Επειδή γνωρίζομε και πιστεύομε ότι ο Θεός είναι ο πατέρας μας, γι' αυτό και το ναό, μάλιστα όταν λειτουργούμε, τον βλέπομε σαν το σπίτι μας.
Μπαίνομε, βγαίνομε, χαιρόμαστε, κάνομε τον σταυρό μας, ανάβομε τα κεριά μας, μπορεί και κάτι να πούμε, αλλά βλέπει κανείς ότι ο ορθόδοξος νοιώθει ότι η εκκλησία είναι το σπίτι του.
Δικό μας σπίτι είναι ο ναός. Και αυτή η σύναξη είναι η πραγματική οικογένειά μας. Δεν είναι οικογένειά μας μόνο το ένα, τα δύο, τα τρία παιδιά μας, όσα και άν έχομε.
Είμαστε όλοι εμείς και όλοι εκείνοι που γυρίζουν δεξιά και αριστερά και που ίσως ακόμη δεν σκέφτηκαν τον Θεό ή δεν τόλμησαν ακόμη να ομολογήσουν ότι μέσα τους έχουν βογγητά και ότι ζητούν με αυτά να ανοίξουν τον ουρανό, για να απαντήσει ο Θεός, αλλά διστάζουν και ντρέπονται.
Η λειτουργία είναι η οικογένειά μας, η σύναξή μας, το σπίτι μας.
Γιατί μαζί με σας και με εκείνους που δεν παρίστανται και με τους αμαρτωλούς και με τους κακούς και με τους πεθαμένους είναι και εκείνοι που σήμερα βρίσκονται στην κόλαση, αλλά που μπορεί κάτι να θυμούνται για τον Θεό.
Οι προσευχές της Εκκλησίας, τα μνημόσυνα, οι θείες λειτουργίες, ποιος ξέρει πόσους από αυτούς θα ωφελήσουν και θα τους ανεβάσουν ακόμη και από τον άδη, θα τους βγάλουν ακόμη και από την κόλαση.
Αυτό είναι το σπίτι μας. Τόσο μεγάλο σπίτι έχομε εμείς οι πιστοί!
Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου