Κ.Σ.
Ας δούμε τι λέει ο Προφήτης Δανιήλ στο κεφ. ε’.
Ο βασιλιάς Βαλτάσαρ έκανε ένα μεγάλο βραδινό συμπόσιο σε χίλιους αξιωματούχους του, όπου το κρασί έρεε άφθονο. Υπό την επήρεια του κρασιού διέταξε να φέρουν τα ιερά σκεύη που είχαν συλήσει από τον Ναό του Θεού στα Ιεροσόλυμα και, με αυτά, έπιναν και μέθυσαν αυτός, οι αξιωματούχοι του, οι γυναίκες και οι παλλακίδες του. Έπιναν και επαινούσαν, εγκωμίαζαν και υμνολογούσαν τους ανύπαρκτους ειδωλικούς θεούς τους, τους χρυσούς, αργυρούς και σιδερένιους και ξύλινους και λίθινους.
Έξαφνα, εκείνη τη στιγμή, απέναντι από τη λυχνία επάνω στο ασβεστοκονίαμα του τοίχου του βασιλικού ανακτόρου, βγήκαν δάχτυλα ανθρωπίνου χεριού και άρχισαν να γράφουν. Ο βασιλιάς παρατηρούσε με έκπληξη τον καρπό του μυστηριώδους χεριού, που έγραφε με τα δάχτυλα τρείς μόνο λέξεις: Μανή, Θεκέλ, Φάρες». Υπό το κράτος του φόβου και της ταραχής ο Βαλτάσαρ φώναξε να φέρουν μάγους, ιερείς-μάγους Χαλδαίους ( « σοφούς» βαβυλώνιους) και αστρολόγους, αλλά κανένας δεν μπορούσε να εξηγήσει τί έγραφε αυτό το χέρι.
Η βασίλισσα μητέρα του Βαλτάσαρ, που πληροφορήθηκε τι είχε συμβεί, τον συμβούλευσε να καλέσει τον Δανιήλ, γιατί σε αυτόν τον άνθρωπο υπάρχει πνεύμα Θεού εξαιρετικό και πλούσιο. Ο Δανιήλ, με το πνεύμα του Θεού μέσα του, εννόησε τη γραφή και είπε: Βασιλιά « επί τον Κύριον Θεόν του ουρανού υψώθης» (Δαν. ε’ 23). Περιφρόνησες τον Κύριο, φέρθηκες με έπαρση και αλαζονεία προς τον Κύριο τον Θεό του ουρανού° τα ιερά σκεύη του Ναού Του τα έφεραν, κατά διαταγή σου, στο συμπόσιο και εσύ, οι αξιωματούχοι σου, οι γυναίκες και οι παλλακίδες σου διασκεδάζατε πίνοντας κρασί μέσα στα ιερά αυτά σκεύη και υμνολογούσατε ανύπαρκτους ειδωλικούς θεούς. Γι αυτό απεστάλη από μέρους του καρπός χεριού που έγραψε στο τοίχο μυστηριώδη γραφή.
Η γραφή, λοιπόν, που χαράχτηκε στον τοίχο λέει: « Μανή, Θεκέλ, Φάρες». «Μανή» σημαίνει: Ο Θεός μέτρησε τη βασιλεία σου, τη συμπλήρωσε και την τελείωσε. «Θεκέλ» σημαίνει: Ζυγίστηκε η βασιλεία σου πάνω στη ζυγαριά της θείας δικαιοσύνης και βρέθηκε ελαφριά, ελλιπής κατά το βάρος, δηλαδή δεν θα έχει πλέον συνέχεια. « Φάρες» σημαίνει: Η βασιλεία σου έχει διαιρεθεί και διαμοιραστεί, δόθηκε στους Μήδους και τους Πέρσες (πηγή « Η Παλαιά Διαθήκη, μετά συντόμου ερμηνείας» τ.20ος, υπό Ν.Π. Βασιλειάδη, « Ο ΣΩΤΗΡ», εκδ. 2001).
Ερχόμαστε στις 10 Μαρτίου 2025. Στο ανάκτορο «Εθνική Πινακοθήκη», περιουσία όλων των Ελλήνων, ο βασιλιάς « καλλι;τέχνης», με αξιωματούχους της και άλλους παρατρεχάμενους, υμνολογούν ως «έργα τέχνης» βλάσφημες καρικατούρες του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, της Υπεραγίας Θεοτόκου, Μητέρας του Θεού και μητέρα όλων ημών των Ορθοδόξων, καθώς και Αγίων της Ορθοδοξίας μας. Ο «καλλι;τέχνης» με βαθυστόχαστες, τόσο βαθιές που καταντούν «Άδης πικρός», αναλύσεις υμνολογεί τα βλάσφημα σαπρόφυτα του εσωτερικού του. Ώσπου, κάποια χέρια αφαιρούν από τον τοίχο τα βδελύγματα και, συγχρόνως, δεν έγραψαν κάτι μυστηριώδες στον τοίχο, πλην σαφώς διακήρυξαν ότι αυτό τους υπαγόρευε να κάνουν η Ορθόδοξη πίστη τους.
Ακούστηκαν πολλά, όπως «ναι ούτε εμένα μου αρέσουν, αλλά δεν είναι σωστό, είναι σκοταδισμός, «αυτοδικία» ( το τελευταίο ακούστηκε, φευ, και από πτυχιούχους της νομικής επιστήμης), δεν επιτρέπεται η βία» και άλλα πολλά. Τίθεται λοιπόν το ερώτημα: Επιτρέπεται οι Ορθόδοξοι χριστιανοί να αντιδρούν όταν βλασφημείται ο Τριαδικός Θεός, η γλυκιά μας Παναγία και οι Άγιοί μας; Γιατί περί αυτού πρόκειται και όχι εάν οι βλασφημίες σε καμβά και κορνίζα είναι εικαστικά ωραίες ή όχι.
«Αντιμετώπιση υβριστών: - Γέροντα (σ.σ. απευθύνεται στον Άγιο Παΐσιο), στην Αγία Γραφή λέει ότι η βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος δεν συγχωρείται. Ποια είναι η βλασφημία αυτή;
Βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος γενικά είναι η περιφρόνηση στα θεία, όταν ο άνθρωπος έχη, εννοείται, τα λογικά του. Τότε είναι και ένοχος. Π.χ. έναν που μου είπε «άντε κι εσύ και οι θεοί σου…», του έδωσα μια σπρωξιά και τον τίναξα πέρα, γιατί αυτό ήταν βλασφημία. … Αλλά και η αναίδεια είναι βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος. Ο αναιδής διαστρέφει ή καταπατάει λ.χ. μια ευαγγελική αλήθεια, για να δικαιολογήση την πτώση του. Δεν σέβεται την αλήθεια, την πραγματικότητα, αλλά την τσαλακώνει εν γνώσει του° τσαλαπατάει ένα ιερό πράγμα. Και αυτό σιγά-σιγά γίνεται πλέον κατάσταση. Στην συνέχεια απομακρύνεται η Χάρις του Θεού και ο άνθρωπος δέχεται επιδράσεις δαιμονικές. Και αν δεν μετανοήση, τι εξέλιξη θα έχει… Θεός φυλάξοι! …Βλέπεις να βρίζουν τα άγια και ο άλλος δεν λέει τίποτε. Σ’ αυτήν την περίπτωση η πραότητα είναι δαιμονική…». (Πνευματική Αφύπνιση, Αγ. Παϊσίου του Αγιορείτου, Λόγοι Β’ , εκδ. Ι.Η. «Ευαγγελιστής Ιωάννης Ο Θεολόγος», εκδ. 2019).
«Το πιο ορθόδοξο χαστούκι της Ιστορίας: Α' Οικουμενική Σύνοδος. Τέσσερις Άγιοι, οι Άγιοι Αθανάσιος, Σπυρίδωνας, Νικόλαος και φυσικά ο Μέγας Κωνσταντίνος, μία μεγάλη αίρεση ο Αρειανισμός, μια αίθουσα κατάμεστη από επισκόπους, ο Άρειος ο ίδιος, μαζί κι οι μορφωμένοι οι υποστηρικτές του κι όλα τα παραπάνω στη χρονική στιγμή αμέσως μετά το τέλος των διωγμών. Ο Άρειος ο οποίος περιγράφεται ως λεπτός και ασκητικός στην όψη, με μία ευγένεια χαρακτήρα, με μόρφωση και πειθώ αλλά και με μία υποβόσκουσα έπαρση, που είναι σύνηθες γνώρισμα σε αιρετικούς ανθρώπους, διαλαλούσε εν ολίγοις μία θεωρία δικιά του, όπου σε αυτήν κατέρριπτε στην πράξη το βασικότατο εκείνο δόγμα περί Τριαδικότητας Θεού.
Από την άλλη ο Άγιος Νικόλαος, με έναν βίο Ορθοδοξίας στην πράξη. Δηλαδή, φυλάκιση λόγω πίστης, διαμοιρασμός της περιουσίας του στους ανήμπορους, ασκητισμός.
...Και ο Άρειος ρητορεύει μέσα σε τόνους που έχουνε ήδη υψωθεί: «Ίδιον ουδέν έχει του Θεού καθ’ υπόστασιν ιδιότητος, ουδέ γαρ εστιν ίσος, αλλ΄ ουδέ ομοούσιος αυτώ».
Το χέρι του Αγίου αστραπιαία σηκώνεται με μία δυναμική αγανάκτησης κι ύστερα προσγειώνεται άτσαλα στο πρόσωπο του Αρείου, δημιουργώντας έτσι ίσως το πιο Ορθόδοξο χαστούκι που ρίχτηκε ποτέ.
Ενόσω ο αιρετικός ομιλητής στην παγωμένη σιωπή κρατάει το μάγουλο του σαστισμένος, με όλους τους συμμετέχοντες στην Σύνοδο να έχουν εκπλαγεί, κάποιος στο σήμερα αναγνώστης του περιστατικού, ίσως να του προσδώσει μία χροιά που θα' ναι αρνητική.
Όμως, θα πρέπει να συνυπολογίσουμε σε αυτό δύο σημεία. Στο ότι η βία, πρώτον, μπορεί να είναι και λεκτική και δεύτερον ότι τον Άγιο τον συνεπήρε η οργή, όχι για ένα θέμα που αφορούσε εκείνον προσωπικά, μα την αλήθεια του Θεού για όλη την κοινωνία και τις επόμενες γενιές.
Όπως κι αν έχει, είτε αν κάποιος θα είχε ευχηθεί: "να αγιάσει το χέρι του" είτε όχι, επάξια εκείνος άγιασε ήδη όλος». ( imkifissias.gr).
Σεβαστή Διοικούσα Εκκλησία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού, Κυρίες και Κύριοι της « Εις το όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος» Προεδρευόμενης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας° μέσω των χειρών καθαιρέσεως των βλάσφημων εκτρωμάτων, διαβάστε στο άδειο τοίχο « Μανή, Θεκέλ, Φάρες».
«Οι πεποιθήσεις»: Ω πωλητές του λόγου, ω υποκριτές! Εάν είχατε οποιαδήποτε πεποίθηση μέσα σας και ξέρατε να σέβεστε, δε θα μπορούσατε να μιλάτε για σεβασμό της πεποίθησης του καθενός, της κάθε πεποίθησης δηλαδή, είτε είναι χρήσιμη είτε επιζήμια είτε έξυπνη είτε ανόητη. Για σας οι διάφορες πεποιθήσεις είναι όπως και τα διαφορετικά κοστούμια των ανθρώπων. Ο άνθρωπος με το μαύρο κοστούμι δεν έχει λόγο να ξεσηκώνεται ενάντια στον πλησίον του με το λευκό κοστούμι. Όμως δεν είναι έτσι.
Το να σέβεσαι όλες τις πεποιθήσεις σημαίνει να εξισώνεις όλες τις πεποιθήσεις. Ω εσείς, εξισωτές του άσπρου με το μαύρο και του στρογγυλού με το αιχμηρό, που μόνο την εξομοίωση των πάντων απολαμβάνετε, το ίσιωμα, την ισοπέδωση όλων!
Πώς είναι δυνατόν να γίνεται σεβαστό το ψέμα; Έτσι αναρωτιέται ο άνθρωπος στου οποίου την καρδιά και το νου βρίσκεται η αλήθεια. Όμως αυτό το ερώτημα ούτε καν περνά από το νου σας, ούτε κατεβαίνει στην καρδιά σας, επειδή μπαζώσατε το χαντάκι ανάμεσα στο ψέμα και την αλήθεια, και τα βάλατε κάτω από την ίδια στέγη και τους δώσατε ίσα δικαιώματα.
Με καταλαβαίνετε; Δεν είναι απαραίτητο να τα καταλάβετε όλα αυτά ακριβώς, αφού φοβάμαι, μη τυχόν μ’ αυτό δυναμώσει μέσα σας το μίσος για τους ανθρώπους. Εάν όμως συμβεί αυτό, τότε περιορίστε το μίσος σας μόνο στους πωλητές του λόγου, σ΄ όσους σέβονται την πεποίθηση οποιουδήποτε, στους υποκριτές. ( «Λόγοι πάνω από μία μυρμηγκοφωλιά», Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς, εκδ. καθ Οδόν, 2022).
Κ.Σ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου