Σοκαριστικά στοιχεία από την δημοσιοποίηση των πρακτικών του Ινστιτούτου «Ρόμπερτ Κοχ» για την διαχείριση της υγειονομικής κρίσης (2020-2021)
Μεταφράζει και σχολιάζει ο Κωνσταντίνος Ι. Βαθιώτης
Την ώρα που στην Ελλάδα παρακολουθούμε νυχθημερόν τις θεατρικές παραστάσεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη και των πολύχρωμων κοινοβουλευτικών δεκανικιών της, στην Γερμανία αντικείμενο συζήτησης των τελευταίων ημέρων αποτελούν τα στοιχεία που προέκυψαν από την δημοσιοποίηση των πρακτικών διαχείρισης της υγειονομικής κρίσης από το Ινστιτούτο «Ρόμπερτ Κοχ» (Robert Koch Institut) για το χρονικό διάστημα που εκτείνεται από τον Ιανουάριο 2020 μέχρι τον Απρίλιο 2021 (οι σελίδες των πρακτικών υπερβαίνουν την χιλιάδα!)· το Ινστιτούτο αυτό είχε ρόλο αντίστοιχο της ελληνικής Επιτροπής Λοιμωξιολόγων και στην θέση του καθηγητή παθολογίας-λοιμωξιολογίας Σωτήρη Τσιόδρα βρισκόταν ο κτηνίατρος-μικροβιολόγος Λόταρ Βίλερ (Lothar Wieler), Πρόεδρος του Ινστιτούτου «Ρόμπερτ Κοχ» από το 2015 μέχρι το 2023.
Στην δημοσιοποίηση των επίμαχων πρακτικών υποχρεώθηκε το Ινστιτούτο μετά από αγωγή που κατέθεσαν οι δικηγόροι του πολιτικού επιστήμονα Πάουλ Σρέιερ (Paul Schreyer), ιδρυτή της διαδικτυακής πλατφόρμας Multipolar.
Σε πρόσφατη συνέντευξή του στην Γιασμίν Κόσουμπεκ (Jasmin Kosubek), ο καθηγητής Οικονομικών Στέφαν Χόμπουργκ (Stefan Homburg) εξήγησε με ποιον τρόπο το γερμανικό υπουργείο υγείας κατηύθυνε το Ινστιτούτο «Ρόμπερτ Κοχ», ώστε αυτό να παρουσιάσει στην κοινή γνώμη την επιδημία του κορωνοϊού διογκωμένη.
Παρότι η κατάσταση δεν ενέπνεε ιδιαίτερη ανησυχία, το υπουργείο είχε προαποφασίσει να εμφανίσει τον κίνδυνο από την επιδημία πολύ μεγαλύτερο του πραγματικού, και το Ινστιτούτο «Ρόμπερτ Κοχ» είχε περιοριστεί στο να εκτελεί χρέη κυβερνητικού εκπροσώπου του.
Παρουσιάζοντας τα στοιχεία που απεκάλυψε ο Σράιερ μέσω της ιστοσελίδας του, ο Σ. Χόμπουργκ δήλωσε ότι η κυβέρνηση υπεδείκνυε με κάθε λεπτομέρεια στο Ινστιτούτο τι ακριβώς έπρεπε να λέει στον κόσμο, ώστε αυτός να πεισθεί για την υψηλή επικινδυνότητα της επιδημίας.
Έτσι, για μία ακόμη φορά αποδεικνύεται ότι η λογική που επικράτησε ήταν αυτή του ανάποδου κόσμου:
Ενώ οι ειδικοί του Ινστιτούτου «Ρόμπερτ Κοχ» θα έπρεπε να είναι εκείνοι που θα συμβούλευαν το υπουργείο υγείας και την κυβέρνηση, κατ’ εφαρμογήν του προπαγανδιστικού συνθήματος «δεν αμφισβητούμε την επιστήμη – ακούμε τους ειδικούς», υπογείως γινόταν το ανάποδο:
οι πολιτικοί ήταν εκείνοι που υπαγόρευαν στους ειδικούς ποια θέση θα υποστηρίξουν!
Xαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η επιβολή του λοκντάουν, η οποία στηρίχθηκε σε απόφαση της κυβέρνησης που ελήφθη στις 16 Μαρτίου 2020, μολονότι το Ινστιτούτο «Ρόμπερτ Κοχ» μέχρι εκείνη την ημέρα αξιολογούσε την επικινδυνότητα του κορωνοϊού ως μεσαίας βαθμίδος. Στις 17 Μαρτίου 2020, το Ινστιτούτο ανέβασε τον δείκτη επικινδυνότητας κι έτσι εναρμονίσθηκε με το αφήγημα του υπουργείου που ήθελε να κάνει τον κόσμο να φοβηθεί και να πιστέψει ότι η επιδημία ήταν υψηλού κινδύνου. To λοκντάουν άρχισε να εφαρμόζεται από τις 22 Μαρτίου 2020.
Στα πρακτικά της 16ης Μαρτίου 2020 αναφέρεται η φράση ότι ο κίνδυνος «πρέπει» να αναβαθμισθεί από μέτριος σε υψηλός, αλλά το όνομα του προσώπου που θα έδινε την εντολή γι’ αυτήν την αναβάθμιση είναι μαυρισμένο, ώστε να κρατείται απόρρητο.
Είναι εντυπωσιακό ότι έγγραφα του Ινστιτούτου που να τεκμηριώνουν την υψηλή επικινδυνότητα της επιδημίας του κορωνοϊού δεν υπήρχαν. Επομένως, η γερμανική κυβέρνηση αποφάσισε παντελώς αυθαίρετα, χωρίς καμία επιστημονική θεμελίωση, να ακολουθήσει το παράδειγμα άλλων χωρών που είχαν επιβάλει λοκντάουν.
Ο Χόμπουργκ επισημαίνει την παραδοξότητα ότι το πρώτο λοκντάουν αποφασίστηκε σε μια χρονική φάση κατά την οποία τα νοσοκομεία είχαν πληρότητα κατά 30% μικρότερη σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα της προηγούμενης χρονιάς.
Επίσης, δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο το γεγονός ότι, αντί για την αξιολόγηση της επικινδυνότητας της επιδημίας και, συνακολούθως, για την επιβολή του λοκντάουν, να ενδιαφέρει αποκλειστικά η κλινική εικόνα, δηλ. ο αριθμός των άρρωστων και των νεκρών, λαμβανόταν υπ’ όψιν και ο αριθμός των θετικών τεστ.
Σημειωτέον ότι σε χώρες όπου δεν επεβλήθη λοκντάουν, όπως στην Σουηδία, στην Ιαπωνία, στην Τανζανία ή στην Νότια Ντακότα, δεν παρατηρήθηκε έξαρση της επιδημίας.
Σε ό,τι αφορά την επίκληση της ιταλικής πόλης Μπέργκαμο ως παραδείγματος που υποτίθεται ότι απεδείκνυε την υψηλή επικινδυνότητα της επιδημίας, ο Χόμπουργκ διευκρίνισε ότι η έξαρση που μπορεί να εμφανίζει ένας ιός σε μία ή δύο πόλεις δεν επαρκεί για να μιλήσουμε για πανδημία. Εξάλλου, στην περίπτωση του Μπέργκαμο είδαν το φως της δημοσιότητας εικόνες (ιδίως από στοιβαγμένα ή μεταφερόμενα φέρετρα) που δεν ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα (fake news).
Πολύ σημαντική είναι και η αποκάλυψη ότι, όπως προκύπτει από τα πρακτικά του Ινστιτούτου «Ρόμπερτ Κοχ», οποιοδήποτε είδος μάσκας δεν μπορούσε να προσφέρει αποδεδειγμένα προστασία έναντι του κορωνοϊού. Η σημασία της μασκοφορίας, επισημαίνει ο Χόμπουργκ, ήταν καθαρά ψυχολογικής φύσεως: οι πολίτες που φορούσαν μάσκα συνειδητοποιούσαν ότι επικρατεί μια ασυνήθιστη κατάσταση κινδύνου. Υπό μίαν έννοια, δηλαδή, ο «αόρατος εχθρός» γινόταν ορατός! Δυστυχώς, όμως, το τίμημα αυτού του «ψυχολογικού οφέλους» ήταν οι κάθε άλλο παρά αμελητέες παρενέργειες της χρήσης μάσκας στον ανθρώπινο οργανισμό.
Σχετικά με τον εμβολιασμό κατά του κορωνοϊού, εντύπωση προκαλεί η παραδοχή που υπάρχει στα πρακτικά του Ινστιτούτου ότι ο εμβολιασμός μπορεί να συμβάλει στην αποτροπή σοβαρών περιστατικών νόσησης, όχι όμως και της τοπικής εξάπλωσης του κορωνοϊού. Με αφορμή την περίεργη αυτή διευκρίνιση, ο Χόμπουργκ επισημαίνει ότι, αν τα εμβόλια ήταν κατάλληλα για την αναχαίτιση της διασποράς του κορωνοϊού, αυτό θα έπρεπε να είχε δηλωθεί με σαφήνεια από τις παρασκευάστριες φαρμακευτικές εταιρείες, πράγμα όμως που ουδέποτε συνέβη. Το σύνθημα «εμβολιαστείτε, για να προστατεύσετε τον εαυτό σας και τους άλλους» δεν ήταν επινόηση των φαρμακευτικών εταιρειών, αλλά προϊόν πολιτικού μάρκετινγκ στερούμενο οιασδήποτε επιστημονικής βάσεως.
Αποκαλυπτική είναι και η διευκρίνιση που γίνεται στα επίμαχα πρακτικά του Ινστιτούτου ότι τα πιστοποιητικά εμβολιασμού έπρεπε να χρησιμοποιηθούν μόνο για την καταγραφή των παρενεργειών του εμβολιασμού, όχι όμως και για την κατηγοριοποίηση των πολιτών ή την παροχή προνομίων στους εμβολιασμένους!
Είναι, λοιπόν, σκανδαλώδης η παραβίαση της οδηγίας που περιέχεται στο σχετικό έγγραφο των πρακτικών του Ινστιτούτου (5.3.2021) από την κυβέρνηση, η οποία μετά τις γερμανικές εκλογές, για την άσκηση των θεμελιωδών ελευθεριών των πολιτών έθεσε ως αναγκαία προϋπόθεση τον εμβολιασμό, την ανάρρωση ή το αρνητικό τεστ (κανόνας 3G: geimpft, genesen, getestet), αργότερα δε σε κάποιες περιπτώσεις περιόρισε τις εναλλακτικές δυνατότητες σε δύο, αξιώνοντας εμβολιασμό ή ανάρρωση (κανόνας 2G: geimpft, genesen).
Αξίζει εδώ να υπογραμμισθεί ότι, σε αντίθεση με το τραγικό ελληνικό κοινοβούλιο, που ψήφισε τον νόμο για τον υποχρεωτικό εμβολιασμό των υγειονομικών και αργότερα των πολιτών άνω των 60 ετών (με γελοία επιχειρήματα του τύπου «το προβλεφθέν πρόστιμο δεν είναι εξαναγκαστικό, διότι όποιος πάει να εμβολιασθεί, έχει την δυνατότητα να το αποφύγει»), η γερμανική ομοσπονδιακή Βουλή απέρριψε κατά πλειοψηφία κάθε πρόταση υποχρεωτικού εμβολιασμού.
Περαιτέρω, ο Χόμπουργκ αναδεικνύει τις απατηλές θέσεις που είχαν διαδοθεί, προκειμένου να πειστεί ο κόσμος να εμβολιασθεί, δηλ. αρχικά ότι όποιος εμβολιασθεί δεν κολλάει τον ιό και, αργότερα (ακριβώς επειδή οι εμβολιασμένοι έβλεπαν ότι κολλούσαν συχνότερα κι από τους ανεμβολίαστους), ότι το εμβόλιο σώζει από την βαριά νόσηση και τον θάνατο.
Ολοκληρώνοντας, ο Χόμπουργκ εφιστά την προσοχή μας στο ότι η επόμενη πανδημία είναι ήδη προσχεδιασμένη, και γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό να μην ξεχάσει ποτέ ο κόσμος τα μελανά σημεία της υγειονομικής διαχείρισης που υλοποιήθηκε για την καταπολέμηση του κορωνοϊού, μια διαχείριση που βασίσθηκε σε ανεπαρκή και παραπλανητικά στοιχεία.
Φυσικά, καθόλου δεν μας εκπλήσσει η ρετσινιά του «συνωμοσιολόγου» και «ακροδεξιού» που το νεοταξίτικο σύστημα, εφαρμόζοντας πιστά την προπαγανδιστική τεχνική της εξόντωσης του αντιπάλου, φρόντισε να ρίξει τόσο στον Στέφαν Χόμπουργκ, ο οποίος, μάλιστα, το 2020 ήταν διευθυντής του Ινστιτούτου Οικονομικών του Πανεπιστημίου Λάιμπιντς με έδρα το Ανόβερο, όσο και στον Πάουλ Σρέιερ.
Στον πρώτο, η εφημερίδα “Süddeutsche Zeitung” κόλλησε το παρατσούκλι “Prof. Dr. Verschwörung”, δηλ. «ο καθηγητής, Δόκτωρ της συνωμοσίας», ενώ ο δεύτερος χλευάζεται για τις «συνωμοσιολογικές» ερμηνείες που έχει κάνει σε σχέση με τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, αλλά και για την φιλορωσική στάση του στον ρωσο-ουκρανικό πόλεμο.
Ωστόσο, ο Σράιερ, στο βιβλίο του με τίτλο «Χρονικό μιας προαναγγελθείσας κρίσης. Πώς ένας ιός μπόρεσε να αλλάξει τον κόσμο» (Chronik einer angekündigten Krise. Wie ein Virus die Welt verändern konnte, εκδ. Westend, Frankfurt/Main, 4η έκδ., 2020, σελ. 82), είχε ενημερώσει το αναγνωστικό κοινό ότι, ήδη από το 2010, οι εκπρόσωποι της παγκόσμιας ελίτ προβληματίζονταν σε σχέση με τις πολιτικές και κοινωνικές προκλήσεις που θα προκύψουν από τρομακτικές πανδημίες.
Παραθέτει μάλιστα μια δημόσια τοποθέτηση του Ζακ Αταλί (Jacques Attali), ο οποίος δεν ήταν μόνο επί χρόνια σύμβουλος του Γάλλου Προέδρου Φρανσουά Μιτεράν, αλλά και εκείνος που ανέδειξε τον σημερινό Γάλλο Πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν.
Ειδικότερα, τον Μάιο του 2009, μόλις είχε ξεσπάσει η επιδημία της γρίπης των χοίρων, ο Αταλί είχε συνδυάσει το ξέσπασμα μιας μεγάλης πανδημίας με την ανάγκη δημιουργίας μιας παγκόσμιας κυβέρνησης:
«Η ιστορία διδάσκει ότι η ανθρωπότητα εξελίσσεται σημαντικά, μόνο όταν νιώθει πραγματικό φόβο. […] Η πανδημία που ξεκίνησε θα μπορούσε να προκαλέσει έναν τέτοιον διαρθρωτικό φόβο. […] Μια μεγαλύτερη πανδημία θα αφυπνίσει τους πολίτες, οι οποίοι θα συνειδητοποιήσουν την ανάγκη να επιδείξουν αλτρουισμό με έναν τρόπο πολύ πιο αποτελεσματικό απ’ ό,τι αν διεξαγόταν ένας δημόσιος διάλογος με αντικείμενο τον ανθρωπισμό ή την οικολογία. Ακόμη κι αν η τρέχουσα υγειονομική κρίση δεν είναι τόσο σοβαρή, όπως θέλουμε να ελπίζουμε, δεν πρέπει να κάνουμε το ίδιο λάθος με εκείνο που κάναμε επί οικονομικής κρίσεως, δηλ. να μην πάρουμε το μάθημά μας, ώστε ενόψει της επόμενης, αναπόφευκτης υγειονομικής κρίσης, να στήσουμε μηχανισμούς επιτήρησης και ελέγχου, καθώς και εφοδιαστικές αλυσίδες για την δίκαιη κατανομή φαρμάκων και εμβολίων. Προς τον σκοπό αυτόν, πρέπει να ακολουθήσουμε μια παγκόσμια πολιτική, μεριμνώντας για παγκόσμια αποθήκευση και φορολόγηση. Έτσι θα μπορέσουμε, πολύ γρηγορότερα απ’ ό,τι αν υπήρχαν μόνο οικονομικοί λόγοι, να χτίσουμε τα θεμέλια για μια πραγματικά παγκόσμια κυβέρνηση (echte Weltregierung)».
Σημειωτέον ότι την παραπάνω πληροφορία είχα ενσωματώσει στο βιβλίο μου «Από την πανδημία στην κλιματική αλλαγή. Συντονισμένα τρομοκράτη σε φόντο παγκόσμιας διακυβέρνησης» (εκδ. Αλφειός, 1η έκδ., 2021, 3η έκδ, 2023, σελ. 118/119).
Μετά από τις παραπάνω αποκαλύψεις, δεν χωρεί αμφιβολία ότι η υγειονομική κρίση του κορωνοϊού σχεδιάστηκε με σκοπό την χειραγώγηση της ανθρωπότητας και τον παγκόσμιο εμβολιασμό των πολιτών. Στην επόμενη πανδημία θα τεθεί μάλλον ο μεγαλεπήβολος στόχος επισημοποίησης της παγκόσμιας κυβέρνησης.
Αν η διανοητική μόλυνση των λαών επιμείνει να δουλεύει αμετάβλητη, παρά τους αμέτρητους τόνους αληθείας που έχουν βγει στην επιφάνεια τα τελευταία 4 χρόνια, όχι μόνο για το φιάσκο της πανδημίας αλλά και για πολλά άλλα φρικαλέα κατασκευάσματα της Νέαs Τάξηs Πρ@γμάτων, τότε θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου