Οἱ πολέμιοι τῆς Ἐκκλησίας

 Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

   Στὴ σύγχρονη κοινωνία ὑπάρχουν πολλοὶ ἄνθρωποι, ποὺ τηροῦν ἀρνητικὴ στάση ἀπέναντι στὴν Ἐκκλησία καὶ εἰδικότερα στοὺς κληρικοὺς καὶ τοὺς συνειδητοὺς χριστιανούς. Ἐκδηλώνονται μὲ ποικίλες ἀντιδράσεις. Δύο εἶναι οἱ κύριες αἰτίες. Πρόκειται γιὰ ἀνθρώπους ποὺ εἶναι φανατικοὶ ὀπαδοὶ ἀντιθρησκευτικῶν ἰδεολογιῶν καὶ ἐπιδιώκουν μὲ συκοφαντίες νὰ μειώσουν τὸ κῦρος τῆς Ἐκκλησίας καὶ νὰ ἐμποδίσουν τὴ διάδοση τοῦ μηνύματός της στὸ λαό. Θέλουν τὴν Ἐκκλησία στὸ περιθώριο τῆς κοινωνικῆς ζωῆς, ἀφοῦ δὲν μποροῦν νὰ τὴν ἐξαλείψουν.

Ἡ ἄλλη αἰτία εἶναι ἡ καθαρότητα τῆς διδασκαλίας τῆς ἠθικῆς ζωῆς, ποὺ προβάλλει ἡ Ἐκκλησία καὶ ἐνοχλεῖ τοὺς ἁμαρτωλούς. Οἱ βυθισμένοι στὸ βοῦρκο δὲν θέλουν νὰ ἀκοῦν γιὰ μετάνοια καὶ ἀπελευθέρωση ἀπὸ τὴν ἁμαρτία. Ἔχουν   συν­ηθίσει στὸ σκοτάδι καὶ ἀρνοῦνται τὸ φῶς τῶν ἐντολῶν τοῦ Εὐαγγελίου.

   Ἡ ἐμπάθεια τῶν ἀνθρώπων αὐτῶν πρὸς τοὺς συνανθρώπους τους ποὺ θρησκεύουν εἶναι ἀδικαιολόγητη, ἀφοῦ ἡ Ἐκκλησία ἁπλῶς διδάσκει καὶ πείθει, χωρὶς νὰ ὑποχρεώνει κανένα νὰ τὴν ἀκολουθήσει. Ὅπως ἐκεῖνοι εἶναι ἐλεύθεροι νὰ ἐπιλέγουν αὐτὸ ποὺ θέλουν, ἔτσι καὶ ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἐλεύθερη νὰ διδάσκει τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ. Οἱ ἐμπαθεῖς βέβαια ἀρνοῦνται τὴν ἐλευθερία στὴν Ἐκκλησία, γιατί θεωροῦν ὅτι ἡ διδασκαλία της εἶναι ὀλέθρια γιὰ τὴ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων!

   Ἡ τυφλὴ ἐμπάθεια πολλὲς φορὲς ἐκδηλώνεται κατὰ συγκεκριμένων προσώπων, ποὺ ἔχουν ἰδιαίτερη δραστηριότητα καὶ ἐπηρεάζουν περισσότερο τὸ λαὸ νὰ ἀκολουθεῖ τὴ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας.

   Ὁ ἀείμνηστος Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης κατὰ τὴ διάρκεια τῆς πολυκύμαντης ἱερατικῆς του διακονίας, εἶχε δεχθεῖ πολλὲς φορὲς τὰ βέλη τῶν ἐμπαθῶν καὶ ἀντίχριστων ἀνθρώπων, χωρὶς ὅμως νὰ τὸν πληγώσουν, γιατί εἶχε τὴν ἀσπίδα τῆς πίστεως.

     Σχετικὰ μὲ τὴν τακτικὴ τῶν ἐμπαθῶν, ἔλεγε: «Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί, καὶ τὸ καλὸν ἐὰν ἐπιθυμῆς νὰ κάμης, θὰ σὲ ἐπικρίνουν, βλέποντες τὸ καλὸν ὡς κακόν, διότι βλέπουν αὐτὸ ὄχι μὲ τὴν κρυσταλλίνην διαύγειαν τῆς ὑπὸ τοῦ Εὐαγγελίου διαφωτιζομένης συνειδήσεως, ἀλλά μὲ τὰς χρωματιστάς διόπτρας τῆς διαφόρων χρωμάτων πολιτικῆς των ἰδεολογίας».

    Πολλοὶ χριστιανοί, ποὺ δὲν ἔχουν τὴν ἐμπειρία τῶν κληρικῶν, ταλαντεύονται καὶ ἀνησυχοῦν ἀπὸ τὶς ἐπιθέσεις τῶν ἐμπαθῶν κατὰ τῆς Ἐκκλησίας. Ἀδίκως ὅμως. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἀήττητη. Μᾶς διαβεβαίνει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος: «Τίποτε δὲν εἶναι ἴσο μὲ τὴν Ἐκκλησία. Ὅσοι τὴν πολέμησαν χάθηκαν. Ἐνῶ ἡ Ἐκκλησία ἀνέβηκε πάνω ἀπὸ τοὺς οὐρανούς. Τέτοια δύναμη ἔχει ἡ Ἐκκλησία· ὅταν πολεμεῖται, νικάει· ὅταν τὴν ἐχθρεύονται, ὑπερισχύει· ὅταν βρίζεται, γίνεται λαμπρότερη· δέχεται τραύματα καὶ δὲν πέφτει ἀπὸ τὶς πληγές· κλυδωνίζεται, ἀλλὰ δὲν καταποντίζεται· δέρνεται ἀπὸ τρικυμίες, ἀλλὰ δὲν ναυαγεῖ· παλεύει, ἀλλὰ μένει ἀήττητη· ἀγωνίζεται σκληρά, ἀλλὰ δὲν νικᾶται». Γι’ αὐτὸ καὶ συμβουλεύει ὁ Ἅγιος τὸν κάθε χριστιανὸ πῶς πρέπει νὰ νιώθει τὴν Ἐκκλησία: «Τίποτε δὲν εἶναι ἰσχυρότερο ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Ἡ ἐλπίδα σου εἶναι ἡ Ἐκκλησία, ἡ σωτηρία σου εἶναι ἡ Ἐκκλησία, τὸ καταφύγιό σου εἶναι ἡ Ἐκκλησία. Εἶναι πιὸ ψηλὴ ἀπὸ τὸν οὐρανό, εἶναι πιὸ πλατιὰ ἀπὸ τὴ γῆ. Δὲν γερνάει ποτέ, ἀλλὰ διατηρεῖται πάντοτε ἀκμαία».

orthodoxostypos.gr