– Γέροντα, με τόση κούραση που έχετε, πως μπορείτε και προσεύχεσθε;
– Εμένα η προσευχή με ξεκουράζει. Και έχω δεί ότι μόνον η προσευχή ξεκουράζει πραγματικά τον άνθρωπο. Όταν γίνεται με την καρδιά, διώχνει και την κούραση και τον ύπνο και την πείνα, γιατί θερμαίνεται η ψυχή, και ύστερα δεν θέλεις ούτε να κοιμηθής ούτε να φάς. Ζείς σε μιά υπερφυσική κατάσταση και τρέφεσαι διαφορετικά· σε τρέφουν τα πνευματικά.
– Γέροντα, δεν έχω αγάπη για την προσευχή.
– Δεν έχει θερμανθή ακόμη η καρδιά σου και η προσευχή δεν γίνεται από μέσα· τα κάνεις όλα από μιά πειθαρχία, ξερά. Πως ξεκινάς την προσευχή σου;
– Αρχίζω, Γέροντα, με την σκέψη ότι πρέπει να προσεύχωμαι για μένα και για όλους.
– Ά, παράξενος άνθρωπος είσαι! Εσύ πάς με ένα «πρέπει»· «πρέπει να προσεύχωμαι, πρέπει να κάνω πνευματικά, πρέπει, πρέπει...», και ζορίζεσαι. Καλό είναι που υπάρχει μέσα σου αυτή η δύναμη, αλλά να ξεκινάς με έναν ταπεινό λογισμό, με έναν πόνο. Να δουλέψη, να πονέση η καρδιά, και τότε δεν θα ζορίζεσαι· θα νιώθης χαρά, θα υπάρχη μέσα σου μιά εσωτερική αγαλλίαση.
– Γέροντα, νιώθω ένα σφίξιμο· δεν υπάρχει μέσα μου πνευματικό φτερούγισμα.
– Χαίρεσαι, όταν προσεύχεσαι; Γιατί νομίζω ότι ζορίζεσαι λίγο. Πηγαίνεις με φιλότιμο να κάνης κάτι, αλλά, χωρίς να το καταλαβαίνης, μπαίνει και λίγος εγωισμός. «Νά κάνω τόσες μετάνοιες, λές, να κάνω τόσα κομποσχοίνια, να αυξήσω τις μετάνοιες, να αυξήσω τα κομποσχοίνια». Και αυτό όχι για την αγάπη του Χριστού ή για κάποιον που έχει ανάγκη, αλλά για να κάνης πολλά, να αγιάσης. Δεν λές δηλαδή ταπεινά: «αφού ο Θεός είπε “άγιοι γίνεσθε”, θα κάνω κι εγώ ό,τι μπορώ», αλλά πάς με μιά ξερή λογική: «πρέπει να αγιάσω».
– Γέροντα, πως να σφίξω τον εαυτό μου στην προσευχή;
– Γιατί να σφίξης τον εαυτό σου στην προσευχή και να μην προσεύχεσαι από φιλότιμο;
– Πως θα γίνη αυτό, Γέροντα;
– Άν σκεφθής τις ευεργεσίες του Θεού, θα σκεφθής και τον Θεό, τον Ευεργέτη σου, και θα συναισθανθής την αχαριστία σου και την αμαρτωλότητά σου και θα ζητήσης το έλεός Του. Όταν νιώση κανείς τις μεγάλες ευλογίες του Θεού, δυναμώνει, θερμαίνεται η καρδιά, και φθάνει και στην αδιάλειπτη προσευχή.
Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου: ΛΟΓΟΙ ΣΤ’ «Περί Προσευχής»
πηγή: https://akrovolistishellas.blogspot.com/
πηγή: https://synaxipalaiochoriou.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου