσευχόμαστε, να εξομολογούμαστε και να μετανιώνουμε καθημερινά για τα πάθη μας και τα λάθη μας, και έχουμε και έναν πνευματικό πατέρα να μας καθοδηγήσει πώς να προσευχόμαστε, πώς να κοινωνούμε τακτικά, τι ωραία που θα είναι η ζωή μας.
Ό,τι θέλει ας έλθει… Μα αρρώστια, μα θλίψη, μα κατάθλιψη; Θα την αντιμετωπίσομε και το πικρό θα το κάμουμε γλυκύ, και θα έχομε και καλούς δασκάλους τους αγίους, τον άγιο Νεκτάριο. Έτσι να ζήσουμε, αγαπητοί μου, από δω και πέρα.
Και παρακαλώ την αγάπη σας, επαναλαμβάνω πάλιν και πολλάκις, μάθετε από τώρα να προσεύχεστε. «Χριστέ μου, δώσ’ μου την υπομονή και την πίστη των αγίων».
Θα μας χρειαστούν και τα δύο και ο Θεός να δώσει δι’ ευχών του αγίου Νεκταρίου να έχομε και την πίστη του και την υπομονή του.
Απόσπασμα κηρύγματος Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου, από τον Πανηγυρικό Εσπερινό της εορτής του Αγίου Νεκταρίου, που τελέσθηκε στο ιερό παρεκκλήσιο Αγίου Νεκταρίου Επισκόπου Πενταπόλεως του θαυματουργού του Πολυδύναμου Κέντρου η «Σολέα» στην κοινότητα της Ευρύχου, της μητροπολιτικής περιφέρειας Μόρφου (08.11.2017).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου