Σήμερα Μεγάλη Πέμπτη είχα στο μοναστήρι τέσσερα παιδάκια.
Κόβαμε άνθη από το κήπο,κυρίως μπουμπούκια,τριαντάφυλλα, για αύριο βράδυ.
Ο μικρός Γιαννάκης (5 ετών) ρώτησε:
Γιατί κόβετε τα λουλούδια; Τι τα θέλετε;
-Τα θέλουμε για αύριο το απόγευμα για το Χριστούλη για
το σταυρό.
-Για το σταυρό;;;...ρώτησε αναστατωμένος ο μικρός.
Πάλι σταυρό,πάλι σταύρωση;...Πάλι πόνο;...
Οχι...όχι....όχι...!
Πάλι αίματα στο Χριστό;...Οχι ,αυτό είναι πολύ κακό!
Οχι, πάλι να Τον σταυρώσουμε!
Πάλι καρφιά;...
Και άρχισε να κλαίει δυνατά, γοερά για αρκετή ώρα!
Πήγε και κρύφτηκε πίσω από το κελλί μου και δεν σταμάταγε
με τίποτα τα δάκρυα και τα κλάματα!
Μου κόπηκαν τα πόδια!
Δεν μπορούσα να το πιστέψω...
Η δε μικρή η αδελφούλα του (4 ετών), έλεγε:
-Οι αμαρτίες μας Τον σταύρωσαν!
Μάλιστα!
Τι έχετε να πείτε;
Αγγελούδια!
Ακόμα όταν το θυμάμαι...με πιάνει ταχυπαλμία.
Αχ! Γλυκέ μας Ιησού!
Να ποιοί σε λατρεύουν και αγαπούν αγνά!
Αρχιμανδρίτης Ιγνάτιος Ηγούμενος Ιεράς Μονής Ποιμένων - Αγία Γή
ΠΗΓΗ: https://www.facebook.com/profile.php?id=100004358235974&fref=ts
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου