Γενοκτονία στη Γάζα - Η διεθνής κοινότητα στέκεται αμέτοχη και συνένοχη μπροστά στην καθαρή τρέλα μιας ανεξέλεγκτης σφαγής
Συντάκτης: Ελευθέριος Ανδρώνης
Στον τελικό της Eurovision 2025, το Ισραήλ κατέκτησε τη δεύτερη θέση με ένα ανέλπιστο τραγούδι που επισκιάστηκε από βαριές υποψίες νοθείας. Σε αυτό το πολιτικό «ξέπλυμα» του Ισραήλ, το κομμάτι της Γιουβάλ Ραφαέλ «A new day will rise», πλασαρίστηκε επικοινωνιακά με το κλασσικό ατού της θυματοποίησης.
Η Γιουβάλ Ραφαέλ ήταν επιζήσασα της φρικιαστικής επίθεσης της Χαμάς στο φεστιβάλ Nova την 7η Οκτωβρίου 2023. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Ισραήλ, οι νεκροί αυτού του φοβερού μακελειού ήταν 1.400 άνθρωποι.Στον αντίποδα της θηριωδίας, η πολεμική μηχανή του Ισραήλ έχει αφήσει πίσω της 52.000 νεκρούς Παλαιστίνιους στη Γάζα, εκ των οποίων τα 20.000 ήταν μικρά παιδιά. Συνολικά υπολογίζεται ότι το 70% των δολοφονημένων ήταν άμαχος πληθυσμός. Οι τραυματίες είναι περίπου 150.000.
Τα νοσοκομεία ισοπεδώθηκαν, τα σχολεία καταστράφηκαν, όλες οι υποδομές αφανίστηκαν, οι καταυλισμοί στοχεύτηκαν από σφαίρες και βόμβες, το νερό μολύνθηκε, οι αρρώστιες θερίζουν τους πάντες και ως τελευταία πράξη της κτηνωδίας οι Ισραηλινοί «στραγγάλισαν» τις προμήθειες ανθρωπιστικής βοήθειας, καταδικάζοντας ένα ολόκληρο έθνος σε αργό και επώδυνο θάνατο. Μόνο τα επόμενα εικοσιτετράωρα υπολογίζεται ότι 14.000 σκελετωμένα παιδιά θα κινδυνέψουν να πεθάνουν από ασιτία και έλλειψη φαρμάκων.
Παραλληλίζοντας τις ανθρώπινες απώλειες των δύο αντιμαχόμενων πλευρών, η ανισότητα είναι χαοτική. Μια τρομοκρατική επίθεση ξεπληρώνεται με μια γενοκτονία. Το «A new day will rise», αντιστοιχεί σε μια αξημέρωτη κόλαση επί γης για τους Παλαιστίνιους. Το Ισραήλ είναι υπεύθυνο για τα χειρότερα εγκλήματα πολέμου που έχει γνωρίσει ως τώρα ο 21ος αιώνας. Εδώ και πολύ καιρό, δεν υφίσταται καμία αναλογική ανταπόδοση σε αυτόν τον πόλεμο. Είναι ένας ωμός, βάρβαρος, κτηνώδης αφανισμός ενός λαού, από παρανοϊκούς μαξιμαλιστές που έχουν βαλθεί να εξολοθρεύσουν και το τελευταίο παιδί, και την τελευταία μάνα, και την τελευταία παλαιστινιακή ρίζα του τόπου.
Τα διδάγματα της ιστορίας είναι πληγές που τρέχουν αίμα αθώων. Το Ισραήλ από ένα κατατρεγμένο έθνος, κατάντησε το μεγαλύτερο θηρίο της ανθρωπότητας. Ένα μιλιταριστικό τέρας που αιμοδοτείται από την παγκόσμια οικονομική κυριαρχία του και δεν καταλαβαίνει τίποτα από ανθρωπιστικό δίκαιο, διεθνείς οργανισμούς, επικηρύξεις, κυρώσεις ή οτιδήποτε άλλο.
Είναι δύσκολο να ανακαλέσει κανείς πότε άλλοτε συνέβη ένα τόσο μικρό κράτος να κάνει τόσο μεγάλα εγκλήματα πολέμου, με τόσο άτονες και καθυστερημένες αντιδράσεις από τη διεθνή κοινότητα. Πράγματι, στη μαρτυρική Γάζα καθρεφτίζεται όλο το όνειδος της ανθρωπότητας. Τόσο για τη φρικιαστική τακτική του ίδιου του Ισραήλ, όσο και για την τερατώδη υποκρισία των νεκροφάγων ηγετών που νίπτουν τας χείρας τους σε έναν ποταμό αίματος από γυναικόπαιδα. Το βλέπουμε, το ζούμε και το επιβεβαιώνουμε: Εν πολλοίς τα Ηνωμένα Έθνη έγιναν Αποκτηνωμένα Έθνη.
Φτάσαμε στην εποχή που ο Σιωνισμός δεν βρυχάται απλά, αλλά κάνει επίδειξη παγκόσμιας δύναμης και ατιμωρησίας. Υποτίθεται ότι οι Ισραηλινές επιχειρήσεις θα έληγαν μετά την παράδοση των ομήρων που απήγαγε η Χαμάς. Πάει αυτό. Όπως και το αφήγημα των Ισραηλινών ότι «εξαλείφουμε τους θύλακες της Χαμάς», μας έχει αφήσει προ πολλού. Έμεινε η καθαρή τρέλα της ανεξέλεγκτης σφαγής. Μιας σφαγής που ξεκάθαρα δεν στοχεύει σε αντίποινα, ούτε σε λελογισμένα μέτρα προστασίας του Ισραήλ, αλλά σε έναν ολοφάνερο επεκτατικό ιμπεριαλισμό. Το Ισραήλ είναι οικονομική υπερδύναμη και επιθυμεί διακαώς να γίνει και γεωστρατηγική.
Οι κυβερνήσεις που συμπεριφέρονται ως αυλοκόλακες του Ισραήλ (όπως η Ελληνική), αναπαράγουν μέχρι και σήμερα άθλιους συμψηφισμούς, συγκρίνοντας την τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς με τον καθολικό αφανισμό ενός ολόκληρου λαού. «Να μην ξεχάσουμε ότι όλο αυτό ξεκίνησε από μια πάρα πολύ επιθετική κίνηση της Χαμάς», δήλωσε με αγωνία να μη θιγεί το Ισραήλ ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης. Ξεπλένοντας έτσι τη γενοκτονία των Παλαιστινίων και κάνοντάς μας να αναρωτιόμαστε πόσες δεκάδες χιλιάδες διαμελισμένα παιδάκια του χρειάζονται ακόμα για να σταματήσει να δικαιολογεί αυτό το ολοκαύτωμα.
Ντροπιάζοντας κατάφορα τη μνήμη των Ποντίων και του Μικρασιατικού Ελληνισμού, η Ελλάδα και η Κύπρος δεν υπέγραψαν την ανακοίνωση της EEAS (European External Action Services) για να σταματήσει ο αποκλεισμός στη Γάζα σε αντίθεση με άλλες 24 χώρες από την Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο. Ακόμα και «σκληρόπετσες» χώρες με αποικιοκρατικό παρελθόν, υπέγραψαν να δοθεί κάποια ανακούφιση σε αυτό το εθνικό μαρτύριο, όπως η Ισπανία, η Μεγάλη Βρετανία, η Γαλλία, η Γερμανία, η Ιταλία, η Πορτογαλία και το Βέλγιο. Αλλά η ελληνική ηγεσία έμεινε κολλημένη στον πάτο της καταισχύνης. Γιουσουφάκι του κάθε παράφρονα ηγέτη, του κάθε εγκληματία πολέμου.
Προδίδοντας το ιερό χρέος για ανθρωπιστική βοήθεια, προκρίνουμε την ανθρωπιστική αλητεία των «ισαποστάκηδων», ενώ η μια πλευρά είναι η μηχανή του κιμά και η άλλη ο κιμάς που αλέθεται. Η λέξη «ντροπή» φαντάζει σαν ωκεανός αίματος, κι εμείς με μια απομονωμένη νησίδα καταμεσής του. Μια χώρα που ΚΑΙ προδίδει τους πάντες, ΚΑΙ προδίδεται από τους πάντες.
Αυτήν την ανηθικότητα θα την πληρώσουμε ακριβά και ως έθνος και ως ανθρωπότητα. Ανεξαρτήτως φυλής και θρησκείας, το αίμα αθώων παιδιών κραυγάζει την αδικία στον Θεό με την ίδια σφοδρότητα. Όσο ακρωτηριάζονται τα παιδιά της Παλαιστίνης, ακρωτηριάζεται η ανθρωπιά μας, η συνείδησή μας, το δικαίωμά να μας λυπηθεί ο Θεός. Αλίμονο μας αν η αποβλάκωσή μας έχει φτάσει σε σημείο να υπολογίζουμε γενοκτονίες ανάλογα με βαθμολογίες στη Eurovision. Όποιος σιωπά σε αυτήν τη βαρβαρότητα, δεν δικαιούται να αναρωτηθεί ξανά «που είναι ο Θεός», γιατί ποτέ δεν απάντησε στο «που είναι ο άνθρωπος»…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου