Τον σταυρώνουμε διαρκώς ζώντας στην αμαρτία, Εκείνος, όμως, δεν παύει να μας αγαπά

Απόσπασμα:

«Ο Χριστός παραμένει αναλλοίωτος ως προς την αγάπη Του για τους ανθρώπους. Μπορεί να Τον πληγώνουμε με τις άστοχες επιλογές μας, μπορεί να Τον σταυρώνουμε διαρκώς ζώντας στην αμαρτία, Εκείνος, όμως, δεν παύει να μας αγαπά, να υπομένει και να περιμένει την στιγμή της μετανοίας και της επιστροφής μας. Σε αντίθεση με εμάς τους ανθρώπους, που γινόμαστε εμπαθείς και εκδικητικοί προς όσους μας βλάπτουν, μας αρνούνται και μας πονούν, Εκείνος επιδεικνύει απεριόριστη μακροθυμία και ανοχή.

Η αγάπη Του, βεβαίως, δεν είναι θεωρητική, ούτε επιφανειακή. Είναι εμπράγματη και ρεαλιστική, καθότι είναι αγάπη προσφοράς και θυσίας, που δε συνέβη άπαξ στην ιστορία, αλλά συμβαίνει διαρκώς σε κάθε Θεία Λειτουργία. Ο Χριστός γεννιέται και πεθαίνει, σταυρώνεται και ανασταίνεται κάθε φορά που ο λαός συνάζεται στο όνομά Του, προσμένοντας να κοινωνήσει το Σώμα και το Αίμα Του.

Δεν πρόκειται για θεατρική αναπαράσταση γεγονότων του παρελθόντος, αλλά για διαρκή επανάληψη και επαναβίωση της Θυσίας Του για την αγάπη του κόσμου. Ο Χριστός παραμένει αναλλοίωτος ως προς την φροντίδα Του για τους ανθρώπους. Κάθε άνθρωπος, που εμπιστεύεται τη ζωή του σ’ Εκείνον και δεν προσκολλάται στις αρχές και στις εξουσίες του κόσμου τούτου, νιώθει την διαρκή μέριμνά Του για όλες τις ανάγκες του, πνευματικές και υλικές.

Είναι εκπληκτικός ο τρόπος που ο ιερός Χρυσόστομος περιγράφει αυτή την αλήθεια, βάζοντας στα χείλη του Κυρίου τούτα τα λόγια: «Εγώ είμαι πατέρας, εγώ αδελφός, εγώ νυμφίος, εγώ οικία, εγώ τροφή, εγώ ένδυμα, εγώ ρίζα, εγώ θεμέλιον, κάθε τι το οποίον θέλεις εγώ· να μην έχεις ανάγκην από τίποτε. Εγώ θα σε υπηρετήσω· διότι ήλθα να υπηρετήσω, όχι να υπηρετηθώ. Εγώ είμαι και φίλος και μέλος του σώματος και κεφαλὴ και αδελφός και αδελφή και μητέρα, όλα εγώ· αρκεί να διάκεισαι φιλικά προς εμέ. Εγώ έγινα πτωχὸς διά σε· έγινα και επαίτης διά σε· ανέβηκα επάνω εις τον Σταυρόν διά σε· ετάφην διά σε· εις τον ουρανόν άνω διά σε παρακαλώ τον Πατέρα· κάτω εις την γην εστάλην από τον Πατέρα ως μεσολαβητής διά σε. Όλα δι᾿ εμὲ είσαι συ· και αδελφός και συγκληρονόμος και φίλος και μέλος του σώματος. Τί περισσότερον θέλεις;» .

Ο Χριστός παραμένει αναλλοίωτος ως προς τη διδασκαλία Του. Το Ευαγγέλιό Του, ο Λόγος Του, παραμένει ο ίδιος στους αιώνες, όχι επιμένοντας σε μια στείρα προσκόλληση στο χθες, αλλά γιατί είναι κατά πάντα τέλειος και το τέλειο δεν μεταλλάσσεται, δεν μεταβάλλεται, δεν βελτιώνεται. Ο Λόγος του Θεού είναι η κινητήριος δύναμη της ιστορίας, είναι η απάντηση στα ερωτήματά μας, η λύση στα προβλήματά μας. Όσοι τον αρνούνται και επιδεικτικά τον αγνοούν είναι βουτηγμένοι στην ανομία και υποσκάπτουν τα θεμέλια της ύπαρξής τους. Όσοι τον εγκολπώνονται και τον υιοθετούν προκόπτουν και ευδοκιμούν.

Η διδασκαλία του Χριστού δεν προσαρμόζεται στις εφήμερες και διαρκώς μεταβαλλόμενες απαιτήσεις της κάθε εποχής, προκειμένου Εκείνος να γίνεται αρεστός, αλλά προσφέρεται ακέραιη και διαυγής αποσκοπώντας στην Χριστοποίηση του κόσμου. Γι’ αυτό και είναι τόσο αναγκαία για την πνευματική ζωή του ανθρώπου, όσο το ψωμί για την βιολογική του συντήρηση.

Αγαπητοί μου, ενώ ο Χριστός παραμένει αναλλοίωτος ως προς την αγάπη, την φροντίδα και την διδασκαλία Του για όλους μας, εμείς οφείλουμε να μεταβαλλόμαστε κάθε φορά που διαπιστώνουμε ότι απομακρυνθήκαμε από την ασφάλεια του Λόγου και της αγάπης Του. Η στείρα εμμονή μας σε ανωφελείς και επικίνδυνες για την πνευματική μας ζωή επιλογές είναι βέβαιον ότι θα αποβεί καταστροφική. Αντιθέτως, η με ταπείνωση και μετάνοια επιστροφή στην ζωή του Χριστού είναι ο ασφαλής δρόμος της δικαίωσης και σωτηρίας μας.
 Αρχιμ. Ε.Ο.

πηγη: https://akrovolistishellas.blogspot.com