Άγιος Παΐσιος: Σήµερα ήρθε η εποχή να διαχωρισθούν τα πρόβατα από τα ερίφια, οι πιστοί από τους απίστους

«Εάν έχητε πίστιν και μη διακριθήτε, πάντα όσα εάν αιτήσητε εν τη προσευχή πιστεύοντες, λήψεσθε », είπε ο Κύριος. Όλη η βάση εκεί είναι. Στην πνευματική ζωή κινούμαστε στο θαύμα. Ένα συν δύο δεν κάνει πάντα τρία· κάνει και πέντε χιλιάδες και ένα εκατομμύριο!

Μεγάλο πράγμα η πίστη! Βλέπετε, και ο Απόστολος Πέτρος με την πίστη βάδισε πάνω στα κύματα. Μόλις όμως μπήκε η λογική, άρχισε να βουλιάζη … Με την προσευχή δυναμώνει η πίστη.

Να παρακαλούμε τον Χριστό να μας προσθέση πίστη και να μας την αυξήση. Στον Χριστό τί είπαν οι Απόστολοι; «Πρόσθες ημίν πίστιν» δεν είπαν; Όταν λές «πρόσθες», σημαίνει ότι εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου στον Θεό.

Δεν φθάνει η πίστη στον Θεό· χρειάζεται και η εμπιστοσύνη στον Θεό. Η εμπιστοσύνη στον Θεό ελκύει την βοήθειά Του. Ο Χριστιανός πιστεύει και εμπιστεύεται τον εαυτό του στον Θεό μέχρι θανάτου, και τότε βλέπει καθαρά το χέρι του Θεού που τον σώζει…. Αν ο άνθρωπος δεν εμπιστευθή στον Θεό, ώστε να εγκαταλείψη τελείως τον εαυτό του στα χέρια Του, θα βασανίζεται. Μεγάλη υπόθεση να αφήνεται κανείς στα χέρια του Θεού!

Αν έχη μεγάλη πίστη, πολλά πράγματα μπορεί να αλλάξη. Ακόμη και μέσα σε χείμαρρο αν έχη χτίσει το σπίτι του και ο χείμαρρος κατεβάση πολύ νερό, αν πιστεύη πολύ και παρακαλέση με θέρμη τον Θεό, ο χείμαρρος θα γυρίση ανάποδα. Πρέπει όμως να έχη τέτοια πίστη πού, αν ακούση, ας υποθέσουμε, ότι έγινε θαύμα, άδειασε η θάλασσα και την οργώνουν με τρακτέρ και κουβαλούν τα ψάρια με φορτηγά, να το πιστέψη. Ούτε καν θα πάη να δή. Ακόμη και σε εκατό μέτρα απόσταση να μένη από την θάλασσα και να μην την βλέπη από ᾿κεί που βρίσκεται, δεν πάει να διαπιστώση αν είναι αλήθεια, γιατί δεν αμφιβάλλει. Ξέρει ότι όλα είναι δυνατά για τον Θεό, ότι η θεία δύναμη δεν περιορίζεται, και γι᾿ αυτό δεν ενδιαφέρεται παραπάνω. Τόση πίστη έχει. Μόνον ο αληθινά πιστός ζη αληθινά και είναι πραγματικά άνθρωπος του Θεού.

Με την εμπιστοσύνη στον Θεό και με την ταπείνωση, όλα τα προβλήματα λύνονται. Να κάνεις αυτό που μπορείς εσύ και μετά να αφήνεσαι στην Θεία Πρόνοια, στο Θείο θέλημα. Η ελπίδα στον Θεό είναι τονισμένη πίστη· είναι η μεγαλύτερη ασφάλεια για τον άνθρωπο. Μικρό πράγμα είναι να έχει κανείς σύμμαχο τον Θεό;

Να αγωνίζεσαι φιλότιμα και με ελπίδα στον Θεό και τότε δεν θα φοβάσαι τίποτε. «Τον δε φόβον ημών ου μη φοβηθώμεν ουδ’ ου μη ταραχθώμεν, ότι μεθ’ ημών ο Θεός», Αν ο άνθρωπος έχη την Χάρη του Θεού δεν φοβάται τίποτε. Γι’ αυτό πάντα να ζητάμε την Χάρη του Θεού κάνοντας τον σταυρό μας.

Πρέπει να µπη µέσα µας ο πόνος για την σύγχρονη κατάσταση για να µπορέσουµε να κάνουµε καρδιακή προσευχή.

Σήµερα ήρθε η εποχή να διαχωρισθούν τα πρόβατα από τα ερίφια, οι πιστοί από τους απίστους. Αργότερα θα ‘ρθεί καιρός που θα δώσουµε εξετάσεις, θα υποστούµε και διωγµούς για την πίστη µας, και τότε θα φανεί το µπακίρι από το χρυσό.

Προσέξτε να κρατήσετε μια ισοροπία, να υπάρχη κάτι διαφορετικό. Βλέπω μια πληγή να ωριμάζη. Θα σπάση, θα καθαρίση. Δεν δίνει την Χάρη Του ο Θεός σε λανθασμένη κατάσταση. Έτσι θα ήταν σαν να βοηθούσε τον διάβολο. Κοιτάξτε να υπάρχη ειλικρίνεια, τιμιότης. Αυτή η κατάσταση πάει σαν τον μεθυσμένο που τρικλίζει. Μπορεί να σταθή; Θα ‘ρθει η οργή του Θεού. Θα δώσουμε εξετάσεις. Πρώτη φάση, θα χωρίση το μπακίρι από το χρυσάφι. Δεύτερη φάση, θα φανή πόσων καρατιών χρυσάφι είναι ο καθένας.

Όταν κάποιος στενοχωρήται γιατί υποφέρει για τους άλλους, πονά τους άλλους, κάνει τα δικά τους προβλήµατα δικά του, τότε αυτός έχει µισθό µάρτυρος.
Οι άνθρωποι που θυσιάζουν τα πάντα πόσο χαριτωµένοι είναι! Ούτε προβλήµατα έχουν και λάµπει το πρόσωπό τους γιατί έχουν την θεϊκή χαρά συνέχεια.

Είμαι σίγουρος 1000%, ότι αν δώσω τώρα σε κάποιον αυτό το πλεκτό, μέχρι να πάω στο Καλύβι μου, ο Θεός θα μου στείλει άλλο. Αλλά στην αρχή, για να μας δοκιμάσει, μας αφήνει λίγο να κρυώσουμε και να αρρωστήσουμε και εκεί χρειάζεται προσοχή. Να μην πει κανείς: ”Χριστέ μου, εγώ για την αγάπη Σου το έδωσα και Εσύ με άφησες να αρρωστήσω…”

Η ελπίδα, που «ουδέποτε καταισχύνει», τον συνώδευε σε όλη του την ζωή και περισσότερο στις δυσκολίες. Μέσα στο σκότος και στην ομίχλη μιλούσε για ξαστεριά. «Όλα θα πάνε καλά, με την χάρι του Θεού», έλεγε σε απεγνωσμένες ψυχές. Σε κάποιον που ανησυχούσε για τις εχθρικές επιβουλές εναντίον της Πατρίδος, έδωσε την εξής ελπιδοφόρο απάντηση: «Κι αν μου πούν ότι δεν υπάρχει κανείς Ελληνας, εγώ δεν ανησυχώ. 

Μπορεί ο Θεός να αναστήση έναν Ελληνα. Φθάνει και ένας». Ακόμη πίστευε: «Και ένας Χριστιανός να μείνη μόνο, ο Χριστός θα κάνει το σχέδιό Του». Όταν άλλοι μιλούσαν για δυσάρεστες μελλοντικές εξελίξεις στο Έθνος και έσπερναν τον φόβο, ο Γέροντας μετέδιδε αισιοδοξία και ελπίδα˙ μιλούσε για αναστημένη Ελλάδα και για ανάκτηση της Αγια-Σοφιάς. «Υπάρχει και Θεός˙ τον Θεό που τον έχεις βάλει;», είπε σε κάποιον κληρικό που έβλεπε το μέλλον της Πατρίδος ζοφερό.

Θα δώσουμε εξετάσεις… θα φανή πόσων καρατίων χρυσάφι είναι ο καθένας. Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης

πηγη: https://iconandlight.wordpress.com