Δεν προλαβαίνω να διαγράψω από το νου μου το όνομα, τη μορφή και κάθε νέο κατόρθωμα της Προέδρου της Δημοκρατίας, κι έρχεται την ίδια στιγμή και ξαναθρονιάζεται μοναχή της κι ακάλεστη, μ’ ένα νέο κατόρθωμα της.
Θέλω να μη την σκέφτομαι, για να μη διαολίζομαι, μα εκείνη δεν μ’ αφήνει.
Κι όσο κι αν της κλείνω την πόρτα του νου μου, ανοίγει το στόμα της και να τηνε πάλι να σπαζει την αμπαρωμένη πόρτα και να μπουκάρει μέσα.
Άνοιξε πάλι το στόμα της, κι αυτή τη φορά το δηλητήριο των λόγων της είχε σαν στόχο τα χιλιάδες θύματα και τους μυριάδες κατατρεγμένους και ξεριζωμένους ‘Ελληνες της Μικρασίας, του Πόντου και της Θράκης, που βρήκαν και κούρνιασαν στην αγκαλιά της μάνας πατρίδας τους.
Κατά την κυρία Πρόεδρο της Δημοκρατίας, λοιπόν, οι ξεριζωμένοι Πόντιοι, δεν βρήκαν καταφύγιο στην χώρα τους, αλλά στη χώρα ΜΑΣ !
Κι επειδή σίγουρα κάποιοι θα πουν ότι αυτά είναι διαδόσεις των κομμουνιστών, παραθέτω αυτούσια τη δήλωση της:
«Σήμερα, ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, η σκέψη όλων μας στρέφεται στους εκατοντάδες χιλιάδες αθώους που, 104 χρόνια πριν, εξοντώθηκαν ή εκτοπίστηκαν βίαια από τις πατρογονικές τους εστίες. Αναλογιζόμαστε παράλληλα, με ευγνωμοσύνη, τον σπουδαίο ρόλο που διαδραμάτισαν στην ανάπτυξη της πατρίδας μας και στον πλούτο της πολιτισμικής μας ταυτότητας όσοι από τους ξεριζωμένους Ποντίους κατάφεραν να διασωθούν από τους διωγμούς της οθωμανικής αυτοκρατορίας και να βρουν καταφύγιο στη χώρα μας».
Ακριβώς έτσι το είπε.
Οι ξεριζωμένοι, ήρθαν όχι στη χώρα τους, αλλά στη χώρα μας.
Αν ζούσαν σήμερα εκείνοι που αποκαλούσαν τους ξεριζωμένους Πόντιους «τουρκόσπορους», σίγουρα θα χειροκροτούσαν την Πρόεδρο της σημερινής Ελληνικής Δημοκρατίας.
Ξανακλείνω την πόρτα του νου μου, γιατί δεν αντέχω να την σκέφτομαι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου