"Απαρατήρητη, η προδοσία έγινε ο κανόνας. Κάποιοι είναι στον τρίτο τους γάμο, άλλοι στον πέμπτο και άλλοι στον όγδοο γάμο τους. Και αυτό δεν είναι υπερβολή. Οι γυναίκες εγκαταλείπονται, καταλαμβάνονται, δεν ντρέπονται πια για τίποτα. Αλλάζουν τακτικά, όπως τα τηλέφωνα. Έχει γεράσει το μοντέλο; - Αλλάζουμε! Η μπαταρία δεν φορτίζει, δεν υπάρχει ενέργεια - Την αλλάζουμε! Το τζάμι έσπασε λόγω εντατικής εργασίας - ψάχνουμε για αντικατάσταση. Είναι όλο αυτό για την εύρεση της αγάπης;
Και μου φαίνεται ότι αυτό είναι απλή ακράτεια. Αδυναμία να ελέγξετε τον εαυτό σας. Η διαδικασία της συνεχούς αναζήτησης νέων συντρόφων είναι ένα πολύ χαμηλό επίπεδο σεξουαλικών σχέσεων. Αυτό είναι ένδειξη έλλειψης αρχών. Δείκτης έλλειψης τιμής. Αυτή είναι η συμπεριφορά ενός εφήβου σε όλη του τη ζωή.
Πρόκειται για μια εποχή φθοράς στην οποία οι άνθρωποι υποκριτικά ισχυρίζονται ότι πιστεύουν στον Θεό, ενώ βρίσκονται στο λαιμό της διαφθοράς. Στο οποίο λούζονται μεθυσμένοι στη βάπτιση, έχοντας ξεχάσει ποια είναι η ουσία της. Όπου πρέπει να εγγραφείτε εκ των προτέρων για τη γραμμή απομυθοποίησης. Το αλκοόλ έγινε κοινός τόπος, η προδοσία έγινε ρουτίνα και η κλοπή τιμητική τέχνη.
Όλα είναι ανάποδα - η σεμνότητα, η ειλικρίνεια, η πιστότητα θεωρείται λείψανο, η βλακεία και ένα ελάττωμα, και η ικανότητα να προδίδεις και να επιδίδεται σε λαγνεία θεωρείται αρετή. Αυτή είναι η εποχή του φθινοπώρου, όπου οι άντρες έχουν ξεχάσει την αγάπη, και αναζητούν μόνο το συντομότερο μονοπάτι για το κρεβάτι. Η ώρα της εκμετάλλευσης, που το κράτος παχαίνει, αλλά αφαιρεί τον τελευταίο. Ξεχνάει τους δικούς του ανθρώπους, αλλά νοιάζεται για τους ξένους.
Εκπληκτικές αξίες. Ώρα για αειθαλείς έφηβους. Μια θολή περίοδος κατά την οποία οι άνδρες έχασαν το δρόμο τους, ξεχνώντας την τιμή και την αξιοπρέπεια, παρασύροντας όλο και περισσότερο προς τη λάμψη και την ευχαρίστηση. Οι νέοι σταμάτησαν να μεγαλώνουν. Γοητεύονται όλο και περισσότερο από τη συσκευασία, χωρίς να δίνουν σημασία στο περιεχόμενο. Τα αγόρια έχουν σχεδόν γίνει κορίτσια. Τα κορίτσια γίνονται όλο και περισσότερο σαν αγόρια.
Φυσικά, αυτή είναι μια εποχή αποσύνθεσης, στην οποία οι γυναίκες όλο και περισσότερο δεν θέλουν, και μερικές δεν είναι πλέον σε θέση ή φοβούνται να γεννήσουν παιδιά. Μια εποχή που οι άντρες ονειρεύονται ανοιχτές σχέσεις και πολυγαμία. Εκεί που η χρυσή νεολαία θεωρεί τους εαυτούς της επιτυχημένους πίσω από το τιμόνι των αυτοκινήτων του πατέρα τους, και πολλοί αξιωματούχοι και όσοι έχουν τουλάχιστον λίγη δύναμη προσπαθούν να σου αποδείξουν ότι είσαι από άλλο ρούχο.. Ήρθε η ώρα για την αναβίωση των καστών. Μεταβίβαση εξουσίας με κληρονομιά. Ενίσχυση του κράτους.
Αλλά δεν θα υπάρχει κατάσταση. Γιατί το θεμέλιο της, η οικογένεια, καταστρέφεται. Η οικογένεια είναι το θεμέλιο. Χωρίς αφοσίωση, χωρίς Πίστη, χωρίς ειλικρίνεια στην οικογένεια - δεν θα υπάρχει μέλλον. Επιπλέον, δεν θα υπάρξει αναβίωση της αυτοκρατορίας. Το τέλμα θα σου ρουφήξει και το κεφάλι. Εκείνες οι οικογένειες όπου οι γυναίκες υποφέρουν πεθαίνουν γρήγορα. Και όπου πεθαίνουν οικογένειες, πεθαίνουν και κράτη.
Είναι πιο εύκολο να το λες - μια καθημερινή υπόθεση. Δεν τα πήγαινε καλά. Οι περισσότεροι άνθρωποι κάνουν ακριβώς αυτό. Μετά από όλα, φυσικά, είναι πιο εύκολο να ξεφύγεις, να κατηγορήσεις, να δικαιολογήσεις τον εαυτό σου. Και ξεκινήστε νέες αναζητήσεις. Είναι όμως αυτή η δύναμη ενός άντρα; Ωστόσο, έχουν γίνει είδος υπό εξαφάνιση. Η επερχόμενη εποχή της κατανάλωσης κουρεύει αναπόφευκτα τις τάξεις τους.
Αντί να αλλάζετε σύντροφο μετά από σύντροφο, μπορείτε να εξερευνήσετε τα απίστευτα βάθη και τις δυνατότητες της προσωπικότητάς σας με έναν μόνο αγαπημένο σας. Και μέσα από τη μοναδική σου καρδιά μπορείς να πλησιάσεις τον Θεό. Όταν ανοίγουν δύο καρδιές, ο Παράδεισος γίνεται κοντά. Αλλά θέλει χρόνο. Απαιτεί αφοσίωση, θυσίες ακόμα και δάκρυα. Για να το κάνετε αυτό χρειάζεται να έχετε αποφασιστικότητα και σθένος. Για να φτάσεις στον Παράδεισο πρέπει να γίνεις άντρας.
Η εποχή της φθοράς δημιουργεί μια κουλτούρα συσκευασίας που περιφρονεί το περιεχόμενό της. Κάποιοι είναι στον τρίτο τους γάμο, άλλοι στον πέμπτο και άλλοι στον όγδοο γάμο τους. Τέτοια εποχή, τέτοιοι κανόνες, τέτοιος πόλεμος. Αλλά ο καθένας έχει τη δική του επιλογή σε ποια πλευρά να πάρει. Μπορείτε πάντα να αντισταθείτε, να βρείτε τον σωστό δρόμο. Μόνο όσοι είναι σπασμένοι στην ψυχή τους νικούνται. Ποιος δεν έχει τον Παράδεισο πάνω από το κεφάλι του; Αυτός που ξερίζωσε και πρόδωσε τους προγόνους του. Όσο όμως υπάρχει Πίστη, ο πόλεμος δεν χάνεται.
Κάποτε επέλεξα τον δρόμο μου. Όρκος ενώπιον του γέροντα. Επτά παιδιά. Δάκρυα και δουλειά. Ειλικρίνεια στις σχέσεις. Ακολουθώντας τον στόχο.
Όταν ανοίγουν δύο καρδιές, ο Παράδεισος γίνεται κοντά, αλλά για να φτάσεις στον Παράδεισο πρέπει να γίνεις άντρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου