Όλη μας τη ζωή, ακροβατούμε ανάμεσα σε δύο πράγματα.
Το ένα είναι η έπαρση και από το άλλο η απελπισία.
Δε θέλει πολύ, για να ψηλώσει του ανθρώπου ο νους.
Δε θέλει πολύ για να πιστέψει κανείς ότι είναι, ή ότι έχει γίνει κάποιος.
Και όταν πάρει αέρα το μυαλό, εκεί είναι που ξεκινά η καταστροφή.
Εκεί είναι που ξεκινάει η πτώση.
Από την άλλη, η απελπισία είναι πιο ύπουλος εχθρός.
Αν χάσει την ελπίδα του ο άνθρωπος, χάνει και τη ζωή του.
Όποιος δεν ελπίζει, δεν ζει. Όποιος δεν ελπίζει, παύει να υπάρχει.
Πρόσεχε να μην πιστέψεις στη ζωή ποτέ, πώς «τίποτα» δεν αξίζεις.
Όλη μας τη ζωή, ακροβατούμε ανάμεσα σε δύο πράγματα.
Το ένα είναι η έπαρση και από το άλλο η απελπισία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου