«Η μακροθυμία είναι αρετή γενναίας και ευγενικής ψυχής, που έχει θεμέλιο την αγάπη προς τον πλησίον. Είναι μεγαλοψυχία, μεγαλοφροσύνη και φίλη της πραότητας.
Η μακροθυμία μαρτυρεί καλή αγωγή ψυχής και εκδηλώνεται σαν συμπάθεια, φιλανθρωπία, μετριοφροσύνη και δικαιοσύνη».
(Άγιος Νεκτάριος επίσκοπος Πενταπόλεως ο θαυματουργός)
Μέσα στην καθημερινότητά μας, σίγουρα μας δίνονται οι ευκαιρίες για να καλλιεργήσουμε την αρετή της μακροθυμίας.
Είναι εκείνες τις στιγμές του πειρασμού.
Τις στιγμές εκείνες που ο συνάδελφος θα μας κάνει μία παρατήρηση, το αφεντικό μας θα μας φωνάξει, ο υπάλληλός μας θα κάνει κάποιο σφάλμα, ο/η σύζυγός μας θα έχει νεύρα, το παιδί μας θα κάνει κάποια αταξία, κάποιος οδηγός στον δρόμο θα κάνει κάποιο λάθος, ένας φίλος θα μας απαξιώσει, ένα συγγενής θα μας αδικήσει, ένας γνωστός θα μας χλευάσει.
Όταν μέσα στην καρδιά μας καλλιεργούμε την ευχή, δηλαδή το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με τον αμαρτωλό», βάζουμε γερά θεμέλια για να ζούμε με μακροθυμία και έλεος.
Διότι όταν συνεχώς ζητούμε το έλεος του Θεού στην ζωή μας, πώς είναι δυνατόν να μην δείχνουμε έλεος προς τους άλλους;
Όταν ζητούμε μακροθυμία από τον Κύριό μας, πως είναι δυνατόν κι εμείς να μην μακροθυμούμε;
Αμέσως η ψυχής μας ελέγχεται εάν έχει πέσει στην σκληροκαρδία.
Γι’ αυτό και η καλλιέργεια της ευχής, είναι θεμελιώδης ενέργεια για την πνευματική μας ασφάλεια και προκοπή.
Μακρόθυμος ο Κύριος και Ελεήμων.
Κι εμείς καλούμαστε να Τον μιμηθούμε.
Ας βλέπουμε τους άλλους με συμπάθεια και αγάπη, έτοιμοι να συγχωρέσουμε κι όχι να παρατηρήσουμε, έτοιμοι να δικαιολογήσουμε και όχι να κατακρίνουμε, έτοιμοι να ξεχάσουμε κι όχι να μνησικακήσουμε, έτοιμοι να αγκαλιάσουμε κι όχι να διώξουμε.
Μακροθυμία σημαίνει να έχουμε υπομονή και ανεκτικότητα στα σφάλματα και στα ελαττώματα των άλλων.
Όχι ότι δεν βλέπουμε τα λάθη τους ή τις ιδιοτροπίες τους, αλλά ενώ τα βλέπουμε, δεν μένουμε σ’ αυτά, δεν επιμένουμε στο να εξουθενώσουμε τους άλλους, αλλά με κατανόηση και συγκατάβαση διαχειριζόμαστε τις καταστάσεις και τα γεγονότα.
Μην είμαστε αυστηροί με τους άλλους. Ας έχουμε επιείκεια. Μην το παίζουμε «δίκαιοι» με τους άλλους, ενώ με τον εαυτό μας πάντα βρίσκουμε δικαιολογίες ώστε να αμνηστεύουμε τα λάθη μας. Αυτό είναι υποκρισία.
Όπως θέλουμε να μας συμπεριφέρονται οι άλλοι, έτσι κι εμείς να συμπεριφερόμαστε στους άλλους.
Ο ίδιος ο Κύριος μας τονίζει ότι όπως θα κρίνουμε, έτσι και θα κριθούμε. Εάν δηλαδή είμαστε αυστηροί με τους άλλους, έτσι θα είναι κι ο Κύριος μαζί μας.
Καλύτερα λοιπόν δεν είναι να είμαστε επιεικείς και ελεήμονες, μακρόθυμοι και συγκαταβατικοί;
Όταν τα μέτρα μας είναι η σκληρότητα τότε με σκληρότητα θα αντιμετωπιστούμε. Όταν τα μέτρα μας είναι ποτισμένα με την αγάπη, με την μακροθυμία, με το έλεος, τότε αντίστοιχα θα κριθούμε δι’ αυτού του τρόπου.
Ας μην μετράμε τους άλλους αυστηρά και απόλυτα, αλλά πάντα να τους βλέπουμε με συμπάθεια και κατανόηση.
Μέσα από αυτές τις «μικρές» καθημερινές συμπεριφορές μας κρίνεται αδελφοί μου η αιώνια σωτηρία μας.
Είτε θα ποτίζουμε τον παράδεισό μας, είτε θα ποτίζουμε την κόλασή μας. Κι ό,τι ποτίζεις, αυτό μεγαλώνει κι αυτό θα βρεις μπροστά σου.
Μή κρίνετε, ίνα μη κριθήτε· εν ώ γάρ κρίματι κρίνετε κριθήσεσθε, και εν ώ μέτρω μετρείτε μετρηθήσεται υμίν
(Ματθ. 7, 1-2)
Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
πηγή: Με παρρησία…
πηγη: https://synaxipalaiochoriou.blogspot.com/ , https://oikohouse.wordpress.com ,
https://agioskonstantinoschalkida.gr , https://yiorgosthalassis.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου