Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἔχει τὰ ἑξῆς λόγια: «Τὸ γὰρ μυστήριον ἤδη ἐνεργεῖται τῆς ἀνομίας, μόνον ὁ κατέχων ἄρτι ἕως ἐκ μέσου γένηται». Τί εἶναι αὐτὸ τὸ «κατέχων» ποὺ δὲν ἀφήνει νὰ ἔρθει στὴν γῆ τὸ προσωποποιημένο κακὸ σὲ μορφὴ ἀντιχρίστου;
Οἱ ἅγιοι Πατέρες λένε ὅτι αὐτὸς ὁ «κατέχων», ἡ συγκρατοῦσα δύναμη, εἶναι τὸ πνεῦμα τῆς εὐσέβειας – ἡ προσευχή. Ὅταν ἐξαντληθεῖ τὸ πνεῦμα τῆς προσευχῆς, τότε ὁ ὁρατὸς κόσμος θὰ ἔρθει σὲ κατάσταση διάσπασης καὶ καταστροφῆς, διότι δὲν θὰ ὑπάρχει πιὰ δύναμη ποὺ θὰ τὸν ἀνακαινίζει. Γι᾿ αὐτό, ἐκεῖνοι οἱ εὐχέτες ποὺ ἔφευγαν ἀπὸ τὸν κόσμο στὰ μοναστήρια καὶ στὶς ἐρήμους, ὅπως καὶ ἐκεῖνοι ποὺ ζώντας στὸν κόσμο μετὰ ἀπὸ δυσκολοτάτους πνευματικοὺς ἀγῶνες ἔφτασαν σὲ ὑψηλὰ ἐπίπεδα προσευχῆς, εἶναι οἱ μεγαλύτεροι εὐεργέτες τοῦ κόσμου.
Ἡ προσευχὴ εἶναι ὁ ἀνεκτίμητος θησαυρὸς ὁ ὁποῖος εἶναι πάντα μαζί μας: κανένας δὲν μπορεῖ οὔτε νὰ μᾶς τὸν κλέψει, οὔτε νὰ μᾶς τὸν ἀφαιρέσει. Ὅ,τι καὶ ἂν μᾶς συμβεῖ, νὰ χάσουμε ἀκόμα καὶ ὅλα ὅσα ἔχουμε, τὴν προσευχὴ δὲν μπορεῖ κανένας νὰ μᾶς τὴν πάρει, οὔτε ἄνθρωποι οὔτε δαίμονες – τίποτα, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν δική μας ἀμέλεια. Ακόμα καὶ τὰ σκουλήκια νὰ καταφᾶνε τὸ σῶμα μας, ἡ προσευχὴ θὰ μείνει μαζί μας ὡς «ἡ ψυχὴ τῆς ψυχῆς μας».
Πνευματικὰ βιβλία μπορεῖ νὰ τὰ χάσουμε, νὰ μᾶς τὰ κλέψουν ἢ νὰ τὰ κάψουν. Ἀρρώστια μπορεῖ νὰ μᾶς ἀφαιρέσει τὴν ὅραση, φίλοι νὰ μᾶς προδώσουν, ἀγαπημένος ἄνθρωπος νὰ μᾶς ἐγκαταλείψει, συγγενεῖς νὰ μᾶς ἀπατήσουν καὶ νὰ γίνουν σὰν ξένοι, ὁ κόσμος νὰ μᾶς διώξει, ὁ οὐρανὸς νὰ μᾶς κάψει, ἡ γῆ νὰ ἀνοίξει κάτω μας, ἡ νύχτα νὰ μᾶς πνίξει μὲ φοβεροὺς ἐφιάλτες, ἡ μέρα νὰ μετατραπεῖ σὲ σκοτεινὴ νύχτα. Μόνο ἡ προσευχὴ δὲν θὰ μᾶς προδώσει ποτέ, μόνο αὐτὴ εἶναι ὁ ἀναφαίρετος πλοῦτος μας.
Ἡ προσευχὴ εἶναι ἀνώτερη ἀπ᾿ ὅλες τὶς θεολογικὲς σκέψεις καὶ συζητήσεις, διότι ἐκεῖνες μόνο δείχνουν σὲ μᾶς τὴν ὁδό. Οἱ θεολογικὲς ἀλήθειες μᾶς παρουσιάζουν μόνο τὴν σκιὰ τῆς Θεότητος, περιγράφουν τὸν πνευματικὸ κόσμο ὡς ἐξωτερικὸ ἀντικείμενο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου