Λόγια προσευχής

Κ.Σ.

Κύριε,

Σ’ ευχαριστώ,

που με αξίωσες

να έχω τη γνώμη,

ότι ημιμαθώς γνωρίζω

την ημιμάθειά μου.

Σ’ ευχαριστώ,

που μου χάρισες

την επίγνωση του ότι

Δεν είμαι τόσο μεγάλος,

για να κατανοώ 

σε κάθε περίσταση

της καθημερινότητας

πόσο μικρός είμαι.

Σ’ ευχαριστώ,

Που, με τη ζωή των αγίων, 

μου ανοίγεις τα μάτια,

για να βλέπω

πως όσοι έγιναν μεγάλοι

από μας τους μικρούς το πέτυχαν,

μόνο και μόνο,

γιατί ρίχτηκαν ολόθυμα,

με άγιο πάθος,

ανάλογο με το δικό Σου,

στη μέγιστη πατρική Αγκάλη

της σταυρωμένης Αγάπης Σου, 

αυτής που χαίρεται

ν’ ανασταίνει τους «νεκρούς»,

που επιδιώκουν, έμμονα, 

να Τη νεκρώνουν,

τότε που, ασυνείδητα,

Την αναζητούν.

Κύριε,

Σ’ ευχαριστώ ακόμα,

που μου χάρισες το δώρο

να θέλω να παραδεχθώ

ότι κι εγώ ανήκω

σ’ αυτούς τους «νεκρούς»,

που, σίγουρα, Εσύ

κάποτε θ’ αναστήσεις!

( Από το βιβλίο «Εξέχεα την καρδιά μου» ποιήματα, Αντωνίου Ρωμαίου, ιερομονάχου, εκδ. Εν πλω, 2023).

                                    Κ.Σ.