Ο Θαυμαστός Ανάποδος Κόσμος μας μέσα από τα γυαλιά του Παν. Παπαδούκα (Εθνικόν Απόρρητον, 1984)
Προλογίζει ο Κωνσταντίνος Ι. Βαθιώτης
Μία ακόμη εκλογική αναμέτρηση φθάνει στο τέλος της.
Το εκλογικό σώμα αντιμετωπίσθηκε και πάλι από τους πολιτικούς σαν να ανήκει σε πολίτες που διαθέτουν πνεύμα νηπιακής ηλικίας. Με γενικόλογα, ανέμπνευστα και μουχλιαμένα συνθήματα, βγαλμένα από φωριαμούς που περιέχουν προπαγανδιστικούς σκελετούς, τα φρικώδη κόμματα προσπάθησαν να προσηλυτίσουν τους ψηφοφόρους τους, υποτιμώντας συλλήβδην την νοημοσύνη τους.
Παρότι ζούμε ανέκαθεν σε μια άδικη κοινωνία που δεν μπορεί να εξασφαλίσει ευημερία παρά μόνο στην δεσπόζουσα ελίτ-αλήτ και τους αυλικούς της, η δε δικαιοσύνη είναι το φερέφωνο της εκτελεστικής εξουσίας, απονέμοντας δίκαιο κατ’ εξαίρεση, ενώ κατά κανόνα καταδικάζει τους αθώους και αθωώνει τους ενόχους, παρότι από το 1981 μας υπόσχονται αλλαγή, η οποία δεν έρχεται ποτέ, ή όταν έρχεται είναι πάντοτε προς το χειρότερο, παρότι η κυβέρνηση της Νέας Δικτατορίας με την δρακόντεια και αυταρχική πολιτική της δίχασε τους Έλληνες σε εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους, δηλαδή σε αξιέπαινους οσφυοκάμπτες και σε αποδιοπομπαίους αρνητές, οι επικοινωνιολόγοι των τριών μεγάλων κομμάτων δεν είχαν κανέναν ηθικό φραγμό να φτιάξουν αφίσες με τα εξής ανάποδα συνθήματα:
«ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ / ΙΣΧΥΡΗ ΕΝΤΟΛΗ ΓΙΑ ΣΤΑΘΕΡΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ» (Ν.Δ.).
Διάβαζε ανάποδα:
«Διχασμένοι προχωράμε μπροστά προς τον γκρεμό / Ισχυρή εντολή για μοναρχική κυβέρνηση»!
«ΔΙΚΑΙΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΕΥΗΜΕΡΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ, ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΠΑΝΤΟΥ» (ΣΥΡΙΖΑ).
Διάβαζε ανάποδα:
Άδικη κοινωνία, ευημερία για λίγους, δικαιοσύνη πουθενά!
«ΜΑΖΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΔΥΝΑΤΗ» (ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ).
Διάβαζε ανάποδα:
Μαζί κάνουμε την αλλαγή αδύνατη ή δυνατή προς το χειρότερο!
Ο υποτιμητικός τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζεται ο δήθεν κυρίαρχος λαός από τους αλαζόνες εξουσιαστές του («μας θεωρούν κουτάβια και κορόιδα με πατέντα» / «κουτεντέδες, χάπατα και κουτορνίθια» / «μας περνάνε για λειψούς, χαζούς και μπουνταλάδες»), καθώς και η ανάποδη γλώσσα που χρησιμοποιούν οι πολιτικοί απατεώνες για να κρατούν ευνουχισμένους τους βρεφοποιημένους πολίτες, των οποίων ζητούν την ψήφο ταΐζοντάς τους άφθονο σανό («προσπαθούν να σε πείσουν με ύφος ζωηρό και λαύρο ότι είναι άσπρο αυτό που βλέπεις μαύρο»), αναδεικνύονται έξοχα σε ένα σατιρικό ποίημα που είχε δημοσιεύσει το 1984 ο δημοσιογράφος Παναγιώτης Παπαδούκας
στο βιβλίο του «ΕΘΝΙΚΟΝ ΑΠΟΡΡΗΤΟΝ (ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΝ). Διατριβή σατιρική / Κοινωνικο-πολιτική» (εκδ. Φιλιππότη, Αθήνα 1984, σελ. 69-71).
Ο Παναγιώτης Παπαδούκας γεννήθηκε [το 1907/1908] στην Αθήνα [και απεβίωσε στον ίδιο τόπο το 1987]. Από πολύ νεαρή ηλικία καταπιάστηκε με τη δημοσιογραφία, αρχίζοντας από ρεπορτάζ και καταλήγοντας στο χρονογράφημα. Παράλληλα ασχολήθηκε με το θέατρο και συστηματικά καλλιέργησε το χιουμορισιτκό διήγημα, όχι σαν εφήμερο διασκεδαστικό ευθυμογράφημα, αλλά σαν λογοτεχνικό είδος. Χιούμορ με κάποιο δραματικό, ψυχολογικό υπόστρωμα. Πολλά από αυτά τα διηγήματα, που δημοσιεύονταν σε εβδομαδιαία περιοδικά, έχουν εκδοθεί σε τόμους, συνολικά εφτά. Το ΕΘΝΙΚΟΝ ΑΠΟΡΡΗΤΟΝ είναι το υπ’ αριθμόν 8 βιβλίο του, που δεν είναι όμως επιλογή διηγημάτων. Είναι κάτι άλλο. Είναι –όπως ερμηνεύεται στην πρόσοψη του εξωφύλλου– μια σάτιρα της ελληνικής ζωής, στις διάφορες μορφές της. Ας πούμε καλύτερα κριτική σε σατιρικό στίχο. (Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου).
Ο τίτλος του ποιήματος είναι: «Προς χαχόλους» (η λέξη «χαχόλος» προέρχεται από την ρωσική και σημαίνει τον μεγαλόσωμο, άκομψο, άχαρο, ατσούμπαλο, άξεστο, αγροίκο άνθρωπο). Ας το απολαύσουμε, προσπαθώντας να παραμερίσουμε για λίγο την πικρή διαπίστωση ότι από το 1984 μέχρι σήμερα, δηλαδή 39 χρόνια μετά την συγγραφή του, δεν έχει αλλάξει απολύτως τίποτε, ούτε στο modus operandi των πολιτικών απατεώνων ούτε στην ευκολοπιστία των βρεφοποιημένων πολιτών! Άρα, και στις εκλογές της 25ης Ιουνίου 2023 τα φακελάκια της κάλπης θα είναι τα χάρτινα κάτοπτρα της παθογενούς συναινέσεως των ψηφοφόρων.
ΠΡΟΣ ΧΑΧΟΛΟΥΣ
Του Παν. Παπαδούκα
Είθισται και τούτο σ’ αυτή τη χώρα την καθ’ όλα θαυμασία,
και δουλεύεται πολύ:
Πας όστις καταλαμβάνει οποιαδήποτε εξουσία
και ιδίως υψηλή,
κυριαρχείται από την ιδέα ότι του λαού το όλον
αποτελείται από ένα ποίμνιον χαχόλων
αφελών και ζωντοβόλων
με ευήθειαν αναμφισβήτητον και καταφανή
και με δείκτην νοημοσύνης που ισούται τω μηδενί.
Και με την ακλόνητον αυτήν πεποίθησιν προβαίνουν εις
δηλώσεις και ανακοινώσεις προς τον λαόν,
σαν να απευθύνωνται προς αγέλην βοών.
Με άλλους λόγους προσπαθούν να σε πείσουν με ύφος ζωηρό
και λαύρο,
ότι είναι άσπρο αυτό που βλέπεις μαύρο.
Ενώ σου επιβάλλουν τσουχτερές επιβαρύνσεις
σου λένε ότι πραγματοποιούν φορολογικές… ελαφρύνσεις.
Ενώ ο τιμάριθμος κάθε μέρα υψώνεται
σου λένε ότι η οικονομική σου κατάσταση βελτιώνεται.
Ότι αυτός που βγαίνει από τα στήθη σου στεναγμός αγανακτήσεως,
είναι στεναγμός… ανακουφίσεως!
Πως η νύχτα είναι μέρα κι ο χειμώνας καλοκαίρι.
Πως το ξύδι είναι μέλι, ζαχαρούλα το πιπέρι.
Πως το κόκκινο είναι γκρι
το κοντό είναι μακρύ,
το σοκάκι λεωφόρος
και ο γάιδαρος τενόρος.
Και με λίγο ακόμη θάρρος, θάβρουν τον συνδυασμόν
να μας πουν και πως ο ήλιος ανατέλλει εκ… δυσμών!
Και ολίγες σκέψεις αναλυτικές
επί του θέματος «ελαφρύνσεις φορολογικές»,
περί των οποίων έγινε σύντομος λόγος ανωτέρω.
Λοιπόν, όπως ξέρετε, αλλά δεν είναι περιττόν να το αναφέρω,
οι «ελαφρύνσεις» στο εισόδημα των φορολογουμένων των περιλύπων,
συνίστανται περίπου εις τον εξής τύπον:
«Μειούται το φορολογητέον εισόδημα κατά είκοσι τοις εκατόν
διά κάθε συνταξιούχον ή μισθωτόν,
ο οποίος α) είναι ανίκανος προς εργασίαν από ετών δέκα,
β) έχει κατάκοιτον γυναίκα
και γ) έχει πέντε ανήλικα τέκνα εκ των οποίων τουλάχιστον
το ένα είναι θηλυκόν,
και υπάρχει και ένα σπαστικόν».
Και ακόμη: «Ο έχων εισόδημα μηδέν, λόγω κακής υγείας,
ανεργίας ή δυσπραγίας,
απαλλάσσεται εντελώς της φορολογίας!».
Και με κάτι τέτοιες απαλλαγές, εκάστη τύπου διαφόρου,
εντός πάντοτε του «απαλλακτικού» κλίματος,
τελικώς, ο έλλην φορολογούμενος δεν θα απαλλάσσεται του
φόρου,
αλλά θα απαλλάσσεται του … εισοδήματος!
Και το μοιραίον αυτό μέτρον το δραστικότερον όλων,
θα αναγγελθεί ως μέτρον ευεργετικόν υπέρ του φιλτάτου
λαού των χαχόλων!
Κάτι τέτοια μας σερβίρουν, ω πολίτα μου καημένε.
Και τ’ ακούς και τα διαβάζεις και ρωτάς: Σε ποιους τα λένε;
Μα σε όλους μας τα λένε –τι να γίνεται κουβέντα–
που μας θεωρούν κουτάβια και κορόιδα με πατέντα.
Ίτε των Ελλήνων παίδες!
Είσθε όλοι κουτεντέδες,
χάπατα και κουτορνίθια.
Φάτε όθεν παραμύθια
κι έχετε ανοιχτό το στόμα
για να φάτε κι άλλα ακόμα!
Και σκέπτεσαι: Πώς σκέπτονται ετούτοι οι αφεντάδες
και μας περνάνε για λειψούς, χαζούς και μπουνταλάδες;
Υπάρχει μια εξήγηση για όσους το εξετάζουν:
Καθένας απ’ τους άρχοντες που μας παραμυθιάζουν
λένε κρυφά: Αφού εγώ μ’ ένα μυαλό ρετάλι,
έφτασα εδώ που έφτασα, φαντάσου τι είναι οι άλλοι!
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το ανωτέρω ποίημα ανέδειξα στο κλείσιμο της συνέντευξης που παραχώρησα την παραμονή των εκλογών της 25ης Ιουνίου 2023 στον δημοσιογράφο του Focus Fm Στέφανο Δαμιανίδη, στο πλαίσιο της οποίας ανέγνωσα δύο χαρακτηριστικά αποσπάσματα του ποιήματος.
1
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου