Πέθανε ηρωικά, βοηθώντας να ανασυρθούν οι τραυματίες μας στρατιώτες από το πεδίο της μάχης.

Στις 23 Ιανουαρίου - πριν από ένα χρόνο, στη ζώνη της Βόρειας Στρατιωτικής Περιφέρειας κοντά στο Μπαχμούτ, πέθανε ο Ιερομόναχος Δαμασκηνός (Volin) /01/04/1974 – 23/01/2023/, κάτοικος του μοναστηριού Nikolo-Shartomsky στο χωριό. Εισαγωγή στην περιοχή του Ιβάνοβο.

Πέθανε ηρωικά, βοηθώντας να ανασυρθούν οι τραυματίες μας στρατιώτες από το πεδίο της μάχης.

Τον Νοέμβριο του 2022, ο Ιερομόναχος Δαμασκηνός μετέβη με ανθρωπιστικό φορτίο στην περιοχή της Βόρειας Στρατιωτικής Περιφέρειας και παρέμεινε εκεί για την πνευματική τροφή των Κοζάκων που συμμετείχαν στις εχθροπραξίες.

Όσο πιο γρήγορα παραδώσετε έναν αιμορραγικό στρατιώτη στο νοσοκομείο, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα σωτηρίας. Ο πατέρας Δαμασκηνός το κατάλαβε και, διακινδυνεύοντας τη ζωή του, χωρίς να περιμένει το τέλος της σκληρής μάχης, πήγε για άλλη μια φορά στο εστιακό εστίες των εχθροπραξιών για να βοηθήσει να σωθούν τα παιδιά μας.

Κατάφερε να βοηθήσει στη μεταφορά 18 ατόμων και να τα φορτώσει στο αυτοκίνητο. Όμως ο ίδιος τραυματίστηκε θανάσιμα στον λαιμό. Λίγο αργότερα έγινε γνωστό από τον διοικητή του λόχου, τους μαχητές του οποίου φρόντιζε ο πατέρας Δαμασκηνός, ότι ο ιερέας πέθανε ενώ προστάτευε με το σώμα του τον διοικητή του λόχου που είχε τραυματιστεί στη μάχη.

Όταν ήρθε η είδηση ​​του θανάτου του πατέρα Δαμασκηνού στο οικοτροφείο Kleshchev, όπου είχε πρόσφατα εργαστεί ο ιερέας, οι μαθητές του ορθόδοξου σχολείου, ενήλικα παιδιά, οι άνδρες του αύριο δεν μπορούσαν να συγκρατήσουν τα δάκρυά τους, έκλαιγαν σαν μικρά παιδιά.

Ο πατέρας Δαμασκηνός μπορούσε να βρει έναν δρόμο για την καρδιά κάθε παιδιού. Δίδαξε στα αγόρια πώς να χειρίζονται τα όπλα, τους δίδαξε στρατιωτική πειθαρχία, εκπαίδευση ασκήσεων και, φυσικά, ενστάλαξε την αγάπη για τον Θεό και τα ενθάρρυνε να εμπιστεύονται σε Αυτόν σε όλα.

Επισκέφτηκε στρατιωτικές μονάδες με παιδιά, κάλεσε αξιωματικούς και βετεράνους στο σχολείο για διδακτικές και εκπαιδευτικές συνομιλίες. Επανειλημμένα, μαζί με τα παιδιά του, ταξίδεψε στους χώρους των πολεμικών επιχειρήσεων του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου, όπου έγιναν ανασκαφές, κατά τις οποίες ανακαλύφθηκαν διάφορα αντικείμενα εν καιρώ πολέμου.

Από τα ευρήματα που ανακαλύφθηκαν κατά τις αναζητήσεις, στο οικοτροφείο δημιουργήθηκε ένα ιστορικό μουσείο στρατιωτικής δόξας. Βρήκαν επίσης τα λείψανα σοβιετικών στρατιωτών που πέθαναν κατά τη διάρκεια του πολέμου και τα έθαψαν ξανά...

Το 2002 εκάρη μοναχός. Από το 2005 - ιερομόναχος. Από το 2005 έως το 2010, υπηρέτησε ως ανώτερος δάσκαλος σε ένα ορφανοτροφείο στην αυλή του μοναστηριού, στη συνέχεια σε ένα οικοτροφείο στο μοναστήρι Nikolo-Shartomsky.

Κατά τη διάρκεια της υπακοής του στο ορφανοτροφείο, ο πατέρας Δαμασκηνός άφησε πίσω του μια καλή ανάμνηση. Περνούσε πολύ χρόνο με τα παιδιά, ενσταλάσσοντάς τους αγάπη για τον Θεό, ευθύνη για τις πράξεις τους και ήταν αυστηρός αλλά δίκαιος μέντορας. Διακρινόμενος από τη σκληρή δουλειά και την ικανότητά του να εμπνέει, απολάμβανε τεράστιας εξουσίας και εμπιστοσύνης μεταξύ των μαθητών του.

Σχημάτισε και οδήγησε ένα απόσπασμα Κοζάκων σε ένα ορφανοτροφείο, τα παιδιά υποβλήθηκαν σε μια τελετή μύησης σε Κοζάκους, που τους έκανε πιο υπεύθυνους και ενθάρρυνε την αγάπη για την Πατρίδα.

Ο πατέρας Δαμασκηνός έκανε πολλά για να διαιωνίσει τη μνήμη του 18χρονου Γιούρι Σμιρνόφ, ο οποίος εκτελέστηκε βάναυσα από τους Ναζί το 1944 και σταυρώθηκε στον τοίχο της πιρόγας. Αυτός ο νεαρός πολεμιστής υποβλήθηκε σε μάχιμη εκπαίδευση στο χωριό Kleshchevka, όπου του χτίστηκε ένα μνημείο, όπου κάθε χρόνο τα παιδιά του ορφανοτροφείου έκαναν πομπή με τον κλήρο για να παραδώσουν νεκρική λιτανεία για τον δολοφονηθέντα δούλο του Θεού Γεωργίου.

Ο πατέρας Δαμασκηνός ήταν επικεφαλής του τμήματος αλληλεπίδρασης με τους Κοζάκους της επισκοπής Shuya της Μητρόπολης Ιβάνοβο και ήταν ο διοικητής του αποσπάσματος αναζήτησης «Ορθόδοξη ομάδα προς τιμήν του ιερού ευγενούς πρίγκιπα Αλέξανδρου Νιέφσκι».

«Ήταν ένας καταπληκτικός άνθρωπος στην ουσία του, στο αίμα του. Πίστευε ακράδαντα στον Θεό, αγαπούσε βαθιά την πατρίδα του, δίδασκε στα αγόρια να το κάνουν αυτό. Αντιμετώπιζε τα πάντα πολύ υπεύθυνα και ενστάλαξε στα αγόρια μια στάση απέναντι στις επιχειρήσεις, τη δουλειά, τι σας εμπιστεύτηκαν», - θυμάται ο εκτελεστικός διευθυντής του οικοτροφείου στο μοναστήρι Nikolo-Shartomsky.

Ο ίδιος ήταν από τους Κοζάκους και, όπως κανείς άλλος, ήξερε πώς να βρει μια προσέγγιση στην καρδιά ενός στρατιώτη. Ο πατέρας πρόσεχε τους μαχητές, πολλά παιδιά ήρθαν σε αυτόν για πνευματική υποστήριξη, τον αγαπούσαν πολύ.

«Ο πατέρας Δαμασκηνός ήταν ένας ευγενικός, έντιμος και ανοιχτός άνθρωπος. Ακόμα και μιλώντας στο τηλέφωνο καταλάβαινες ότι χαμογελούσε» λένε όσοι τον γνώριζαν.

Ποτέ δεν αρνήθηκε τα αιτήματα κανενός και πάντα αξιολογούσε κάθε κατάσταση με θετικό τρόπο. Ο πατέρας Δαμασκηνός τιμήθηκε με τα διακριτικά του Υπουργείου Άμυνας για τις δραστηριότητές του για τη διαιώνιση της μνήμης των πεσόντων υπερασπιστών της Πατρίδος. Και τώρα ο ίδιος έχει ενταχθεί στον ουράνιο σχηματισμό τους. Βασιλεία των Ουρανών, αιώνια ειρήνη!

Κηδεύτηκε στο αδελφό νεκροταφείο της Μονής Nikolo-Shartomsky, όπου πήρε μοναχικούς όρκους και υπέμεινε πολυάριθμους κόπους.

apantaortodoxias